Verdenking van kindermishandeling

Melden

als je al een hele tijd hier verdenking van hebt. Ik weet dat er mensen zijn hier op het forum die er anders over denken, maar ik zou hier zeker melding van maken.

Daarnaast zou ik contact opbouwen met het kind. Misschien dat jullie een gezamenlijke interesse hebben. Dan kun je op die manier een veilige haven voor haar worden.

praten?

Is er een mogelijkheid dat je met je achterbuurvrouw hiervoor zou kunnen praten? Nu ben ik zelf ook nogal terughoudend in het aanspreken van (vreemde) mensen op hun gedrag. Maar een melding doet misschien meer kwaad dan goed.
De insteek van gesprek zou kunnen zijn dat je hebt gezien dat ze er waarschijnlijk wat doorheen zit en dat kinderen opvoeden ook niet altijd makkelijk is. Ook al doet ze er niks mee, het is wel goed voor haar te weten dat jij het hebt gezien. Op die manier krijgt haar dochter misschien meer lucht van haar moeder. Mocht het niks doen, dan zou ik waarschijnlijk wel melden.

Beetje meer lef

Als je zelf ervan overtuigd bent dat het om kindermishandeling gaat, dan moet je ook het lef hebben om te melden. Je kunt dat zelf het beste beoordelen. Wij wonen daar niet. Wij zien niet wat jij ziet. Wij horen niet wat jij hoort.

Als ik zelf in de door jou beschreven situatie zou verkeren, dan zou ik meteen contact opnemen met die moeder. Wat is er aan de hand? Kan ik helpen? Ik zou dat doen omdat de situatie die je schetst direct om een oplossing vraagt: troosten van het geslagen kind, wellicht praktische hulp voor de moeder. Directe hulp doet meer goed dan een melding. Dat duurt allemaal veel te lang, als er al actie wordt ondernomen.

Ik kan me eigenlijk geen situatie voorstellen waarin ik dat niet zou doen, tenzij iemand met een bijl op de mensen inhakt. Dan bel ik 112.

Gluren, geweld waarnemen en dan nog twijfelen, dat komt een beetje raar over.
Als je kinderen wil beschermen heb je meer lef nodig.

ik snap best

Dat je dit heel moeilijk vindt. Maar als je gezien hebt wat je hier verteld hebt dan moet je contact opnemen met het AMK. Dan is er geen twijfel mogelijk.
Juist omdat jezelf mishandeld bent, weet jij toch wat dat meisje doormaakt? Wil je dat langer laten duren dan nodig?
En moet de baby op haar arm dit ook allemaal doormaken? Misschien over een poosje ook zijn vet krijgen als ie lastig is?

Deze mevrouw heeft hulp nodig. Zorg daarvoor. En probeer het niet zelf.

Doe dat vooral eerst en meteen

"Deze mevrouw heeft hulp nodig. Zorg daarvoor. En probeer het niet zelf."

Doe dat vooral wel.
De hulp die mensen na een melding krijgen, komt ook van omhoog gevallen doe-het-zelvers als hebben die vaak wel een religieuze inslag (schrikkestichting, leger des heils, scientology, etc.)
Iedereen kan helpen. Wat je zelf doet weet je zeker. Wat je laat doen laat op zich wachten.

Direct hulp bieden + melden kan ook.

Wie niet durft houdt het bij melden. Maar daarvan weet je helemaal niet of het wat oplevert.

Precies, wel zelf doen!

En om alle redenen die Miriam noemt.

Juist als je zelf zo'n vader had weet je hoe het is. Vraag of je kunt helpen.

Kind in zwembad, Ginny.

Ook die moeder aanspreken niet aanvallend, maar zeker haar aanspreken.

" Wat is er aan de hand, ik hoor je zo schreeuwen, kan ik iets voor je doen?"

Misschien ben je daarna een half uur verder, geef haar gelijk de website door van OO, kan ze hier vertellen over haar lastige kind en zwemles.

er op terugkijkend...

Ik had zo'n verbaal agressieve echtgenoot. Ik denk dat de hele straat mee heeft kunnen genieten. Ik stond volkomen machteloos en kreeg ook regelmatig de volle laag.

Ik vind het achteraf verschrikkelijk dat iedereen deed alsof ze niets merkten. Maar ik heb ook lang niet kunnen aangeven wat ze dan hadden moeten doen.
Nu zeg ik: wat jammer dat ze geen contact met mij hebben gezocht. Mijn ex hield altijd de boot af als er mensen dichterbij kwamen, we waren sociaal erg geïsoleerd. Maar er is niemand geweest die, als hij niet thuis was, contact met mij of mijn kinderen heeft gezocht. Terwijl.... Ze waren toch niet doof?

