Tiener op z’n kamer

Kaassoufflee schreef op 30-07-2024 om 20:55:

[..]

Ik hoop dat je hier wat mee kunt.

Stille meelezer hier (wel een jonge tiener met ADHD in huis die veel op haar kamer zit). 

Bedankt voor je uitleg Kaassoufflee! Ik ga je tips de komende weken toepassen tijdens het opruimen van de slaapkamer voordat onze jongste met de middelbare school begint. Hopelijk gaat het op jou manier wat relaxter! 

Zonnebloempje schreef op 08-08-2024 om 07:21:

Volgens mij gaat dit topic allang niet meer over de oorspronkelijke topic titel, maar moest er wel aan denken toen ik dit las:
https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2532320-jarenlang-de-slaapkamer-niet-uit-meer-jongeren-in-sociaal-isolement

Schrijf vanavond wat langer, maar hier ook een zoon met vergelijkbare problematiek als die van jullie en ook het artikel is heel herkenbaar (gelukkig wel verleden tijd).

Heftig! De lockdowns hebben volgens mij ook geen goede invloed gehad. Als iemand al moeite had met sociale interactie, dan is die drempel daardoor alleen maar hoger geworden. En dat juist in de tijd dat ze het zouden moeten leren/oefenen.

Ik ben blij dat ik wel altijd inzet op verbinding houden, en ik hoop dat dat zo blijft lukken. Ik vraag ook regelmatig (aan beide kinderen) of er iets is waarom ze dan zo lang op hun kamer zitten. Dan is het antwoord dat ze daar ongestoord hun filmpjes kunnen zie en games kunnen spelen. Als ik dan tip (of bij geen reactie: aandring) op een tussendoortje nemen, dan doen ze dat wel en komen ze beneden. Oudste zoon heeft ook allerlei snoep/koek van zichzelf op zijn kamer, gezien de rondslingerende wikkels van dingen die ik niet koop…beide kinderen wegen geen gram te veel, maar ik maak me wel eens zorgen over hoe dit gaat als de lengtegroei klaar is.

Ik heb alledrie de artikelen een aantal keer gelezen en er een paar dagen over nagedacht. 
Een aantal dingen vallen me op:
Mijn dochter haat dingen die verplicht zijn. Dat kunnen ook dingen zijn die ze wèl leuk vindt, maar zodra het moeten wordt komt er weerstand. Maar als ik mijn poot stijf hou, dan doet ze het wel. Dat werkt overigens alleen als ik het doe, volgens mij. Mijn autoriteit als moeder is de enige autoriteit waar ze, hoewel met weerstand, gehoor aan geeft. Ik probeer dat zo min mogelijk in te zetten, eigenlijk helemaal niet. 

Over het algemeen gaat het ongeveer zo: ik vraag iets aan haar wat ik gedaan wil hebben (eigen spullen in een gezamenlijke ruimte opruimen bijv), zij heeft allerlei redenen waarom het nog niet gedaan is (vraag ik helemaal niet om) allerlei redenen waarom ze het niet nu doet en dan een toezegging dat ze het regelt (gebeurt uiteindelijk nooit vanuit haar initiatief) tot we op een moment zijn dat ik zeg ‘nu staat het er al 8 dagen bijv en ik wil dat je het nu doet’ (misschien klinkt dat autoritair, maar dat is het nog niet in ons geval) en dan gooit zij het van een gezamenlijke ruimte naar een hoop in haar kamer. 

In een van de artikelen staat dat mensen met ASS niet kunnen liegen, maar dat kan ze zeker wel. Alsof het gedrukt staat. En niet alleen liegen, ook verzwijgen heeft ze tot een kunst verheven. 

