Iets te gastvrij?
dochter is 20 en woont nog thuis. We zijn qua logees altijd heel makkelijk geweest, want ons huis leent zich daarvoor. We horen niks. Momenteel heeft ze alleen 2 dagen vriendje en 2 dagen bff te logeren. Ik merk dat het me nu gaat tegenstaan. Ik hoor ze niet en ze hebben een eigen badkamer. Maar we eten dus ook zo’n 4x per week met 1 persoon extra en regelmatig komen ze ook pas om 21.30u van die ander vandaan en gaan vervolgens bij ons douchen en slapen.
Het gaat nu iets teveel als een gratis hotel voelen.
Daar zei ik gisteravond wat van voor ik ging slapen. Dochter vond het maar raar. Ben ik nou ongastvrij?
probleem is ook een beetje dat ik best conflictvermijdend ben en ik niet wil dat bff en vriendje zich niet welkom voelen.
FruitMoeder schreef op 14-03-2025 om 09:56:
[..]
Dat is het toppunt van brutaliteit. Dat zou nog geen eens in mij opkomen om te doen. Eten ze dan ook jouw eten op? En eisen jouw TV op? Wat als er iets gestolen wordt? Ik vind dat erg onveilig om iedereen maar toe te laten in je huis. Wat als het uitgaat? Zijn dat meisje en haar vriendinnen dan nog steeds welkom bij je?
Als je het als ouders prima vindt, waarom heb jij er dan moeite mee. Jij doet het niet. Maar laat iedereen het lekker zelf weten.
DeOnbekende schreef op 14-03-2025 om 07:47:
[..]
Dit vind ik wel ver gaan. Waarom gaat ze dan bij jullie zitten? Ik zou vrij weinig zin hebben om de vriendin van de vriendin van mijn zoon over de vloer te hebben, eigenlijk.
Vind ik ook. Als aanhang welkom maar niet in mijn huis je vrienden ontvangen, dat doe je maar bij je eigen ouders.
Ik denk dat het verschil wel zit in of iemand ergens woont of niet.
Als je de partner van je kind in huis neemt, is het op zich logisch dat diegene dan ook vrienden bij jou thuis ontvangt, want dat is dan óók zijn/haar huis.
Ik heb bijvoorbeeld ooit mijn man (toen nog vriend) in huis genomen. Totdat hij hier woonde, ontving hij zijn vrienden gewoon in zijn eigen huis (studentenkamer). Maar toen hij die opzegde en bij mij introk, was mijn huis de plek waar hij woonde en dus ook waar hij bezoek ontvangt. En dan hoef je dat ook niet te vragen. Dat staat los van eigendom en het betalen van huur/hypotheek.
Ergens wonen betekent dan ook dat je medeverantwoordelijk bent voor het huishouden. Dan heb je bepaalde taken, help je mee, doe je af en toe boodschappen, stofzuigt, draait een was en zet de vuilbak aan de weg.
En als iemand ergens komt wonen, gaat dat normaal gesproken in overleg. Je trekt niet 'zomaar' bij iemand in waarbij je van alle ruimtes en faciliteiten gebruik maakt, maar nergens verantwoordelijkheid voor neemt. Zelfs niet als het een aantal dagen per week is, maar wel structureel.
Wat knap dat je succesvol je grenzen hebt aangegeven!
Hemf schreef op 14-03-2025 om 15:13:
[..]
nee hoor, dan heb ik ze nog steeds over de vloer. We zijn er nu uit. Was wel gedoe, en ze vindt het niet leuk. Maarja.
Haha dat snap ik, moet er ook niet aan denken om zo vaak mee-eters in huis te hebben, Daar is mijn koelkast niet op ingericht 
Fijn dat jullie eruit zijn, dat zal jou een stukje rust geven!
Herfstappeltaart schreef op 14-03-2025 om 15:47:
[..]
Vind ik ook. Als aanhang welkom maar niet in mijn huis je vrienden ontvangen, dat doe je maar bij je eigen ouders.
Ze woont de helft van de tijd hier. Ze ontvangt haar vrienden in hun deel van het huis: haar huis samen met mijn zoon. Dat we een voordeur delen en de keuken en badkamer maakt niet dat het niet ook haar thuis is.
Ik vind dit ook een lastige situatie. Vooral omdat ik vroeger ook veel vrienden en vriendinnen mee mocht nemen naar huis om te blijven eten en slapen. Mijn ouders waren daar super gastvrij in en ik wil dat ook zijn.
Toch merk ik aan mezelf dat dit niet altijd lukt.
