Tiener op z’n kamer

Hij is aangenomen voor de vulploeg!

Zo leuk, hij is er zo blij mee! En ik ook.

De chef was heel relaxt, hij vroeg me om mee naar binnen te gaan want dat leek hem  handiger. Ik ben niet aan dezelfde tafel gaan zitten, maar schuin achter zoon in een apart zitje. Zoon en chef hebben samen het gesprekje gehad, ik heb me nergens mee bemoeid. Alleen toen het om praktische zaken ging, was het handig dat ik even kon helpen en toelichten.

Het was maar een heel simpel gesprekje over school en hobby’s. Zoon gaf goed aan dat hij waarschijnlijk wel eerst wat (meer) hulp nodig heeft omdat dit zijn eerste baan zou worden. Ik heb de ASS toegelicht met de praktische aanpak in het werk: de instructie in kleinere stukjes knippen omdat sommige dingen voor hem niet zo logisch in te vullen zijn als voor mensen zonder ASS. Ik geloof wel dat dat goed komt met deze chef.

Ik ben trots op zoon 🙂

Kaassoufflee schreef op 18-04-2025 om 11:42:

Hij is aangenomen voor de vulploeg!

Zo leuk, hij is er zo blij mee! En ik ook.

De chef was heel relaxt, hij vroeg me om mee naar binnen te gaan want dat leek hem handiger. Ik ben niet aan dezelfde tafel gaan zitten, maar schuin achter zoon in een apart zitje. Zoon en chef hebben samen het gesprekje gehad, ik heb me nergens mee bemoeid. Alleen toen het om praktische zaken ging, was het handig dat ik even kon helpen en toelichten.

Het was maar een heel simpel gesprekje over school en hobby’s. Zoon gaf goed aan dat hij waarschijnlijk wel eerst wat (meer) hulp nodig heeft omdat dit zijn eerste baan zou worden. Ik heb de ASS toegelicht met de praktische aanpak in het werk: de instructie in kleinere stukjes knippen omdat sommige dingen voor hem niet zo logisch in te vullen zijn als voor mensen zonder ASS. Ik geloof wel dat dat goed komt met deze chef.

Ik ben trots op zoon 🙂

Gefeliciteerd, een leuke opsteker voor hem.

Wat goed! Gefeliciteerd voor je zoon en jou Kaas!

Ik heb sinds kort een oppashond, 1 dag per week en soms een dagje in het weekend erbij. Heel goed voor mij, en ook man en jongste zoon hebben er veel plezier van. Oudste zoon is er echter ongemakkelijk onder. De hond is superlief maar ja, hij blaft als hij blij is. En hij is altijd blij om ons (of wie ook maar) te zien. Als je hem dan even knuffelt en toespreekt is ie na een tijdje weer stil (maar nog steeds kroelt ie voor knuffelen). Maar zoon is dus helemaal niet van het hond aaien, want ja zo’n beestje reageert daar weer op en dan lukt het aaien niet zoals zoon bedoelde (àls ie het al een keertje probeert) en dat blaffen is luid en onvoorspelbaar qua hoe vaak en hoe snel enzovoort.
In dit geval was ik blij dat ik het baasje van de hond eerder al eens had gezegd dat onze oudste autistisch is (dat floepte er toen uit en het speet me al omdat ik algemene geheimhouding aan zoon had beloofd). Nu zagen baasje en zoon elkaar voor het eerst en zag ze hem stuntelen. Hij zei ook hoe onprettig hij het blaffen en aaien vond. Ze kon toen uitleggen hoe je het blaffen heel snel kunt stoppen en afleren. En dat zoon haar blik ontweek door hoofd telkens weg te draaien, voelde voor mij nu eens niet ongemakkelijk. Ze keek me begripvol aan, met een knikje van ‘ik zie het, ik snap het’.
Eerder heb ik ook een collega in vertrouwen genomen, van wie ik wist dat ze absoluut begrip zou hebben. Ik moet het toch ook eens kwijt kunnen/kunnen delen. Het voelt anders soms als een dubbelleven. En dan eentje die ten koste van mij gaat.
Zoon zegt zelf ook wel dat het heus niet voor altijd geheim moet blijven, maar hij wil het niet op school delen. Dat paadje is nog steeds helemaal veilig, collega en hondenbaasje hebben geen enkele connectie met (mensen van) school.

Binnenkort hebben we een groot familiefeest van mijn ouders op locatie. Beide zonen hebben nu een noisecanceling koptelefoon. Uitwendig over de oorschelp heen en met een platte boog op het hoofd, maar niet zo’n groot muziek ding. Mijn ouders zullen het vast goed vinden dat in ieder geval de oudste dat ding dan op heeft, maar we zullen het voor die tijd wel even met ze bespreken. Ze vinden het fijn als hij er ook bij is (kroonjaar) en ik denk dat hij anders beter niet meegaat, gezien eerdere ervaringen op feestjes met veel mensen.

Eten gaat tegenwoordig goed qua prikkels. Het bespreken ervan geeft al verlichting.

De kinderen zijn net terug van een week bij vader, en ook mijn man was in deze week een paar dagen en nachten weg. Dus ik heb het hele huis een paar dagen voor mij alleen gehad. Dat leek me geweldig van tevoren, maar ik moest toch wel even wennen hoor. Het was wel fijn, maar ik heb niets gedaan wat ik anders nooit kan doen. Oftewel: gewoon mijn normale dingen gedaan, maar dan zonder het zorgen voor andermans agendapunten en dus met veel meer rust en gedurende langere tijd zonder afleiding.
Nu is iedereen er weer, daar leeft mijn hart wel weer van op ❤️
Zoon begint komende week met zijn bijbaan, hij heeft er zin in.

