Hoe hiermee om te gaan? (Labiele oudtante)
Even een situatieschets, ik probeer het zo kort mogelijk te beschrijven.
Mijn man heeft een tante (oudtante van mijn kind, 1,5jr), waar hij weinig tot geen contact mee heeft. Ik heb haar één keer op een begrafenis gezien, verder nooit. Mijn schoonmoeder (haar zus dus), heeft ook jarenlang weinig tot geen contact met haar gehad.
Ze heeft haar hele leven in het teken van haar eigen bedrijf gezet, en daarbij nauwelijks naar haar eigen kinderen omgekeken, laat staan haar kleinkinderen. Als gevolg hiervan heeft ze nu (in de herfst van haar leven, nu ze met pensioen is) geen contact met haar eigen kinderen en kleinkinderen. De laatste jaren is ze, mede hierdoor, zeer labiel en depressief. Haar kinderen houden echter (terecht, als ik de verhalen mag geloven) voet bij stuk, en willen geen contact meer met haar.
Het contact met mijn schoonmoeder heeft ze hersteld, maar m.i. op een ongezonde manier. Vaak belt ze mijn schoonmoeder op, en spreekt urenlang over hoe labiel ze is, hoe slecht het met haar gaat, enz. Mijn schoonmoeder is hierin een vrij naïef, en is allang blij dat het contact hersteld is.
Tot zover.
Sinds mijn kind geboren is, heeft ze voor mijn gevoel een ongezonde obsessie voor hem. Ze projecteert alles wat ze bij haar eigen kleinkinderen gemist heeft, op mijn zoon. Dit uit zich onder andere in lange, warrige brieven met cadeautjes. Ook vraagt ze mijn schoonmoeder vaak om filmpjes van mijn zoon, die mijn schoonmoeder dan (tegen onze wil in, ik heb haar herhaaldelijk gevraagd hiermee te stoppen) doorstuurt. Deze kijkt ze dan midden in de nacht urenlang, zodat ze zich beter voelt.
Ik vond dit al echt heel vervelend, maar troostte me maar met de gedachte dat ze ver weg woont, en verder niets met mijn kind van doen heeft. Tot vandaag. Mijn schoonmoeder is hier om op te passen (ik werk vanuit huis, mijn man is op een congres), en nou stond ze hier zojuist onaangekondigd (als 'verrassingsbezoek') op de stoep. Voor ik het wist stond ze binnen en nu zit ze dus as we speak beneden met mijn kind te spelen (ik zit boven in een vergadering waar ik niet weg kan). Ik vind dat hier echt een grens overschreden is, en weet echt goed hoe hiermee om te gaan. Ik wil haar eigenlijk überhaupt niet in het leven van mijn zoon hebben, en ik voel me echt een slechte moeder dat ik mijn kind niet beter tegen haar beschermd heb.
Mijn kind is niet haar therapiebaby, en ik wil haar niet in zijn leven. Mijn schoonmoeder en man zien het probleem helaas niet zo..
"en ik voel me echt een slechte moeder dat ik mijn kind niet beter tegen haar beschermd heb."
Wat doet die tante tijdens het spelen dan wat slecht is voor je zoon?
1) schoonmoeder geen filmpjes meer sturen als ze die niet voor zichzelf kan houden.
2) schoonmoeder vertellen dat je niet wil dat ze bezoek binnenlaat / schoonmoeder niet meer laten oppassen als ze dat niet kan
Ik denk dat een keertje niet zoveel kwaad kan. Alleen als ze nu de smaak te pakken heeft....
(En mijn schoonmoeder zag mijn zoon als haar therapiebaby, dus dat deel snap ik.)
Op zich niets geks. Ik vind alleen haar obsessie met hem ongezond. Sprak net toevallig mijn man, en die vind het nu toch ook wel grensoverschrijdend worden.
