Afmelden voor onderzoeken bij GGD
Hallo,
Ik wil graag weten hoe ik onze kinderen kan uitschrijven voor onderzoeken van de GGD. Iemand hier ervaring mee?
De reden:
Ik kreeg voor dochter van 11 deze week een brief, een aankondiging voor een onderzoek. Ouders niet gewenst en de data is geheim. Willen wij niet!
Buurjongen (groep 5) kwam vorige maand thuis met een brief van de GGD. Was ook voor onderzoek uit de klas gehaald. Ouders waren hiervan niet op de hoogte. Kind was volgens de GGD te dik en dit was ook met het kind besproken.
En dan ook nog die achterlijke vragenlijsten op het VO... wij willen dit niet.
Voor het onderzoek van dochter heb ik geen toestemming gegeven en ook een brief naar school/leerkracht gedaan dat wij niet willen dat er over kind gepraat word.
Maar achterlijke vragenlijsten op het VO ben ik vast niet voor. En als zoon ergens op de basisschool ook zomaar wordt "gezien" door een ggd-arts worden we ook niet blij.
Dus we hadden gedacht om de kinderen alvast maar hiervoor te behoeden. Maar ik kan nergens vinden hoe ik dit doe. Zou een briefje naar de GGD voldoen?
niet dus
Het is niet nuttig en zelfs potentieel schadelijk, niet doen dus.
Gewichtscontrole Wendy
Als je het gewicht van je dochter in de gaten wilt houden, dan zet je haar toch thuis op de weegschaal en kijk je met behulp van groeicurves en een (kinder) bmi-calculator die je op internet kan vinden zelf hoe het er mee staat. Zo houdt de de boodschap die dat je dochter afgeeft zelf onder controle. Mocht het gewicht uit de hand lopen dan kan je altijd hulp vragen.
skik
mooi voorbeeld
De logica is dat er puberproblemen zijn en om die te voorkomen (hoe doe je dat als die problemen er al zijn?) volgt er een duur gesprek met alle pubers.
De GGD gaat het probleem van het overgewicht niet oplossen. Wil je dit oplossen dan zijn er hele andere dingen nodig op het niveau van de hele samenleving, niet op het niveau van een individuele puber. Bovendien is het maar de vraag of er ook passende hulp volgt op een eventueel gesprek. Massaal pubers naar een dietiste sturen zorgt niet dat er op samenlevingsniveau minder overgewicht is bij pubers. Het gewicht neemt alleen nog maar meer toe.
We weten dat teveel aandacht voor voedsel, ook teveel aandacht voor afvallen, alleen maar leidt tot meer gewichtstoename.
Dus wil je niet dat de GGD zich gaat bemoeien met het eventuele overgewicht van pubers.
Daar kan het gewicht juist door toenemen.
De best denkbare zorg is nog niet goed genoeg om het probleem te tackelen.
In plaats van die gesprekjes kan het geld beter gaan naar grondig onderzoek wat effectieve methoden zijn om in de samenleving en op individueel niveau het overgewicht succesvol te bestrijden.
Soms wordt je zelfs getroffen met een OTS alsof een OTS helpt tegen overgewicht, dus voor dat piepkleine risico zou ik het al niet doen.
Het moet wel iets toevoegen voor dat geld en dat doet het niet.
En kan dus zelfs schadelijk zijn.
Ik wil ook per se niet dat iemand met mijn onzekere dochter praat over haar gewicht. Gelukkig heeft ze geen overgewicht maar ik zou bang zijn voor een eetstoornis.
Dat lijken dit soort hulpverleners niet eens te beseffen.
zinloos
Ik zou mijn kind niet laten wegen. Zinloos medisch handelen kun je beter vermijden
Een klein tegengeluidje
Ik hoop dat ik toch iets positiefs over het GGD mag zeggen. Hoewel ik het eens ben met het niet invullen van die lijsten. Die vul ik zelf al jaren niet meer in.
Mijn zoon ging toen hij in groep 2 was naar de schoolarts. Het was toen nog bij de GGD niet bij de verpleegkundige op school. Daar bleek dat zijn groei flink achterliep. Hij liep van de curve af zullen wij maar zeggen. Ik had het echt niet gezien. Mijn kinderen zijn allemaal klein en ik had niet door dat zijn groei opeens achterbleef. Schoolarts heeft netjes uitgelegd waar ze op letten en wat er aan de hand was. Hij vertelde er ook bij dat het ook eenmalig kon zijn en dat ze daarom hem over een half jaar weer wilden zien.
Dat hebben wij gedaan en toen was hij flink gegroeid en volgt hij weer een nette groeicurve. Zou hij niet gegroeid zijn dan waren wij naar de huisarts gegaan voor een verwijzing naar een kinderarts of zo.
