Poes inslapen, zoontje mee?
hallo,
Onze poes is 11 jaar en al 2 jaar erg ziek. Helaas is ze inmiddels dusdanig achteruit gegaan dat we voor vanmiddag een afspraak hebben gemaakt haar in te laten slapen.
We hebben een zoontje van 5 jaar, die nu op school is. Hij weet wel dat het niet heel goed gaat met haar, maar nog niet dat we haar vandaag moeten laten gaan. We hebben die beslissing moeten maken toen hij al op school was.
Hoe moeten we hier mee omgaan voor hem? Hoe vertel ik hem wat er straks gaat gebeuren? Kan ik nog iets doen om het voor hem begrijpelijk te maken?
Hij is al weken erg bezig met "dood" en stelt allemaal vragen erover (niet over de poes, maar algemeen).
Is het slim om hem mee te nemen naar de dierenarts? En ook om nog even gedag te zeggen na het inslapen?
Ik vind het erg lastig. Dit is ook mijn eerste keer dat ik een huisdier verlies. Ik kan me niet voorstellen hoe dat voelt, en al helemaal niet voor een klein mannetje van 5 jaar.
En hoe moet het dan straks met alle sinterklaas vieringen.. Kan hij daar nog wel van genieten? 
Oke ik zou hem sowieso niet bij het inslapen zelf laten zijn. Ik heb twee katten laten inslapen 1 was 16 en 3 jaar later hebben we haar zus uit hetzelfde nest laten inslapen. Die van 16 had suikerziekte en een schildklier die van slag was, die was na het eerste prikje al weg en dus ging dat eenvoudig.
De tweede was vooral ziek in haar hoofd, had waanbeelden en kon (ook al was ze verder super lief) vanuit het niets je aanvallen. Dat was de reden van het inslapen helaas. Zij heeft 3 eerste spuiten gekregen, vocht en kosten de boel bij elkaar, was ontsnapt en liep wankelend door de behandelkamer heen.
Dit wil je niet zien gebeuren met je kind. Laat hem voor vertrek afscheid nemen. En houd hem thuis met iemand die er even over kan praten als hij dat wil.
Sterkte!
Ik heb geen tips over het eerste deel van je post. Op je laatste vraag: ja, dat zal hij nog wel kunnen. Ik heb in mijn omgeving het afgelopen jaar bij 2 kleuters meegemaakt hoe ze omgingen met het overlijden van hun opa (okee, dat is geen poes, maar wel best verdrietig 
) Die waren met momenten intens verdrietig, konden met moeilijke vragen komen ed. Maar op andere momenten waren ze 'gewoon' kleuter. Een kon bijv intens genieten van een dagje Efteling. Dat georganiseerd was zodat de ouders even de handen vrij hadden om zaken te regelen tussen overlijden en begrafenis. Maar in de Efteling was kind gewoon in de Efteling. Ze leven vaak nogal in het moment. Dat helpt.
niet mee nemen, maar wel de poes mee naar huis nemen.
Samen een doosje versieren voor de poes en daarna samen naar de dierenarts/crematorium brengen.
Dan krijgt je zoon ook ruimte om afscheid te nemen en is poes niet zomaar ineens weg.
Sterkte, afscheid nemen is nooit fijn ook al weet je dat dit de juiste beslissing is.
Ik zou je kind niet meenemen, daarvoor is hij nog te jong denk ik. Wel kun je uitleggen dat de poes erg ziek is en daarom een spuitje krijgt bij de dierenarts waardoor de poes doodgaat, maar geen pijn meer heeft en niet meer ziek is.
Kinderen leven vaak erg in het moment. Soms even intens verdriet, daarna weer verder met het leven. Als de Sint op school komt, dan is hij daar en dan vinden kinderen dat gewoon erg leuk.
Ik zou hem thuis afscheid laten nemen voordat de poes dood is.
laten inslapen gaat bij honden niet altijd soepel. Ik weet niet hoe dit bij katten is.
Ik zou om deze reden dus zeker niet je zoon erbij laten zijn, omdat het soms gewoon erg naar is.
Duidelijk vertellen dat poes dood is en niet meer terug komt. Verdriet zal er best zijn, maar mijn ervaring is wel dat dat ook snel slijt. Zeker nu in de sint-tijd is er genoeg afleiding.
Sterkte ermee, altijd rot om dit te moeten doen
Decembermamma schreef op 29-11-2024 om 11:17:
Oke ik zou hem sowieso niet bij het inslapen zelf laten zijn. Ik heb twee katten laten inslapen 1 was 16 en 3 jaar later hebben we haar zus uit hetzelfde nest laten inslapen. Die van 16 had suikerziekte en een schildklier die van slag was, die was na het eerste prikje al weg en dus ging dat eenvoudig.
De tweede was vooral ziek in haar hoofd, had waanbeelden en kon (ook al was ze verder super lief) vanuit het niets je aanvallen. Dat was de reden van het inslapen helaas. Zij heeft 3 eerste spuiten gekregen, vocht en kosten de boel bij elkaar, was ontsnapt en liep wankelend door de behandelkamer heen.
Dit wil je niet zien gebeuren met je kind. Laat hem voor vertrek afscheid nemen. En houd hem thuis met iemand die er even over kan praten als hij dat wil.