Althans, het lukt wel. Ook financieel. Maar af en toe stoort het me wel dat ze er vanuit gaan dat alles zomaar kan of zo. Toch heb ik besloten dat ik het toelaat, omdat ik het ook belangrijk vind dat ze vriendschappen en relaties opbouwen. Niet per se omdat ik denk dat ze door deze open status populairder worden op school of zo hoor, maar ik ze ook een beetje wil bijbrengen dat wie goed doet, goed ontmoet.
En daar mag deze gastvrije instelling een onderdeel van zijn bij ons. Overigens zeg ik dus zeker niet dat iemand niet gastvrij is als hier beperkingen worden ingesteld. Bij goede vrienden van ons betalen kinderen die iets ouder zijn kost en inwoning.
Maar wellicht is dat pas van toepassing als ze (ver) na hun achttiende thuis blijven wonen en eigenlijk alleen maar gebruik maken van de faciliteiten zonder daar veel voor terug te (hoeven) doen.
Ysenda schreef op 14-03-2025 om 21:52:
[..]
Ze woont de helft van de tijd hier. Ze ontvangt haar vrienden in hun deel van het huis: haar huis samen met mijn zoon. Dat we een voordeur delen en de keuken en badkamer maakt niet dat het niet ook haar thuis is.
Oké, dan is het inderdaad een ander verhaal.
Het is best lastig om tegelijk een gastvrije leuke gulle ouder te zijn en toch te dealen met je eigen ergernis wanneer daar iets te gretig gebruik van gemaakt wordt naar je zin. Moet je dan je eigen zelfbeeld bijstellen of je tanden blijven knarsen?
Wij zijn daar ook nog niet helemaal uit hier, met een vergelijkbare situatie (vriendje dat hier zo ongeveer permanent woont, maar amper mee wil eten noch zijn snuit laten zien aan ons).
We verwachten dat ze op den duur wel zullen gaan samenwonen, maar wanneer is dat. En de sfeer is een stuk gezelliger als die jongen er niet is want dan zien we ons kind ook nog eens ipv dat ze als dieven in de nacht naar boven sluipen of we weggekeken worden uit de keuken omdat ze samen willen koken. Het was een verademing toen hij een paar weken op vakantie was.
Anderzijds hoef ik ze ook niet elke avond samen naast me op de bank, dus ik zit er niet erg consequent in. En dan hebben de andere twee huisgenoten ook nog een mening over de situatie.
Ach, het is geen groot probleem eigenlijk. Een extra man die komt douchen, en af en toe een bordje eten kunnen we wel lijden.
Dus we kijken het maar gewoon een beetje aan en als er iets echt niet bevalt gaan we het gesprek aan (bv over het tanken van de auto).
Het is wel makkelijk om te gaan roepen van "het is ons huis" maar het is ook het huis van onze kinderen, die wonen hier immers ook. We kunnen ons kind niet ineens met een kartonnen doos op straat zetten en dat gaan we dus ook niet doen. Ik zou het nl wel zo leuk vinden om later nog eens bezoek te krijgen als ik oud ben.
AnnaPollewop schreef op 15-03-2025 om 13:58:
Het is best lastig om tegelijk een gastvrije leuke gulle ouder te zijn en toch te dealen met je eigen ergernis wanneer daar iets te gretig gebruik van gemaakt wordt naar je zin. Moet je dan je eigen zelfbeeld bijstellen of je tanden blijven knarsen?
Wij zijn daar ook nog niet helemaal uit hier, met een vergelijkbare situatie (vriendje dat hier zo ongeveer permanent woont, maar amper mee wil eten noch zijn snuit laten zien aan ons).
We verwachten dat ze op den duur wel zullen gaan samenwonen, maar wanneer is dat. En de sfeer is een stuk gezelliger als die jongen er niet is want dan zien we ons kind ook nog eens ipv dat ze als dieven in de nacht naar boven sluipen of we weggekeken worden uit de keuken omdat ze samen willen koken. Het was een verademing toen hij een paar weken op vakantie was.
Anderzijds hoef ik ze ook niet elke avond samen naast me op de bank, dus ik zit er niet erg consequent in. En dan hebben de andere twee huisgenoten ook nog een mening over de situatie.
Ach, het is geen groot probleem eigenlijk. Een extra man die komt douchen, en af en toe een bordje eten kunnen we wel lijden.
Dus we kijken het maar gewoon een beetje aan en als er iets echt niet bevalt gaan we het gesprek aan (bv over het tanken van de auto).Het is wel makkelijk om te gaan roepen van "het is ons huis" maar het is ook het huis van onze kinderen, die wonen hier immers ook. We kunnen ons kind niet ineens met een kartonnen doos op straat zetten en dat gaan we dus ook niet doen. Ik zou het nl wel zo leuk vinden om later nog eens bezoek te krijgen als ik oud ben.
