Tiener op z’n kamer
Ken je dat? De ene dag laat ik los, accepteer ik en geniet ik van die paar momenten per dag dat er leuk contact is met m’n puber (net 16).
De volgende dag maak ik me toch druk om het feit dat hij zoveel op z’n kamer is, vrijwel niks deelt over wat er in hem omgaat en zich afzondert.
‘Joh, laat los. Die van mij zit ook de hele dag boven, dat hoort erbij’. Dat hoor ik altijd om me heen. Vaak hoor ik dan ook dat die puber daarnaast toch van alles doet en onderneemt.
Mijn zoon heeft echter geen bijbaantje, geen sport of andere buiten de deur hobby en geen vriendengroep. Hij gaat naar school (wat goed gaat) en is thuis. Wat hem betreft een prima leven, hij lijkt ook lekker in z’n vel te zitten, is nog jong in gedrag en sociaal wat onhandig. Hij houdt het graag veilig en voorspelbaar en heeft geen behoefte aan iets anders. Zegt hij (ik denk dat dit te maken heeft met ‘angst voor het nieuwe’). Op z’n kamer doet hij schoolwerk, bouwt knikkerbanen en maakt daar edits van, kijkt filmpjes, heeft online contacten (die hij niet kent irl) en doet af en toe een game.
Ja, hij heeft een diagnose ass.
Af en toe neem ik hem mee om iets leuks te doen (bios, pretpark, oid) en dat vindt hij ook leuk, maar dat gebeurt zeker niet wekelijks.
Als ik het zo opschrijf, denk ik weer bij mezelf ‘accepteer dat dit het is en wees blij dat zoon zich oké lijkt te voelen, het fijn heeft op z’n kamer en naar school gaat’.
Toch zoek ik ook geruststelling ofzo. Dat het herkenbaar is. Of dat ik als ouder nog iets kan doen om hem te stimuleren iets buiten de deur te doen (wat ik al probeer en m’n zoon vindt dat heel irritant).
Ik kom er op omdat dit een weekend is zonder plan. Hij vindt het fijn en doet het liefst niks, behalve hangen. Ik krijg er jeuk van en trek m’n eigen plan.
Enige herkenning?
Ik heb mijn zoon vanmiddag om 13 uur toch maar geroepen om op te staan…hij was net een half uurtje wakker, bleek toen hij beneden kwam. Hij heeft het klokje rond geslapen, dat zegt zijn slaapapp en zijn eigen verhaal.
Ik ben zonet nog lopend met hem naar de stad geweest voor sportschoenen en een paar fleece/sportvesten. Daarvan waren we allebei moe. We hebben het zo simpel mogelijk gedaan: alles bij 1 winkel gekocht en het was heel rustig daar. Het is gelukt en dat mag weer een wondertje heten. En dan vanavond onze filmavond met z’n vieren.
En toen sloeg toch nog de vlam in de pan, waardoor ik me maar even teruggetrokken heb…
Wat is er gebeurd?
Het eten was klaar. Toen mijn man begon met koken, had ik dat al gezegd, zodat niemand verrast is als we 20 minuten later gaan eten. Zoon kwam niet, dus wij 3 aten met ons bord op schoot met de tv aan. Na een half uur komt zoon beneden. Drentelen, zuchten, ijsberen, energie zuigen, maar geen eten opscheppen. Ik vroeg wat er was. Hij voelde zich niet lekker en had ook geen trek want hij had nog koekjes gegeten voor het eten. Tja. En of er niet iets anders voor tv mocht, iets wat we allemaal leuk vonden. Ik zei dat we wat mij betreft al wel met de filmavond konden beginnen. Maar nee, dat was veel te vroeg en niet voor tijdens eten. Het was ook maar een idee, het hoefde niet hoor, man en ik kijken eerst nog wel iets anders en dan later die film gewoon. Zoon zei dat het nu allemaal te veel was, dus ik zette tv uit, en mijn man en ik pakten de telefoons er even bij. Broertje was nog aan het eten, en toen ging zoon maar aan tafel, achter, eten. Maar onbedoeld speelde er ineens een filmpje af vanaf de tijdlijn, en toen smeet hij met z’n bestek tegen het bord terwijl ik al snel ‘sorry, ging per ongeluk!’ riep en toen was ik dus volgens hem degene die overdreef en toen zei ik dat hij een probleem maakte van niets, en toen zei hij dat hij wel wist dat hij het probleem was en toen zei ik weer dat dat niet zo is en dat er überhaupt geen probleem was. Nou ja, toen heb ik gezegd dat ie mij even kwijt is en dat ik naar boven ging. Alwaar ik nu dit verhaal typ.
@kaas:
Klinkt als zo'n situatie dat je denkt: hoezo zijn we hier nu weer in beland!?!?
Geloof dat zoon niet helemaal wist wat ie met zichzelf aan moest en daar mochten jullie deelgenoot van zijn 
...Rust lekker uit daarboven en trek het je niet teveel aan.
Morgen weer een nieuwe dag, moet je maar denken.
Stormvogel schreef op 30-10-2024 om 20:20:
@kaas:
Klinkt als zo'n situatie dat je denkt: hoezo zijn we hier nu weer in beland!?!?
Geloof dat zoon niet helemaal wist wat ie met zichzelf aan moest en daar mochten jullie deelgenoot van zijn
...Rust lekker uit daarboven en trek het je niet teveel aan.
Morgen weer een nieuwe dag, moet je maar denken.
Precies dat.
Het is nu weer rustig geworden gelukkig en nu gaan we toch die filmavond starten. Ik vind het anders ook zo sneu voor broertje, die verheugde zich er ook zo op. De sfeer is weer goed en ontspannen.
Hoe herkenbaar ook, iedereen die zijn best doet, maar dan toch die error.
Goed dat je dan even voor jezelf kiest. En daarna de gewone dingen toch maar weer door laat draaien, fijn voor het broertje. Dochter kan trouwens weinig met consequenties, ze snapt het werkelijk niet, want daar is zelfreflectie voor nodig. Het enige wat er gebeurt is dat ze nog veel meer error krijgt en de boel escaleert. Gewoon maar weer terug naar de orde van de dag werkt hier ook het beste.