Ouderafstoting: Hoe hier mee om te kunnen gaan?
Hallo,
Ik ben een vader van drie prachtige kinderen twee jongens (10 en 6) en een meisje (4). Sinds 9 December 2024 woon ik niet meer bij de kinderen en hun moeder omdat ik verliefd ben geworden op een andere vrouw. En op dit moment verloopt de scheidingsprocedure erg moeizaam beide partijen hebben een advocaat omdat mediation niet meer werkte.
Zonder te veel in te gaan op de procedure zelf. Wordt er vanuit mij vastgesteld dat de kinderen veel meekrijgen van de scheiding maar dat er ook vanuit hun moeder. Moeder laat uit boosheid veel los tegenover de kinderen; de nieuwe partner van papa is een K#^$Wijf en papa is slecht. Ook beslissingen betreft school word ik als vader buitengehouden. en dat zijn dan een paar kleine voorbeelden.
Op de momenten dat ik mijn kinderen heb merk ik een afstand, de twee jongens en vooral de oudste is heel erg aan het schakelen wat kan ik wel zeggen en wat niet. Ik zie aan zijn hele houding dat hij er graag bij wil zijn maar het niet doet. De middelste heeft momenten dat hij wil en doet maar laat zich ook erg leiden door zijn gevoel (wat oke is). De jongste heeft haar leeftijd mee en verteld wat zij bij haar moeder te horen krijgt en dat zij dat anders ervaart.
Ik weet niet hoe ik met deze situatie om kan en moet gaan. Ik merk zelfs dat ik me benauwd voel als ik weet dat ik mn eigen kinderen bij me ga hebben. Zou niet mogen zoou je zeggen.
als de jongste er al doorheen prikt wat haar moeder vertelt, dan snapt de rest het vast ook wel.
Misschien gewoon eens duidelijk vermelden, dat jij ze er niet tussen in wilt zetten.
En daar worstel ik enorm mee. Hoe leg ik dat uit zonder de drie het gevoel te geven dat ze moeten kiezen of zo.
Ik zou vooral proberen weg te blijven van uitspraken over hun moeder. Kinderen zijn eindeloos loyaal. Houd het bij jezelf, probeer het gezellig te maken als je bij jou zijn, wees geïnteresseerd in ze en blijf benadrukken dat jij er voor ze bent en dat ze nooit hoeven te kiezen.
@Bellebelle,
Dat probeer ik zeker. maar dit kost zo veel inspanning en moeite. En het idiote is dat ik niets kan doen naar hun moeder. Dus me moet focussen op de kinderen. Maar merk hier erg last van te hebben.
erken je schuld. Je waa ook een sukkel dat je achter je pik bent aangelopen en voor een verliefdheid koos ipv het welzijn van je gezin. Je jongste is notabene pas 4 en dan breek je de boel op. Begin is te zeggen tegen je ex dat ze gelijk heeft
Er kan pas heling beginnen in de hele situatie als je je schuld erkent
@Adsor, En de welzijn van mijn gezin staat dus daarmee boven mijn welzijn? En even los van wat ik deel in mijn toelichting ga je niet een beetje kort door de bocht?
DannyJ schreef op 25-03-2025 om 09:40:
@Adsor, En de welzijn van mijn gezin staat dus daarmee boven mijn welzijn? En even los van wat ik deel in mijn toelichting ga je niet een beetje kort door de bocht?
Ja natuurlijk! Zodra je kinderen hebt staat natuurlijk hun welzijn boven jouw welzijn!!
Dus daarmee had ik beter moeten wachten tot ze 18 zijn en dan voor mijn eigen geluk.
Dank je wel voor je reactie, het helpt niet bij mijn huidige situatie maar nogmaals bedankt.
DannyJ schreef op 25-03-2025 om 09:47:
Dus daarmee had ik beter moeten wachten tot ze 18 zijn en dan voor mijn eigen geluk.
Dank je wel voor je reactie, het helpt niet bij mijn huidige situatie maar nogmaals bedankt.
Het is niet wat je wilt horen maar dat is wat veel ouders inderdaad doen. Kinderen gaan voor. Je kunt je keuze niet meer terugdraaien maar je kunt wel jouw aandeel erkennen.