OxfordComma schreef op 09-11-2021 om 16:09:
Op zich niets geks. Ik vind alleen haar obsessie met hem ongezond. Sprak net toevallig mijn man, en die vind het nu toch ook wel grensoverschrijdend worden.
Wat vind je precies grensoverschrijdend worden? Dat ze het leuk vindt om jouw kind te zien opgroeien, of wat anders?
Ik neem aan dat ze niet tegen jouw kind gaat vertellen hoe labiel en depressief ze is ofzo?
OxfordComma schreef op 09-11-2021 om 16:09:
Op zich niets geks. Ik vind alleen haar obsessie met hem ongezond. Sprak net toevallig mijn man, en die vind het nu toch ook wel grensoverschrijdend worden.
Dan aangeven dat ze alleen welkom is op afspraak.
Ze doet dus wel normaal tegen je zoon. Dan vraag ik me af waarom jullie haar afwijzen. Is het vanwege het verbroken contact met haar eigen kinderen en kleinkinderen? Of is het omdat ze het, nu met pensioen, psychisch moeilijk heeft? Ik krijg echt het idee dat er veel meer speelt. Zeker als zij wel leuk doet met jullie kind.
Tja. Ik kan de vinger er ook niet precies op leggen, vandaar ook mijn topic hier. Misschien ben ik te overbeschermend, maar ik vind het een naar gevoel dat een (voor mij en mijn kind) labiele wildvreemde zich in mijn leven probeert te integreren en obsessief bezig is met mijn zoon. Bijvoorbeeld 's nachts urenlang filmpjes van hem kijkt om zich beter te voelen, brieven schrijven enz. Intuïtief zit het niet goed. Bij een ander persoon zou ik er anders in staan.
Ik vind je wat overdreven reageren. Ze is oud en nee je zit misschien niet op haar te wachten maar aan de andere kant hoe leuk voor je kind en voor haar dat ze even samen spelen. Ze is ws eenzaam en ze vind je kind leuk. Laat gaan.
Wat fijn voor je zoon, een hele middag lekker bezig gehouden worden door maar liefst 2 oudere dames!
Ik snap wel dat je er geen zin in hebt om als vervanging te dienen voor iemand die bij haar eigen gezin niet terecht kan met haar verdriet, dus als het je echt in de weg gaat zitten of ze 's nachts bij jullie voor de deur gaat staan ofzo zou ik die familie aangeven dat ze hun moeder aandacht moeten gaan geven. Ze zullen er wel een (goede?) reden voor hebben om dat nu niet te doen, maar het is en blijft wel hun moeder.
Ik vind het heel begrijpelijk dat je hier onrustig van wordt. Dit is gewoon een obsessie. Ik vind het heel normaal dat je normale, gezonde grenzen in acht wil nemen. Tegelijkertijd is het natuurlijk moeilijk je schoonmoeder hiertoe opdracht te geven. Het is ook niet dat die vrouw je kind kwaad doet. Maar ik snap dat je haar op een flinke afstand wil houden. Wat moet jouw kind en wat moeten jullie er immers mee? Ik zou denken: wat ze van schoonmoeder loskrijgt, dat is dan maar zo. Maar ik zou haar zelf geen vinger willen geven, ook geen onschuldige, omdat obsessieve mensen nou eenmaal geneigd zijn je hele arm eraf te trekken als je daaraan begint. Dus voortaan niet onaangekondigd langskomen en als ze zich aankondigt, komt het niet uit. Daar moet je schoonmoeder wel aan meewerken. Het gaat immers om jullie huis. Fijn dat je man nu in jouw richting opschuift. Alleen kun je dit niet afdwingen natuurlijk.
Tickel schreef op 09-11-2021 om 16:25:
[..]
Dan aangeven dat ze alleen welkom is op afspraak.
Ze doet dus wel normaal tegen je zoon. Dan vraag ik me af waarom jullie haar afwijzen. Is het vanwege het verbroken contact met haar eigen kinderen en kleinkinderen? Of is het omdat ze het, nu met pensioen, psychisch moeilijk heeft? Ik krijg echt het idee dat er veel meer speelt. Zeker als zij wel leuk doet met jullie kind.
