Nestvlieder wil niet meer naar het oude nest
Samenvatting voor wie geen zin heeft in een heel epistel lezen:
Als een kind zonder ruzie het huis uitgaat, is het dan normaal dat alle contact met de ouders wordt verbroken en ouders niet in hun huis welkom zijn?
Lange versie:
Mijn zoon (25) was toe aan een plek voor zichzelf en gelukkig heeft hij een appartement voor zichzelf kunnen bemachtigen. We hebben hem, als hij daarom vroeg, geholpen met het inrichten, kasten en bed in elkaar zetten. Het was stil in ons huis toen hij het huis uitging, maar daar kan ik prima aan te wennen.
Wat ik wel opvallend vond, is dat als hij nog wat spullen kwam ophalen thuis (dingen die niet direct waren meeverhuisd, schone was toen hij nog geen wasmachine had enz) dat hij dat steeds vaker deed als hij wist dat we niet thuis waren. Nu is het meeste over, en heeft hij een wasmachine, dus dat is geen reden meer om naar het ouderlijk huis te komen. Inmiddels hangen in zijn appartement alle lampen, de wasmachine en droger staan, housewermingsparties voor vrienden zijn gegeven. Ik was wel nieuwsgierig hoe het uiteindelijk was geworden, ik heb diverse tussenstadia van het huis-inrichten gezien maar niet het eindresultaat. En bovendien wilde ik hem wel weer eens zien. Maar toen werd het stil.
Er zou een huiswarmingsparty voor ons ouders en zus komen, omdat dat agendatechnisch bij zus goed uitkwam pas na een maand nadat zijn huis ingericht was, maar die werd vandaag op het laatste moment afgezegd, zonder er veel woorden aan vuil te maken. Ik dacht, die heeft het vast te druk om z'n huis op orde te maken, en bang voor ouderlijke kritiek, alsof het hier thuis zo schoon is! Nou, dan nodig ik hem voor een lekker hapje bij ons thuis uit op een dag en tijd die hem schikt, kunnen we bijpraten. Maar op mijn uitnodiging kreeg ik een appje dat hij nou graag met rust gelaten wil worden, dat hij zijn leven nu zelf vormgeeft en wij daar niet meer in passen en dat we dat moeten respecteren.
Ondertussen is het een maand geleden dat ik hem gezien heb, en toen ik hem laatst bij z'n huis zag staan (voordat ik het appje kreeg dat hij geen contact meer wil), groette hij niet. Ik dacht, misschien heeft hij me niet gezien, maar nu na dit appje denk ik, hij wilde me niet zien uit angst dat hij zich verplicht zou voelen me uit te nodigen.
Ik weet niet goed wat ik hiermee aanmoet. Dat je het huis uitgaat, prima, dat je niet elke week thuis op de stoep wil staan, ook goed, maar dat je dan gelijk alle contact verbreekt terwijl er geen ruzie was, dat vind ik zo gek. Man en ik kennen dat niet van onszelf, we gingen regelmatig langs bij onze ouders toen we die leeftijd hadden. Weliswaar niet wekelijks, maar we hielden ze wel regelmatig op de hoogte, minstens eens in de week een belletje. En dat doet mijn zoon ook niet meer, waar we er eerder vrolijk op los appten, reageert hij nu nooit meer als ik wat in de gezinsapp zet.
Volgens mijn dochter hoort dat zo, ze vindt dat ik er teveel bovenop zit, en dat ik hem moet ik moet loslaten. Ook vindt ze dat ik hem teveel verwijten maak en hem een schuldgevoel geef omdat ik klaagde dat we zo opeens niet meer welkom waren op de beloofde housewarmingsparty (een dag van tevoren, ik heb er een yogales voor afgezegd) en bovendien vindt ze dat ik zeur omdat ik aan zoon vraag waarom hij geen contact meer wil.
Ik blijf het raar vinden, weet niet wat ik ermee aan moet. Loslaten vind ik lastig als er geen contact is en ik weet niet waarom. Man (=vader) vindt het ook raar.
ik pieker erover en ik kan niet slapen, vandaar dat ik hier maar even loos ga...
Bakblik schreef op 27-03-2024 om 19:44:
[..]
Lees even het hele verhaal vanaf het begin. Auwereel doet de was niet meer.
En nou proberen we met z'n allen uit te vinden, of dat de oorzaak is, of dat het een uitvlieg-effect is. Ik denk dat zowel zoon als ik wat meer aan NIVEA moeen doen... Maar voorlopig laat ik 'm met rust.