Ik neem het ze niet kwalijk, ik denk dat ik in hun schoenen ook liever de ellende uit de weg was gegaan. Maar als ze mijn vertrouwen hadden gewonnen had ik misschien eerder beslissingen kunnen nemen die ik later alsnog heb genomen, toen de schade al flink was. Ik voelde me niets waard en dacht dat ik het allemaal zelf uitlokte en dat het mijn schuld was allemaal.

Mijn tip aan jou is dan ook: zoek contact met dat meisje op een luchtige manier. Win haar vertrouwen.

Is er geen vader in beeld? En zijn er misschien mensen die je kent en die dit gezin ook kennen, waar je mee over de situatie kunt praten en wat je zou kunnen doen?

Ik ben voorzichtig met het aanraden van instanties. Maar ik besef ook dat het lastig is zelf iets te doen. Het is toch een mijnenveld...

En ik denk ook: arme moeder, want zulk gedrag komt niet uit de lucht vallen. Wat zit er achter? Wat voor onmacht speelt mee? (nee, ik praat het absoluut niet goed!)

En onthou.....

.....dat het kind waarschijnlijk wel degelijk van de moeder houdt. 'Hulp' voor kindermishandeling bestaat vaak uit ouders en kinderen uit elkaar halen. En wat daarna aanbreekt, is niet het paradijs. Zie de rapporten over misbruik en mishandeling in de jeugdzorg zelf.

Melden

Het AMK heet niet voor niks Advies en Meldpunt Kindermishandeling. Je kunt ook bellen voor advies.
Ik heb voor mijn werk gruwelijke dossiers gelezen van bureau jeugdzorg. Dossiers waar ik van zeg 'laat dat kind morgen maar bij ons komen wonen', maar waar ze nóg een keer thuis gingen proberen.
Nou wil ik hier niet de 100e jeugdzorg discussie starten, maar echt, met het AMK (nu veilig thuis geloof ik) bellen boor advies kan nooit kwaad. Ze mógen niet eens registreren over welk kind je belt, zelfs al zou je het zeggen.

Ja Sanne

Ons dossier is ook gruwelijk. Alleen niet waar. Dus je kunt er niet van opaan dat het waar is wat je in de dossiers leest. Ik zou er toch ver van blijven.

Niet de 100e jeugdzorgdiscussie

Je wilt niet de 100e jeugdzorgdiscussie starten, zeg je. Maar door te beginnen over gruwelijke dossiers en kinderen die wel bij jou hadden mogen komen wonen. Ik begrijp heel goed de reactie van AnneJ. Die aangeeft dat ook haar dossier overkomt als gruwelijk. Ook het mijne kwam gruwelijk over. En ook van het mijne klopte geen snars. En juist dat, die valse beschuldigingen en alle maatregelen die daaraan vasthingen, die hebben mijn kinderen zo verschrikkelijk beschadigd. Dat is dan ook waar ik bang voor zou zijn als ik zou bellen/melden.

Ja Ely

Het systeem deugt niet. Geen kruid tegen gewassen. Het is justitie zonder kwalitatief doeltreffende hulp. Het helpt niet.
Bij ernstige zaken zou ik liever de politie inschakelen dan wordt er in elk geval nog ingegrepen op een justitieel professionele manier.
Helpen moet je zelf doen, of via de huisarts naar kwalitatief goede begeleiding laten sturen. Sommige huisartsen zijn zelf ook heel wat mans.

Dossiers

In alle gevallen volgt er een dossier vol subjectieve verhalen. Als je dat leest gaan je tenen krullen. Maar het is niet noodzakelijkerwijs een juiste, proportionele weergave van de werkelijkheid. Waarom passende heldere helpende maatregelen kunnen volgen.
Ook ernstige gevallen worden niet goed geholpen. Het deugt gewoon niet.

je nek uitsteken

Sanne:"Ze mógen niet eens registreren over welk kind je belt, zelfs al zou je het zeggen."
Iets wat niet mag of verboden is, staat in een wet. Heb je een link?
Bij mijn weten MOET het meldpunt alles doorgeven aan Jeugdzorg en MOET er op elke melding controle volgen. Er is een verschil: als je voor jezelf belt, dan kan dat anoniem.
Zie ook Factsheet_AMHK_RO_12-2013.pdf

Sanne "Dossiers waar ik van zeg 'laat dat kind morgen maar bij ons komen wonen', maar waar ze nóg een keer thuis gingen proberen."
Dat is een mythe die vooral onder mensen uit de beroepsgroep zelf veel wordt naverteld. Bij extreem dramatische dossiers waar "niets" gebeurt, moet je twijfelen aan het dossier.
Of, dat kan ook, aan de kwaliteit van de begeleiding die dat kind krijgt. In dat geval is het raadzaam om dat te melden - met naam en toenaam - bij het adviespunt. Nalatige Jeugdzorg is ook kindermishandeling. Als het meldpunt niet je melding niet op wil nemen, meld dan bij de Kinderombudsman.
Je moet wel je nek uitsteken.

