Onterecht boos geworden op kind
Zijn jullie wel eens onterecht enorm uitgevallen tegen je kind? En hoe hebben jullie dit weer hersteld toen?
Ik heb me zojuist namelijk behoorlijk misdragen tegen mijn dochter. Ik had enigszins haast vanwege afspraken en zei dat ze op moest schieten en sneller moest eten (wat ze niet kan want ze heeft amper kiezen). Vervolgens stootte dochter ook nog per ongeluk een glas melk om en toen ze dat ze dat netjes wilde opruimen viel ook nog het pak hagelslag om dat open stond. Dochter bood gelijk haar excuses aan en zei dat het echt per ongeluk ging. Op de een of andere manier knapte er iets in mij en ben ik gigantisch tegen dochter uitgevallen waarbij ik dingen heb gezegd die ik niet meen. Dat ze altijd vreselijk traag is, dat ze niks kan, dat ze er altijd een puinhoop van maakt en, het allerergste, dat ze misbruik maakt van haar oogafwijking als excuus om te kunnen knoeien. Ik schreeuwen, dochter in tranen. Mijn man was nog boven op de badkamer maar is onmiddellijk naar benden gekomen, heeft dochter meegenomen naar die afspraken en mij opgedragen de zooi op te ruimen en mijn zonden te overdenken.
Op dit moment kan ik alleen maar huilen. Ik begrijp echt niet wat me bezielde en waar dit vandaan kwam opeens. Ik weet wel dat ik mijn dochter ontzettend slecht heb behandeld en dat ze dit niet verdiende. Maar ik heb geen idee hoe ik dit goed moet maken. Ja, mijn excuses aanbieden natuurlijk, maar voor mijn gevoel is dat niet genoeg. Alsof je iedereen zo kan behandelen als je daarna maar sorry zegt. Ik schaam me enorm voor mijn eigen gedrag en ben bang dat ik bij dochter in haar vertrouwen in mij iets heel erg beschadigd heb.
Julali schreef op 16-08-2021 om 11:23:
[..]
Zo verschrikkelijk is het toch niet om naar je huisarts te gaan? Het laatste wat ik wil is TO een schuldgevoel aanpraten, ik hoop dat ze de hulp krijgt die ze op dit punt nodig heeft om verdere escalaties in de toekomst te voorkomen.
Maar ze zegt toch zelf dat ze het niet nodig vind om naar de huisarts te gaan omdat het gelukkig niet regelmatig gebeurd. Dram dan niet zo door!
Nose schreef op 16-08-2021 om 11:17:
Ik zeg ook niet dat iedereen het heeft gehad maar ik vind het zwaar overtrokken hoe er gereageerd word. Als dergelijk gedrag heel vaak voorkomt vind ik het een ander verhaal. Dit vind ik niet van toepassing op deze situatie. Je kan jezelf ook gek maken en schuldig praten. Het helpt helemaal niemand op dit moment om door te gaan en het helpt dochter ook niet om continu er over te blijven praten.
Ze kan nu eenmaal niet meer doen dan ze tot nu toe heeft gedaan. En hulp zoeken voor dit is voor nu echt te ver gezocht.
Dat ligt eraan. Als haar dochter de behoefte voelt om erover te praten, dan zou ik dat zeker niet afkappen. Haar vertrouwen moet nu weer groeien, dat zal tijd kosten.
Zaak is dat TO leert om zichzelf in bedwang te houden en dat zij gaat inzien hoe deze plotselinge uitval kon ontstaan. Dat inzicht zal de kans kleiner maken dat het nog eens gebeurt. Nu vrolijk verder gaan alsof er niks is gebeurt, zal het probleem niet oplossen, vrees ik.
Julali schreef op 16-08-2021 om 11:28:
[..]
Zaak is dat TO leert om zichzelf in bedwang te houden en dat zij gaat inzien hoe deze plotselinge uitval kon ontstaan. Dat inzicht zal de kans kleiner maken dat het nog eens gebeurt. Nu vrolijk verder gaan alsof er niks is gebeurt, zal het probleem niet oplossen, vrees ik.
A: TO gaat niet vrolijk door alsof er niets gebeurd is.
