OCD
Mijn dochter heeft vorige week in complete wanhoop aangegeven heel veel last te hebben van dwanggedachten en dwanghandelingen. Ik wist wel dat ze bepaalde dingen deed zoals een rede op de trap overslaan, maar ik wist niet dat zij hier zoveel last van had. Uiteraard zijn we naar de huisarts gegaan, deze heeft ons doorverwezen naar de gemeente en die heeft ook meteen een indicatie afgegeven voor psychotherapie. Dochter heeft veel last van schaamte en weet ook niet zo goed wat te verwachten. Heeft iemand ervaring met therapie voor OCD? En hoe kan ik haar het beste steunen? Ze wil er eigenijk niet over praten.
wat enorm verdrietig dat ze er zo rond mee heeft rondgelopen. Tegelijk heeft ze de allerbelangrijkste eerste stap op weg naar haar genezing gezet; erover te praten!
Heel knap van haar! En goed dat je hulp heb gezocht. Ondertussen kan je niet veel anders doen dan erover in gesprek blijven (en als ze niet wil praten prima, maar zeg dan tegen haar ‘kind als je wil praten kan he,’ en vertel vooral dat het een veel meer voorkomend iets is dan je denkt. Ze is niet raar ofzoiets. En ze is zeker niet de enige!) , als ze het wil op zoek naar iets van lotgenotencontact (die kan ze ook online vinden) en zoek informatie erover bijv in de bibliotheek oid.
en verder probeer samen vooral ontspanning te zoeken. Dagje uit, samen sporten, enz.
zijn er andere spanningen in haar leven? Misschien loopt ze teveel op haar tenen op school, last van hormonen, geen fijne vriendinnen, spanningen thuis? Veel zaken kan je weinig aan doen maar toch goed om bewust van te zijn
met de therapie waar ze nu op wacht gaat die OCD zeker weer onder controle komen hoor! Stel haar gerust dat het beter wordt!
Dank je wel voor je reactie. Dochter is altijd wel een beetje een gevoelig kind geweest. In de zin van ze maakt zich snel druk om dingen, en dingen in haar hoofd worden snel groot, maar ze kan ook heel goed mentaliseren. Ze weet dat haar gedachtes niet echt zijn maar toch kan ze ze niet weerstaan. Verder is er geen spanning in huis of sociaal, ze kan goed mee op school, heeft een grote vriendengroep en ook vriendinnen met wie ze alles kan bespreken.
Ik weet ook zeker dat iemand die haar niet zo goed kent als ik nooit zou vermoeden dat er zoiets speelt. Buitenshuis is ze altijd vrolijk, echt een happy-go-lucky kind. Daarom schaamt ze zich denk ik ook zo.
Mocht medicatie nodig zijn dan zou ze toch naar een psychiater moeten gaan. Psychotherapie kan ondersteunend zijn.
Tsjor
Mijn dochter, nu 23, heeft er ook last van. In tijden van stress extra erg en ook belemmerend, maar voor de rest kan ze het redelijk onder controle houden. Ze is wel naar een studentenpsycholoog geweest, maar afspraak ging op laatste moment niet door. Ze heeft heel veel gehad aan het boek Vals Alarm, geschreven door een psycholoog of psychiater (ben even vergeten welk van de twee) die zelf OCD heeft. Ik heb het ook gelezen, zeer interessant en helpt goed om mijn dochter te begrijpen.
mijn neefje, nog een jonge puber, heeft ook OCD maar wel therapie gehad. Al zijn dwanghandelingen en dwanggedachtes zijn nu weg! Kortom, ik verwacht dat het je dochter goed gaat helpen. Ze hoeft zich nergens voor te schamen. Het boek lezen kan daar zeker ook bij helpen!
Ter aanvulling: achteraf gezien heb ik ook allerlei signalen bij haar als kind gezien, zoals tics en zo, maar omdat die ook weer altijd verdwenen naar verloop van tijd, nooit echt aandacht aan besteed. Daar heb ik wel spijt van.
