Leuke/gênante uitspraken van je kinderen
Onze wasmachine staat beneden, wij hebben boven een verzamel-wasmand staan die we naar beneden brengen als ie vol is. Gisteren was dat het geval geweest. Alleen wilde ik met mijn kleding die ik er vanmorgen had in gedaan ook een was draaien vandaag dus tja, de wasmand stond er weer niet toen jongste zoon (12) zijn was erin wilde doen. Komt ie verontwaardigd verhaal halen beneden met zijn stapeltje was in handen (mooi geknoopt in zijn lange mouwen overigens) "die wasmand is heus niet elke dag vol, en gisteren was ie ook al weg....!"
Gisteren deden we mens erger je niet en dochter gooide steeds maar geen zes waardoor ze niet op het bord kwam. Op een gegeven moment zuchtte ze 'ik erger me helemaal scheel en groen'. Waarop man zei 'ja ik zie het' (dochter kijkt een beetje scheel). Reactie van dochter: 'Ja, zó erg is het dus' om er daarna zelf ook om te kunnen lachen.
MamaE schreef op 23-09-2022 om 12:20:
Gisteren deden we mens erger je niet en dochter gooide steeds maar geen zes waardoor ze niet op het bord kwam. Op een gegeven moment zuchtte ze 'ik erger me helemaal scheel en groen'. Waarop man zei 'ja ik zie het' (dochter kijkt een beetje scheel). Reactie van dochter: 'Ja, zó erg is het dus' om er daarna zelf ook om te kunnen lachen.
Ga Keezen met speelkaarten, vele malen leuker dan mensergerjenieten met een dobbelsteen. Zelfde bord, alleen een pakje kaarten nodig en 1 kleur (harten, schoppen, klaver of ruiten) per persoon. Wat heb ik mijn jeugd verklooid dat ik dat niet wist. Dan mag je zelfs een aas of heer vragen (dat is je zes) als je die niet hebt.
oudste 7 jaar: ugh deze baby is echt de vervelendste baby ooit (toen haar 1-jarige broertje haar stiften afpakte.
Ik: hij is geen baby meer schat.
Middelste 5 jaar: nee hij is nu een drummer.
Man staat in de deuropening van de slaapkamer, waar ik met een koortsige coronakop lig te hoesten als een malle, te zeuren of ik in de keuken op een stoel kan komen zitten. Dan gaat hij wel koken maar dan kan ik vertellen wanneer hij wat moet doen en hoeveel van dit of van dat er in de pan moet.
Tussen drie hoestbuien door zeg ik dat hij zijn eigen kont maar moet redden, toen hij zo ziek was (een week geleden) heb ik ook mijn eigen kont gered met een gebroken draadje van mijn fietsverlichting.
Man blijft zeuren en aandringen op mijn "noodzakelijke" aanwezigheid in de keuken als hij kookt.
In de kamer naast ons hoor ik een bureaustoel naar achteren rollen, twee stappen en de deur zwaait niet zachtjes open. De puber zegt:
Laat mama nou maar liggen, je ziet toch dat ze zó niet kan koken! Pap doe niet zo onzeker, jij kan ook koken!
Papa/man pruttelt nog wat dat het lekkerder wordt als mama in ieder geval zegt hoeveel zout, kruiden en andere dingen er in moeten.
Puber pakt vader bij de schouders en trekt hem bij mij weg en spreekt de historische woorden:
Wij kunnen dit, ik ga je helpen. Broodje hamburger met frites en sla, hoe moeilijk kan het zijn!
En inderdaad ze konden dit, was prima gelukt. Kan ook niet anders zoon heeft net 5 maanden op zaterdag gewerkt in de burgerbooth van een kleinschalig pretpark.
Bakblik schreef op 03-10-2022 om 13:10:
Man staat in de deuropening van de slaapkamer, waar ik met een koortsige coronakop lig te hoesten als een malle, te zeuren of ik in de keuken op een stoel kan komen zitten. Dan gaat hij wel koken maar dan kan ik vertellen wanneer hij wat moet doen en hoeveel van dit of van dat er in de pan moet.
Tussen drie hoestbuien door zeg ik dat hij zijn eigen kont maar moet redden, toen hij zo ziek was (een week geleden) heb ik ook mijn eigen kont gered met een gebroken draadje van mijn fietsverlichting.
Man blijft zeuren en aandringen op mijn "noodzakelijke" aanwezigheid in de keuken als hij kookt.
In de kamer naast ons hoor ik een bureaustoel naar achteren rollen, twee stappen en de deur zwaait niet zachtjes open. De puber zegt:
Laat mama nou maar liggen, je ziet toch dat ze zó niet kan koken! Pap doe niet zo onzeker, jij kan ook koken!
