Hoe doen andere ouders dat toch?
Ik ben niet het grootste organisatietalent geloof ik, en wat vind ik het druk met drie kinderen. Ik heb er zo veel moeite mee om de deur uit te komen met alleen de jongste, en ik vraag me af: hoe doen andere ouders dat toch?
Als ik de deur uit wil duurt het altijd zo verschrikkelijk lang voor alles en iedereen klaar is, en er gebeurt zo veel tussendoor. Ik heb de regie, terwijl de twee oudsten op een leeftijd zijn dat ze héél andere prioriteiten hebben dan ik.
We staan op, eerst de afwasmachine doen. Ik eten en kleintje laten eten. Schiet niet op, dus ik moet erbij blijven zitten. Ondertussen de twee anderen uit bed proberen te halen. Die maken vervolgens ook weer een troep van de keuken. Ze terugroepen om ze de keuken op te laten ruimen. Discussie over wie wat gebruikt/niet gebruikt heeft. Bed opmaken, douchen, pff de wasmand is wel heel erg vol, even wat wegvouwen. Hee er zit er weer een met z’n telefoon terwijl hij het vuil even buiten zou zetten. Aansporen (discussie). Ach jee, de peuter heeft alle boekjes weer uit de kast getrokken, even opruimen. Aankleden, peuter aankleden, en weer naar beneden. Even wat oude kleren naar de Kringloop brengen, ik moet daar toch in de buurt zijn, tasje met kleding maken. Peuter trekt ondertussen de stapel opgevouwen kleding omver. Weer opnieuw opvouwen en meteen maar opbergen. Twee andere kinderen roepen om hun eigen kleren meteen in te ruimen. Tas inpakken. Hee er ligt wat plakkerigs op de grond, even dweilen. Ach het gaat regenen, snel was binnen halen. Heb ik alles? Luiers, doekjes, slab. Nee nog een extra romper voor de zekerheid. Hee man heeft z’n boor nog niet opgeruimd, staat al twee dagen in de keuken. Even een foto maken en aan hem opsturen. Waar was ik? Ook paar boterhammen meenemen. Nog even maken. Het is eigenlijk al weer tijdslot fruit. Even een appel schillen. Nu dan eindelijk weg. O nee zonnebrand nog vergeten! Weer terug. Waar zijn m’n sleutels, ik had ze net nog. Andere kinderen vragen of ze iets lekkers mogen halen, geld geven.
Nou ja, zo gaat het dus. Zo is het dus gebeurd dat ik de hele ochtend de deur niet uit ben gekomen, en de peuter al weer moet slapen.
Hoe doen jullie dat??
ief schreef op 27-07-2022 om 16:58:
[..]
Omdat het daar ook niet om gaat. Het is als man werken is.
Man en ik doen elk 50% van het huishouden. En de kinderen hebben ook hun eigen taken, elke dag. Het gaat om het wegkomen en dat ik dan zo veel tussendoor zie dat ik voor mijn idee direct moet doen omdat ik anders kortsluiting krijg in mijn hersenpan
Maar blijkbaar ben ik daar redelijk uniek in. Veel reacties van mensen die wel degelijk met wat rommel hier en daar kunnen leven.
Als man 50% doet, waarom moet jij dan en vaatwasser en was en dweilen en vuilnis etc? Man vragen of hij de vaatwasser doet voor hij gaat werken scheelt al 1 taak.
Als Je kortsluiting krijgt van troep ruim je voor je gaat slapen alles op en zet je dat erna klaar. Dan hoef je in de ochtend dus niet de was, de vlek te dweilen of de zonnebrand te pakken.
ief schreef op 27-07-2022 om 13:52:
Dus hoe doen die ouders dat met een opgeruimd huis?
Niet. Of je hebt een opgeruimd huis (wat inhoud dat je heel de dag alles achter je kinderen aan opruimt) of je gaat op pad met je kinderen.
