Schop onder mijn kont
Hallo,
Wie wil mij even een schop onder de kont geven?
Ik ben moeder van twee lieve kinderen. Zoals bij meerdere stellen hebben mijn man en ik andere wensen mbt tot hoeveel kinderen we willen.
Man is klaar, tevreden, compleet.
Ik ben ook tevreden, maar voor mij voelt het alsof er nog iets mist. Ik zou graag nog een derde willen en ben er ook heel zeker van dat het dan klaar is.
Maar goed, man wil echt echt echt niet. Daar zal ik me bij neer moeten leggen.
Alleen nu kondigt gisteren een vriendin haar derde aan, en ik kan niet stoppen met erover nadenken. Hoe leuk het voor ze is en hoe graag ik dat zelf ook zou willen. Beetje jaloezie wel. En ook het gevoel dat zij nu als gezin 'verder' gaan dan wij ofzo. Beetje gek uitgelegd misschien, maar weet het even niet zo goed anders p te schrijven.
We hebben veel moeite gehad met kinderen krijgen dus deze gevoelens heb ik in het verleden in het 10000 kwadraat gehad, maar ik had zo gehoopt dat ik er nu niet meer zo'n last van zou hebben.
Iemand tips, of iemand die me eens goed de waarheid kan zeggen. Want hey, natuurlijk weet ik hoe mega fantastisch is het om al twee gezonde kinderen te hebben.
Er moeten meer vrouwen zijn die in dit schuitje gezeten hebben, toch?
volgens mij begrijpen we elkaar niet helemaal. Ik heb zelf geen broers en zussen, maar verder ben ik heel bekend met niet-harmonieuze families (van mijn ouders, schoonfamilie). Ik weet dus dat het hebben van broers of zussen geen garantie is voor een fijne familie, Maar ik gun mijn kinderen dat toch juist wel, in de hoop dat zij wel iets aan elkaar hebben. Geen broers/zussen hebben én ook geen verdere familie hebben om op terug te vallen zie ik in mijn omgeving niet veel. En juist wel overwegend mensen die sterkere familiebanden dan vriendschapsbanden hebben.