Laten jullie je vrienden ook zo ongeveer permanent bij jullie wonen dan? En kijken jullie je kinderen ook de keuken uit omdat jullie met je vrienden in de keuken willen zijn?
Ik verwacht van gasten of medebewoners wel een bepaalde mate van deelname aan het huishouden en van sociaal contact. Een vriendje dat zo ongeveer intrekt, maar verder geheel zijn eigen plan trekt en zich niet sociaal opstelt en geen verantwoordelijkheid neemt en zelfs geen goeiendag kan zeggen, daar zou ik snel klaar mee zijn.
Poezie schreef op 15-03-2025 om 14:09:
[..]
Laten jullie je vrienden ook zo ongeveer permanent bij jullie wonen dan? En kijken jullie je kinderen ook de keuken uit omdat jullie met je vrienden in de keuken willen zijn?
Nee, maar dat is niet uit principe of zo. Het is gewoon niet aan de orde, zo wel dan zouden we dat ook wel doen denk ik, iemand tijdelijk in laten wonen als dat nodig zou zijn. We zijn best gastvrij. Al denk ik niet dat ik die iemand in mijn slaapkamer zou laten bivakkeren, en mijn man zou dat ook niet apprecieren. Onze kinderen hebben hun logees wel altijd op de eigen kamer, dus in principe hebben we daar niet veel last van. We hebben ook twee badkamers, dus dat scheelt.
Ik vind het gedrag van mijn kind hierin ook niet perse altijd leuk. Maar ik ga ook niet zonder meer machtswoorden spreken. Met geven en nemen kom je ook een heel eind. Als een kind vraagt om vrienden te mogen ontvangen en samen te koken en of wij dan een avond op willen hoepelen, vind ik dat niet erg. Maar dat wil niet zeggen dat jij er net zo in moet zitten he. Iedereen is anders.
MamaE schreef op 15-03-2025 om 14:18:
Ik verwacht van gasten of medebewoners wel een bepaalde mate van
deelname aan het huishouden en van sociaal contact. Een vriendje dat zo
ongeveer intrekt, maar verder geheel zijn eigen plan trekt en zich niet
sociaal opstelt en geen verantwoordelijkheid neemt en zelfs geen
goeiendag kan zeggen, daar zou ik snel klaar mee zijn.
Nou ja, dat vond ik eerst ook wel. Maar ergens is het ook wel zo rustig zo. Ik hoef hem niet te entertainen, hij zit ons niet in de weg en we merken er eigenlijk niet veel van. Dus dan tel ik ook mijn knopen maar en ga niet te hard aandringen op meer sociaal contact... je hoeft niet alles gelijk op te lossen, het gewoon een tijdje aankijken werkt ook vaak best goed. Daadkracht wekt meer bewondering dan laissez faire maar ik ben nu eenmaal wat luier aangelegd.
AnnaPollewop schreef op 15-03-2025 om 14:52:
[..]
Ik vind het gedrag van mijn kind hierin ook niet perse altijd leuk. Maar ik ga ook niet zonder meer machtswoorden spreken. Met geven en nemen kom je ook een heel eind. Als een kind vraagt om vrienden te mogen ontvangen en samen te koken en of wij dan een avond op willen hoepelen, vind ik dat niet erg. Maar dat wil niet zeggen dat jij er net zo in moet zitten he. Iedereen is anders.
. Daadkracht wekt meer bewondering dan laissez faire maar ik ben nu eenmaal wat luier aangelegd.
Grote woorden spreken op een anoniem forum is heel makkelijk.
Daadwerkelijk samenleven met meerdere volwassenen in 1 huis is wat minder zwart wit gelukkig.
Laten we zeggen dat wij wat anders in het leven staan dan anderen in deze draad.
Tja, waar gaat gastvrijheid over in niet-gastvrij?
En op welk moment moeten kinderen dus meer bijdragen in het huishouden dan ze deden? En dat hoeft dus niet per se financieel te zijn, maar bijvoorbeeld ook het doen van de was of stofzuigen. En nog lastiger, wanneer gaan vaste logees dat doen?
Hier doen - min of meer - vaste logees dat niet. En de kinderen eigenlijk ook niet.
Ik ben wel benieuwd.
Vragen jullie de vaste vriend/vriendin van zoon of dochter om dit te doen? Lijkt me erg ongemakkelijk en ook niet per se bevorderlijk voor de relatie binnen deze driehoek.
Als toevoeging vond ik trouwens ook dit artikel. Overigens vind ik de meningen en ideeen van iedereen op dit forum interessanter, maar ik ben benieuwd hoe jullie dit zien: https://eenvandaag.avrotros.nl/item/betrek-jij-je-kind-bij-het-huishouden-of-juist-niet-gezinnen-die-het-samen-doen-zijn-gelukkiger/