Papa/man pruttelt nog wat dat het lekkerder wordt als mama in ieder geval zegt hoeveel zout, kruiden en andere dingen er in moeten.
Puber pakt vader bij de schouders en trekt hem bij mij weg en spreekt de historische woorden:
Wij kunnen dit, ik ga je helpen. Broodje hamburger met frites en sla, hoe moeilijk kan het zijn!
En inderdaad ze konden dit, was prima gelukt. Kan ook niet anders zoon heeft net 5 maanden op zaterdag gewerkt in de burgerbooth van een kleinschalig pretpark.
Zoals mijn moeder ooit tegen mijn vader zei, toen zij niet kon koken en hij in paniek was: je weet waar het kookboek staat 
Bakblik schreef op 03-10-2022 om 13:10:
Man staat in de deuropening van de slaapkamer, waar ik met een koortsige coronakop lig te hoesten als een malle, te zeuren of ik in de keuken op een stoel kan komen zitten. Dan gaat hij wel koken maar dan kan ik vertellen wanneer hij wat moet doen en hoeveel van dit of van dat er in de pan moet.
Tussen drie hoestbuien door zeg ik dat hij zijn eigen kont maar moet redden, toen hij zo ziek was (een week geleden) heb ik ook mijn eigen kont gered met een gebroken draadje van mijn fietsverlichting.
Man blijft zeuren en aandringen op mijn "noodzakelijke" aanwezigheid in de keuken als hij kookt.
In de kamer naast ons hoor ik een bureaustoel naar achteren rollen, twee stappen en de deur zwaait niet zachtjes open. De puber zegt:
Laat mama nou maar liggen, je ziet toch dat ze zó niet kan koken! Pap doe niet zo onzeker, jij kan ook koken!
Papa/man pruttelt nog wat dat het lekkerder wordt als mama in ieder geval zegt hoeveel zout, kruiden en andere dingen er in moeten.
Puber pakt vader bij de schouders en trekt hem bij mij weg en spreekt de historische woorden:
Wij kunnen dit, ik ga je helpen. Broodje hamburger met frites en sla, hoe moeilijk kan het zijn!
En inderdaad ze konden dit, was prima gelukt. Kan ook niet anders zoon heeft net 5 maanden op zaterdag gewerkt in de burgerbooth van een kleinschalig pretpark.
Ik zou meteen nieuwe afspraken maken over de taken in huis, waarbij je man minstens 1x per week kookt. Te gek voor woorden als een volwassen vent dit niet zelfstandig kan
Jippox schreef op 03-10-2022 om 14:36:
[..]
Ik zou meteen nieuwe afspraken maken over de taken in huis, waarbij je man minstens 1x per week kookt. Te gek voor woorden als een volwassen vent dit niet zelfstandig kan
Hij kan het ook wel is alleen mega onzeker op dit gebied, zoekt constant bevestiging dat het goed gaat of zo. Samen met zoon werd het ook een prima maaltijd, ze hadden zelfs nog saus gemaakt als extraatje.
Van huis uit heeft hij het niet geleerd en alles wat zijn moeder maakt(e) was heel "puur". Het kruidenrekje daar bestaat uit 3 potjes (peper zout en nootmuskaat) Zelfs als hij iets maakt van een recept komt hij nog bij mij voor bevestiging of de theelepel sambal/kerriepoeder/oregano of weet ik het wat niet te groot/ klein is. Echt heel onzeker, dat baart mij meer zorgen dan het feit dat hij bijna nooit kookt.
Zoon kan niet alleen burgers flippen maar heeft ook door wanneer hij voor zijn moeder op moet komen en vader even moet bijsturen. Heb je in elk geval iets goed gedaan in de opvoeding 
wat een topzoon heb je! Opkomen voor zijn moeder en zoon vader ook nog op een positieve manier helpen!
Bakblik schreef op 03-10-2022 om 13:10:
Man staat in de deuropening van de slaapkamer, waar ik met een koortsige coronakop lig te hoesten als een malle, te zeuren of ik in de keuken op een stoel kan komen zitten. Dan gaat hij wel koken maar dan kan ik vertellen wanneer hij wat moet doen en hoeveel van dit of van dat er in de pan moet.
Tussen drie hoestbuien door zeg ik dat hij zijn eigen kont maar moet redden, toen hij zo ziek was (een week geleden) heb ik ook mijn eigen kont gered met een gebroken draadje van mijn fietsverlichting.
Man blijft zeuren en aandringen op mijn "noodzakelijke" aanwezigheid in de keuken als hij kookt.