Ik vind dit ook niet zo’n geslaagd moment om (nog extra) navelstreng door te knippen. Dat komt niet bij ieder kind zo goed door.
Hij was zelf ook al van plan om een eigen wasmachine aan te schaffen. Dit voelt wel een beetje als op de spits drijven.
Erg lastig dit. Wat de was betreft zou ik er bijvoorbeeld geen probleem mee hebben als zoon zijn was bij ons zou doen, ook als we zelf niet thuis zouden zijn. Dit zou hij niet van tevoren moeten doorgeven. Maar de was bij ons achterlaten zonder iets te laten weten, zou ik waarschijnlijk ook niet fijn vinden.
Auwereel schreef op 27-03-2024 om 19:17:
Dat zoon helemaal niet reageert op appjes, niets last weten, maar wel z'n was dumpt zonder wat te zeggen, sorry hoor, dat vind ik "gekkig".
Snap ik, maar dan is het probleem niet dat hij de was brengt nadat jij hebt gezegd dat hij de was mag brengen, maar het probleem is dan dat hij niks laat horen en jij dat vervelend vindt. En die was was de druppel. Wat ik me overigens goed kan voorstellen. En ik zou ook geen zin hebben om zijn wasvrouwtje te zijn. Maar wrs hebben jullie beiden andere gedachten erbij gehad. Jij ook over alles er omheen (veel geholpen, laat niks van zich horen) en hij heel plat; ik breng de was effe. Ik geloof ook niet dat dit 'de oorzaak' is, als er al een oorzaak is. Maar wel dat dit soort communicatie dingetjes zich kunnen opbouwen. En dan in een drukke en stressvolle tijd met voor het eerst echt op eigen benen staan voor je zoon en voor jou een leeg nest, dan kunnen kleine dingen groter voelen. Dan raak jij gefrustreerd omdat je je yoga onnodig hebt gemist en hij omdat jij daarover klaagt enz enz.
Maar weet je. Ook dat is allemaal maar invullen van mij. Want ik ken jou niet en je zoon niet. En ik redeneer, net zoals iedereen hier, vanuit mijn ervaringen en kaders. Voor het zelfde geld is hij verliefd en heel druk met zijn bed inwijden. Weten wij veel.
Ik denk inderdaad dat jullie van beide kanten teveel invullen voor de ander.
Ik zou ook niet gecharmeerd zijn van een hoop vuile was dumpen zonder iets te melden, zeggen of vragen en dan wel verwachten dat ik iets doe. Ik ga sowieso nogal slecht op onuitgesproken verwachtingen. Die zijn ook echt wel hét recept voor teleurstelling.
Ik was een paar dagen niet op het forum geweest. Toen ik terugkwam, zag ik dat er meer dan 30 berichten bijgekomen waren. Wow, wat is er gebeurd? Tot mijn verbazing zag ik dat ze bijna allemaal over DE WAS gingen. De was! Ik moest er wel even om lachen. Het kan toch niet waar zijn dat een zoon die 24 jaar een fijn thuis had (of in ieder geval een normaal thuis), zijn ouders de rug toe keert om een incidentje rond de was?
De enige reden dat we hier zoveel woorden aan 'vuil' maken, is dat we geen van allen snappen wat dan wél de reden kan zijn.
Ik hoop dat de jongen met pasen iets van zich laat horen. Al was het maar een appje. Maar ik verwacht dat hij meer tijd nodig heeft.
Ik denk niet dat hij doorheeft dat het pasen is, dat is bij ons geen familiefeest.
Laat hem z'n tijd maar nemen.
Auwereel schreef op 27-03-2024 om 19:17:
Dat zoon helemaal niet reageert op appjes, niets last weten, maar wel z'n was dumpt zonder wat te zeggen, sorry hoor, dat vind ik "gekkig".
Tja. En ik vind het 'gekkig' dat je hem daar via de app over aanspreekt. En het argument 'dat is bij ons normaal' vind ik niet gelden. Hij is het huis uit dus er moet een nieuwe normaal gevonden worden.
En natuurlijk weet hij dat het Pasen is.... of gaat ie maandag gewoon werken?
Doorheeft als in, nu moet ik wat van me laten horen, want het is Pasen.
We communiceerden heel veel via de app, dat ik dat niet doorheb dat dat niet kan als hij het huis uit is...
Ik communiceer met mijn ouders over kleine dingen ook veel via de app.
Waarom zou dat niet kunnen?
Als hij een appje had gestuurd met 'wanneer kan ik de was komen doen/brengen?' of 'ik heb de was gebracht, kun je die voor me wassen?' is het al heel wat anders dan uit het niets een berg was dumpen met de onuitgesproken verwachting dat auwereel dat wel zou doen.
