Baby's, vrijen en... een grumpy man
Ergens hoop ik wel dat iemand zich hierin herkent...
Heb je de hele dag pikante berichtjes uitgewisseld met je man, trek je eens iets speciaals aan om je man te verleiden, en als het feest dan 's avonds eindelijk bezig is... dan begint gegarandeerd één van de baby's te janken in de kinderkamer (ik heb een tweeling). Er kan er eentje niet slapen, een andere wordt ziek, moet zijn fles, weet ik wat allemaal. Exit romantiek, en meestal stel ik dan ook gewoon voor aan mijn man om de volgende dag het opnieuw te proberen. Maar dan kennen jullie mijn man nog niet. Wat dan volgt lijkt op een kind wiens snoepje je net hebt afgepakt. Dan probeert hij mij te bespelen met dingen als "dat je een man die je hebt opgewonden niet zomaar kan laten vallen" en dat "zijn ballen pijn doen daarvan" en dat hij "echt nodig moet komen" en dergelijke dingen. Terwijl mijn zin dan al lang weg is. Ik lijk het om de een of andere reden makkelijker "uit" te kunnen zetten en te zeggen dat we de volgende dag verderdoen. Mijn man MOET het afmaken, en dat heeft al voor een aantal ruzies gezorgd.
Iemand die hetzelfde heeft meegemaakt?
Infobericht: Eerder hebben wij dit topic gesloten ivm trollen (door TO), maar nu weer opengezet voor eventuele verdere discussie mbt het onderwerp en de behoefte daaraan.
Groet U2fan
Mlah! schreef op 05-08-2021 om 22:57:
[..]
Volgens mij zou het alleen om partneralimentatie gaan (sowieso achterhaald concept). Kinderalimentatie kan je niet onderuit.
Partneralimentatie lijkt een achterhaald concept, maar liever dat dan dat de vrouw (meestal) in de bijstand komt en daarmee op kosten van de staat wordt onderhouden. Een vrouw die economisch niet zelfstandig is, dat is pas een achterhaald concept.
Valdemar schreef op 05-08-2021 om 21:59:
[..]
Ik haalde het woordje seksplicht aan uit iemand anders haar reactie, zou het zelf ook anders verwoorden.
En ik ben het er ook mee eens dat seks nooit een plicht zou moeten zijn, maar een plezier dat je samen beleefd.Het punt waarop we (misschien) verschillen is dat ik meen dat seks wel een recht is binnen een relatie, en dat het weigeren daarvan een valide reden moet zijn om de relatie te verbreken zonder dat je nog vasthangt aan een of andere vorm van alimentatie.
Maar vind jij het een recht in de zin van: stante pede, hier en nu opeisbaar wanneer ik maar wil, hoe ik maar wil, hoe vaak ik maar wil?
Of meer in algemene zin; het recht om met je huwelijkspartner ook een seksuele relatie te onderhouden en beide moeite te doen de ander te bevredigen (wat ruimte laat voor... "Maar nu even niet").
RosaMontana schreef op 05-08-2021 om 23:08:
[..]
Partneralimentatie lijkt een achterhaald concept, maar liever dat dan dat de vrouw (meestal) in de bijstand komt en daarmee op kosten van de staat wordt onderhouden. Een vrouw die economisch niet zelfstandig is, dat is pas een achterhaald concept.
Dat dus
Ikbeginbijmezelf schreef op 05-08-2021 om 23:24:
[..]
Maar vind jij het een recht in de zin van: stante pede, hier en nu opeisbaar wanneer ik maar wil, hoe ik maar wil, hoe vaak ik maar wil?
Of meer in algemene zin; het recht om met je huwelijkspartner ook een seksuele relatie te onderhouden en beide moeite te doen de ander te bevredigen (wat ruimte laat voor... "Maar nu even niet").
Is het niet vanzelfsprekend dat ik het tweede bedoel? De gedachte dat een man seks krijgt en een vrouw seks geeft ligt toch al lang achter ons.
Stel je eens voor: na X jaren huwelijk wenst je man geen seks meer te hebben en hij verbied het jou om het elders te zoeken, want dan wil hij scheiden en mag jij hem partneralimentatie betalen. Dan ben je toch stevig gekloot. Ofwel blijf je met je partner en heb je nooit meer seks, ofwel ga je scheiden en betaal je hem.
Ik vind dit allemaal nogal lachen. Het idee, een tweeling en dan de hele dag pikante berichten sturen en zorgen voor een speciale outfit etc.