Ze is behoorlijk tijdblind, maar dingen voor haarzelf (leuke dingen en haar bijbaantje) lukken wel op tijd. Ze heeft een plan in haar hoofd voor hoe haar dag ingedeeld gaat zijn en dat kan prima wijzigen voor iets leuks waar ze zelf zin in heeft of als iets voor haarzelf meer tijd in beslag heeft genomen. Voor iemand anders is heel lastig. Zodra ze in een soort tijdnood komt, skipt ze ‘verplichtingen’ naar anderen zoals bijvoorbeeld eten met elkaar of afruimen na het eten of een afspraak met iemand. Ze vult dan in de dagen erna het ene gat met het andere. Het ‘lukte’ niet om bij mijn vriendje te eten, dus dan dat vandaag en dat mijn moeder op me rekende ‘koop ik af’ met een nieuwe belofte en die vriendin app ik voor dan en dan. En bij aangesproken worden daarop moet een ander vooral niet zo moeilijk doen, want ze haat gezinsverplichtingen en doet het er toch niet toe en je kan toch wel eens iets vergeten. Ja, dat is allemaal waar. Maar het gebeurt elke keer opnieuw en ze begrijpt niet dat mensen dan teleurgesteld raken. 

Voor school werkt ze beter onder tijdsdruk. Als het bijna ingeleverd moet, dan neemt soms het paniek-aapje het over en kan ze doorwerken tot het af is. (Een beetje afraffelen is het wel dan.) Of ze doet het niet en besluit dat ze consequenties wel aanvaard, laag cijfer of aangesproken worden en dan zegt ze wel sorry. 

Ze haat routine, zegt ze, en dat zie ik ook heel duidelijk. Ik ben goed in het herkennen van patronen en gedragingen van mensen, ben ik achter gekomen. Bij haar zie ik dus geen patroon, het wisselt constant. Vraag ik 2 weken achter elkaar of zij samen met haar zus op woensdag wil koken, omdat ik dan mijn langste werkdag heb, heeft ze de 3e week iets bedacht waardoor ze er niet is. Alles aan haar dag/week veranderd steeds; ochtend of middag of avond naar haar paard, welke dag ze thuis eet, wat ze met vrienden afspreekt tot op kleiner niveau van aankleden, douchen, eten, waar ze haar spullen laat vallen, enz. 

Ze is niet sociaal angstig en heeft een groepje vrienden en vriendinnen, maar ik merk daar wel wat vreemd gedrag in op. Ook daar ‘vergeet’ ze soms mensen en kan het in een dag van haat naar liefde veranderen en andersom. Heel extreem.
Ze kan heel druk en ‘gezellig’ zijn waarbij ze eigenlijk het hele gesprek 
overneemt of binnenkomen met haar oortjes in en haar telefoon voor haar neus. 

Maar al deze gedragingen kunnen volgens mij ook verklaard worden vanuit haar diagnose ADHD en ASS. 

Mijn gedrag moet voor haar heel consequent en betrouwbaar zijn. Ja is ja en nee is nee. Doen wat je zegt. Afspraak is afspraak. Tijd is tijd. 
Heel goed te verklaren vanuit ASS. 
En dat is prima, want dat ligt in mijn karakter en doe ik dat heel natuurlijk vanzelf. 
Wat frustreert is dat het andersom niet zo is. Ik moet mijn afspraken heel precies nakomen, maar andersom niet. 

Moeilijk, Bir_F.
Sowieso is het gedrag van je dochter een complicerende factor voor een harmonieus gezinsleven en het levert denk ik veel stress en irritatie op.
Ik ben geen expert, maar het sociale leven van je dochter vind ik zelf niet direct passend bij ASS (maar ik weet dat er ook ASS-ers zijn die wel een sociale kring hebben) Van wanneer is haar diagnose? Zou er misschien aanvullend onderzoek gedaan kunnen worden? Krijgen jullie hulp? Ik ben bang dat je zonder professionele hulp aan de zijlijn, stuk gaat lopen op deze kwesties. Al is het alleen maar voor jezelf, die hulp, om te helpen je grenzen te bewaken zodat jij zelf tenminste overeind blijft. 

