Jongvolwassen Jongvolwassen

Jongvolwassen

Lees ook op

Nestvlieder wil niet meer naar het oude nest


Auwereel schreef op 24-03-2024 om 16:54:

[..]

Dit verwoordt het voor mijn goed. Voor mijn zoon zal het wel heel duidelijk zijn wat er loos is, maar voor mij niet en dat maakt het frustrerend.

Het zou zo maar eens kunnen zijn dat hij dat dat het hem juist helemaal niet duidelijk is, dat hij alleen maar weet wat hij niet wil. En het zou me verwonderen als een soort van functioneringsgesprek hoog op zijn verlanglijstje staat. 

Ja,hij gedraagt zich even verre van sociaal. Maar door hem erop aan te spreken drijf je hem verder van je af. Zeker als dat aanspreken een ondertoon van "ik ben boos, maar wel verdrietig" heeft.

De verantwoordelijkheid voor zijn  eigen post zou ik bij hem laten. Maar goed, ik voel ook zelden de aandrang om me door een berg wasgoed van een volwassen kind heen te ploegen.

Auwereel schreef op 24-03-2024 om 16:58:

[..]

Dat (functionerings)gesprek, dat zou ik wel willen, je bent het huis uit en hoe verhouden we ons nu tot elkaar. Wat wil je weten van ons en wat niet? Wil je geen contact voorlopig of minimaal? En simpeler: als we een mededeling hebben (toch weer post voor je op ons adres), hoe kunnen we dat doorgeven?

Deze relatie is niet te vergelijken met een zakelijke werkrelatie. Dit kan en moet je niet in beton willen gieten. Deze relatie zal steeds enigszins van vorm veranderen. Waarom is het voor jou zo moeilijk om even niet te weten hoe de relatie de komende maanden eruit gaat zien. 

Als zoon wat langer op zichzelf woont zal het veranderen, als hij een vriendin krijgt zal het veranderen, als hij vader wordt en jij oma, als iemand ziek wordt...het leven is veranderlijk. 

Als je deze vragen echt zou stellen dan is dat wel heel formeel en komt dat erg geforceerd over. Laat het spontaan gebeuren. Laat hem echt energetisch los en heb vertrouwen in hem (en in jezelf!, je hebt hem super ondersteund, juist daarom moet hij nu  zijn eigen ondersteuning voelen). Vogels die je echt de vrijheid geeft, vliegen ook weer spontaan op hun eigen tijd terug. 

 Ik kan me van deze leeftijd herinneren dat je je inderdaad aan het los maken bent, dat je jezelf anders dan in de puberteit aan het leren kennen ben, je leven aan het vormgeven bent. En dat je ouders als vangnet op meer afstand voelen. 

Post: 'appje, 'ik heb wat post gekregen, ...(dochter) of ik gooien dat straks wel even in je bus, lekker genieten van je eigen stek', zoen. 

Komt echt goed, luister naar je dochter. 

Nou wat vervelend Auwereel! Lijkt me heel ingewikkeld. Zelf heb ik (nog) niet die ervaring want mijn kinderen zijn jonger. 
Vanuit mezelf weet ik nog wel dat begin 20 de leeftijd was waarop ik mijn ouders handel en wandel ook wel onder een vergrootglas kon leggen. Erge focus op wat ze allemaal niet goed hadden gedaan, niet veel relativering. Niet fraai natuurlijk, hoewel ik dit zelf niet zo met hen besprak. Voor mij veranderde dit toen ik zelf moeder werd en leerde dat het soms best lastig is om voor kinderen te zorgen en dat ik ook maar wat deed met de beste intenties (nog steeds trouwens). 

In jouw zoons geval zou ik ook denken dat het wel weer overwaait als hij wat meer z'n plek als zelfstandige volwassene heeft gevonden. Maar dat maakt het natuurlijk voor jou nu niet leuker.

Auwereel

Auwereel

26-03-2024 om 22:24 Topicstarter

Opvoeden is balanceren en dat zie ik ook in de antwoorden van dit draadje. Er zijn verschillende opvattingen! De éên raadt aan om beter om te rijden, de ander zegt dat als er post is je dat je wel even kan apoen dat je het bij hem in de bus gaat gooien gooien. 
Misschien is het voor jongvolwassenen (voor het losmaakproces) soms wel nodig  om ouders onder een vergrootglas te leggen.
Ik vind het jammer zoals het gelopen is. De signalen die mijn zoon gaf waren zo wisselend dat ik het niet heb zien aankomen. Ik denk dat we allebei wel een cursus communicatie zouden hebben kunnen gebruiken... 

Met 25 jaar is het opvoeden wat mij betreft wel klaar.

Herfstappeltaart schreef op 27-03-2024 om 07:49:

Met 25 jaar is het opvoeden wat mij betreft wel klaar.

Ben ik met je eens maar dat is makkelijker als een kind niet meer thuis woont. Bij thuis wonen zijn er altijd huisregels en dat zal vaak op een kind toch overkomen als opvoeden.

Auwereel schreef op 21-03-2024 om 21:36:

[..]