Onmatigheid van jeugdzorg ligt niet - nooit - aan de kinderrechter.
Nederland is kampioen kinderen uit huis plaatsen en onder toezicht stellen.
Getalsmatig kan het niet vaker.

Ely "Maar dat betekent niet dat er niet ergens in Nederland kindjes zijn die het zo slecht getroffen hebben dat ze beter ergens anders zouden wonen. Beide waarheden bestaan naast elkaar. Helaas."
Er zijn kinderen die hulp nodig hebben.
Het is helaas waar dat melden geen garantie biedt voor goede hulp.
Ondertussen gaat het soms om leed dat je als gewoon mens, de buurvrouw, niet alleen kunt dragen.
1: bied hulp, 2 meld als dat moet.

Je moet wel je nek uitsteken.

De Buurvrouw

Uhm je bent zelf slachtoffer van mishandeling door je vader. Als er toen een buurvrouw of buurman was geweest die je vader erop had aangesproken, zou het je dan geholpen hebben denk je? Of was het niet zo zichtbaar als bij deze achterbuurvrouw?

We hebben hier in de buurt met een aantal andere buurvrouwen ook eens simpelweg aangebeld bij een moeder die al haar frustraties rondom een scheiding en 2, in haar ogen, onmogelijke pubers buiten uitschreeuwde, of binnen, maar zo hard dat je kon meegenieten van elke opmerking of knal die werd uitgedeeld.
Ze was eerst heel agressief naar ons toe, maar we hebben alle 4 een voor een volgehouden. Er zijn pittige discussies geweest, waaronder, waar bemoeien wij ons mee, met alle scheldwoorden die je erbij kunt bedenken, maar het heeft wel geholpen. De zoon is uiteindelijk bij vader gaan wonen en dochter en moeder hebben hulp gekregen.(psychisch)

Misschien is er nog een buurvrouw die van alles hoort en ziet, misschien kun je samen iets doen. Misschien ook niet, geen idee.
Maar helemaal niks doen, lijkt me ook niet goed.
En zoals ik ooit ergens anders schreef, wij wonen best in een fijne buurt. Veel dingen samen, dus ook al vonden wij het moeilijk om aan te bellen en vragen of ze zin had in thee, terwijl we haar dus met z'n vieren als een soort rechtbank overvielen, (wij doen het goed en jij doet het slecht), durfden we het wel aan, want de drempel was wat lager. (Vanwege gezamelijke BBQ en feestjes e.d)

Zou je zoiets kunnen proberen?

misschien ben ik naief, maarre....

zo'n meldpunt is er toch niet voor niks? Het is toch niet zo dat de moeder direct de bak in draait en de kinderen uit huis worden geplaatst als iemand een melding doet? Wat 'De buurvrouw' heeft gezien lijkt me zo klaar als een klontje. Als ze zelf gaat praten met de moeder wordt het misschien nog wel erger. Of nouja, ik zou niet weten hoe ik iemand moet aanspreken die zijn kinderen mept en toeschreeuwt. Bij het AMK weten ze dat wel, mag ik hopen.

Jeetje lieverdje

Het heeft geen zin telkens in herhalingen te treden. Lees het hele draadje nog eens.

maar mirreke

ik mag hier toch zeggen wat ik ervan denk? Dat AnneJ een trauma heeft door jeugdzorg, wil toch niet zeggen dat het AMK alleen maar slecht is?

Tijd is een probleem

" Het is toch niet zo dat de moeder direct de bak in draait en de kinderen uit huis worden geplaatst als iemand een melding doet? "
Dat kan wel.
Jeugdzorg gaat een lijstje met indicatoren af en schat aan de hand daarvan het gevaar in.
Dat is trouwens een subjectief lijstje, ook weer met een subjectieve interpretatie. Uiteindelijk is bovendien tijd en geld de belangrijkste factor: als dat er niet is dan wordt het uitrukken nog even uitgesteld.
Dan kan een oriënterend bezoek zelfs nog maanden op zich laten wachten.

Als er wel tijd en geld is dan stormt de cavalerie direct binnen.

"Of nouja, ik zou niet weten hoe ik iemand moet aanspreken die zijn kinderen mept en toeschreeuwt. Bij het AMK weten ze dat wel, mag ik hopen."
Nou nee. Voor zover er dit soort hulp wordt verleend, helpt het tot nog toe meestal niet. Dat betekent dat er vooral niet wordt geweten wat er moet gebeuren.
Er is pas sinds 1 januari dit jaar een kwaliteitswet die om registratie van personeel vraagt. Zie https://skjeugd.nl/informatie-en-nieuws/faq Ik kan er geen chocola van maken.

