Chagrijnig
Hoi,
Nu toch al een weekje of twee ben ik alle dagen wel een paar keer chagrijnig richting mijn oudste zoon (10). Hij is sociaal niet zo sterk en dit zie ik steeds terug in zijn gedrag richting de jongste (5). De jongste is druk en enthousiast en dat vindt de oudste vaak lastig. Wat ik op mijn beurt dan weer lastig vind is dat de oudste om het minst geringste boos doet tegen zijn jongere broertje, met harde stem, woord voor woord spellend. De laatste tijd krijg ik daar (weer) de kriebels van. Vraag hem steeds op geïrriteerde toon om een andere toon te gebruiken en er zijn momenten geweest dat ik hem linea recta naar boven stuurde om pas terug te komen wanneer hij een normale toon kan hebben.
Waar ik nu mezelf mee rond de oren sla is het feit dat het me niet lukt om mijn toon richting hem normaal te houden terwijl ik dat van hem wel verlang.
Heb ook echt wel het besef dat dit niet de manier is om hem te helpen zich anders te uiten en toch blijf ik chagrijnen. Dit heb ik wel al eerder gehad hoor van die periodes en het zal er vast bij horen, maar, waarom he!?
Herkent iemand dit dat je doorgaat met op een bepaalde manier optreden terwijl je weet dat je er geen stap mee vooruit komt? Hoe heb je dat kunnen doorbreken?
Mlah! schreef op 09-04-2022 om 19:48:
[..]
Waarom zie jij dit als positief en enthousiast als het voor de ontvanger het tegenovergestelde is?
Oudste wil met rust gelaten worden door zijn kleine aandacht trekkende, irritante geluiden makende, zingende en aanklamperige broertje.
Er zijn altijd twee kanten aan een medaille 😉.
De oudste is juist de jongste steeds aan het treiteren. Hij zoekt hém steeds op. De jongste blijft steeds enthousiast en een blij ei. De oudste reageert hier dan weer negatief op. Een hele tijd probeerde ik de oudste steeds te helpen op te komen voor zijn ruimte. Maar steeds opnieuw zocht hij zijn jonge broertje een paar minuten later zelf weer op en kon ik overnieuw beginnen. Maar goed, dit is allemaal achtergrond informatie. Mijn vraag was uiteindelijk of iemand het herkende op een bepaald moment vast te zitten in een manier van (chagrijnig) reageren 😉
Mijn oudste doet ook weleens zo tegen zijn jongere zusjes. Meestal precies op het moment dat ik even de kamer uit ben, maar dan zit ik het zo eens aan te horen.
Weet ook precies waar het vandaan komt. Spiegeltje Spiegeltje aan de wand.. He! Het is net of ik mezelf hoor praten.
Ik heb tegenwoordig veel meer rust en dat merk ik ook aan de kinderen. Dan zijn zij ook veel relaxter. De oudste doet heel veel voor mij, helpt op zijn manier in het huishouden en met het voorbereiden voor school. Maar moet er voor waken dat hij niet de ouder rol over gaat nemen. Daar ben ik voor.
Zijn zusjes corrigeren kan best, maar dan moet het wel e ht op een basic manier zijn. Beetje 'mama heeft liever niet dat jullie dat doen'
Kijk dus vooral eens naar je eigen gedrag en geef niet automatisch je oudste de schuld. En als hij iets doet wat je niet zint, probeer dan niet te gaan schreeuwen.