In de kamer naast ons hoor ik een bureaustoel naar achteren rollen, twee stappen en de deur zwaait niet zachtjes open. De puber zegt:
Laat mama nou maar liggen, je ziet toch dat ze zó niet kan koken! Pap doe niet zo onzeker, jij kan ook koken!
Papa/man pruttelt nog wat dat het lekkerder wordt als mama in ieder geval zegt hoeveel zout, kruiden en andere dingen er in moeten.
Puber pakt vader bij de schouders en trekt hem bij mij weg en spreekt de historische woorden:
Wij kunnen dit, ik ga je helpen. Broodje hamburger met frites en sla, hoe moeilijk kan het zijn!
En inderdaad ze konden dit, was prima gelukt. Kan ook niet anders zoon heeft net 5 maanden op zaterdag gewerkt in de burgerbooth van een kleinschalig pretpark.
Haha geweldig dit! Wat een topper!
Bakblik schreef op 03-10-2022 om 13:10:
Man staat in de deuropening van de slaapkamer, waar ik met een koortsige coronakop lig te hoesten als een malle, te zeuren of ik in de keuken op een stoel kan komen zitten. Dan gaat hij wel koken maar dan kan ik vertellen wanneer hij wat moet doen en hoeveel van dit of van dat er in de pan moet.
Tussen drie hoestbuien door zeg ik dat hij zijn eigen kont maar moet redden, toen hij zo ziek was (een week geleden) heb ik ook mijn eigen kont gered met een gebroken draadje van mijn fietsverlichting.
Man blijft zeuren en aandringen op mijn "noodzakelijke" aanwezigheid in de keuken als hij kookt.
In de kamer naast ons hoor ik een bureaustoel naar achteren rollen, twee stappen en de deur zwaait niet zachtjes open. De puber zegt:
Laat mama nou maar liggen, je ziet toch dat ze zó niet kan koken! Pap doe niet zo onzeker, jij kan ook koken!
Papa/man pruttelt nog wat dat het lekkerder wordt als mama in ieder geval zegt hoeveel zout, kruiden en andere dingen er in moeten.
Puber pakt vader bij de schouders en trekt hem bij mij weg en spreekt de historische woorden:
Wij kunnen dit, ik ga je helpen. Broodje hamburger met frites en sla, hoe moeilijk kan het zijn!
En inderdaad ze konden dit, was prima gelukt. Kan ook niet anders zoon heeft net 5 maanden op zaterdag gewerkt in de burgerbooth van een kleinschalig pretpark.
Ohhhh.. zo ontzettend mooi dit. Wat een kanjer van een puber! 
Biologie, op het uitwerkblad van een prakticum:
Vraag: wat denk je dat het antwoord is?
Antwoord: dat de stelling klopt
Vraag: waarom denk je dat?
Antwoord: omdat dit hele hoofdstuk al gaat over het aantonen dat deze stelling klopt...
Dit is in 2 HAVO....dat wordt nog leuk 🤭
madee schreef op 05-10-2022 om 12:27:
Biologie, op het uitwerkblad van een prakticum:
Vraag: wat denk je dat het antwoord is?
Antwoord: dat de stelling klopt
Vraag: waarom denk je dat?
Antwoord: omdat dit hele hoofdstuk al gaat over het aantonen dat deze stelling klopt...Dit is in 2 HAVO....dat wordt nog leuk 🤭
Mijn zus had op de basisschool ooit bij zo'n 'waarom denk je dat' vraag ingevuld 'omdat ik het zeker weet want ik ben heel slim'.
zoonlief (3 jr) en ik zaten in de tram. Hij liet een (duidelijk hoorbare) scheet en riep daarna keihard: ‘oh mama! Liet je nou een scheet?!’
Een ander moment, zelfde zoon in dezelfde tram. Hij was op een leeftijd (3) dat ie aan het leren was dat je niet altijd alles wat je denkt hardop kan zeggen. Er kwam iemand binnen op badslippers en met een badjas aan. Ik zag zoon verbaasd kijken. Waarop hij -uiteraard net te hard- fluisterde: ‘mam, over dié meneer wil ik thuis nog even wat zeggen’.
Ook weer zoonlief, inmiddels vier jaar oud. Tegen de moeder van een vriendje ‘ben jij de mama of de oma van jort?’. Toen ze zei ‘de mama’ reageerde hij heel lief: ‘geeft niets dat je veel rimpels hebt hoor’
En de laatste: wederom dezelfde zoon, in groep 1 tegen de juf op school ‘wat doe je voor werk?’ Toen ze zei dat ze toch juf was, merkte hij op ‘nee ik bedoel écht werk. Met een bureaustoel en een computer en dat je goed moet nadenken.’