Tja, hij had zelf het ook over een wasmachine aanschaffen, stond op zijn to-do list. En ik had geen moeite met was voor hem doen, maar wel met stiekem de was neergooien en schone was ophalen op een moment dat er niemand thuis is, zonder enig bedankje of appje. Ik vind dat ik daar wel wat van mag zeggen, ook nu hij volwassen is. Als hij daarvan aan de kook raakt, is er denk ik meer loos.

1) Waarom ga je er van uit dat hij dat stiekem doet? Ik herken je je wens aan het vasthouden van een patroon dat voor jou werkt omdat je al jaren je gezin/huishouden zo runt, maar jongvolwassenen plannen hun acties anders. Ze kijken in hun kast en ziet dat de schone goed geslonken is; dan komen ze in actie geheel los van of hun moeder thuis is of niet. Jongvolwassenen zitten niet vol dubbele agenda’s. Ze denken eerder in trant van ‘ ik heb het nu nodig..’. Ik kan mij wel voorstellen dat je zoon gekwetst of geïrriteerd raakt bij de gedachte dat je hem van stiekem gedrag verdenkt.

Jongvolwassenen kunnen echt nog op een andere level leven. Hier twee jongvolwassenen waarvan eentje elders woont maar vaak nog een nacht hier vertoeft omdat dat reistechnisch gezien beter uit pakt. Maar beiden kunnen mij  met een op een laatste moment vraag overvallen. Soms is dat mogelijk, soms niet. Maar het gaat er om dat hun denkwijze op sommige vlakken minder ver vooruitdenkend is dan die van mij. Ik geef hen die ruimte, zoals ik die vroeger  mijzelf ook  toegeëigend heb.

2) Maak je niet druk om de post; je fietst regelmatig langs zijn huis en als je met jezelf de afspraak maakt liggende post 1x per week in zijn brievenbus te stoppen, hoef je je er ook niet wakker van te liggen. Ook beter zonder appje dat je de post hebt gebracht waardoor hij zich weer geroepen voelt te moeten reageren en dit eerder ervaart als niet los laten / controle nastreven. Grote kans dat hij uit zichzelf je een appje stuurt met ‘dank je wel’.

Geef je zoon de tijd om, op zijn nieuwe stek,  zijn leven een nieuwe wending te geven waarin hij zich thuis voelt. Dat vraagt wat geduld. Jullie hebben geen ruzie dus die contacten komen wel weer. Vaak als de uitwonende het gevoel heeft dat moeder hem respecteert.

Flanagan schreef op 27-03-2024 om 09:28:

[..]

1) Waarom ga je er van uit dat hij dat stiekem doet? Ik herken je je wens aan het vasthouden van een patroon dat voor jou werkt omdat je al jaren je gezin/huishouden zo runt, maar jongvolwassenen plannen hun acties anders. Ze kijken in hun kast en ziet dat de schone goed geslonken is; dan komen ze in actie geheel los van of hun moeder thuis is of niet. Jongvolwassenen zitten niet vol dubbele agenda’s. Ze denken eerder in trant van ‘ ik heb het nu nodig..’. Ik kan mij wel voorstellen dat je zoon gekwetst of geïrriteerd raakt bij de gedachte dat je hem van stiekem gedrag verdenkt.

Jongvolwassenen kunnen echt nog op een andere level leven. 


Hij is 25, geen 16

Aangezien hij een eigen huis heeft zal hij ook een baan hebben waar hij zich ook niet als 16 jarige puber kan gedragen.

Chantal2022 schreef op 27-03-2024 om 10:47:

[..]

Hij is 25, geen 16

Aangezien hij een eigen huis heeft zal hij ook een baan hebben waar hij zich ook niet als 16 jarige puber kan gedragen.

De ene vindt het pubergedrag, de ander ziet het als uitvlieggedrag.

Op zijn werk is hij wrs socialer naar zijn collega’s en hij heeft ook goed contact met zijn zus; dus gevalletje uitvlieggedrag. Waait wel weer over.

Auwereel

Auwereel

27-03-2024 om 13:17 Topicstarter

Flanagan schreef op 27-03-2024 om 09:28:

[..]

1) Waarom ga je er van uit dat hij dat stiekem doet? Ik herken je je wens aan het vasthouden van een patroon dat voor jou werkt omdat je al jaren je gezin/huishouden zo runt, maar jongvolwassenen plannen hun acties anders. Ze kijken in hun kast en ziet dat de schone goed geslonken is; dan komen ze in actie geheel los van of hun moeder thuis is of niet. Jongvolwassenen zitten niet vol dubbele agenda’s. Ze denken eerder in trant van ‘ ik heb het nu nodig..’. Ik kan mij wel voorstellen dat je zoon gekwetst of geïrriteerd raakt bij de gedachte dat je hem van stiekem gedrag verdenkt.

Jongvolwassenen kunnen echt nog op een andere level leven. Hier twee jongvolwassenen waarvan eentje elders woont maar vaak nog een nacht hier vertoeft omdat dat reistechnisch gezien beter uit pakt. Maar beiden kunnen mij met een op een laatste moment vraag overvallen. Soms is dat mogelijk, soms niet. Maar het gaat er om dat hun denkwijze op sommige vlakken minder ver vooruitdenkend is dan die van mij. Ik geef hen die ruimte, zoals ik die vroeger mijzelf ook toegeëigend heb.