Als het waar is ben ik strontjaloers!! Zoiets lukte me 0 dagen met 1 baby dus al zeker niet met 2. (En dan bedoel ik vooral mentaal, was nogal in andere sferen)
Ook wel wat jaloers op de situatie dat manlief wel heel graag wil vrijen! Hier niet echt te klagen maar er wordt naar mijn smaak wel gemakkelijk vaak gekozen voor kinderen (allang geen baby’s meer😂) andere plichten/ verplichtingen of slaap oid.
Interessante discussies hier, maar even een mannelijk perspectief. Mijn vrouw vindt ook - net als ik trouwens - dat je geen seks tegen jouw zin hoeft te hebben. Maar dat is niet hetzelfde als dat je überhaupt geen seks hoeft te hebben in een relatie. Kortom: je mag niet van elkaar verwachten dat er seks is als maar één van de twee dat wil, maar er moet toch wel iets van een seksuele relatie zijn, want dan kom je op het platonische vlak. Het is een wederzijdse afhankelijkheid die in elke liefdesrelatie speelt.
Maar in mijn relatie is dat soms wel erg scheef. Mijn vrouw mag anytime aangeven dat ze niet wil, en uiteraard respecteer ik dat ook. Maar de keren dat ík aangeef - ok, niet vaak, maar het is gebeurd -, nu niet, krijg ik opeens allerlei verwijten naar mijn hoofd: mannen willen toch altijd, vind je me niet aantrekkelijk dan? En datzelfde zou bij mannen anders werken? Ze hebben toch nog altijd hun rechterhand? Zoveel verschillen vrouwen nu ook niet van mannen. Ze willen ook genegenheid, ja, ook met seks. Het is wel heel makkelijk om die seksbeluste mannen weg te zetten als dreinende kleuters, maar - verrassing - ook mannen hebben daar een gevoel bij. En teleurstelling is er daar zeker één van. Niet sexy misschien, maar wel reëel.
Valdemar schreef op 05-08-2021 om 21:59:
[..]
Ik haalde het woordje seksplicht aan uit iemand anders haar reactie, zou het zelf ook anders verwoorden.
En ik ben het er ook mee eens dat seks nooit een plicht zou moeten zijn, maar een plezier dat je samen beleefd.Het punt waarop we (misschien) verschillen is dat ik meen dat seks wel een recht is binnen een relatie, en dat het weigeren daarvan een valide reden moet zijn om de relatie te verbreken zonder dat je nog vasthangt aan een of andere vorm van alimentatie.
Wat is een recht zonder dat er enige vorm van afdwingen bestaat en dat vind ik dus niet rijmen met de baas zijn over je eigen lichaam. Het recht op alimentatie heeft betrekking op een onderhoudsplicht van de ene huwelijkspartner naar de andere huwelijkspartner. Wat jij dus zegt (mi )is dat als een partner (onvoldoende) sex levert (romantischer kan ik het niet verwoorden) tijdens het huwelijk dan heeft die partner geen recht op geld na een eventuele scheiding, dan spreek je mi wel degelijk van een sexplicht met als sanctie geen alimentatie (er even van uitgaande dat je aan alle eisen van partneralimentatie voldoet). Begrijp mij niet verkeerd, is vind sex wel degelijk een belangrijk component van een relatie en zeer begrijpelijk dat als dat (structureel) ontbreekt dat je de relatie zou willen verbreken. Misschien is het een idee om niet te trouwen, ik krijg het idee dat dat instituut je niet helemaal lekker zit.
Mlah! schreef op 05-08-2021 om 23:28:
[..]
Dat dus
Het is in de praktijk geen achterhaald concept. Het gebeurt regelmatig dat twee mensen in een relatie beslissen dat 1 van de twee thuisblijft om (meestal) voor de kinderen te zorgen. In dat geval vind het ik passend dat die twee mensen ook afspraken (huwelijk en daaruit voortvloeiend partneralimentatie) maken om te zorgen dat de partner zonder inkomsten financieel de (gedeeltelijke) huishouding kan voortzetten in geval van scheiding. De consequenties van de gezamenlijke beslissing (1 blijft thuis) wordt dan dus daar gelegd waar hij hoort en niet bij de maatschappij die op deze beslissing geen invloed heeft kunnen uitoefenen. Ik vind persoonlijk het ook niet verstandig om geen inkomsten te hebben, maar die keuze staat de mensen vrij.
Als je geen partneralimentatie wil betalen, dan moet je niet trouwen. Als je geen kinderalimentatie wil betalen, dan moet je geen kinderen krijgen.
Dat staat los van de seks. Ik vind wel dat seks binnen een relatie en een huwelijk past, want anders ontneem je de ander de uiting van de seksuele behoefte en dat is zo wezenlijk voor een mens. Ik vind niet dat je dit kunt maken.
Als je echt niet wil, (nooit) en de ander wel, dan lijkt me dat een onoverkomelijk probleem.