De kans dat jij net zoveel weet of kan, zeker als je hbo of hoger bent opgeleid, is groot.

Tijd is de grootste vijand.
Er gebeurt iets naars waar zo direct mogelijk een schouder of uitgestoken hand bij nodig is.
Als je meldt bij veilig thuis dan zet je hooguit een procedure in gang.
Dat duurt twee weken of langer.

lieverdje

jij: Of nouja, ik zou niet weten hoe ik iemand moet aanspreken die zijn kinderen mept en toeschreeuwt. Bij het AMK weten ze dat wel, mag ik hopen.
Er wordt in een heel rijtje postings uitgelegd waarom nou juist die AMK-melding niet het allerbeste is wat je kunt doen.

Advies

Zelf heb ik ervaring met zowel het vragen van advies aan het AMK en Veilig Thuis. Het werkt hetzelfde: je kan volstaan met het uitleggen van de situatie zonder namen te noemen. In mijn geval noemde ik telkens wel de organisatie waarvoor ik werk. Alle keren heb ik prima advies gehad en handvatten om op mijn beurt de kinderen en/of ouders te kunnen adviseren. Kortom, in onze regio functioneert het adviespunt in ieder geval prima. Als ik TO was, zou ik dus zeker bellen. In eerste instantie voor advies wat jezelf zou kunnen doen. Kan je daarna altijd nog verder zien. Zelf heb ik nooit een melding gedaan, dus daar heb ik geen ervaring mee.

Advies

Goed advies heeft vaak meer te maken met de persoonlijke kwaliteiten van de betreffende hulpverlener en diens professionaliteit.
In de jeugdzorg is de omloopsnelheid sneller dan het licht en heb je veel te maken met nieuwelingen.
Samen met een systeem met perverse financiële prikkels, onlangs gewoon het vanzelfsprekende bericht dat jeugdzorg buiten de rechter om kinderen uit huis laat plaatsen om een lege beddenprobleem op te lossen.
Pas echt een goed aanbod doen als je een OTS hebt, want dan worden de 'hulpverleners' pas goed betaald. En werken met ondermaats aanbod waar je direct excellent zou moeten inzetten om verdere problemen te voorkomen. Zoals nu gebeurt met die wijkteams en het afkalven van de jeugd ggz.
In afwachting van onderzoeken en rechtzaken verergeren zaken voor kind en gezin. Men tracht dat dan door dwang te voorkomen. Ook al geen hulpverleningsaanbeveling.
Kortom het deugt niet en is een tombola. Je kunt beter zelf helpen of de kortste weg naar hulp zoeken en je verder realiseren dat een kind ook groot wordt met een onverdiende emotionele uitbarsting maar dat het een stuk ernstiger wordt als je afgesneden van je eigen familie en kwetsbaar voor misbruik en gebrek aan schoolopleiding en follow up als je 18 jaar wordt, in de ondermaatse voorzieningen van de overheid terecht komt. Die tombola is nog veel groter.

nooit langsgekomen

Vrienden van ons hebben een pleegdochter waarbij Jeugdzorg uit de nabijgelegen stad (ze wonen afgelegen) nooit langs is gekomen om de woonsituatie te bekijken "want dat was zo ver rijden". Dat onze vrienden wel steeds naar de afspraken in de stad kwamen vergaten ze. Ze hadden wel in een zeer ongeschikt huis kunnen wonen ofzo. Ik vond het raar.

mirreke

'Er wordt in een heel rijtje postings uitgelegd waarom nou juist die AMK-melding niet het allerbeste is wat je kunt doen.'

Maar er wordt nergens gezegd wat je dan wel kunt doen. Behalve doen alsof je neus bloedt en het kind in de situatie laten zitten waarin het zit. En dat kan toch niet bedoeling zijn. Het AMK is er voor bedoeld, maar dat mag blijkbaar niet. Kom dan met een alternatief, in plaats van alleen maar 'nee' te roepen!

Steun

https://www.augeo.nl/nl-nl/vooriedereen/

Zoals je begrijpt heb ik een immense argwaan tegenover dit soort organisaties maar ik vind, zolang het niet over melding gaat, de tips hier wel een goede manier om eens na te denken hoe je een kind kunt helpen.

Het voorbeeld van Elisabeth is natuurlijk mooi.

Vaak komt het toch neer op moed vatten en even luisteren waar het aan schort. Dat wil niet zeggen dat het dan allemaal meteen opgelost is.

Je doet, kortom wat je kunt.