MamaE schreef op 16-08-2021 om 10:31:
Vanaf mijn zestiende is het nog maar een keer gebeurd toen ik rond de twintig was. Ik ben nu 38.
B: TO geeft aan dat dit de eerste keer in 18 jaar is.
Dus waar hebben we het nu over? Gaat nu om TO of gaat het erom dat jij heel vaak je plasje er even over heen moet doen?
Domiet schreef op 16-08-2021 om 11:40:
[..]
A: TO gaat niet vrolijk door alsof er niets gebeurd is.
MamaE schreef op 16-08-2021 om 10:31:
Vanaf mijn zestiende is het nog maar een keer gebeurd toen ik rond de twintig was. Ik ben nu 38.
B: TO geeft aan dat dit de eerste keer in 18 jaar is.
Dus waar hebben we het nu over? Gaat nu om TO of gaat het erom dat jij heel vaak je plasje er even over heen moet doen?
Maar er wordt nu aangeraden dat ze lekker vakantie moet gaan vieren en het verder laten voor wat het is.
Ten eerste is dat niet alleen aan haar. Je weet niet of haar dochter het zo makkelijk achter zich kan laten. En ook haar man heeft daar iets over te zeggen.
Ten tweede betekent een lange tijd geen aanvallen niet, dat het nu weer 18 jaar uitblijft. Iets heeft deze aanval getriggerd, het lijkt me voor TO leerzaam dat ze hierop gaat reflecteren.
Wat maakte dat dit juist nu gebeurde, terwijl het de 18 jaar ervoor niet gebeurde?
Julali schreef op 16-08-2021 om 11:43:
[..]
Maar er wordt nu aangeraden dat ze lekker vakantie moet gaan vieren en het verder laten voor wat het is.
Ten eerste is dat niet alleen aan haar. Je weet niet of haar dochter het zo makkelijk achter zich kan laten. En ook haar man heeft daar iets over te zeggen.
Ten tweede betekent een lange tijd geen aanvallen niet, dat het nu weer 18 jaar uitblijft. Iets heeft deze aanval getriggerd, het lijkt me voor TO leerzaam dat ze hierop gaat reflecteren.
Wat maakte dat dit juist nu gebeurde, terwijl het de 18 jaar ervoor niet gebeurde?
"lekker vakantie vieren en het laten voor wat het is"
Ik denk, dat TO heel erg bewust is van wat ze gedaan heeft. En, het "laten voor wat het is" houdt niet automatisch in dat ze er niet mee bezig is. Dat is een aanname.
Plus, alles wat je aandacht geeft groeit. Ik denk dat het "laten voor wat het is" richting dochter helemaal niet slecht is. Door er keer op keer op terug te komen versterk je nogmaals keer op keer bij dochter dat wat er gebeurt is slecht is. Je maakt het dus (onbewust) nog groter dan dat nodig is.
Dwz niet zeggen dat TO dan maar niets moet doen, maar daar moet ze haar dochter niet mee belasten.
Julali afgezien van dat je vervelend dramt in dit topic, het is ook verzwakkend. Het tegenovergestelde van helpend, versterkend.
Mensen die af en toe eens iets stoms doen, of die iets vervelends overkomt, dat is gewone levensproblematiek waar je met je sociale omgeving over het algemeen goed uit komt. Een goed gesprek met je man, een vriendin, een tante.....
Pas als dát niet werkt, moet je aan hulpverlening gaan denken. Door bij elke kleine ontsporing meteen te gaan drammen "Dit kun je niet zelf hoor, oh nee, hier moeten professionals bij komen, je moet naar de dokter/GGZ etc" bereik je dat mensen hun zelfoplossend vermogen kwijtraken én dat de hulpverlening overbelast wordt. En dat is precies wat er gaande is in de GGZ. Al ZOU MamaE naar de GGZ gaan, daar kan ze pas over mááánden terecht. Lees je geen kranten? En ze zal toch wát moeten in de tussentijd.
Wat jij doet is net zoiets als hameren op dat iemand met een snijwondje of blaar naar het ziekenhuis moet. Ja je moet een kleine verwonding goed verzorgen, maar je kunt ook een hoop zelf. En je maakt mensen bang en klein, en ziekenhuizen overvol, als je zo gaat drammen dat iemand he-le-maal niet zelf zoiets kan oplossen, al dan niet met een flesje sterilon en een pleister.
