Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
wat heeft 113 nog een lange weg te gaan als er zelfs nog psychiaters zijn die weigeren over euthanasie te praten. Ik hoop dat er wel open over haar doodswens kom praten.
Dochter horen is zo belangrijk. Haar wens erkennen ook. En dat ze eisen stellen als wel behandeling moeten ondergaan begrijp ik dan wel. Dat kan ook leiden tot andere inzichten bij dochter. Hoeft niet helaas.
Annaniem2023 schreef op 29-10-2024 om 18:02:
[..]
Ik heb eens teruggekeken, het eerste bericht is van september 2022, dus de dochter van Ciska heeft al meer dan twee jaar een doodswens en geen adequate behandeling, want voordat Ciska hier schreef ging het natuurlijk al een tijdje niet goed met haar dochter.
hoe lang kun je als ouders hopen dat het beter gaat komen? Ciska schrijft zelf dat ze de euthanasiewens van haar dochter begrijpt en ik snap dat ze haar niet kwijt willen, maar de dochter heeft nu toch geen leven? Dit is toch uitzichtloos, zeker met alles wat Ciska hier beschrijft over de behandelingen en woonvormen.
ik begrijp echt niet waarom euthanasie zo’n ingewikkeld en pijnlijk traject moet zijn voor mensen in de situatie van Ciska’s dochter. En het is niet alleen voor haar verschrikkelijk, het leven van het hele gezin wordt erdoor beïnvloed.
ik heb bewondering voor Ciska hoe ze dit volhoudt.
Vandaag met mijn broer een gesprek gehad bij de psychiatrie. Voor het eerst echt kunnen zien en erkennen dat het goed gaat met hem, alhoewel waakzaamheid nog steeds nodig is. Voor het eerst heeft hij een redelijk zinvol dagprogramma voor zichzelf. Als hij de medicatie maar blijft slikken. Hoe lang dat duurde? Bijna 40 jaar na de eerste psychose. Hij heeft gelukkig nooit een doodswens gehad, dat niet.
Ik vroeg of het te maken had met de stemmen of met haar eigen wil. Ciska78 gaf aan dat het allebei was, dus de stemmen praten heel negatief tegen haar en zetten haar aan tot zelfdoding; en tegelijk vindt ze het leven zo niet meer te dragen. Dat is net iets anders dan iemand die lichamelijk lijdt aan een ongeneeslijke ziekte met een slecht perspectief. Moet je toegeven aan die stemmen? Ik hoop nog steeds dat er betere behandeling voor de dochter komt, waarbij ze de stemmen de baas wordt; maar ik weet ook dat dat een lange adem nodig heeft. Maar ik hoop het echt.
Tsjor
Annaniem2023 schreef op 29-10-2024 om 18:02:
[..]
Ik heb eens teruggekeken, het eerste bericht is van september 2022, dus de dochter van Ciska heeft al meer dan twee jaar een doodswens en geen adequate behandeling, want voordat Ciska hier schreef ging het natuurlijk al een tijdje niet goed met haar dochter.
hoe lang kun je als ouders hopen dat het beter gaat komen? Ciska schrijft zelf dat ze de euthanasiewens van haar dochter begrijpt en ik snap dat ze haar niet kwijt willen, maar de dochter heeft nu toch geen leven? Dit is toch uitzichtloos, zeker met alles wat Ciska hier beschrijft over de behandelingen en woonvormen.
ik begrijp echt niet waarom euthanasie zo’n ingewikkeld en pijnlijk traject moet zijn voor mensen in de situatie van Ciska’s dochter. En het is niet alleen voor haar verschrikkelijk, het leven van het hele gezin wordt erdoor beïnvloed.
ik heb bewondering voor Ciska hoe ze dit volhoudt.
En ik begrijp niet waarom er voor zeer ernstige psychiatrische patiënten geen goede afdelingen en hulp is . Wacht lijsten van meer dan een jaar . Moet je met kanker eens doen
En verder heb ik heel veel respect voor Ciska . Ik schrijf al vanaf de eerste bladzijde mee .
...
Ik heb jou ook gelezen Tsjor . 
ieder euthanasie traject is anders, want wanneer ben je uitbehandeld en wat moet je dan allemaal hebben geprobeerd, uit ervaring weet ik dat dit echt niet te voorspellen is, ieder verhaal is anders.
Ciska, ik hoop echt dat er ergens verandering komt, dit moet zo zwaar zijn voor jullie, zoveel respect voor jullie! Ik denk aan jullie! Ik vind het ook zo erg voor jullie dochter!