Oude (geërfde) sieraden; wat doe je ermee?

Ik draag mijn erfstuk elke dag. Dat is een (zeer moderne) gouden ring die echtgenoot (destijds goudsmit) voor zijn moeder heeft gemaakt. Ik ben geen grote goudfan, maar hier gaat het om de sentimentele waarde. De familie is het er helemaal mee eens, de schatten .

Ik heb ook nog gouden sieraden die van mijn moeder zijn geweest. Een ketting met hanger met granaat erin, een gouden schakelarmband, gouden oorknopjes met granaatjes erin. Het is niet mijn smaak en inderdaad, het ligt maar in een doosje. Toch kan ik ze niet wegdoen...

Loetjekoe schreef op 15-08-2023 om 18:39:

Kun je het niet laten omsmelten en er dan iets van laten maken wat je wel graag zou dragen? Geen idee in hoeverre en waar dit mogelijk is hoor

Dit heb ik gedaan met de trouwringen van mijn opa en oma en er zelf een mooie ring van laten maken. Zomaar verkopen of inruilen zou ook ik niet zomaar kunnen, daarvoor waren mijn opa en oma mij te dierbaar. Dan nog liever laten verstoffen in een doosje ☺️

Ik zou er een mooi sieraad van laten maken. Zoek iets bij de juwelier uit en bespreek of zij er zoiets van kunnen maken. 

De zegelring van mijn vader draag ik soms nog wel, heb hem jarenlang dagelijks gedragen. Die zal ik nooit weg doen. 

Bijna 10 jaar terug kreeg ik van een tante de trouwring van mijn oma. Na haar dood in 1972 en de dood van mijn opa in 1978 was de trouwring van opa naar mijn vader gegaan (de oudste van het gezin) en de ring van oma naar zijn tweelingbroer.

Die had hem altijd gedragen en na zijn dood heeft mijn tante hem aan mij gegeven. Dit met de mededeling dat haar zoon er niets om gaf en ze dus liever had dat ik hem had.
En ja, sinds die tijd heb ik hem. Klein ringetje, in een doosje. Kan net om mijn pink. Ligt niet in de weg. En omdat ie mij is toevertrouwd door mijn tante wil ik zeker niets doen zolang mijn tante leeft. Zal ook niet veel waard zijn, maar wellicht dat ik hem ooit doorgeef aan mijn jongste neef. Die is de enige die de familienaam heeft doorgegeven aan een zoon. 
Dus wellicht ooit een mooie bestemming. 

Geen idee trouwens waar die ring van mijn opa is gebleven. Mijn vader droeg die altijd aan de vinger waar ook zijn zegelring aan zat. Die twee ringen gingen nooit af en waren na zijn overlijden helemaal op elkaar ingesleten. Die zegelring moest zo’n beetje compleet opnieuw worden gemaakt. 

Ik zou ermee naar een goudsmid gaan en kijken of je samen een mooi sieraad kunnen bedenken (bv iets geïnspireerd op wat daar in de winkel ligt om op ideeën te komen) en dat dan laten maken van de sieraden die je meeneemt.

Ik heb pas een speciale gouden ring laten maken. De goudprijs is hoog dus hij werd duur. De goudsmid vroeg zelf of ik niet nog ergens iets van goud had liggen thuis wat ze zou kunnen gebruiken. Niet vreemd/raar/gek dus.

Ik had vrij veel gouden sieraden van mijn oma, geërfd via mijn moeder, en witgoud met heel veel briljanten van mijn moeder geërfd. Ben naar een goudsmid gegaan en die heeft er een mooie set met briljanten van gemaakt. Heb een hanger, oorbellen, armband en ring laten maken. 

Edit: het overige goud heb ik verkocht bij een juwelier in A'dam en de briljanten heb ik voor het geval er eentje verliest.

Mijn Hollandse oma had niet veel sieraden. Drie ringen, die zijn naar mij, mijn nichtje en mijn tante gegaan. Ik heb de ring (goud met een gestreepte, ovale carneool) laten verkleinen.

De juwelier zei direct dat ik een bijzondere ring had, van hoge kwaliteit en dat ik er zuinig op moest zijn.

Die zogenaamde goudkantoren geven alleen een prijs voor het (geringe) gewicht. Naar de afwerking/kwaliteit wordt niet gekeken, dus ook niet naar de werkelijke kostprijs.

Van mijn andere oma heb ik een druppelbroche uit Yogjakarta.

Zoals op het plaatje, maar dan groter.
En een typmachine uit 1920. Als ik het lint laat inkten doet hij het weer.
😍

niet via erfenis, ik draag de horloge van mijn overleden moeder 

Voor dochters 21e verjaardag wilde ik een aantal ringen laten omsmelten door de goudsmid en er dan een mooi nieuwe ring van laten maken. 
Het bleek echter dat mijn opa’s trouwring en de ring die ik kreeg toen ik 21 werd, een hele bijzondere combinatie vormden met een moderne ring die de winkel verkocht. Die laatste hebben we toen voor een deel betaald (met toestemming!) met het goud dat uit de genoemde ringen kwam, omdat ze kleiner gemaakt werden, en een paar andere ringen. 
Dus ja, zeker mee naar een goede juwelier, of zelfstandige goudsmid. Ik had gebeld vooraf voor een rustig moment, en ook geen mooi kistje eromheen. Een goede  vindt het juist een uitdaging om er iets van te maken dat je wel draagt of om het ‘in te ruilen’ tegen iets moderners. 
(Oh, en die trouwring van opa? Dochter roept nu al tegen haar vriend dat als ze gaan trouwen dat op de datum is die in die betreffende ring staat. Alleen 100 jaar later!)

De sieraden van mijn (groot-)moeder kwamen bij mij en mijn broer terecht. Ik ben geen sieradendraagster.  Alleen een rood+geel gouden schakel-armband van mijn oma draag ik op speciale dagen.  (Mijn oma had gezegd dat die voor mij was).

De rest is geveild bij een veilinghuis want daar zaten best interessante dingen bij.

Als je wel een sieraden draagster bent is het zeker de moeite waard om een goud- of zilversmid op te zoeken en zo mogelijk iets speciaals te laten maken.