Het is niet zo dat ik nooit eerder boos ben geweest op mijn kind hoor. Want het is een kind, dat dingen moet leren en is dus ook heus wel eens vervelend. En dan hoef ik echt niet aardig te doen.
Maar dan gaat het om gedrag waar ze zelf voor kiest en iets aan kan doen, niet om haar zijn en dingen waar ze niks aan kan doen. Lijkt me een wezenlijk verschil.
Mijn man vindt het voor nu nog te voorbarig om meteen professionele hulp in te schakelen. Mijn man kan heel goed luisteren en analyseren en ook vergeven als iemand laat zien oprecht berouw te hebben en werkt aan herstel.
Dat ik het laat voor wat het is, is zeker niet zo want ik ga echt wel met mezelf en de relatie met mijn dochter aan de slag.
Niet om olie op het vuur te gieten, maar ik onderschrijf wel het onderscheid dat gemaakt wordt tussen een keer uit je slof schieten en deze situatie waarbij het bijna lijkt dat moeder bewust dochter probeert te pakken op haar zwaktes waarvan ze zichzelf pijnlijk bewust is. Zelfs eenmalig (onbewust) die grens over gaan vind ik ook een enorme alarmbel en echt heel iets anders dan een keer iets op de grond smijten als je emmertje overloopt.
Veel kinderen zijn superflexibel en morgen weer alles vergeten maar heel veel ook niet. Ik was een gevoelig kind en de momenten dat mijn ouders disproportioneel reageerden staan nog steeds in mijn geheugen gegrift, terwijl dat onschuldige situaties waren en niet me aanvallen op een beperking.
Natuurlijk heeft TO spijt, maar onderzoeken waarom zo'n grote grens overschreden werd lijkt me helemaal niet verkeerd.
Ginevra schreef op 16-08-2021 om 11:51:
Julali afgezien van dat je vervelend dramt in dit topic, het is ook verzwakkend. Het tegenovergestelde van helpend, versterkend.
Mensen die af en toe eens iets stoms doen, of die iets vervelends overkomt, dat is gewone levensproblematiek waar je met je sociale omgeving over het algemeen goed uit komt. Een goed gesprek met je man, een vriendin, een tante.....
Pas als dát niet werkt, moet je aan hulpverlening gaan denken. Door bij elke kleine ontsporing meteen te gaan drammen "Dit kun je niet zelf hoor, oh nee, hier moeten professionals bij komen, je moet naar de dokter/GGZ etc" bereik je dat mensen hun zelfoplossend vermogen kwijtraken én dat de hulpverlening overbelast wordt. En dat is precies wat er gaande is in de GGZ. Al ZOU MamaE naar de GGZ gaan, daar kan ze pas over mááánden terecht. Lees je geen kranten? En ze zal toch wát moeten in de tussentijd.
Wat jij doet is net zoiets als hameren op dat iemand met een snijwondje of blaar naar het ziekenhuis moet. Ja je moet een kleine verwonding goed verzorgen, maar je kunt ook een hoop zelf. En je maakt mensen bang en klein, en ziekenhuizen overvol, als je zo gaat drammen dat iemand he-le-maal niet zelf zoiets kan oplossen, al dan niet met een flesje sterilon en een pleister.
Dat is gelukkig ook niet wat ik zeg. Volgens mij heeft TO het prima zelf door. Het enige wat me zorgen baart is dat deze aanval uit het niks kwam en dat zij er niks aan kon doen wat ze er allemaal uitflapte op dat moment.
Hierover praten met je huisarts is laagdrempelig. Sowieso zal je het altijd nog zelf moeten doen, al krijg je alle professionele hulp van de wereld, ze stimuleren je juist om het zelf te gaan doen. Niemand probeert TO klein te houden, of te krijgen.
mischien als iedereen niet zo doorhamerd op de post van julali op ieder topic dat haar onderwerp ook niet het onderwerp van het topic word.. dan hoef ze ook geen berichten te blijven typen en zo word ieder onderwerp tenminste niet een geheel eigen verhaaltje.
BlueHeart schreef op 16-08-2021 om 10:30:
[..]
