Verkeerde vriendin zoon
Mijn zoon is 18 jaar, studeert, is sociaal, sportief, drinkt niet,...
Toen hij 15 jaar was, had hij verkering met een meisje (even oud als hem).Zij spraken altijd ‘ergens op straat’ af, op een parking, in een bushokje,..Hoewel wij liever hadden dat ze thuis afspraken, gebeurde dit niet.
Na 6 maanden is deze relatie ten einde gekomen.
Hij heeft daarna met een ander meisje verkering gehad, die bij zijn ex vriendin in de klas zat. Hoorde van haar dat zij door deze ex gepest werd,..
Na 1 jaar is deze relatie geëindigd omdat hij terug naar zijn ex ging.
Hij ging bijna altijd naar haar thuis, bij ons thuis kwam ze niet.
Ze is een paar keer geweest, maar voelde haar niet welkom.
Als we vroegen of zij met ons mee iets ging eten, deed ze dit niet omdat ze niet kan eten in het samenzijn van andere mensen.
Als mijn zoon dan vroeg om naar ons te komen, ging ze hiermee akkoord, tot het moment daar was en dan was ze ziek of had een andere uitvlucht.
(Ze zijn ongeveer 1,5 jaar samen geweest en zij is in totaal 5 keer bij ons geweest.)
Ze is helemaal niet sociaal, ze zaten altijd op de kamer, gingen nooit weg om eens iets anders te doen,…
Mijn zoon heeft ook een hobby waardoor we veel in het buitenland zitten.
Zij heeft nog geen enkele wedstrijd live meegemaakt, is ook niet geïnteresseerd in zijn sport.
Ze volgt dit wel op tv.
In april is ze 18 geworden en toen is ze gestopt met school.
Ze heeft tot op heden nog steeds geen werk en is dit ook niet van plan om te zoeken.
Ze heeft momenteel geen inkomen.
In september hebben ze ruzie gehad omdat ze bij een wedstrijd op tv gezien heeft dat er een ander meisje bij mijn zoon stond.
Aangezien deze ruzie bleef aanhouden, heeft hij het gedaan gemaakt. (wat voor ons een opluchting was)
Hij heeft daarna een andere vriendin gehad, maar sinds deze week heeft hij het gedaan gemaakt en is, voor de 3e keer, terug naar zijn ex!!!
Ik begrijp echt niet wat hij in dit meisje ziet en keur deze relatie ook niet goed.
Hij heeft de capaciteiten om in zijn sport ver te geraken (wereldkampioenschap), maar dit kost ons enorm veel geld.
Heb hem nu gezegd dat hij moet kiezen tussen haar of zijn hobby.I
k weet dat dit niet correct is, maar weet niet hoe ik het duidelijk kan maken dat zij niets voor hem is.
Ik ben bereid om zijn droom waar te maken, maar wil niet investeren als dit toch geen toekomst heeft.
Ik ben bang dat zij (zonder zijn medeweten) binnen enkele maanden zwanger zal zijn en dan moet hij zijn sport opgeven.
Wij steken hier heel veel energie, tijd en geld in, al vele jaren en wil dit niet door haar laten kapotmaken.
Probleem is dat zij hem vanalles wijsmaakt, dat ze verandert is, dat er een reden is waarom zij niet werkt,… en hij gelooft dit.
Ben echt ten einde raad en weet niet hoe ik tot hem kan doordringen.
Iedereen is gelukkig eensgezind.
Benieuwd of TO nog terugkomt om te reageren hierop. Zo niet hoop ik in ieder geval dat ze het leest en er lering uit trekt.
Het kost allemaal veel energie, niet alleen die wisselvallige vriendschap maar ook het feit dat hij jullie nu ook als tegenstanders heeft (zonder dat je dat zo bedoelt).
Je kan er niets aan doen; hij kiest degene waar hij zich het meest toe aangetrokken voelt. Ook al ga je op je hoofd staan. Hoe meer kritiek, hoe begeerlijker de relatie.
Onthoud je van kritiek, zoek de goede eigenschappen van het meisje, wees daar positief over en negeer de rest. Het heeft absoluut geen effect op zijn keuze maar maakt het leven van alle betrokkenen fijner en je houdt op deze manier ook je zoon te vriend.
liefde maakt blind, het zijn nog kinderen. Je weet helemaal niet hoe ze opdrogen. Laat je zoon zijn leven leven. Als hij zo goed is komt hij er ook wel zonder jouw portemonnee.