Ik ruim 1 x per dag de woonkamer op, als ze op bed zijn. Ik vouw de was 1 x per week bij een fijne serie. Ik ben geen huishoudwonder maar als ik met de kinderen op pad wil dan staan we met 15 min buiten (11,4 en 1 jaar) 😆
ToetieToover schreef op 27-07-2022 om 15:09:
Westaan op,
eerst de afwasmachine doen. Ik eten en kleintje laten eten. Schiet niet op, dus ik moet erbij blijven zitten.Ondertussen de twee anderen uit bed proberen te halen. Die maken vervolgens ook weer een troep van de keuken. Ze terugroepen om ze de keuken op te laten ruimen. Discussie over wie wat gebruikt/niet gebruikt heeft. Bed opmaken, douchen,pff de wasmand is wel heel erg vol, even wat wegvouwen. Hee er zit er weer een met z’n telefoon terwijl hij het vuil even buiten zou zetten.Aansporen (discussie).Briefje neerleggen dat telefoon bij mij te verkrijgen is na taakjes. Ach jee, de peuter heeft alle boekjes weer uit de kast getrokken, even opruimen. Aankleden, peuter aankleden, en weer naar beneden.Even wat oude kleren naar de Kringloop brengen, ik moet daar toch in de buurt zijn, tasje met kleding maken. Peuter trekt ondertussen de stapel opgevouwen kleding omver. Weer opnieuw opvouwen en meteen maar opbergen. Twee andere kinderen roepen om hun eigen kleren meteen in te ruimen.Tas inpakken. Hee er ligt wat plakkerigs op de grond,even dweilen. Ach het gaat regenen,snel was binnen halen.Heb ik alles? Luiers, doekjes, slab. Nee nog een extra romper voor de zekerheid. Hee man heeft z’n boor nog niet opgeruimd, staat al twee dagen in de keuken.Even een foto maken en aan hem opsturen.Waar was ik? Ook paar boterhammen meenemen. Nog even maken. Het is eigenlijk al weer tijdslot fruit. Even een appel schillen. Nu dan eindelijk weg. O nee zonnebrand nog vergeten! Weer terug. Waar zijn m’n sleutels, ik had ze net nog. Andere kinderen liggen nog in bed zonder mobieltje want dat neem ik nu mee de deur uitvragen of ze iets lekkers mogen halen, geld geven.
Tadaa, voor je gefikst!!
Nu zou ik de appel ongeschild meenemen en de boekjes bij terugkomst pas opruimen of aan een puber vragen dat even voor je te willen doen terwijl je aan het eten gaat beginnen, of iets dergelijks. De opmerking over de boor kan ook na terugkomst verschoven worden. Een foto van de boor komt over als ome agent die je een prent geeft omdat je fout geparkeerd staat. Als je eraan stoort, leg je de boor op de trap.
Al met al, wil je te veel in de ochtend proppen.
Zelf ruimde ik de vaatwasser dezelfde avond vlak voor naar bed gaan nog even leeg; zo van’ dit hoort bij vandaag, morgen is een nieuwe dag met nieuwe activiteiten. Ik vond het altijd zo lekker te weten dat ik de dag niet hoefde te beginnen met de troep van de dag ervoor.
Saartjepoes schreef op 27-07-2022 om 19:03:
[..]
Niet. Of je hebt een opgeruimd huis (wat inhoud dat je heel de dag alles achter je kinderen aan opruimt) of je gaat op pad met je kinderen.
Ik ruim 1 x per dag de woonkamer op, als ze op bed zijn. Ik vouw de was 1 x per week bij een fijne serie. Ik ben geen huishoudwonder maar als ik met de kinderen op pad wil dan staan we met 15 min buiten (11,4 en 1 jaar) 😆
Ik vouw de was wel dezelfde dag op, anders jonkt het zo en heb je meer last van kreukels voor het in de kast terecht komt.
En ik check ‘s avonds het weerbericht om te zien of ik de was morgen of de dag erop ga draaien en of ik op de fiets kan of met OV moet.
Je zal waarschijnlijk ontploffen van stress als je mijn huis binnenkomt, want er ligt standaard overal troep, maar wij zijn nooit te laat of gehaast en gaan altijd ontspannen weg, dus dat zal toch het geheim zijn. 