En hoe is het met jullie?

Dat klinkt positief kaassouffle. Een hond is fijn, de onze is echt een vriendje voor de kinderen. Ook regelmatig dat ze door middel van de hond toch even buiten komt. 
Er zijn filmpjes over honden gedrag, misschien dat dat een soort vertaling kan zijn voor je zoon?
Ik stuitte vanmorgen op het boek Zondagskind, het is vanuit de ik persoon geschreven waarbij ze beschrijft hoe het voor haar was om op te groeien met autisme. 
Heel veel dingen die ik lees, heeft dochter ook gehad, hoewel ze het toen nog vakkundig camoufleerde. 
Verder heeft dochter haar ups en downs. Soms veel stress, waarbij iedereen dan op zijn tenen loopt. Zeker haar jongste zusje. 
Ik ben er serieus over aan het denken om "iets" voor haar te zoeken zodat ze op regelmatige basis even weg is, zodat haar zusje lucht krijgt. 
Het liefst eens per maand logeren ofzo, maar dat vind ik niet in mijn sociale netwerk. 
Of iedere zaterdagmiddag iets. Ben er nog niet helemaal over uit, maar zal eens rondvragen.

Evaluna schreef op 27-04-2025 om 15:05:

Dat klinkt positief kaassouffle. Een hond is fijn, de onze is echt een vriendje voor de kinderen. Ook regelmatig dat ze door middel van de hond toch even buiten komt.
Er zijn filmpjes over honden gedrag, misschien dat dat een soort vertaling kan zijn voor je zoon?
Ik stuitte vanmorgen op het boek Zondagskind, het is vanuit de ik persoon geschreven waarbij ze beschrijft hoe het voor haar was om op te groeien met autisme.
Heel veel dingen die ik lees, heeft dochter ook gehad, hoewel ze het toen nog vakkundig camoufleerde.
Verder heeft dochter haar ups en downs. Soms veel stress, waarbij iedereen dan op zijn tenen loopt. Zeker haar jongste zusje.
Ik ben er serieus over aan het denken om "iets" voor haar te zoeken zodat ze op regelmatige basis even weg is, zodat haar zusje lucht krijgt.
Het liefst eens per maand logeren ofzo, maar dat vind ik niet in mijn sociale netwerk.
Of iedere zaterdagmiddag iets. Ben er nog niet helemaal over uit, maar zal eens rondvragen.

Dank voor de boekentip, ik ga eens kijken of ik dat in de bieb kan lenen! 
De behoefte aan ‘lucht’ begrijp ik, en dat je dat aan je andere dochter gunt. Is kinderyoga iets voor je autistische dochter? Mijn zoon vond dat heel fijn, en toen wisten we nog helemaal niet dat hij ASS heeft. Heeft je andere dochter eigen vriendinnen en clubje(s)?

MamaE schreef op 28-04-2025 om 18:59:

Hier gaat het een beetje op en neer. Het is nu lekker vakantie en dochter heeft een paar dagen gelogeerd bij een vriendinnetje dat ze kent van een kerkkamp. Dat vond ze heel gezellig. Gisteren heeft mijn man een goed gesprek met haar gehad en merken we toch dat ze wat meer berusting vindt en stapjes zet in het proces omtrent keuzes aangaande het hele gebeuren rondom haar gebit. Ze begrijpt de overwegingen van de tandarts/ortho/kaakchirurg wel. Maar alsnog blijft het allemaal heel stom en ze ziet zelf ook wel in dat ze dan nee zegt uit angst of weerstand en dat het misschien toch beter is als wij sommige dingen voor haar beslissen en dat zij dan wel mee kan denken over het hoe en het wanneer.
Dit soort gesprekken kosten echt wel tranen bij dochter, maar ze laat daarin ook behoorlijk veel zelfinzicht zien.
Vanmiddag zijn we lekker wezen zwemmen en woensdag gaat ze met mijn ouders en de kinderen van mijn zus een dagje naar een pretpark.

Oh, en ik schrijf sinds vorige week legaal mee in dit topic, want ze is tien jaar geworden.

Gefeliciteerd met je kersverse tiener!

Haar gebit, kunnen daar ook behandelingen van uitgesteld worden totdat ze wat ouder is? Moet het per se nu allemaal? Misschien is het nu bij elkaar genomen te veel voor haar en heeft ze er later minder weerstand tegen en is ze dan dus gemotiveerder.

Wat leuk dat ze ook een dagje met andere familie op stap gaat!

Gefeliciteerd met je tiener MamaE!

Echt , ik vind jouw dochter zo ontzettend veel zelfinzicht hebben. Zo mooi hoe jullie samen over dingen kunnen praten. Hier is het bij heel veel dingen die over gevoel gaan "weet ik niet". Dat was ook één van de alarmbellen die bij de maatschappelijk werkster afgingen voordat we het diagnose traject ingingen voor de jongste.

Eerste week vakantie was heel leuk en lekker sportief. Met de vader gezwommen, met mij geklommen en oudste ging (semi vrijwillig) ook nog fitnessen. Zoals al gepland was vandaag een rustige dag, Super Mario spelen op de Wii en Adolescense verder kijken. Het levert wel mooie gesprekken achteraf op.