Mijn dochter is wel alleen gegaan in groep 2. Wij werden daarna gebeld dat ze waarschijnlijk logopedie nodig had. Dat was ook zo maar mijn andere zoon had al logopedie en daarom wou ik met haar wachten. En bovendien wou ik wachten tot ze haar voortanden gewisseld had. Dat vond de verpleegkundige van het GGD prima en ik heb er nooit meer iets over gehoord. Ze belde alleen om ons erop attent te maken.
Soms gaan mensen op OOL ervan uit dat ouders alles zelf zien en voor alles naar de huisarts gaan. Ik kom nooit bij de huisarts. Mijn kinderen zijn klein maar gezond. Mijn man en ik zijn zelf ook klein. Ik kan niet objectief zien of ze gewoon klein zijn of dat er iets aan de hand is. Dus ik ben zeker niet negatief over het GGD.
En ik denk dat er echt ouders zijn die niet zelf door hebben dan een kind te zwaar is. In dat geval kan een bezoek aan het GGD wel verstandig zijn. Maar weet je dat je kind iets te zwaar is en ben je hier al bewust mee bezig en heb je geen tips nodig dan zou ik bellen en niet gaan.
zorg mijden
Hier zorgt de overheid zelf voor zorgmijding. Ik vind het prima als er gescreend wordt op behandelbare lichamelijke zaken.
Ik vind het niet prima dat er sociaal emotioneel gebeunhaasd wordt. En dat de veiligheid van mijn gezin bedreigd wordt door onbegrip en ondeskundigheid.
Maar het wordt erger. Straks moet ook de huisarts sociaal emotioneel gaan screenen en signaleringslijsten gaan hanteren. Wat doe je dan?
Amsterdam gaat volgend jaar alleen nog zaken doen met een paar grote instellingen. Psychiater van zoon zit er niet bij. Wat moet ik nu?
Gelukkig heeft hij op dit moment geen psychiater nodig maar ik zit alvast naar mijn spaarpotje te kijken want no way dat hij terug gaat naar een instelling die ons zo in de penarie heeft geholpen.
De chaos en het aantal ouders dat te maken krijgt met ongewenste inmenging in de privacy van je gezin neemt toe.
Dus houd je huisarts maar te vriend.
Dochter had in de brugklas al een huisarts in opleiding die na mijn toestemming om met dochter te praten, had ik niet moeten doen, al een verslag maakte dat ik ook gelukkig uit het dossier mocht houden van haar huisarts. Ik vind het best dat mensen oefenen maar van autisme geen brood gegeten en het dan niet even vragen is toch niet handig, dan ben je wel mooi in gevaar voor onbegrip en ondeskundigheid en justitie.
ik begrijp er niets van
ik heb heel veel vertrouwen in de GGD. Ik zie het als een organisatie die zo af en toe even meekijkt en waar je, als het nodig is, hulp kunt vragen. En als de GGD dingen opmerkt en dit dan met je bespreekt dan is daar toch niets mis mee? Waarom ging je vroeger naar het consultatiebureau, toch ook om te kijken of je kind zich goed ontwikkelde? Waarom vinden we het dan zo lastig, wanneer kinderen ouder worden, er iemand af en toe even over de schouder meekijkt? En wat betreft die vragenlijsten.... geen enkele moeite mee. Als er bij mijn kinderen bijzonderheden gevonden worden dan mag dat best in zijn of haar digitaal dossier. En jullie snappen toch ook wel dat er gegevens verzameld worden via de lijsten, gegevens over kinderen in een provincie? Als je geen gegevens hebt over de jeugd in een gebied hoe kun je daar dan als gemeente beleid op maken? Ik vind het allemaal zeer overtrokken reacties.
consultatiebureau
Juist op dat consultatiebureau is mijn vertrouwen verdwenen omdat er rare/domme/onhandige opmerkingen werden gemaakt. Omdat er domme fouten werden gemaakt en er zeer onzorgvuldig met de privacy om werd gegaan. Als volwassene ben ik verstandig genoeg om dat in te zien en daar zo nodig tegenin te gaan. Mijn kind heeft die kennis en vaardigheden (nog) niet.
(Ik heb hele ( des)kundige mensen bij het cb meegemaakt. Als ik zeker wist dat mijn kind die persoon zou treffen zou ik meteen toestemming geven).
