Nog tips?

MoederIlse schreef op 02-11-2024 om 22:19:

[..]

Omdat mijn man en ik toch ook de nodige privacy willen hebben, ze ook een keer bij iemand anders moet kunnen slapen.

Grappige bij ons is: bij een ander gaat het hartstikke prima, want dan slaapt ze bij een vriendinnetje of nichtje op de kamer, op bij oma en dus weer niet alleen. 

Kind slaapt trouwens hartstikke alleen op haar kamer nu en doet dat nu ook het liefst. 

Ik snap je wel hoor. Mijn kinderen mogen veel maar qua slaap hebben we altijd vastgehouden aan eigen bed (muv van de vakanties, dan mochten ze allemaal een keer een nachtje bij een van de ouders slapen). Ik slaap sinds ik kinderen heb heel licht en word heel snel wakker. Als er een kind bij lag sliep ik zo slecht dat ik overdag geen gezellige moeder was 😬. Slaap is heilig. 
Wij waren in dit soort situaties heel strikt. Ook niet een keertje wel toegeven, daarmee ging zo’n fase snel over. Wat we wel deden was ‘diensten’ verdelen (ook toen ze baby waren en geen borst meer kregen ‘s nachts). Dus de ene nacht doe jij, de anders slaapt met oordopjes oid, de volgende dag je partner. Zo heb je allebei een nacht dat je kan slapen. 
En ga niet allerlei kunstgrepen uithalen om aan al die ‘smoesjes’ te voldoen. 
Dus niet slokje water hier, knuffel daar, voorlezen enz enz. 

Heel strak dit doen: 
Kind wordt wakker, je gaat naar haar toe (licht uitlaten), zegt dat het tijd is om te slapen. Geef een kus en stop weer in. Dan ga je weg. Niet meer, niet minder. 
De volgende keer, of als ze doorgaat kom je na 5m terug, Doe je precies hetzelfde weer. 
De keer daarna zeg je niets meer maar geef je wel een kus en legt haar weer lekker ingestopt neer. 
En dat doe je bij alle volgende keren. 
Belangrijk dat jij en je partner dit allebei zo doen. 
Hiermee geef je je kind het vertrouwen dat je er bent als er echt iets is. Haar wereld is nu een stuk groter geworden nu ze naar school gaat. 

Ik weet dat hier op het forum veel mensen hier niet achter staan maar voor onze kinderen werkte dit fantastisch. En ik heb er vijf (en nog drie stiefkinderen waarvan we dit bij de jongste ook gedaan hebben). 

SuzyQFive schreef op 03-11-2024 om 10:04:

Ik snap je wel hoor. Mijn kinderen mogen veel maar qua slaap hebben we altijd vastgehouden aan eigen bed (muv van de vakanties, dan mochten ze allemaal een keer een nachtje bij een van de ouders slapen). Ik slaap sinds ik kinderen heb heel licht en word heel snel wakker. Als er een kind bij lag sliep ik zo slecht dat ik overdag geen gezellige moeder was 😬. Slaap is heilig.
Wij waren in dit soort situaties heel strikt. Ook niet een keertje wel toegeven, daarmee ging zo’n fase snel over. Wat we wel deden was ‘diensten’ verdelen (ook toen ze baby waren en geen borst meer kregen ‘s nachts). Dus de ene nacht doe jij, de anders slaapt met oordopjes oid, de volgende dag je partner. Zo heb je allebei een nacht dat je kan slapen.
En ga niet allerlei kunstgrepen uithalen om aan al die ‘smoesjes’ te voldoen.
Dus niet slokje water hier, knuffel daar, voorlezen enz enz.

Heel strak dit doen:
Kind wordt wakker, je gaat naar haar toe (licht uitlaten), zegt dat het tijd is om te slapen. Geef een kus en stop weer in. Dan ga je weg. Niet meer, niet minder.
De volgende keer, of als ze doorgaat kom je na 5m terug, Doe je precies hetzelfde weer.
De keer daarna zeg je niets meer maar geef je wel een kus en legt haar weer lekker ingestopt neer.
En dat doe je bij alle volgende keren.
Belangrijk dat jij en je partner dit allebei zo doen.
Hiermee geef je je kind het vertrouwen dat je er bent als er echt iets is. Haar wereld is nu een stuk groter geworden nu ze naar school gaat.

Ik weet dat hier op het forum veel mensen hier niet achter staan maar voor onze kinderen werkte dit fantastisch. En ik heb er vijf (en nog drie stiefkinderen waarvan we dit bij de jongste ook gedaan hebben).

Nou ja, het is vooral zo dat het bij ons volledig tegenovergestelde werkte... ik heb er zelfs een gedoetjes met de buurvrouw me gehad. (en ik ben echt heel erg consequent).

Vandaar de vraag waarom kind eigenlijk in eigen bed moet slapen. Heb je daar een prima reden voor, dan is dat prima natuurlijk.

En ik heb er een, die slaapt dus niet, net als haar 4 en 3 (stief)-broertjes en zusjes, óók alleen (of samen op de kamer), maar als enige alleen. Dus elke situatie is anders.

ik vond dat vroeger ook, dat kinderen in hun eigen bed hoorden. Tot mijn oudste daar anders over dacht. Heb op OO waarschijnlijk ook deze vraag gesteld en toen het volgende antwoord gekregen: niet te moeilijk over doen. Neem je kind bij je, kruip bij je kind in bed of leg een matrasje met slaapzak op je kamer waar kind zelf in kan kruipen indien nodig. Gaat echt vanzelf weer over. Tot die tijd zorgen dat iedereen gewoon aan genoeg slaap toekomt.

yasmijn27 schreef op 03-11-2024 om 11:29:

ik vond dat vroeger ook, dat kinderen in hun eigen bed hoorden. Tot mijn oudste daar anders over dacht. Heb op OO waarschijnlijk ook deze vraag gesteld en toen het volgende antwoord gekregen: niet te moeilijk over doen. Neem je kind bij je, kruip bij je kind in bed of leg een matrasje met slaapzak op je kamer waar kind zelf in kan kruipen indien nodig. Gaat echt vanzelf weer over. Tot die tijd zorgen dat iedereen gewoon aan genoeg slaap toekomt.

Ja een matras op de kamer van je kind is een mooi compromis. Je kind heeft toch de nabijheid maar het ligt niet in je bed.

Hier hetzelfde. Veel veranderingen met mij zoontje van 4 toen hij net startte met de basisschool, bso en een baby op komst. Wordt hij in de nacht wakker gaan wij er niet mee tobben. Ik leg hem tussen ons in, hij slaapt weer heerlijk door. Dat is dan af en toe een nacht zo. Nu zitten we sinds een week in rustiger vaarwater en gaat hij prima naar bed en slaapt de nacht weer in eigen bed zonder wakker te worden. Soms is het even accepteren, toe laten en erop vertrouwen dat het zichzelf ook wel weer op lost is onze ervaring.