2) Maak je niet druk om de post; je fietst regelmatig langs zijn huis en als je met jezelf de afspraak maakt liggende post 1x per week in zijn brievenbus te stoppen, hoef je je er ook niet wakker van te liggen. Ook beter zonder appje dat je de post hebt gebracht waardoor hij zich weer geroepen voelt te moeten reageren en dit eerder ervaart als niet los laten / controle nastreven. Grote kans dat hij uit zichzelf je een appje stuurt met ‘dank je wel’.

Geef je zoon de tijd om, op zijn nieuwe stek, zijn leven een nieuwe wending te geven waarin hij zich thuis voelt. Dat vraagt wat geduld. Jullie hebben geen ruzie dus die contacten komen wel weer. Vaak als de uitwonende het gevoel heeft dat moeder hem respecteert.

Hij mocht prima de wasmachine gebruiken en weet ook hoe het moet, en dat had ik hem ook laten weten: je bent welkom om de was te doen. Alles gewoon neergooien en ervan uitgaan dat alles wel weer netjes in de kast terechtkomt, zonder enig bedankje of mededeling, vind ik niet kunnen. De enige actie die hij onderneemt, was: was neergooien. Daar raak ik nou geïrriteerd van! Ik zou het fijn vinden als hij mijn wensen in dat opzicht respecteert. Dat hij het feestje opeens cancelt nadat we vragen op welk tijdstip we welkom zijn, vind ik ook niet van respect tonen, hoe vol je dubbele agenda ook is. Daar kan je eerder mee komen.

Die post was een voorbeeld hoe er verschillend in dit draadje gereageerd wordt. 

Wat ruzie betreft, de mededeling dat hij met rust gelaten wilde worden kwam zo fel in de app, vraag ik me dus af, hebben we ruzie omdat ik mijn grenzen aangegeven?

Auwereel schreef op 27-03-2024 om 13:17:

[..]

Hij mocht prima de wasmachine gebruiken en weet ook hoe het moet, en dat had ik hem ook laten weten: je bent welkom om de was te doen. Alles gewoon neergooien en ervan uitgaan dat alles wel weer netjes in de kast terechtkomt, zonder enig bedankje of mededeling, vind ik niet kunnen. De enige actie die hij onderneemt, was: was neergooien. Daar raak ik nou geïrriteerd van! 

Heb je de was toen wel of niet gedaan?

De was neerplempen vind ik ook niet kunnen. Hij weet toch hoe dat ding werkt? Raar van hem. En onbeschoft.

Auwereel

Auwereel

27-03-2024 om 15:21 Topicstarter

Valeria schreef op 27-03-2024 om 14:45:

[..]

Heb je de was toen wel of niet gedaan?

De eerste keer wel, want toen kwam hij gewoon langs terwijl ik thuis was en kon hij de cavia's knuffelen terwijl de was draaide, en een beetje gesproken hoe het beviel, een eigen huis. Dus liet ik hem 2 weken later weten, als je met de was komt dan-en-dan zijn we thuis, laat even weten wanneer je komt. Geen bericht, wel opeens een grote was bij de wasmachine. Toen heb ik hem geappt, tijd voor een eigen wasmachine, dit ga ik niet wassen zonder vriendelijk verzoek of uitleg waarom je het zelf niet kan doen. Toen heeft hij een wasmachine en droger aangeschaft en de dag nadat die geleverd was, was de was bij ons weer verdwenen en kregen we een appje met de foto van de wasmachine & droger. Dus ik kreeg niet de indruk dat hij ermee zat, dat ik was-dienst weigerde, maar waarom hij verder niets van zich liet horen, is me niet duidelijk. En ik had echt het idee dat hij ons aan het ontlopen was.

Een was draaien en erbij blijven tot die klaar is - dat duurt wel langer dan even de cavia's knuffelen en een praatje met je moeder, Bij mijn machine wel tenminste  

Ik denk (...ik vul in) dat hij geen zijn had in een langer onderhoud. De was dumpen zonder briefje is niet aardig (al snapte je best wat de bedoeling was) maar was brengen terwijl jullie thuis waren (en dus verwachten dat hij een tijdje blijft - wassen & drogen) daar had hij geen zin/tijd voor. 

Dat appje 'tijd voor een eigen wasmachine' viel wellicht niet in goede aarde.(Het is trouwens mooi dat hij a la minute geld beschikbaar heeft om meteen beide apparaten aan te schaffen).
Zijn foto van de wasdroog-apparaten - zat geen tekst bij? 

Nou ja, terugkijkend is er van alles wat net een beetje anders had gekund. Zo gaat dat in het leven. Jullie zullen allebei even moeten betijen. En dan op een dag voorzichtig lachen om hoe het is gegaan. Sterkte ermee! 

UnknownCrocodile85

UnknownCrocodile85

27-03-2024 om 15:42

En de communicatie verloopt via de app ?

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.