Zussie schreef op 10-11-2024 om 16:44:
Mijn dochter, nu 23, heeft er ook last van. In tijden van stress extra erg en ook belemmerend, maar voor de rest kan ze het redelijk onder controle houden. Ze is wel naar een studentenpsycholoog geweest, maar afspraak ging op laatste moment niet door. Ze heeft heel veel gehad aan het boek Vals Alarm, geschreven door een psycholoog of psychiater (ben even vergeten welk van de twee) die zelf OCD heeft. Ik heb het ook gelezen, zeer interessant en helpt goed om mijn dochter te begrijpen.
mijn neefje, nog een jonge puber, heeft ook OCD maar wel therapie gehad. Al zijn dwanghandelingen en dwanggedachtes zijn nu weg! Kortom, ik verwacht dat het je dochter goed gaat helpen. Ze hoeft zich nergens voor te schamen. Het boek lezen kan daar zeker ook bij helpen!
Menno Oosterhoff
Zussie schreef op 10-11-2024 om 16:46:
Ter aanvulling: achteraf gezien heb ik ook allerlei signalen bij haar als kind gezien, zoals tics en zo, maar omdat die ook weer altijd verdwenen naar verloop van tijd, nooit echt aandacht aan besteed. Daar heb ik wel spijt van.
Spijt is helemaal niet nodig. En dat je aan tics geen aandacht hebt besteed is helemaal prima
Roos57 schreef op 10-11-2024 om 17:11:
[..]
Menno Oosterhoff
Ja, dat is hem inderdaad! Goed dat je dat nog even noemt.
Je kunt gerust zijn. Je hebt haar het juiste kunnen meegeven, namelijk dat ze hulp moet zoeken als ze een probleem heeft dat ze zelf niet kan oplossen. Je mag heel trots op haar zijn en ook op jezelf. Verder wat de rest zegt.
absor schreef op 10-11-2024 om 19:41:
[..]
Spijt is helemaal niet nodig. En dat je aan tics geen aandacht hebt besteed is helemaal prima
♥️ lief van je om dat te zeggen. Dacht toen dat ik het beste deed, alleen nu wel jammer.
Zussie schreef op 10-11-2024 om 20:04:
[..]
♥️ lief van je om dat te zeggen. Dacht toen dat ik het beste deed, alleen nu wel jammer.
Je deed toen ook het beste. Tics zijn veel voorkomend bij kinderen en gaan in de meeste gevallen vanzelf voorbij. Je had toen niets anders kunnen doen.
Mijn kind is door therapie grotendeels van haar dwanghandelingen afgekomen. De gedachten zijn wat hardnekkiger. Reken ook op een lange wachttijd. Maanden tot de intake en daarna weer tot er een behandelplek is.
Zussie schreef op 10-11-2024 om 16:46:
Ter aanvulling: achteraf gezien heb ik ook allerlei signalen bij haar als kind gezien, zoals tics en zo, maar omdat die ook weer altijd verdwenen naar verloop van tijd, nooit echt aandacht aan besteed. Daar heb ik wel spijt van.
Spijt om iets wat ik, uit onwetendheid, niet goed deed, heb ik ook. Tóen dacht ik dat ik het goede deed. Dat bleek niet zo te zijn. Er zijn vast meer ouders met spijt. We zijn niet onfeilbaar. Ik heb mijn kind jaren later excuses aangeboden, hoewel hij mij helemaal niets kwalijk neemt.
Het boek van Menno Oosterhoff heet Vals Alarm, ik vond dat het goed inzicht geeft in wat OCD is en hoe het werkt en wat het doet met mensen. Het is niet iets om je over te schamen, het is wel vervelend natuurlijk.
Ook is er de site https://ocdcafe.nl/ mede door hem opgericht, waar allerlei info en lotgenoten te vinden is.
Oh, en ik vond de Omdenken podcast over Tics ook leuk, aflevering 139 waarin iemand praat over haar dochter met tics en dat ze daar moeite mee heeft, en waarom.
MMcGonagall schreef op 10-11-2024 om 22:25:
Mijn kind is door therapie grotendeels van haar dwanghandelingen afgekomen. De gedachten zijn wat hardnekkiger. Reken ook op een lange wachttijd. Maanden tot de intake en daarna weer tot er een behandelplek is.
Wachttijd valt gelukkig mee. 10 weken. 6 dec heeft ze al de intake. Het heeft ook wel "haast" want dochter is 17. Ze zit nu in haar examenjaar en ze heeft ook meer stress en dat verstrekt alles dus ze is nu zelf ook wel gemotiveerd om ermee aan de slag te gaan.