klimbos icm hypermobiel
Is er iemand die ervaring heeft met een bezoekje aan een klimbos met een hypermobiel kind? Onze zoon draagt hiervoor semi-orthopedische schoenen, heeft slappe enkels, kan slecht evenwicht bewaren, valt snel.
Zag net op een filmpje bijv. een wiebelende loopbrug, maar dat zorgt bij hem gelijk voor vallen. Als je goed gezekerd bent is dat niet erg, maar een parcour al struikelend en vallend doorkomen lijkt me niet echt aantrekkelijk. Door het makkelijke vallen, is hij ook een soort van faalvallig geworden. Heeft al meerdere keren iets gebroken.
Gewoon doen of rekening houden met zijn (on)mogelijkheden?
Oef. Ik ben altijd van het: eerst proberen, stoppen kan altijd nog. Maar dit soort parcoursen zijn wel pittig. Op basis van wat je beschrijft zal het erom spannen. Aan de andere kant: dat jíj het heel naar vindt om te zien, begrijp ik volkomen, maar dat hoeft nog niet te betekenen dat zoon het niet wil proberen.
Dus hier zou ik zoon carte blanche in geven (in overleg met school) of hij wel of niet mee wil en wat hij dan wil doen. Als hij zelf wel écht graag wil gaan en wil meedoen zou ik privé eerst een keer gaan.
MamaE schreef op 30-06-2024 om 10:17:
Ik ben niet snel voor kinderen thuishouden met uitjes omdat ze 'het niet leuk vinden'. Echter, dit is van een andere orde. Als het niet kan, kan het niet. Je gaat iemand met één been ook niet laten steppen.
En de onveiligheid en niet sociaal gedrag van de klas draagt daar zeker aan bij.
Ik neem aan dat de school dit ook wel begrijpt. Soms kun je wel een rol krijgen in het geheel, bijvoorbeeld foto's maken. De vraag is dan of je zoon dat leuk vindt en of zijn klas daar begrip voor heeft.
Inderdaad als het fysiek niet kan, dan kan het niet. Maar als dit jouw handicap is, dan zul je hier vaker tegenaan gaan lopen in je leven. Bij voorbaat thuis houden, lijkt me niet perse helpend voor je kind. Bedenken wat voor rol hij dan wil hebben (zoals jij ook voorstelt) wel, zo leert hij ook dat hij zich zo op kan stellen. En in mijn ogen is ook dat een vorm van hem weerbaar maken.
Dit soort dagen zijn juist voor groepsvorming vaak erg belangrijk. Afwezig zijn lijkt het makkelijker te maken, maar maakt dit het vaak niet.
Wat zou hij zelf willen?
Ik heb zelf het hypermobiliteitssyndroom en ik kon juist heel goed klimmen, net als mijn zoon die ook nog dcd heeft. Maar de ene hms’er is de andere niet.
Er zijn klimparken die ook nog andere activiteiten aanbieden. Naar welke gaat je zoon?
Junio schreef op 30-06-2024 om 21:24:
[..]
Inderdaad als het fysiek niet kan, dan kan het niet. Maar als dit jouw handicap is, dan zul je hier vaker tegenaan gaan lopen in je leven. Bij voorbaat thuis houden, lijkt me niet perse helpend voor je kind. Bedenken wat voor rol hij dan wil hebben (zoals jij ook voorstelt) wel, zo leert hij ook dat hij zich zo op kan stellen. En in mijn ogen is ook dat een vorm van hem weerbaar maken.
Dit soort dagen zijn juist voor groepsvorming vaak erg belangrijk. Afwezig zijn lijkt het makkelijker te maken, maar maakt dit het vaak niet.
Wat zou hij zelf willen?
Ben ik met je eens. Was dit een uitje met zijn nieuwe brugklas, zou ik dat ook adviseren, want dan is het vervelend om geen deel uit te maken van de groepsvorming.
Er zullen vast nog vaker activiteiten komen die met deze handicap lastig zijn.
Ik had op de middelbare een meisje in de klas met een tracheacanule. Die kon en mocht daardoor niet zwemmen. Met een uitje naar het zwembad ging ze gewoon mee en hielp met materialen, scores bijhouden etc.
Bij de laatste weken in een klas waar de rest zich niet sociaal opstelt, zou ik die groepsvorming laten voor wat het is. Tenzij kind zelf bijvoorbeeld graag foto's wil maken.
Jeetje, wat een hoop mensen die zeggen niet doen. Ik zou hem sowieso laten meegaan en proberen; als het niet gaat merk je het snel genoeg, maar wie weet vindt hij het wel heel leuk! Laat de kinderen een beetje leren omgaan met moeilijke dingen en/of tegenslagen mensen.....
Een van mijn kinderen en ikzelf zijn ook hypermobiel (geen orthopedische schoenen, dat dan weer niet). Overal laat mee, lopen, fietsen etc.... maar klimmen gaat juist heel goed.
