Wanneer moet je kind de deur uit? (leeftijd)
Naar aanleiding van een ander draadje:
Heb je voor jezelf een leeftijd in gedachten waarop je vindt dat je kind moet uitvliegen?
Ik sprak laatst iemand die haar nieuwe huis uitzocht op twee personen, want 'de kinderen worden over 2 jaar 18 en dan moeten ze de deur uit'. Ik keek nogal verbaasd, want ik denk niet in die termen. Het was geen grap.
In een draadje hier meldde iemand dat het 'vreselijk' is als een student van 20 nog thuiswoont.
Onze kinderen zijn 18, 17 en 15. Die van 18 is net gaan studeren en heeft zelf geen interesse in op kamers gaan. Hij heeft doorgerekend hoeveel hij zou moeten werken om de kamerhuur op te kunnen brengen. Het alternatief is lenen. Ik gok dat hij op zijn vroegst op zijn 22e op kamer zal gaan. Dat vinden wij prima.
Wat ik me nu afvroeg: wat zijn de argumenten waarom je zo heel bewust je kind op een bepaalde leeftijd het huis uit wil hebben? Is dat een opvoedingspunt: het is beter voor je kind om zelfstandig te worden?
Of is dat een persoonlijk punt: ik wil mijn huis weer voor mezelf hebben?
Of is het nog iets anders?
zelf
ben ik pas op mijn 25e de deur uit gegaan en dat was om te trouwen, heb dus nooit zelfstandig gewoond maar het is ook goed gekomen hoor. Veel dingen vanuit huis gezien en andere dingen leerde ik naderhand wel.
De dichtstbijzijnde hogeschool ligt hier misschien 17 of 18 km vandaan maar is toch een uur reizen met ov. En dan mag er niks tegen zitten (fiets-voetveren liggen nogal eens uit de vaart).
zelfstandig
Ik denk ook dat de meeste jongeren op het moment dat ze het huis uit gaan (of ze nu 18 of 25 zijn), heus wel in staat zijn om het dagelijkse noodzakelijke huishouden te doen: gewoon een keer doen, je gezonde verstand gebruiken, af en toe mss iets vragen, een keer je neus stoten, consequenties van gemakzucht of luiheid ervaren, keuzes maken enz, en dan gaat dat heus prima.
Wel handig en verstandig om ze enigszins wegwijs te maken in het financiele gebeuren (hoe zit de zorgverz. in elkaar, aan wat voor noodzakelijke andere verzekeringen moet je denken, hoe zit de stufi in elkaar, met wat voor belastingen heb je te maken en nuts zaken, wat kost dat enz. Dat lijkt me wel zinvol.
Maar, wat Kaaskopje (geloof ik?) al aan gaf: voor een MBO'er is het vaak toch net iets anders. Los van het feit dat je vaak al met 16 (soms zelfs 15) start, maar ook vaak pas met 17 ofzo, dan zit je vaak toch in een andere situatie. Bij een BOL opleiding ga je gewoon ft naar school (afgewisseld met ft stage) en wordt je daar ook verwacht, niks geen afwegingen of je wel of niet naar x of y college gaat. Naast die ft school (of stage) is er mega veel huiswerk en opdrachten. En dan nog een bijbaantje. Natuurlijk afhankelijk van waar je woont, maar in de Randstad is het niet echt gebruikelijk (en logisch) om dan al bijv. met 18 uit huis te gaan. Niet wbt tijd, maar ook niet financieel.
Kaaskopje
Je weet nooit wat nature en wat nurture is. Misschien had je dochter wel een nog grondigere hekel aan huishoudelijk werk gekregen als ze al van jongs af aan klusjes had moeten doen. Het ze jong leren is echt geen garantie dat het later moeiteloos gaat.
"Mijn ervaring is dus dat de benodigde skills vaak wel loslopen als ze nodig zijn." Dat denk ik ook. En sommigen leren het nooit, daar had jong zelfstandig wonen misschien niks aan bijgedragen.
skik
Skik
Nee precies. Dat zie ik ook aan mijn dochters. De een is financieel gezien een ramp en de ander juist zeer georganiseerd. We stampen er al járen in hoe het anders moet met de eerste, maar het lukt niet. Ik hoop van harte dat haar vriend dit accepteert, want ze durft het er nog steeds niet over te hebben. Maar vriend zal de boekhouding moeten doen, de rekeningen moeten betalen enz. als het van officieel samenwonen komt. Ik wens hem succes...
Kaaskopje, verschillen
Mijn dochters zijn ook heel verschillend. De één doet al vanaf haar negende zelf haar kamer. Op eigen initiatief. Bed verschonen, soppen en stofzuigen. En sinds haar vijftiende doet ze haar eigen was. Haar studentenkamer is ook spic en span. Jongste dochter is rommelig en vies. De meeste spullen liggen op de vloer; schoolboeken, kleding, gebruikte make-up reinigingsdoekjes, etensresten. Haar nieuwe meubels en beddengoed zitten ook in no time onder de kledder. Ze is ook altijd van alles kwijt en kan écht niet opruimen terwijl we toch al van alles hebben geprobeerd. De meiden zijn min of meer hetzelfde opgevoed en hebben in elk geval hetzelfde voorbeeld gekregen. Aard van het beestje.
skik
Skik
Ik weet nog steeds niet goed wat ik van de totstandkoming van de diagnose moet vinden, maar mijn dochter is zo rond haar 18de naar een psychiater gegaan (op aanraden van school) om uit te laten zoeken of ze misschien add had. Die diagnose werd inderdaad gesteld. Persoonlijk vind ik dat dat wel wat makkelijk ging, net als het voorschrijven van Concerta. Ik heb me vanaf dat moment wel gerealiseerd, dat het inderdaad zo kan zijn dat georganiseerd zijn, bepaalde zaken voor elkaar krijgen, moeilijker voor haar kan zijn dan voor een gemiddeld persoon. Ze is ontzettend snel van alles en nog wat kwijt, overziet niet alles, maar andere zaken juist weer geweldig goed. Om gek van te worden soms 
.