MamaE schreef op 29-03-2024 om 11:35:
Ik communiceer met mijn ouders over kleine dingen ook veel via de app.
Waarom zou dat niet kunnen?
Als hij een appje had gestuurd met 'wanneer kan ik de was komen doen/brengen?' of 'ik heb de was gebracht, kun je die voor me wassen?' is het al heel wat anders dan uit het niets een berg was dumpen met de onuitgesproken verwachting dat auwereel dat wel zou doen.
Dat hangt ook af van wat hij en andere kinderen van huis uit gewend zijn. Als hij voorheen de vuile was in de wasmand in de badkamer stopte en zijn moeder al blij was dat het niet in de slaapkamer slingerde, dan is er voor de zoon geen groot verschil tussen voorheen en de wasgoed die hij resent bij de wasmachine achter liet.
Voor moeder is dat wat anders; ik krijg de indruk dat hij een redelijk grote leegte heeft achtergelaten. Het is voor veel moeders vooral wennen aan die lege stoel aan de eettafel. Mijn moeder vond het al een naar gezicht toen al mijn haarklemmen (15) van het stuk licht snoer naar nachtlampje verwijderd waren.😉
Auwereel schreef op 29-03-2024 om 11:26:
Doorheeft als in, nu moet ik wat van me laten horen, want het is Pasen.
We communiceerden heel veel via de app, dat ik dat niet doorheb dat dat niet kan als hij het huis uit is...
Je kan toch appen en vragen of hij zin heeft om met Pasen bij jullie in de avond te komen eten?
Flanagan schreef op 29-03-2024 om 12:06:
[..]
Dat hangt ook af van wat hij en andere kinderen van huis uit gewend zijn. Als hij voorheen de vuile was in de wasmand in de badkamer stopte en zijn moeder al blij was dat het niet in de slaapkamer slingerde, dan is er voor de zoon geen groot verschil tussen voorheen en de wasgoed die hij resent bij de wasmachine achter liet.
Voor moeder is dat wat anders; ik krijg de indruk dat hij een redelijk grote leegte heeft achtergelaten. Het is voor veel moeders vooral wennen aan die lege stoel aan de eettafel. Mijn moeder vond het al een naar gezicht toen al mijn haarklemmen (15) van het stuk licht snoer naar nachtlampje verwijderd waren.😉
Het verschil zit hem er in dat de zoon er niet meer woont. Het is echt iets anders om was bij iemand thuis te dumpen of het op de plek waar je woont in de wasmand te gooien. Sowieso goed dat hij zijn eigen was gaat doen, dat hoort ook bij op jezelf wonen. Dat het zo radicaal moet; het lijkt me sterk dat dat alleen met het was-incidentje te maken heeft.
Flanagan schreef op 29-03-2024 om 12:07:
[..]
Je kan toch appen en vragen of hij zin heeft om met Pasen bij jullie in de avond te komen eten.
Uit de OP: “Nou, dan nodig ik hem voor een lekker hapje bij ons thuis uit op een dag en tijd die hem schikt, kunnen we bijpraten. Maar op mijn uitnodiging kreeg ik een appje dat hij nou graag met rust gelaten wil worden, dat hij zijn leven nu zelf vormgeeft en wij daar niet meer in passen en dat we dat moeten respecteren”.
De wasberg is natuurlijk niet het echte probleem maar zetten de situatie alleen maar op scherp.
Het gaat er over hoe je als ouder met je volwassen kind omgaat. Als een kind het huis uit gaat verandert de manier hoe je contact hebt en ook de frequentie.
Als je als ouder je kind één keer per twee weken wilt zien en je kind vindt één keer per maand al vaak genoeg dan is dat jammer maar je zult dat moeten accepteren.
Het is dan onverstandig om je kind via een omweggetje uren lang jouw gezelschap op te dringen (bij mij duurt wassen en drogen 5 uur).
Een verstandige zoon had na de eerste app van zijn moeder gelijk een wasmachine en droger geregeld en een verstandige moeder had bij het zien van de wasberg haar teleurstelling weg geslikt en had geen lullige app gestuurd.
Maarja niemand is altijd verstandig. Je zoon wil duidelijk een eigen leven opbouwen en jij moet hem gaan zie als een echte volwassenen en rekening houden met zijn grenzen.
Ik zou hem de komende weken gewoon nog even met rust laten. Hoe is de band met zijn vader kan die een rol spelen om het contact over enige tijd optepakken.