Ga eens even terug naar jouw 18 jaar....
Stel je toch voor dat je ouders zich zo bemoeide met jouw leven.
Het moet niks uitmaken wat zijn mogelijkheden zijn, hij is volwassen en hij maakt zelf wel uit wat hij doet.
Hoezo denk jij te kunnen bepalen met wie jouw - volgens de wet volwassen - zoon een relatie mag hebben? En hem nog chanteren ook?
Ga je schamen zeg! Echt ongelooflijk manipulatief en controlerend gedrag van jou. Hoe haal je het in je hoofd?
je schrijft dat dat meisje zich niet welkom voelde bij jullie, maar dat heeft ze dan wel goed aangevoeld, dat straal je waarschijnlijk ook uit en daar hoef je helemaal niks voor te zeggen
Als ik de openings post nog een keer lees, lees ik vooral een meisje dat niet zo gericht is op sociaal contact (ze zitten alleen op zijn kamer, ze komt niet graag bij jullie thuis). Daarnaast hebben ze 1 keer ruzie gehad vanwege jaloezie, werkt zij niet en kan zij niet tegen eetgeluiden van anderen (ARFID?). Dit klinkt alsof het meisje misschien met wat mentale problemen worstelt. Heb je wel eens uit oprechte interesse aan je zoon gevraagd hoe het met haar gaat? Je post klinkt vooral afkeurend.
Ik snap wel dat je hem een vriendin gunt die 'midden in het leven staat' en dat dit bij dit meisje minder zo is, maar alles bij elkaar klinkt het nu ook weer niet enorm zorgelijk. Hebben ze lol samen, is ze lief voor hem?
Ik ben het eens met Riony Riony: het is misschien lastig het tij te keren, maar je kunt beter oprechte interesse in het meisje tonen en haar als het ware omarmen. Als dat niet lukt, kun je je er het beste gewoon helemaal niet mee bemoeien, want er bestaat inderdaad een risico dat je je zoon van jullie wegdrijft en nog meer in de armen van zijn vriendin. Kennelijk is er een bepaalde aantrekkingskracht als hij tot 3 keer bij haar terug keert.
even nog een belangrijke vraag; hoe reageerde zoon op jou ultimatum: verkering uitmaken of er wordt niet meer in de sport geïnvesteerd?
Want ik vele reageerders schrijven dat je beter kan informeren naar hoe het met dit meisje gaat en je zoon zo bij je wegdrijft.
Maar heb je niet door dit ultimatum te stellen nu niet alles al kapot gemaakt in de onderlinge relaties..... Als je nu vraagt hoe het met zijn vriendin gaat, dan kan hij en zij dat toch nooit meer zien als oprechte interesse? Hoe kan je ooit nog een band opbouwen als hij en zij weten dat je hun relatie kapot probeert te maken? Hoe kan je een band opbouwen als alles in je houding, je toon, je mimiek afkeuring uitstraalt, dat snap je toch wel dat ze daarom bij jullie boven zitten?
Hoe denk je daar zelf nu over? Kan je dit nog rechtzetten? Hoe staat jou zoon erin?
Even een ander geluid. Ik vind dat je hier ongenadig hard wordt aangepakt.
Ik zou mij ook oprecht zorgen maken. Je wilt toch het beste voor je kind. Wat je hier schrijft is een recept voor veel ellende in zijn toekomst.
Maar met dat ultimatum ben je in de fout gegaan. Ga met zoon om tafel zitten en zeg hem dat je dat terug neemt. Je gaat hem anders kwijtraken. En dan is het ook allemaal weggesmeten geld.
Praat met hem of hij het werkelijk ziet zitten om de rest van zijn leven om te gaan met deze problemen. Toon begrip en zeg dat je je vreselijk zorgen maakt.
Meer kan je niet doen. Ik hoop oprecht dat zij niet zwanger raakt, want dan beginnen de problemen.
Zolang zij niet zwanger raakt kan hij altijd nog makkelijk weg.
Met een kind wordt het een ander verhaal.
veel sterkte.
Casandra schreef op 22-11-2024 om 14:47:
Even een ander geluid. Ik vind dat je hier ongenadig hard wordt aangepakt.
Ik zou mij ook oprecht zorgen maken. Je wilt toch het beste voor je kind. Wat je hier schrijft is een recept voor veel ellende in zijn toekomst.
Maar met dat ultimatum ben je in de fout gegaan. Ga met zoon om tafel zitten en zeg hem dat je dat terug neemt. Je gaat hem anders kwijtraken. En dan is het ook allemaal weggesmeten geld.
