Gedwongen vaderschap
hallo allemaal,
ik ben een vader van 3 kids ( m18 j11 m3)
Ik ben 4,5 jaar geleden gescheiden van de moeder van de oudste 2 en heb sinds die tijd de volledige zorg. (Ook financieel)
Dit omdat moeder niet voor de kinderen kon zorgen.
dit was voor mij een pittige omschakeling en met een fulltime baan wel es pittig maar het lukt me goed.
kort na mijn scheiding leerde ik iemand kennen en dat klikte maar waren nog in de ontdekkende fase. (Heeft een dochter van toen 13)
ze vertelde me dat ze bezig was met een traject om bewust alleenstaande moeder te worden middels ivf.
3 jaar geprobeerd en 4 x mislukt.
Ik heb toen aangegeven dat dit voor mij wel een issue was als er zo’n sterke kinderwens is.
we deden het daarom veilig (condooms)
ook zei ze dat ze het niet meer zag zitten om door te zetten omdat ze wilde kijken waar onze relatie ons bracht en zei dat ze de pil slikte.
We zijn op vakantie geweest en tijdens de vakantie merkte ik gedragingen die strookten met mijn kernwaarden en stond op het punt de relatie te verbreken.
maar u raad het: bleek ze zwanger.
en ze wilde het houden.
ik, net alleenstaande vader, schoot volledig in de paniek.
ik voelde me verraaden, gebruikt, en ondergeschikt aan haar kinderwens.
ze zei me dat dit allemaal niet bewust is gegaan en het ook niet aan zag komen.
ik geloofde en geloof daar nu nog steeds niets van.
onze relatie is hierdoor uiteindelijk stuk gegaan.
We hebben een prachtige dochter gekregen en de afgelopen 3 jaar heb ik geprobeerd een band op te bouwen met de kleine.
dit lukte aardig, we gingen vriendelijk met elkaar om en ik hielp haar waar ik kon.
vaak ben ik het niet eens over de opvoedstijl maar ik krijg geen ruimte om daar een gezonde discussie over te hebben, want: “jij wilde het niet”
Ik mag niet met haar gaan zwemmen want: “dat vind ik eng”
En zo zijn er legio voorbeelden waarbij ik wordt behandeld als louter de verwekker.
nu heb ik sinds 9 maanden een nieuwe relatie en dit is voor de moeder een trigger om de boel nog wat verder op te stoken. door subtiele steken onder water en slachtoffer gedrag.
ik kan mijn dochter zien wanneer ik wil maar wel op haar voorwaarden.
Inmiddels weet ik niet meer wat ik moet doen en wordt mijn boosheid over de hele situatie alleen maar erger.
ook al ben ik als donor gebruikt gun ik mijn dochter een lieve vader.
ik raak langzaam in een depressie en help prychologische hulp gezocht.
Ik wil er graag zijn voor mijn kinderen maar ben bang dat ik er aan onderdoor ga.
Dit is even om van me af te schrijven en wil in geen enkele vorm overkomen als slachtoffer.
Het is meer dat ik benieuwd ben naar jullie inzichten en hoe ik hier mee om moet gaan.
Groet
Mario
Het kind erkennen gaat ook alleen met toestemming van de moeder.
Ik zou wel goed kijken welke consequenties vastzitten aan erkenning en gezag. Want dan heb je niet alleen meer de rechten zoals omgang, maar ook de plichten zoals onderhoudsplicht tm 21 jaar. En zit je ook vast aan jarenlang gesteggel met de moeder.
Nu is het misschien wel informeel en wat vaag en dat is soms lastig. Je hebt weinig rechten, maar ook geen plichten. Ik denk dat als je je vaderschap formaliseert het niet per se makkelijker zal worden. Het kan de moeite waard zijn als dat belangrijk voor je is. Kijk goed wat voor jou belangrijk is en informeer je goed.
letterkoekje schreef op 06-07-2024 om 08:14:
[..]
Ik ook.
Wellicht voor hoe to het ervaart, maar ik denk dat het belangrijk is om 'gelijk krijgen' hier achter je te laten en pragmatisch te kijken naar de invloed die je zelf hebt om een situatie vorm te geven. Zolang je blijft focussen op het deel dat je allemaal is 'overkomen' is het moeilijk om verder te gaan. Misschien is de ex een heks, misschien is to wel ongelooflijk lastig om mee te communiceren, dat is moeilijk op te maken uit het verhaal van een persoon. Belangrijkste lijkt mij toch de wens van to om een goede vader te zijn voor zijn dochter, en wat je daar concreet aan kan doen.