Ja, dat is precies juist verwoord. Het staat een harmonieus gezinsleven in de weg. Alleen als ik haar haar gang laat gaan of wanneer een keer voor haar alle schuifjes de goede kant op staan kan ze meedoen in het geheel. Anders is het steeds trekken en duwen en sturen, waarbij er vooral veel aanpassing van mij en haar zusje verwacht wordt. Ze leeft zelf soort aan de zijlijn van ons gezin waarin ze soms aanhaakt als het niet anders kan door gedoe met mij of als ze iets nodig heeft. Dingen lijken ook regelmatig ‘voor wat, hoort wat’ te zijn. Een soort ruilhandel. 
Ze wil zelf geen aanvullende hulp, dus dat is wat lastig. 😵‍💫 Dat ik wat kalmer op haar kan reageren en iets steviger in mijn schoenen sta dan een poosje geleden helpt al wel wat. Via de hulpverlening voor haar zusje is het de bedoeling dat er iemand in huis bij ons mee komt kijken. Naar de interactie tussen ons, en zo. Dat is nog niet opgestart. Ik ga na de vakantie vragen hoe of wat verder. 
Maar even een vraag ook algemeen: herkennen jullie hier ASS en ADHD gemixt in of zijn er nog meer dingen waar vraagtekens bij gezet worden? 
Diagnose is van een jaar, anderhalf jaar geleden ongeveer. 

Ha Zonnig,
Wat een mooie update!
Fijn dat jij wat meer los kan laten hoe het bij zijn vader gaat. En een tijd zonder kids heeft ook voordelen: inderdaad zelf opladen, zodat je met nieuwe energie weer vrouw/moeder kan zijn. 
Leuk om te lezen welke stappen je zoon gemaakt heeft. Best veel (al voelt dat soms in lastige tijden niet zo), knap van hem! Maar hij komt er wel. En dat hij zich niet verveelt is top. Dat op zijn kamer zitten snap ik wel, dat zou ik ook graag vaker doen, heerlijk, niks hoeven en een beetje aanlummelen. 

Hier is de vakantie ook bijna afgelopen. Het afscheid van groep 8, plus twee hele positieve ervaringen met twee kampen hebben zoon hier heel goed gedaan. Hij is echt gegroeid. Volgende week voor het eerst naar de middelbare, spannend, maar hij heeft er zin in. 
De twee kampen hebben ook veel gedaan voor hem mbt grenzen aangeven: in veel opzichten goed, maar 'normale' dingen weigert hij nu ineens of kosten veel moeite. Denk aan: douchen, schone kleren aan, naar bed gaan. Ik ben benieuwd waar dat gaat eindigen! 
Ik zou zelf nog wel een weekje langer vrij willen zijn. Geen zin in de ochtend en avond drukte, de sport die weer begint, boterhammen smeren, werk dat weer drukker wordt. Maar ja, het zij zo . 

Stormvogel schreef op 20-08-2024 om 16:18:

Hier is de vakantie ook bijna afgelopen. Het afscheid van groep 8, plus twee hele positieve ervaringen met twee kampen hebben zoon hier heel goed gedaan. Hij is echt gegroeid. Volgende week voor het eerst naar de middelbare, spannend, maar hij heeft er zin in.
De twee kampen hebben ook veel gedaan voor hem mbt grenzen aangeven: in veel opzichten goed, maar 'normale' dingen weigert hij nu ineens of kosten veel moeite. Denk aan: douchen, schone kleren aan, naar bed gaan. Ik ben benieuwd waar dat gaat eindigen!
Ik zou zelf nog wel een weekje langer vrij willen zijn. Geen zin in de ochtend en avond drukte, de sport die weer begint, boterhammen smeren, werk dat weer drukker wordt. Maar ja, het zij zo .

Wat goed dat hij op die kampen zoveel heeft geleerd! Ik heb hier vaak gemerkt dat als er op het ene vlak stappen gezet worden, er op een ander vlak weer tijdelijk een stap terug gedaan wordt. Dat komt dan met wat rust wel weer goed. Ik hoop dat dat bij jullie ook zo werkt. Wat ze eenmaal hebben geleerd blijft wel hangen, maar moet even een ander plekje in de trucendoos krijgen. Zoiets. Als alles weer netjes opgeborgen is, kunnen ze dan ook weer bij de oude kennis.