Tja vind jij het normaal dat iemand opeens komt opduiken nu je een kind hebt, als je die normaal nooit zag???
OxfordComma schreef op 09-11-2021 om 16:26:
Tja. Ik kan de vinger er ook niet precies op leggen, vandaar ook mijn topic hier. Misschien ben ik te overbeschermend, maar ik vind het een naar gevoel dat een (voor mij en mijn kind) labiele wildvreemde zich in mijn leven probeert te integreren en obsessief bezig is met mijn zoon. Bijvoorbeeld 's nachts urenlang filmpjes van hem kijkt om zich beter te voelen, brieven schrijven enz. Intuïtief zit het niet goed. Bij een ander persoon zou ik er anders in staan.
Je gevoel is goed. Niet toelaten dit
Keetie schreef op 09-11-2021 om 16:42:
Ik vind je wat overdreven reageren. Ze is oud en nee je zit misschien niet op haar te wachten maar aan de andere kant hoe leuk voor je kind en voor haar dat ze even samen spelen. Ze is ws eenzaam en ze vind je kind leuk. Laat gaan.
Zo oud is ze niet hoor
En reteirritant zo'n opdringerig iemand
Poezie schreef op 09-11-2021 om 16:46:
Ik snap wel dat je er geen zin in hebt om als vervanging te dienen voor iemand die bij haar eigen gezin niet terecht kan met haar verdriet, dus als het je echt in de weg gaat zitten of ze 's nachts bij jullie voor de deur gaat staan ofzo zou ik die familie aangeven dat ze hun moeder aandacht moeten gaan geven. Ze zullen er wel een (goede?) reden voor hebben om dat nu niet te doen, maar het is en blijft wel hun moeder.
Nee, je moet het niet afschuiven op haar kinderen. Als ik zo'n kind was zou ik dat ook niet waarderen, dat me werd gevraagd om iemand aandacht te geven die ik liever niet in mijn leven wilde, alleen maar omdat iemand anders die vrouw niet rechtstreeks durfde te vertellen dat ze moest ophouden/wegwezen/afstand houden.
Zielig voor de oudtante als je haar op afstand houdt? Ja, vast, maar je bent haar therapeut niet en niet verantwoordelijk voor haar geestelijke gezondheid. (En zo voelde ik mij richting mijn schoonmoeder, die ik ook op afstand hield omdat ik en haar kleinkind niet verantwoordelijk zijn voor haar levensgeluk.)
Poezie schreef op 09-11-2021 om 16:46:
Ik snap wel dat je er geen zin in hebt om als vervanging te dienen voor iemand die bij haar eigen gezin niet terecht kan met haar verdriet, dus als het je echt in de weg gaat zitten of ze 's nachts bij jullie voor de deur gaat staan ofzo zou ik die familie aangeven dat ze hun moeder aandacht moeten gaan geven. Ze zullen er wel een (goede?) reden voor hebben om dat nu niet te doen, maar het is en blijft wel hun moeder.
Ze komt toch niet midden in de nacht op visite?
Ze kijkt midden in de nacht naar filmpjes en daar heeft niemand last van. De brieven hoef je niet te lezen, met de ongewenste cadeautjes hoef je ook niks, die hou je als je zoon er iets mee kan of geef je weg. Het zou aardig zijn als je een bedankbriefje stuurt, maar dat zal, gezien je opstelling, wel een brug te ver zijn.
Je hebt "verhalen" gehoord, van de hoed en de rand weet je niets. Is er in de familie niemand te vinden die kan bemiddelen tussen de tante en haar kinderen? Je schoonmoeder bijvoorbeeld? Desnoods een professioneel iemand inhuren als niemand bereid wordt gevonden om iets te doen voor tante.