Bemoeien met opvoeding
Ik heb even jullie input nodig. We spreken vaak met een familielid af. Haar dochter en mijn dochter schelen 4 jaar in leeftijd 5 en 8. Onze dochters lijken elkaar niet echt leuk te vinden en vliegen elkaar steeds in de haren. Nouja, dat is jammer maar dat kan, je kan niet altijd iedereen maar leuk vinden omdat de ouders elkaar leuk vinden. En dit ligt aan beide meiden. Mijn dochtertje kan ook af en toe een kreng zijn.
Maar daarnaast gedraagt haar dochtertje zich ook vaak niet ok. Pakt spullen af, die neiging heeft ze ook bij volwassenen. Als ik mijn dochtertje vraag om iets te doen dan rent haar dochtertje om het hardst om mijn dochtertje voor te zijn. Gooit per ongeluk iets duurs van de kast dat kapot viel maar daar wordt door dochtertje niks over gezegd (kan ik snappen, schrikt natuurlijk) maar familielid reageert ook niet. Doet, wederom per ongeluk, een ander kindje pijn maar ze reageren daar beide niet op.
Ik begin me steeds meer te ergeren aan het gebrek aan reactie. Het is een kind en dan gebeuren dit soort dingen, dat snap ik. En mijn dochter is ook niet altijd een engeltje. Maar het niet reageren als er iets mis gaat vind ik erg vervelend. Het contact kost al meer energie omdat de meiden elkaar vaak in de haren vliegen. En dan deze ergernis erbovenop zorgt dat het contact ook niet lekker verloopt. Zouden jullie het gebrek aan reacties bespreken? Of vinden jullie dit een gevalletje "bemoei je niet met met de opvoeding van een ander"?
Echt zonder kinderen afspreken! Voor iedereen beter en gezelliger.
Iets zeggen over hoe een ander opvoedt is heel gevoelig, dus vermijdt het onderwerp en spreek lekker alleen af met je vriendin, net als vroeger.
"Zouden jullie het gebrek aan reacties bespreken? Of vinden jullie dit een gevalletje "bemoei je niet met met de opvoeding van een ander"?"
Als ik erbij ben en zie dingen gebeuren ondertitel ik ze gewoon als mijn kind thuis in de speeltuin of bij familie speelt. Dat doe ik nu ook constant bij mijn zoon. "Hee ik hoor wat gerinkel, is er iets gevallen? Is dat een vaas op de grond? Oei. Dat moeten we even opruimen. Dat is gevaarlijk allemaal scherven." "Oei ik hoor ik hoor een bonk, is daar een kindje gevallen. Heb je je pijn gedaan? Wat vervelend, dat doet zeer, botsten jullie tegen elkaar op? Doe maar wat rustiger lopen"
Zo hoef je toch ook geen kritiek te geven op iemand en krijg je zelf er ook geen raar gevoel over. Wie weet neemt ze het wel over. En zo doe je ook niks fout lijkt me.