De huisarts doet hier niks aan en in het ergste geval doet hij een melding bij veilig thuis. Daar is ze niks mee geholpen.
Een huisarts doet hier NIKS mee. Ik ben jarenlang werkzaam geweest in de zorg en kinderpsychiater en voor een huisarts is dit niks. Echt helemaal niks. Waarschijnlijker denkt hij/zij dat deze moeder een slechte dag had. Next.
Diyer schreef op 16-08-2021 om 12:31:
[..]
Een huisarts doet hier NIKS mee. Ik ben jarenlang werkzaam geweest in de zorg en kinderpsychiater en voor een huisarts is dit niks. Echt helemaal niks. Waarschijnlijker denkt hij/zij dat deze moeder een slechte dag had. Next.
Waarom ben je hier zo fel op? Vind je het echt niks wat TO beschrijft?
Nose schreef op 16-08-2021 om 11:26:
To ik weet niet of je nog mee leest maar er zijn echt wel meer moeders hoor die niet perfect zijn. Ik heb ooit omdat ik zo boos was op mijn man een pak pasta op de grond gesmeten uit kwaadheid en ja daar was mijn kind ook bij mij. Misschien niet helemaal te vergelijken met jouw verhaal maar ik denk dat je meer hebt aan eerlijke verhalen dan een hoop geneuzel over hulp moeten zoeken. En als mijn kinderen weleens door gaan met discussiëren of wat dan ook en ik ben er klaar mee omdat ik moe ben of wat dan ook dan zeg ik weleens: nu je kop dicht en anders donder je maar op naar je kamer. En door dit eerlijk neer te zetten krijg ik vast de moeder maffia over me heen maar dat wij als moeders altijd maar overal om moeten denken en vooral onze bloedjes niet mogen kwetsen daar word ik kriebelig van.
Nee hoor. Ik woon in een wijk met enorm veel (jonge) ouders en kinderen en vooral zomers als alle deuren openstaan, ben ik ook regelmatig getuige van ouders die even ont-zet-tend boos zijn. En dan hoor ik echt wel eens een schreeuw, een uithaal, een govedomme of wat anders.
Omdat ouders nu eenmaal ook geen engeltjes zijn. Prima als je van nature nooit uit je vel springt. Maar je hebt een normaal gebied waarbinnen kinderen krassen en deuken oplopen en daarvan ook weer herstellen. En dat kunnen ook wel eens krasjes zijn op de ziel. Zolang het binnen het spectrum van normaal is en dus met nadruk NIET chronisch, escalerend, ondermijnend en je thuissituatie is verder stabiel, dan kunnen de meeste kinderen prima omgaan met een boze ouder die er een vloek en grom uitgooit, zelfs als dat een verwijt is in de hitte van het moment.
En ben je zelf altijd de rust zelve als het je kinderen aangaat? Prima. Maar niet iedereen is dat altijd onder alle omstandigheden en dat hoeft dus ook niet. Daar ligt een huisarts of POH niet wakker van.
Als het zich zou blijven herhalen dan zou het een probleem zijn ja.
Maar dit is een foutje van to geweest dit weet ze en wil daar zelf aan werken. Als je bij ieder foutje in het leven hulp bij de huisarts moet gaan zoeken dan bereik je niks zelf... iedereen maakt fouten het gaat erom hoe je ermee omgaat en dat je er van leert. We hoeven niet iedereen meteen aan de schandpaal te hangen.
Het is geen goed iets wat er gebeurd is, maar ook weer niet zo dat to een monster is die dit dagelijks doet en dus professionele hulp erbij nodig heeft.
Ik denk dat ze van deze ervaring heel goed zelf kan leren (net zoals iedereen dat doet, bij foutjes) en heel goed weet dat ze het de volgende keer anders moet aanpakken.
Diyer schreef op 16-08-2021 om 12:31:
[..]
Een huisarts doet hier NIKS mee. Ik ben jarenlang werkzaam geweest in de zorg en kinderpsychiater en voor een huisarts is dit niks. Echt helemaal niks. Waarschijnlijker denkt hij/zij dat deze moeder een slechte dag had. Next.
Ik denk ook niet dat ze er echt meegeholpen is.