Bemoeien met liefdesleven
Nav een conflictje met mijn dochter vroeg ik me af, bemoeien ( haar woorden) of hebben jullie tips ( mijn woorden) mbt de omgang met mogelijke liefdes?
Even een achtergrondje, mijn dochter is 17 en heel kieskeurig. Ik zie jongens zich soms is allerlei bochten wringen maar mijn dochter zegt dat ze liever niemand heeft dan iemand die ze niet 100% leuk vindt. Op zich niks mis mee, dochter is over het algemeen transparant en houdt niemand aan het lijntje.
Nu heeft ze weer een jongen die behoorlijk zijn best doet. Hij vraagt naar haar dag etc. Buiten dat ik vond dat dochter naar hem een hele onaardige opmerking maakte ( waar ik toen niks van zei), zei ze daarna ook nog iets tegen een vriendin over hem wat ik ook een beetje flauw vond. Ik ging hier later met haar het gesprek over aan dat ik haar niet zo aardig vond. En dat ze niet met iemand moet praten als ze hem niks vindt . Dochter werd een beetje giftig en zei dat ze het zelf wel kon regelen. Man vind ook dat ik me compleet buiten deze communicatie moet houden. Ik dacht dat ik best even een beetje een spiegel voor mocht houden dat doe ik immers ook als het om vriendschappen gaat. Wat vinden jullie?
niet mee bemoeien tenzij ze je om advies vraagt.
Niet mee bemoeien, dochter krijgt op een dag vanzelf de deksel op haar neus.
Uiteraard is het wel normaal om haar aan te spreken op haar negatieve gedrag.
Eens met niet bemoeien. Daar is ze ook echt te oud voor.
Niet mee bemoeien. Hoewel ik je intenties snap, is het wat hierboven al beschreven wordt. Ze gaat vanzelf, plat gezegd, op haar bek. Allemaal onderdeel van de reis die die pubers maken.
Het kan best heel vervelend zijn zo'n jongen die duidelijk zo zn best doet en waar je geen zin in hebt. Leuk en lief aardig doen (wat altijd schijnt te moeten voor vrouwen en meisjes) dat schept maar verkeerde verwachtingen dus ik snap je dochter wel.
Ik vind dat je daar best wat over mag zeggen later. Zou niet weten waarom je dat niet zou doen. Denk dat meer ouders juist hun kind hierin mogen begeleiden. Dus een compliment dat je dit moment aangrijpt en het juist wel bespreekbaar maakt.
Ik ga me niet met "de liefde" an sich bezig houden, maar als ik vind dat mijn kind (hou oud het ook is/was) rottig tegen iemand doet, dan zeg ik ik daar waarschijnlijk wel wat van (of ik trek mijn wenkbrauw op - ik heb nogal een expressief gezicht) 
Of dat nu tegen de overbuurvrouw is, tegen haar vrienden of tegen een verliefde jongen. Je kan iemand ook op een respectvolle manier afwijzen. Duidelijk en assertief is prima, maar bot of achterbaks hoeft ook weer niet.
Het ging niet eens om afwijzen. Dat kan ze inmiddels heel goed. Het gaat meer om een beetje flauw doen. Niks echt ergs ( al vond ik de opmerking die ze maakte tegen hem wel echt onaardig maar hij dacht dat ze een grapje maakte), maar gewoon niet leuk. Ze vind die jongen volgens mij hartstikke aardig ( liefde denk ik niet) maar wil naar haar vriendinnen dan een beetje " stoer" doen ofzo. Ik vind dat gewoon niet zo leuk. Daarom zei ik er wat van. Maar inhoudelijk probeer ik me nergens mee te bemoeien hoor.
Ik denk dat je er goed aan hebt gedaan om hier met haar over te praten. Ze reageerde er niet echt lekker op, maar wie weet blijft er toch wat hangen. Ik vind trouwens dat je met 17 nog niet klaar bent met opvoeden, zeker als je ziet dat ze op gebied van vriendelijkheid en compassie naar mensen nog wel wat raad kan gebruiken.
Kimdekim schreef op 25-03-2025 om 16:09:
Het ging niet eens om afwijzen. Dat kan ze inmiddels heel goed. Het gaat meer om een beetje flauw doen. Niks echt ergs ( al vond ik de opmerking die ze maakte tegen hem wel echt onaardig maar hij dacht dat ze een grapje maakte), maar gewoon niet leuk. Ze vind die jongen volgens mij hartstikke aardig ( liefde denk ik niet) maar wil naar haar vriendinnen dan een beetje " stoer" doen ofzo. Ik vind dat gewoon niet zo leuk. Daarom zei ik er wat van. Maar inhoudelijk probeer ik me nergens mee te bemoeien hoor.
En dat "stoer" doen leert ze vanzelf wel af op het moment dat ze iemand wel een keer wat leuker vindt en zoiets dan er voor zorgt dat jongen in kwestie niet meer wil.
Tenminste, zo ging dat bij ons vroeger ook nog wel eens. Beetje stoer lopen doen over een meisje wat interesse toonde, om vervolgens het deksel op de neus te krijgen. Leert men weer van.
Niet mee bemoeien tenzij ze je om raad vraagt en dan nog heel voorzichtig. Je kan haar karakter niet meer sturen, ze is bijna volwassen en mag haar eigen gedrag kiezen en er desnoods van leren.
Dus ze is 17 . Doet stoer in de communicatie . En moeder vindt er wat van .
Heeft dochter niet wat recht op privacy?
Roos57 schreef op 25-03-2025 om 17:14:
Dus ze is 17 . Doet stoer in de communicatie . En moeder vindt er wat van .
Heeft dochter niet wat recht op privacy?
Ja tuurlijk heeft ze daar recht op. Ik ga echt niet aan haar slaapkamerdeur luisteren. Maar dan moet ze die privacy wel opzoeken en niet waar ik bij zit bepaalde opmerkingen maken.
Ben je erbij en hoor je wat ze zegt? Dat gebeurt hier wel eens. Ik zeg er dan wel wat van. Krijg ik te horen dat ik me er niet mee moet bemoeien. Prima hoor, maar doe het dan buiten gehoorafstand.
EmmaT schreef op 25-03-2025 om 18:16:
Ben je erbij en hoor je wat ze zegt? Dat gebeurt hier wel eens. Ik zeg er dan wel wat van. Krijg ik te horen dat ik me er niet mee moet bemoeien. Prima hoor, maar doe het dan buiten gehoorafstand.
Ja inderdaad. Ze zit gewoon te bellen in de woonkamer. Zowel met hem als met haar vriendinnen. Als ze privacy wil moet ze even naar het kantoor, de serre of naar haar kamer lopen. Dan hoor ik haar niet.