Zorgen over gedrag kleinzoon
Omdat ik me erg veel zorgen maak over het gedrag van mijn kleinzoon heb ik besloten dit eens te delen op dit forum in de hoop op wat herkenning en of advies. Mijn kleinzoon wordt bijna drie en praat nog niet. Hij kent wel wat woordjes maar dat is het dan ook. Hij loopt hiervoor al een half jaar bij Logopedie maar helaas zonder progressie en nu gaat hij terug naar het Audiologisch centrum voor verdere hulp. Allemaal prima dus. Wat mij vooral zorgen geeft is zijn veranderde gedrag sinds ruim een half jaar. Hij is steeds afstandelijker naar anderen incl naar mij, die hij toch heel goed kent en altijd veel aanwezig is geweest in zijn leven tot nu toe. Als ik alleen met hem ben gaat het goed maar zodra zijn ouders er weer zijn wil hij niks meer met mij te maken hebben lijkt het. Tegen mijn man doet hij opeens vrij afwijzend terwijl dat eerder altijd prima ging (die ziet hij iets minder dan dat hij mij ziet) Tegen anderen zoals bv mijn andere zoon en zijn vrouw doet hij ook zeer afwijzend en wordt zelfs boos als ze iets tegen hem zeggen. Hun zoontje die bijna 2 jaar jonger is heeft nog nooit zijn goedkeuring gehad, daar reageert hij zeer afwijzend en zelfs een beetje boos op. Het is in mijn ogen meer dan alleen verlegenheid en ik begin steeds meer te denken aan bv autisme. Hoewel ik me ook best kan voorstellen dat als je zoveel moeite hebt met praten en dus jezelf niet goed kunt uiten, dit ook gedragsproblemen kan veroorzaken. Ik heb er soms slapeloze nachten van en durf het er ook niet zo goed met zijn ouders over te hebben, die lijken zich (gelukkig) toch minder zorgen te maken. Zijn er mensen die dit gedrag herkennen?
Wasmachine schreef op 09-10-2021 om 15:04:
Ik zou het ook raar vinden als jij je geen zorgen zou maken, het gaat om jouw kleinkind waar je van houdt. Ik vind dat je het goed doet. Mijn moeder ging door een rouwproces heen omdat ze het verschrikkelijk vond om kleinkinderen met een beperking te hebben. Dat proces ondersteunen vond ik erg zwaar omdat ik zelf ook veel zorgen had, mijn weg moest vinden met behulp van professionals en ik ook verdriet had. Ik vind het mooi dat jij de druk niet opvoert. Dit is ook gewoon een spannende periode en ik hoop voor jullie dat hij alleen wat trager op gang komt.
Ik kan me voorstellen dat het pittig is om naast je eigen zorgen de naaste omgeving hierin te moeten ondersteunen, dat is ook wel het laatste wat ik zou willen. Hoe het ook gaat lopen, ik zal juist een steun voor mijn dochter willen zijn ipv andersom. Mijn kleinzoon mag zijn wie hij is, de enige reden van mijn zorg is voor hem, ik wil dat hij gelukkig is en geen moeilijk leven heeft. Dank je wel voor je lieve reactie.
Oma66 schreef op 09-10-2021 om 13:45:
[..]
Dank voor je reactie: de relatie met mijn dochter is gelukkig bijzonder goed en hecht en we praten over van alles. Ik hou alleen liever nu mijn zorgen wat voor me om haar niet meer te belasten, ze heeft het met allerlei zaken al pittig genoeg, vandaar dat ik het hier even deelde om te kijken of er herkenning was. Ik zit absoluut niet op de stoel vd ouders, maar zorgen maken is niet iets wat alleen de ouders aangaat, ook grootouders hebben daar mee te maken, zeker omdat we erg betrokken zijn bij het gezin en onze kleinzoon erg belangrijk voor ons is.
Bedankt voor de verduidelijking. Natuurlijk raakt het je als oma ook als er iets speelt rondom je kleinkind. Ik hoop dat jullie snel inzicht krijgen in de oorzaak en dat jullie op die manier kleinzoon zo goed mogelijk kunnen ondersteunen.