Praat met hem of hij het werkelijk ziet zitten om de rest van zijn leven om te gaan met deze problemen. Toon begrip en zeg dat je je vreselijk zorgen maakt.
Meer kan je niet doen. Ik hoop oprecht dat zij niet zwanger raakt, want dan beginnen de problemen.
Zolang zij niet zwanger raakt kan hij altijd nog makkelijk weg.
Met een kind wordt het een ander verhaal.
veel sterkte.
Weggesmeten geld, nogmaals wat een druk op een jonge jongen, zijn carriere in de sport is nu al weggesmeten geld als hij niet door zou zetten....alleen hierom zou kinderen en top sport verboden moeten worden
Niets zo destructief voor de band met je ouders als ouders die je partner zo duidelijk en met zoveel woorden afkeuren. Op deze leeftijd kiest een kind altijd voor de partner en niet voor de ouders. Dus je speelt met vuur in mijn ogen.
Zoals ik destijds tegen mijn moeder zei: dit is misschien wel de vader van je toekomstige kleinkinderen. Wil je die werkelijk de deur uit zetten? Want dan ben ik ook weg. En guess what: hij is inderdaad de vader van mijn kinderen geworden en wij zijn al bijna 40 jaar bij elkaar. Gelukkig voor mijn moeder is ze op tijd bijgedraaid. Anders was ze zowel mij als haar kleinkinderen kwijt geweest.
Onze zoon had geen topsportambities maar de nodige struggles en een verse diagnose ASS. En kreeg toen een vriendinnetje met ook nogal wat problemen in haar leven. Dat vonden wij nou ook geen ideale schoondochter, wij gunden hem een meisje dat hem een beetje kon stimuleren. Maar ja, dit was het meisje waarvan hij hield.
We hebben haar warm welkom geheten. Ze heeft zelfs een tijdje bij ons gewoond toen het thuis met haar ouders niet meer ging. Ze is 3 jaar onderdeel gewest van ons gezin, waarvan zoon 2 jaar met haar heeft samengewoond en wij de jongelui aan alle kanten moesten ondersteunen om te zorgen dat ze het samen rooiden. Dat hebben we met alle liefde gedaan. Juist omdat wij vonden dat ieder kind een kans verdient. Dit meisje had gewoon een slechte start in het leven. En zoveel pech als een mens maar kan hebben. Niet voor niks heeft ze op een bepaald moment geprobeerd er een einde aan te maken. We hebben heel wat meegemaakt in die jaren. Maar mede dankzij ons is ze toch best goed terecht gekomen. Het geeft ons een goed gevoel dat wij daaraan bij hebben gedragen.
Zijn we blij dat zoon niet meer met haar samen is: zeker! Ze is namelijk nog steeds een meisje dat problemen aan lijkt te trekken. Maar ze redt het wel.
Het vriendinnetje van je zoon klinkt ook alsof ze het niet gemakkelijk heeft in het leven/met zichzelf. Ik zou dit kind dus open benaderen, zoals hierboven al een paar keer is gezegd: warme belangstelling tonen kan ervoor zogen dat ze zich bij jullie wel thuis gaat voelen, zodat je een beetje een band met haar kunt opbouwen. Voor iedereen beter lijkt me. Ik zou dus excuses aanbieden aan je zoon. En kijken of je met haar een nieuwe start kunt maken. Grote kans dat deze relatie niet voor eeuwig is. Maar de relatie met je zoon is dat wel. En blijven ze wel bij elkaar, dan is dit je kans om er nog wat van te maken.
Jonagold schreef op 22-11-2024 om 18:28:
Niets zo destructief voor de band met je ouders als ouders die je partner zo duidelijk en met zoveel woorden afkeuren. Op deze leeftijd kiest een kind altijd voor de partner en niet voor de ouders. Dus je speelt met vuur in mijn ogen.
Zoals ik destijds tegen mijn moeder zei: dit is misschien wel de vader van je toekomstige kleinkinderen. Wil je die werkelijk de deur uit zetten? Want dan ben ik ook weg. En guess what: hij is inderdaad de vader van mijn kinderen geworden en wij zijn al bijna 40 jaar bij elkaar. Gelukkig voor mijn moeder is ze op tijd bijgedraaid. Anders was ze zowel mij als haar kleinkinderen kwijt geweest.Onze zoon had geen topsportambities maar de nodige struggles en een verse diagnose ASS. En kreeg toen een vriendinnetje met ook nogal wat problemen in haar leven. Dat vonden wij nou ook geen ideale schoondochter, wij gunden hem een meisje dat hem een beetje kon stimuleren. Maar ja, dit was het meisje waarvan hij hield.