Onze zoon wil zelf helemaal niet gaan. Dat is het lastige. Hij weet van zichzelf dat hij onstabiel is en snel valt. Hij is hierdoor ook voorzichtiger dan een gemiddeld kind. En als hij valt schrikt hij er ook enorm van omdat dit vallen al tot meerdere vervelende (blijvende) blessures heeft geleid. Nu zal dat bij goed zekeren met blessures wel meevallen hoop ik.
Ook al zou het met de klas wel goedgaan, er zijn waarschijnlijk ook anderen op het parcour en het staat niet achterop zijn rug met grote letters. Zelfs aan zijn schoenen is het niet te zien. Dat wiebelen door anderen gebeurt denk ik snel op een parcour in de lucht wat aan touwen hangt en hoeft niet altijd expres te gebeuren.
Wij zijn ook van eerst proberen en als het niet lukt heb je het in elk geval geprobeerd. Zo is het met het schaatsen ook gegaan. Toen wilde hij ook niet. Toch gegaan, geprobeerd, maar was geen succes.
Bedankt voor de tip in Zeist en een andere rol tijdens het uitje. We zullen het nog eens met hem bespreken. Hij zal in de toekomst vast wel vaker tegen dit soort dingen aanlopen. Het is vervelend, maar heel veel lukt gelukkig wel 
.
In dit geval zou ik hem ook niet het parcours op laten gaan.
Als hij toch naar boven gaat en hij moet eruit gehaald worden dan is dat voor zijn klas niet leuk en misschien wordt het wel naar voor alle bezoekers van het park.
Wij waren een keer in Frankrijk in zo'n park waar iemand naar boven was gegaan en vanwege het gewiebel toch niet durfde. Toen kwamen er 2 medewerkers om haar eruit te halen. De eerste helft van het oranje parcours werd stilgelegd en mensen moesten wachten op de platforms aan de bomen. Met 2 kregen ze het niet voor elkaar doordat die vrouw zich er ook tegen verzette dat ze niet verder mocht wat uiteindelijk resulteerde in het stilleggen van nog meer parcoursen om meer medewerkers in te zetten om die vrouw er uit te krijgen.
Aan het eind van de middag gingen wij naar huis met 2 chagrijnige pubers die hadden te weinig kunnen doen in het park door dat wachten.
Bernadetdk schreef op 01-07-2024 om 10:54:
Onze zoon wil zelf helemaal niet gaan. Dat is het lastige. Hij weet van zichzelf dat hij onstabiel is en snel valt. Hij is hierdoor ook voorzichtiger dan een gemiddeld kind. En als hij valt schrikt hij er ook enorm van omdat dit vallen al tot meerdere vervelende (blijvende) blessures heeft geleid. Nu zal dat bij goed zekeren met blessures wel meevallen hoop ik.
Ook al zou het met de klas wel goedgaan, er zijn waarschijnlijk ook anderen op het parcour en het staat niet achterop zijn rug met grote letters. Zelfs aan zijn schoenen is het niet te zien. Dat wiebelen door anderen gebeurt denk ik snel op een parcour in de lucht wat aan touwen hangt en hoeft niet altijd expres te gebeuren.
Wij zijn ook van eerst proberen en als het niet lukt heb je het in elk geval geprobeerd. Zo is het met het schaatsen ook gegaan. Toen wilde hij ook niet. Toch gegaan, geprobeerd, maar was geen succes.
Bedankt voor de tip in Zeist en een andere rol tijdens het uitje. We zullen het nog eens met hem bespreken. Hij zal in de toekomst vast wel vaker tegen dit soort dingen aanlopen. Het is vervelend, maar heel veel lukt gelukkig wel
Waarom zou hij dingen moeten proberen waar hij helemaal geen zin in heeft? Wat dient het?
"Doorzetten¨?! Zijn hele leven bestaat al uit doorzetten. Die les kent hij nou wel.
Meedoen met de groep? Ja, als gekke Henkie. Ze moeten hem niet en dat wordt echt niet beter als hij daar in de weg hangt en iedereen hem uitlacht. Wat moet hij daarvan leren?
Bij hypermobiliteit kun je makkelijk van alles beschadigen, dat kan hij beter doen tijdens iets dat hij echt leuk vindt.
Een mens kan echt wel door het leven zonder klimbos.
Ik zou hem eens gaan leren dat hij zelf zijn grenzen aan mag geven en dat die door de omgeving gerespecteerd moeten worden. Dan kan hij zelf gaan bepalen op welke punten hij zijn grenzen wil gaan verleggen, en op welke punten niet. Kan hij nog veel plezier van hebben later.
En misschien eens accepteren dat hij niet gewoon is, en daar niks aan kan doen, en dat je de keuze hebt tussen hem accepteren zoals hij is of hem steeds laten voelen dat hij eigenlijk niet goed genoeg is.
als hij zelf niet wil gaan, dan zou ik hem inderdaad niet mee laten gaan.
Ik heb zelf een handafwijking en kon sommige dingen niet meedoen, bijvoorbeeld sommige dingen in gymles op de middelbare school. Zat ik daar in mijn gymkleren een uur op de bank. Die leraar had me beter huiswerk laten maken in de schoolbieb ofzo.