'De boosheid zit vooral in het gevoel van gebruikt te zijn en dat ik
naast de zorg voor de 2 oudste niet veel ruimte meer over heb voor de
stress diede moeder van de jongste me geeft.'
Indertijd stond je al op het punt om de relatie te verbreken, om bepaalde redenen. Dus die keuze had je al gemaakt. Het is best mogelijk dat ze het zo gemanipuleerd heeft dat ze zwanger geworden is, terwijl ze wist dat jij dat niet wilde. Dat risico zit er altijd in. Het kan ook per ongeluk gaan, condoom kapot bijvoorbeeld, die 1% waarbij de pil niet werkt etc. Ik heb het gevoeld at je van kinderen houdt, dus wellicht kun je het in je hoofd omdraaien: je hebt aan die onfortuinlijke relatie een mooie, gezonde dochter overgehouden. Wat er ook gebeurt, ze is jouw dochter.
'een ouderschapsplan had er moeten komen idd, jammer genoeg vertrouwde ik
er op dat we als verstandige volwassenen dit als een moderne familie
konden oplossen en dit fluide mocht zijn. ik zal alsnog iets moeten opstellen en dit als voorstel moeten voorleggen.'
Dat is het grootste gevaar: onszelf overschatten als 'verstandige, moderne mensen' die alles wel op zullen lossen in liefde en overleg. Juist op het gebied van familiezaken willen we de zakelijke kant graag buitensluiten, maar op het moment dat er een probleem is en niet iedereen op dezelfde manier verstandig en liefdevol blijkt te zijn heb je een groot probleem als er verder niets geregeld is. Die regelingen zijn er niet voor de goede dagen, maar voor de slechte dagen en het is absoluut naïef om te denken dat die slechte dagen je bespaart zullen blijven.
Dus je, je moet nog dingen regelen: erkenning en gezag. En dan een ouderschapsplan.
Ik zou niet beginnen met jouw wensen op papier te zetten en die voor te leggen aan haar, ze heeft alle macht om daar iets van te vinden. Ik zou ook niet meteen het overleg met haar beginnen, maar duidelijk aangeven: dochter wordt ouder, ik wil nu dingen formeel gaan regelen (erkenning, gezag en ouderschapsplan) en ik hoop dat je daaraan gaat meewerken. Eventueel kun je samen bespreken hoe je iets gaat regelen, bijvoorbeeld erkenning en gezag via de rechtbank met haar toestemming (als dat kan met haar toestemming, anders kan het zijn dat je via de rechter vervangende toestemming moet gaan vragen. Dat kan procedures opleveren, inclusief bemoeienis met de raad voor kinderbescherming die advies moeten geven. Idem voor gezag. dus het beste is als zij instemt.
Ouderschapsplan maken is iets wat je samen moet doen. Ik zou niet eerst mijn wensen op papier zetten, maar eerst eens worden over de procedure. en dat kan het beste via mediation. Dan heeft ieder evenveel tijd om na te denken over zijn/haar wensen. Je kunt haar niet dwingen tot mediation. Al het moet kun je wel via de rechter omgangsregeling afdwingen, maar ook dat kan veel procedures kosten.
Tegenover haar argument dat jij het kind niet wilde kan jouw argument nu staan dat zij jou vader heeft gemaakt, dat jij alles eraan doet om een goede band met je dochter op te bouwen en dat je hoopt en verwacht dat zij daaraan gaat meewerken.
Tenslotte: het zal ook altijd draaien om het minst belangrijke in het leven: geld. Betaal je alimentatie, doe je dat nu al of niet, aan erkenning zit daartoe wel een plicht. En het zal gezien worden als bewijs of je wel of niet vader wil zijn van het kind.
Ik hoop dat je iemand in je omgeving vindt die goed met je kan nadenken over deze stappen. Jij zit nog hoog in de emoties en dit zijn zakelijke stappen die om een andere manier van nadenken vragen. Ik hoop dat je therapeut daarbij kan helpen, als de therapeut kennis heeft van familierechtelijke zaken. Anders zou ik kijken of je toch een juridische adviseur kunt benaderen die je advies kan geven.
Tsjor
Erkenning kan normaal gesproken alleen met toestemming van moeder. Geeft ze die toestemming niet, dan kan je vervangende toestemming voor erkenning vragen bij de rechter.