Onze ochtend met 2 kleuters:
7 uur: We worden wakker. Ze trekken de kleren aan die ik voor ze heb neergelegd 's avonds.
Daarna gaan ze naar beneden en kijken een serie met een boterham in de hand (die vader voor ze smeert).
Ik douche en kleed me aan. Terwijl vader hun schooltassen vult.
Na mijn douche gaat vader opfrissen en kam ik hun haar en smeer ze in. 15 minuten voor vertrek zeg ik ze dat ze hun schoenen aan moeten trekken. Terwijl zij hun schoenen en jas aantrekken vul ik mijn lunchtrommel.
Om 8 uur trekken we allemaal de deur achter ons dicht.
Zoals je ziet staat er in onze routine helemaal nul, noppes, nada huishoudelijke taken. Wat de staat van het huis is zien we wel bij thuiskomst.
In principe hebben we de afspraak dat één van ons een rondje door het huis maakt terwijl de ander de kinderen op bed legt, maar dat lukt niet altijd even goed. Dus ja, soms is het een dag een goede zooi.
In het weekend reserveren we één dagdeel om flink te poetsen.
Ik snap dat dit met baby/dreumes/peuter niet haalbaar is, die kleintjes vragen simpelweg meer tijd en werk, dus dat uurtje is nu wel een heel optimistisch streven, maar hoe ouder ze worden hoe beter dit haalbaar is. Maar dan moet je wel zaken kunnen loslaten en laten liggen.
Als je aan je kinderen laat weten dat je binnenkort weg wilt gaan dan helpt het niet als jij ondertussen nog tig andere dingen gaat doen voordat je daadwerkelijk gaat. Waarom zouden zij dan nog opschieten?
Bij ons was en is nog steeds op tijd opstaan het sleutelwoord. Zelf eerst klaar zijn en beneden de boel georganiseerd hebben voordat de rest naar beneden komt. Toen ze klein waren, allemaal aangekleed naar beneden, samen ontbijten en voor wie het nodig was maakte zelf zijn lunch klaar. Wij waren altijd op tijd op het kdv (om half 8) en/of op school. Nu op de middelbare school wek ik ze, als ze het eerste uur les hebben en zijn ze ruim op tijd klaar en zoeken ze het maar uit als ze later les hebben.
Gaan we een dag weg, weten ze de avond van te voren hoe laat ze beneden verwacht worden en meestal kunnen we een half uur eerder weg dan gepland.
En of het huis opgeruimd is, ja voor het oog wel. Als ik gestresst ben voelen ze dat haarfijn aan en heeft dat z'n weerslag op de rest van de dag.
ief schreef op 27-07-2022 om 16:58:
[..]
Omdat het daar ook niet om gaat. Het is als man werken is.
Man en ik doen elk 50% van het huishouden. En de kinderen hebben ook hun eigen taken, elke dag. Het gaat om het wegkomen en dat ik dan zo veel tussendoor zie dat ik voor mijn idee direct moet doen omdat ik anders kortsluiting krijg in mijn hersenpanMaar blijkbaar ben ik daar redelijk uniek in. Veel reacties van mensen die wel degelijk met wat rommel hier en daar kunnen leven.
Ik krijg eerder de indruk dat je je impulsen niet kan beheersen. Als je iets ziet, wil je het gelijk doen en daar geef je ook aan toe. Dat moet je dus af gaan leren.
Want nu reageer je op alles, in plaats van zelf te bepalen wat je gaat doen en je koers vast te houden.
Aan die onrust toegeven maakt het alleen erger, want dan blijf je gevoelig voor de directe bevrediging van doen wat bij je opkomt. En dat versterkt zichzelf. Dus niet denken: ik ben goed bezig want ik ruim alle rommel op die ik tegen kom, maar "nee" zeggen tegen jezelf en leren om te doen wat je plan was, nl de deur uitgaan. Als je graag het goede wil doen, is dat meestal dat wat het moeilijkste is. In jouw geval dus: dingen laten liggen.