Wat een mooie berichten allemaal!

Ik heb ook gemerkt dat in de zomervakantie een tweetal weken de kinderen helemaal niet te hebben, mij goed heeft gedaan om op te laden. Gecombineerd met andere verplichtingen die ik vooruit geschoven heb naar september/oktober.

Ik vind het nog steeds retespannend hoe de overgang naar de middelbare school gaat zijn. Nog bijna twee weken dan start het circus weer!

Veel mooie berichten hier, fijn! Uiteindelijk zit er altijd groei in, maar het verloopt vaak langs een ander (tijds)lijntje dan bij kinderen zonder ASS.

Ik ben nu halverwege de drie weken zonder de kinderen. Het geeft een soort eenvoud. En ik hou veel tijd over. Geen idee hoe dat kan, want ze zitten voornamelijk op hun kamer als ze thuis zijn 🤔

Onze vakantie was heel geslaagd. We zijn voor het eerst in jaren weer eens met kinderen op vakantie geweest. Vooraf goed (herhaaldelijk) besproken hoe de vakantie eruit zou zien: ‘s morgens geen gezinsactiviteiten, dus ieder kon doen wat ie zelf wilde. Mijn man wandelen, ik lezen, jongste gamen en oudste uitslapen. ‘s Middags gingen we erop uit, met aansluitend ergens uit eten. Dat was allemaal gezellig, we hebben allemaal veel plezier en ontspanning gehad. We hebben dus alles van te voren doorgenomen welke activiteiten we die middagen wilden doen. Erg leuk. En precies lang genoeg: 1 reisdag heen, 3 dagen daar, 1 reisdag terug.

Wat mooi om te lezen dat jullie kinderen zulke mooie stappen zetten! Mijn kind is nog geen tiener/puber, maar toch zie ik ook bij haar wel degelijk een groei de afgelopen periode. Ze leert ook steeds beter aangeven dat ze zich gespannen of verdrietig of overprikkeld voelt en daarmee omgaan. 
In september gaat ze beginnen met cognitieve gedragstherapie. Spannend, maar hoewel ze voor de zomer enorm in de weerstand ging omdat ze naar eigen zeggen 'helemaal klaar was met al die klote therapie', lijkt ze daar nu nog helemaal niet zo mee bezig te zijn of zich er min of meer bij neergelegd te hebben. 
Ze mocht een extra avond gaan trainen bij turnen en dat wilde ze echt heel graag, ondanks dat wij het best veel vonden in combinatie met atletiek, jong nederland en therapie. Maar ja, er zit al genoeg tegen in haar leven en ze moet al zo veel niet leuke dingen. We willen haar eigenlijk geen dingen ontzeggen. Dus de afspraak gemaakt dat we haar dat gunnen, maar dat we wel af en toe op de rem kunnen trappen als we merken dat het even teveel is. Dat vond ze oké. Ik vind het ook mooi dat we echt al goede gesprekken kunnen voeren met haar waarin het soms ook even kan botsen zonder dat het meteen lelijk wordt. 

@kaas: dat klinkt als een geslaagde vakantie met een duidelijk schema (en daardoor rust en ontspanning) voor iedereen. Fijn om te horen dat het zo leuk was. 
De eenvoud  - omdat de kinderen er niet zijn - zit die wellicht in je hoofd? Ik ervaar dat er heel wat minder te piekeren is als zoon weg is (op kamp bijvoorbeeld) en ik weet dat hij het leuk heeft. En dat voelt weer als minder druk. 

@mvtj: Dan kijken we samen in spanning uit naar de middelbare zeg maar. Ik wens jou en je zoon ook een (redelijk) soepele overgang toe. Of de energie en humor om met situaties om te gaan die niet lekker lopen (ik verwacht dat hier zeker, we kunnen ze niet vermijden, wel het beste ervan maken en ervan leren). 

Jonagold: wat doet jouw zoon het ook goed zeg. Ik lees dat hij bewuste (en goede) keuze maakt, wat knap van hem. Ik hoop dat hij klassenassistent wordt, goed dat hij heeft gesolliciteerd.