Een erkenning met toestemming van moeder betekent in principe ook gezamenlijk gezag, al kan je wel wat anders afspreken. Erkenning met toestemming van de rechter leidt niet automatisch tot gezamenlijk gezag, als je gezamenlijk gezag wilt, moet je dat dan apart bij de rechter verzoeken.
tsjor schreef op 06-07-2024 om 08:08:
[..]
Ik vind de term 'gedwongen vaderschap' dan wel passend en een goede samenvatting geven van de situatie.
Ik ook. Je vat precies de koe bij de horens wat maakt dat je dat zo kunt ervaren.
BritgetJones007 schreef op 05-07-2024 om 22:39:
[..]
Ik ook. Het komt wat dominant en controlerend over heel eerlijk gezegd.
En ook uit een ander voorbeeld, waarom je die grens van moeder niet respecteerd. Over bijv zwemmen. Kies iets anders leuks om wat geschikt is voor die leeftijd. Kinderboerderij, binnenspeeltuin enz.
Niet eens. Ik ben oprecht van mening dat je iemand die wil controleren en bepalen wat er gebeurt, daarin geen ruimte moet geven. Dat moet je verzakelijken.
Je bent een betrouwbare vader of niet. Maar als je angsten hebt, dan moet je die bij jezelf houden. Ik vind dat het anders is als je liefdevol met elkaar omgaat. Maar als dat stadium gepasseerd is, vertrouw je op de ander dat hij of zij z'n rol als verantwoordelijke ouder neemt. En er is geen verantwoordelijke ouder op de wereld die z'n 3 jarige kind zonder toezicht alleen in het water laat. Daar zit je constant naast en bij. Dus kans op verzuipen is nihil. Wel even de realiteitszin aantrekken als moeder en beseffen dat je niet het centrum van het universum bent als het aankomt op bepalen voor je kind. Ze moet dit gewoon loslaten als dochter bij haar (betrouwbare) vader is en het kind plezier en een goede band gunnen met haar vader.
To heeft op dit moment geen zeggenschap.
Sorry verkeerde draadje
Ivm de terminologie 'gedwongen' vaderschap:
Dit kan twee betekenissen hebben. Aangezien TO niet (meer) gedacht had (op dat ogenblik) nog een kind te verwekken, is hij ahw tot een vaderrol 'gedwongen'. Maar ook - nu zijn dochter er is - zit hij in het keurslijf van de moeder om op een gedwongen manier met zijn kind om te gaan. De moeder dwingt hem het te doen zoals zij het wil. Er is van spontaniteit geen sprake.
BritgetJones007 schreef op 05-07-2024 om 19:17:
[..]
Welke onderzoeken bij gynaecoloog bedoel je? Of bedoel je dat zij niet bij een gynaecoloog geweest is voor de normale controles?
Geen van de onderzoeken. Ze was toen ook al 40
Ik heb haar gesmeekt om naar de gynaecoloog te gaan voor de veiligheid van ons kind en van haar zelf.
Maar er werd gezegd “nee hoor ik vertrouw op mn lichaam”
Toen wist ik dat àlles ondergeschikt was aan haar wens.
ik snap dat sommigen mijn verhaal in een andere context lezen en bepaalde zaken anders interpreteren.
de details die ik heb aangegeven zijn maar een kleine opsomming van zaken en zijn natuurlijk vanuit het perspectief van mijn ex anders uit te leggen.
in de basis is dit een probleem van vertrouwen.
ik wil niet in de slachtofferrol zitten en wil ook geen slachtoffer zijn.
Ik kan alleen niet bedenken hoe het verder moet, hoe ik een goede vader kan zijn, hoe ik kan blijven staan.
ik voel alleen maar verdriet en leegte.
ik ben gewoon op.
dank voor het meedenken tot zo ver
@tsjor
Ik zit idd hoog in emotie.
De wil is er en er moet een vorm komen.
een neutrale kijk helpt me…dankjewel 🙏
Sterkte. Maar kijk even naar wat je allemaal wel al hebt kunnen doen, bijvoorbeeld voor je twee oudste kinderen. En ook wat je aanbiedt voor je jongste, al wordt daar niet optimaal gebruik van gemaakt.Je bent geen superman, je kunt niet de hele wereld naar je hand zetten. Er zijn dingen waar je geen invloed op hebt. Kijk naar waar je wel invloed op hebt en als je ervan overtuigd bent dat je dat zo goed mogelijk hebt gedaan, dan moet het goed zijn.
Tsjor
Mooie post, Tsjor!