Je bent nu net iemand die achter een loket staat en de mensen niet op nummer afhandelt maar steeds alles uit de handen laat vallen om de volgende schreeuwer te gaan helpen. Het resultaat is dat helemaal niemand tevreden is en jij doodmoe.
WendelmoedM schreef op 28-07-2022 om 08:12:
[..]
Je bent nu net iemand die achter een loket staat en de mensen niet op nummer afhandelt maar steeds alles uit de handen laat vallen om de volgende schreeuwer te gaan helpen. Het resultaat is dat helemaal niemand tevreden is en jij doodmoe.
Prachtig! En in aanvulling: en denken dat je het helemaal geweldig doet ook! Ik heb dit echt nog nooit gehoord. Iemand die als een idioot 10 dingen tegelijk doet en ondertussen jezelf en je kinderen klaar wil maken om weg te gaan. Dat ze nu niet alleen is opgebrand is mij een raadsel.
Ik hadvroeger buren en de kleine kinderen daar luisterden beter naar vader dan naar moeder. Toen buurvrouw voeg waarom, was het antwoord: "Jij schreeuwt altijd zo" En dat was zou, moeder ging als de kinderen niet meteen luisterden steeds harder roepen dat ze iets niet mochten, maar 9 van de 10 keer kregen de kinderen hun zin. Vader zei het maar 1 keer en hield zich wel aan zijn woord. Jouw kinderen reageren op jouw "eerst dit nog even doen" met dus wij kunnen nog wel even dat doen, dus eigenlijk hetzelfde als die kinderen: O mama gaat toch voorlopig niet weg, dus wij kunnen ook nog wel wat doen/ hoeven niet te haasten
Douchen doen we allemaal in de avond. 's Ochtends eet ik zelf niet, dat doe ik pas later. Op dagen dat we op tijd weggaan en mijn man er niet is, doe ik het zo:
6.30-7.00 wakker, rustig snoozen samen in bed met de kinderen.
7.10 beneden, ik smeer in 1 moeite door 10 boterhammen, 2x2 als ontbijt en 2x3 voor de lunch op school. Ik zet het neer op tafel zodat de kinderen eten en dan ga ik door met fruit en drinken maken.
7.30 zijn de kinderen klaar met eten en zijn de tassen gevuld. Ik ga naar boven opfrissen, omkleden en opmaken en ik pak gelijk kleren voor de kinderen.
7.50 weer beneden, kinderen aankleden en direct schoenen aan, jassen aan en pak ik tassen en eventueel gymtas of andere extra spullen die mee moeten.
8.10 de deur uit.
Als mijn man er is, dan is het nog makkelijker want dan verdelen we de taken en heb ik de tijd om rustig koffie te drinken en de krant te lezen.
Ik ben alleenstaand en heb 2 kinderen (nu volwassen en de deur uit). Ik verbaas me met terugwerkende kracht, over hoe ik alles voor elkaar heb gekregen met nog een drukke fulltime baan erbij. Het was altijd kunst- en vliegwerk, een vaatwasser had ik niet. Na kantoor snel boodschappen doen, kinderen ophalen of wegbrengen, koken, met huiswerk helpen en naar bed. En toen ze kleiner waren, kleren klaarleggen en met douchen helpen. Afwassen deden we met z´n drieen.
Kleren opvouwen ben ik niet eens aan toegekomen, behalve af en toe in het weekend als hun vader met hun de hort op ging.
Mijn familie woont in Nederland, die konden niet even snel inspringen als ik langer op kantoor bleef of op zakenreis moest.
Dus: het was erg rommelig maar schoon. En we hebben vooral heel veel plezier samen gehad.
Kleding pak ik direct van het doogrek. Strijken en in de kast leggen, daar kom ik vrijwel niet aan toe en is ook niet echt nodig.
Heel veel taken kun je echt snel doen. Ik vind tijd doorbrengen met mijn kinderen belangrijker dan huishoudelijke taken.