DannyJ schreef op 25-03-2025 om 09:47:
Dus daarmee had ik beter moeten wachten tot ze 18 zijn en dan voor mijn eigen geluk.
Dank je wel voor je reactie, het helpt niet bij mijn huidige situatie maar nogmaals bedankt.
Wat had je nou eigenlijk verwacht?. Je verlaat een jong gezin en laat je partner verdrietig achter. Je kinderen zullen dit altijd onthouden en hoop voor je dat je een goede band met je kinderen kan (be)houden. Ken genoeg mensen waar de kinderen hun vader of moeder niet vaak meer willen zien.
alhambra schreef op 25-03-2025 om 09:50:
[..]
Het is niet wat je wilt horen maar dat is wat veel ouders inderdaad doen. Kinderen gaan voor. Je kunt je keuze niet meer terugdraaien maar je kunt wel jouw aandeel erkennen.
Inderdaad erken eens dat je hun moeder veel verdriet hebt gedaan omdat je verliefd was. Neem aan dat de kinderen deze vriendin nog niet ontmoet hebben toch, hoop ik..
@Alhambra,
Ik heb allang erkend en benoemd wat ik verkeerd heb gedaan. En mijn kinderen krijgen alle ruimte om boos te zijn en dat hebben ze ook kunnen en mogen uiten. Maar kreten zoals kinderen gaan voor geloof ik niet in omdat ze alleen als het uitkomt gehanteerd worden. Als een ouder niet gelukkig is heeft dat effect op het kind. En volgens mij wil elk kind ook dat de ouder gelukkig is.
Wat ik wel bijzonderzonder vind is dat verliefdheid gezien word als een fout zoals jullie (Alhambra en absor) aangeven. Het is me overkomen en los hiervan het GEEN excuus dat de andere ouder de kinderen als wapen inzet om in dit geval afstand te creeeren tussen vader en kind. Leg mij eens uit waarin komt dan "kinderen gaan voor"?
Nogmaals vriendelijk bedankt voor je jullie reactie maar ik zoek meet naar antwoorden hoe ik hier mee om kan gaan als vader en kind zijnde.
Ik snap heel goed dat je op een gegeven moment uit elkaar gaat als het niet meer werkt. Ook als er kinderen zijn. Ik ben zelf ook uit elkaar gegaan met de biologische vader van mijn zoon omdat de liefde er echt niet meer was vanuit mijn kant en dat is een van de beste keuzes in mijn leven geweest. En dit was weldegelijk in het belang van mijn zoon. Het is dus echt niet zo dat je bij elkaar moet blijven omdat je kinderen hebt. De kans dat de bom dan alsnog een keer ploft of je kinderen een enorm ongelukkige jeugd hebben omdat ze alle energie en frustraties oppikken is best groot.
Wat ik zou doen is er in ieder geval voor zorgen dat je nooit kwaad over hun moeder praat, doe ik nu 17 jaar later ook nog steeds niet over zijn biologische vader. Het is immers nog steeds hun moeder. Laat zien dat je van ze houd en dwing ze niet om te vertellen wat hun moeder wel of niet zegt. Zorg er voor dat jouw huis een veilige plek wordt waar ze mogen zijn. En zorg er voor dat je ook tijd alleen met je kinderen doorbrengt als je vriendin er altijd bij is.
DannyJ schreef op 25-03-2025 om 09:59:
1) En volgens mij wil elk kind ook dat de ouder gelukkig is.
2) verliefdheid is me overkomen
1) ik denk dat kinderen op die leeftijd helemaal niet bezig zijn met het geluk van hun ouders. Dat is iets wat ze pas zien/snappen als ze (veel) ouder zijn. En zeker niet als ze nog maar 4 of 10 zijn.
2) Verliefdheid overkomt je, dat klopt. Er iets mee doen is een actie. Je had ook NIET met die ander in zee kunnen gaan...
@Ellori,
Dank je wel voor je reactie, Absoluut eens. Ik heb en zal nooit in hun bijzijn kwaad spreken over hun moeder. Lijkt me juist enorm tegenwerken. En vind het enorm belangrijk dat ze weten dat ik er voor ze wil en kan zijn. Ook hecht ik waarde aan de 1 op 1 momenten, merk dat ze ook dan meer vertellen uitzich zelf.