Dat de gemeente gegevens nodig heeft om beleid te maken van is niet mijn probleem. Ik moet voor mijn kind zorgen. Niet voor gemeentebeleid. Bovendien. Op het CB leer je al dat het erg handig is om sociaal wenselijke antwoorden te geven (nee natuurlijk heeft hij geen speen meer). De waarde van de statistieken lijkt me dus betrekkelijk.
verhaal
Mijn dochter vertelde gister dat er 2 kinderen voor een "hergesprek" uit de klas geroepen werden. Dat gaf bij 1 stampei op de gang, want die had blijkbaar al aangegeven dat ze dit absoluut niet wou en dat gesprek is er ook niet gekomen. De 2e kwam net als na het eerste gesprek weer huilend in de klas.... ( dochter kon mij de redenen hiervoor wel vertellen). No way, dat dit bij mijn minderjarige kinderen gebeurt zonder dat ik daarbij aanwezig ben !
En dat is dus waarom ik niet wil dat de GGD zich met mijn kinderen bemoeid. Ze doen dit zomaar. Kinderen die zonder bericht vooraf uit de klas worden gehaald en dan te horen krijgen dat ze te dik zijn bijvoorbeeld. Mijn buurjongen was 8 toen dit gebeurde. Te gek voor woorden.
En daar stopt het dan niet, want dit wordt dan vervolgens ook met de leerkracht besproken. In het geval van mijn buurjongen was dit ook nog eens een vervangster. En dat allemaal zonder dat de ouders daarvan op de hoogte zijn.
GGD zet de ouders buitenspel
ik mag bij die 'keuringen' nl niet zelf aanwezig zijn. En de uitslagen worden eerst met de leerkracht besproken, niet met mij?! Dat is toch bizar?!
Idd bizar
In de brief die wij kregen over het onderzoek stond: "Het is niet de bedoeling dat ouders aanwezig zijn"
En de zin die ik het ergste vond: :" de datum en tijd van het onderzoek zijn alleen bij de GGD bekend"
Brief vs bellen
Hier stond in de brief ook dat het zonr ouders gedaan werd enzo. Maar ik heb gebeld en gemeld dat ik er graag bij wilde zijn (dat ik anders geen toestemming zou geven heb ik nog even voor me gehouden), en dat was geen enkel probleem ik zou gebeld worden door de verpleegkundige voor een afspraak. Is gebeurd, ik ben er bij geweest, vonden ze allemaal heel normaal. Ik had me op een discussie voorbereid, maar dat viel dus erg mee.
hier werden we helemaal niet ingelicht
onze oudste zat net in groep 3 (was nog 5 toen) en toen kreeg hij een keer de bevindingen van de schoolarts mee naar huis.
Vond ik niet netjes, ik had er wel bij willen zijn eigenlijk. Niet dat er wat aan de hand was, maar het is toch apart.
bespreken met leerkracht
Ik kan mij herinneren dat je dat toch kan aangeven. Ik heb in ieder geval duidelijk aangegeven dat mijn kind niet besproken mocht worden met de leerkracht zonder dat dit eerst met mij besproken was.
Volgend jaar zit mijn zoon in groep 2. Ben benieuwd wat er dan weer veranderd is.
ja je kan het aangeven
Dat kan je (in onze regio) inderdaad aangeven. Maar eigenlijk vind ik de hele manier van doen te gek voor woorden.
"Wij bespreken uw kind met de leerkracht en als er iets bijzonders is vertellen we het aan u als ouder."
Ehm...wat dacht je van
"Wij bespreken uw kind met u en als er iets bijzonders is kunt u dat met de leerkracht bespreken."
nadeel van dat bespreken
Ook al geef je aan dat het niet mag, doen ze het toch. 'Oeps, sorry, dat hadden we niet mogen doen, eigenlijk.' Te laat dus. Ten minste, zo ging dat hier. Heel ergerlijk.
Ik wil het niet
Hallo,
Ik zit nu in de 1e.
Wat ik nu zie wat voor vragen je moet beantwoorden!
Ik wil dat echt niet doen.
Ik moet van mijn ouders. Heeft iemand tips?
Tip: niet doen
https://www.kindenziekenhuis.nl/professionals/modelrichtlijn-wgbo/
Vanaf 12 jaar is een dubbele toestemming vereist. Niet alleen je ouders maar ook jijzelf moeten instemmen met een onderzoek (zoals dit) of een behandeling.
Stuur dit wetsartikel door naar je ouders.
"Jongeren van 12 tot en met 15 jaar
Bij een onderzoek of behandeling van jongeren van 12 tot en met 15 jaar geldt als hoofdregel dubbele toestemming, dat wil zeggen dat toestemming van de ouders/voogden én de jongere is vereist. Op deze hoofdregel bestaan twee uitzonderingen. In deze gevallen kan op verzoek van de jongere worden volstaan met diens toestemming. "
Goed dat je er over nadenkt en zelf wil beslissen.
Geef het door op school dat je het niet gaat doen of haak op het laatste moment af als je wil voorkomen dat er nog 'motiverend' met je gesproken wordt.
Je hoeft het niet te motiveren waarom je het niet wil.