We hebben haar warm welkom geheten. Ze heeft zelfs een tijdje bij ons gewoond toen het thuis met haar ouders niet meer ging. Ze is 3 jaar onderdeel gewest van ons gezin, waarvan zoon 2 jaar met haar heeft samengewoond en wij de jongelui aan alle kanten moesten ondersteunen om te zorgen dat ze het samen rooiden. Dat hebben we met alle liefde gedaan. Juist omdat wij vonden dat ieder kind een kans verdient. Dit meisje had gewoon een slechte start in het leven. En zoveel pech als een mens maar kan hebben. Niet voor niks heeft ze op een bepaald moment geprobeerd er een einde aan te maken. We hebben heel wat meegemaakt in die jaren. Maar mede dankzij ons is ze toch best goed terecht gekomen. Het geeft ons een goed gevoel dat wij daaraan bij hebben gedragen.
Zijn we blij dat zoon niet meer met haar samen is: zeker! Ze is namelijk nog steeds een meisje dat problemen aan lijkt te trekken. Maar ze redt het wel.
Het vriendinnetje van je zoon klinkt ook alsof ze het niet gemakkelijk heeft in het leven/met zichzelf. Ik zou dit kind dus open benaderen, zoals hierboven al een paar keer is gezegd: warme belangstelling tonen kan ervoor zogen dat ze zich bij jullie wel thuis gaat voelen, zodat je een beetje een band met haar kunt opbouwen. Voor iedereen beter lijkt me. Ik zou dus excuses aanbieden aan je zoon. En kijken of je met haar een nieuwe start kunt maken. Grote kans dat deze relatie niet voor eeuwig is. Maar de relatie met je zoon is dat wel. En blijven ze wel bij elkaar, dan is dit je kans om er nog wat van te maken.
Mooie post
Casandra schreef op 22-11-2024 om 14:47:
Even een ander geluid. Ik vind dat je hier ongenadig hard wordt aangepakt.
Ik zou mij ook oprecht zorgen maken. Je wilt toch het beste voor je kind. Wat je hier schrijft is een recept voor veel ellende in zijn toekomst.
Maar met dat ultimatum ben je in de fout gegaan. Ga met zoon om tafel zitten en zeg hem dat je dat terug neemt. Je gaat hem anders kwijtraken. En dan is het ook allemaal weggesmeten geld.
Praat met hem of hij het werkelijk ziet zitten om de rest van zijn leven om te gaan met deze problemen. Toon begrip en zeg dat je je vreselijk zorgen maakt.
Meer kan je niet doen. Ik hoop oprecht dat zij niet zwanger raakt, want dan beginnen de problemen.
Zolang zij niet zwanger raakt kan hij altijd nog makkelijk weg.
Met een kind wordt het een ander verhaal.
veel sterkte.
Inderdaad, ze wordt hard aangepakt, maar in haar eigen belang. Het is nu nog niet te laat om de krassen op de relatie met haar zoon weg te poetsen, eens het deuken worden, gaat dat allemaal veel moeilijker zijn. En dat wordt er in vele inzendingen gesuggereerd.
En ik denk dat de meeste posters hier ook wel vinden dat TO meer waarheid aan haar kant heeft dan omgedraaid. Maar het is de manier waarop ze het wil regelen die tegen alle wijsheid indruist.
We zijn allemaal groot geworden met fouten maken en met vallen. En we zijn allemaal weer opgestaan. Vallen en opstaan hoort bij het leven.
En dat zwanger worden waarover TO en jij spreken: stel dat het een meisje is dat wel in de gratie van TO valt, die kan ook zwanger worden. En dan is de toekomstige vader ook slecht 18! Is het onheil kleiner met een ander meisje dan met dit meisje? Dus, dat zwanger zijn kunnen we wel weglaten, trouwens in dat verband heeft zoon ook nog zijn verantwoordelijkheden om zeker te zijn dat er geen baby komt.
TO, laat nog eens iets van je horen. Hebben de reacties je inzicht gegeven of blijf je bij je standpunt?
Toch jammer dat er geen reactie meer is gekomen van TO. Maar hopelijk heeft ze wat met onze adviezen gedaan/gaat ze er wat mee doen.