Wij hadden een hond die niet goed meer was in zijn hoofd. Niet agressief, gewoon dementerend. Die kwispelde tijdens het inslapen, dat had ik ook niet kunnen uitleggen aan een jong kind.
Bij mij gaan de kinderen mee naar het inslapen. Ik vind dat ze recht hebben op afscheid. Mijn kinderen hadden het heel lastig gevonden als een dier weg gaat en dan nooit meer terug komt. Toen de kinderen kleiner waren wachtte ze na de narcose in de wachtkamer tot het dier daadwerkelijk overleden was. Bij ons hondje was iedereen erbij. Zoon was toen 11 en dochter 9. Op het laatste moment ( toen de hond al onder narcose was maar nog niet dood) wilde dochter toch liever naar de wachtkamer. Ik ben toen met haar meegegaan.
Mijn zoon heeft voor en na het overlijden afscheid genomen van onze hond, was toen 4 jaar oud. Voor het overlijden was thuis en na het overlijden was in het dierencrematorium. Man en ik zijn met zijn tweeën naar de dierenarts gegaan om de hond te laten inslapen en hebben hem daarna naar het crematorium gebracht.
De volgende dag daar dus naar toe geweest met zoon.
Sterkte, altijd verdrietig om afscheid te nemen van een geliefd huisdier.
Ysenda schreef op 29-11-2024 om 11:24:
niet mee nemen, maar wel de poes mee naar huis nemen.
Samen een doosje versieren voor de poes en daarna samen naar de dierenarts/crematorium brengen.
Dan krijgt je zoon ook ruimte om afscheid te nemen en is poes niet zomaar ineens weg.
Sterkte, afscheid nemen is nooit fijn ook al weet je dat dit de juiste beslissing is.
100% mee eens. Al paar keer een kat moeten laten inslapen. Is nooit leuk, al is er nooit iets raars gebeurd. Maar 5 jaar is wel erg jong naar mijn mening.
HS26 schreef op 29-11-2024 om 12:12:
[..]
100% mee eens. Al paar keer een kat moeten laten inslapen. Is nooit leuk, al is er nooit iets raars gebeurd. Maar 5 jaar is wel erg jong naar mijn mening.
Mijn zoon was toen 4 en 6. De eerste keer was hij er anders mee bezig, minder besef wat er echt zou gebeuren. Zat met overleden poes in doos op schoot Sesamstraat te kijken en aan het beestje uit te leggen wat er te zien was want dat kon hij nu niet meer zien.
Bij de 2e de halve ochtend huilend bij de juf op schoot gezeten want poes was ziek. Ik had de juf wel ingelicht wat er zou gebeuren.
Thuis afscheid laten nemen. Zelf mee met inslapen. Dode poes in mandje mee naar huis nemen. Afscheid laten nemen. Dan begraven in de tuin als dat kan .of crematie en dan as mee . Perfect om het met dieren te leren. En ja het leven gaat gewoon door . Dus zoon geniet 😊 wel weer .
Sterkte .ik heb het vaak meegemaakt met mijn 3 inmiddels volwassen kinderen
Het inslapen van mijn lieve poes, begin dit jaar, duurde ook erg lang. Ik denk wel 20 minuten. Geen gekke dingen verder gelukkig. Maar voor een 5-jarige lijkt me dit sowieso te lang. En je wil ook niets overhaasten tijdens het inslapen, of je onder druk voelen staan. Het proces delen met de heel aardige dierenarts was mooi, ik had daarin zelf ook niet afgeleid willen worden. Mijn aandacht was volledig bij het dier.
Courage schreef op 29-11-2024 om 12:48:
ik had daarin zelf ook niet afgeleid willen worden. Mijn aandacht was volledig bij het dier.
Dat vind ik ook wel een ding ja. Ik wilde bij het inslapen van mijn dieren volledig mijn aandacht bij het dier hebben. Strelen, zachtjes praten etc. Als er dan een kind helemaal verdrietig wordt of weg wil, wie gaat er dan troosten of met het kind mee?
Ik denk dat ik zelf een 5-jarige niet zou meenemen, het inslapen kan er soms toch nog wel even naar uitzien. Maar als hij wel mee zou gaan, dan een andere volwassene erbij ivm bovenstaand punt.
yasmijn27 schreef op 29-11-2024 om 11:41:
laten inslapen gaat bij honden niet altijd soepel. Ik weet niet hoe dit bij katten is.
Ik zou om deze reden dus zeker niet je zoon In de laten zijn, omdat het soms gewoon erg naar is.
Duidelijk vertellen dat poes dood is en niet meer terug komt. Verdriet zal er best zijn, maar mijn ervaring is wel dat dat ook snel slijt. Zeker nu in de sint-tijd is er genoeg afleiding.
Sterkte ermee, altijd rot om dit te moeten doen
In de loop der jaren heb ik meermaals een kat laten inslapen. Meestal ging dat rustig maar bij één poes niet. Die gaf bij de 2e injectie een hele akelige gil. Echt door merg en been. Mijn zoon was mee maar die was ouder, een jaar of 14. Bij het inslapen zelf was hij er niet bij maar heeft daarna wel afscheid genomen.
Dat van die gil heb ik hem nooit verteld.