Wie/waar is papa

Ik begrijp je verhaal niet zo goed. Je wilt geen contact met je ex, en ook geen contact van je dochter met je ex. Maar je bent toch bezig met een omgangstraject? Er is dus wel een kans dat ze elkaar gaan ontmoeten?
Wat je tegen haar moet zeggen? Dat zou ik ook niet zo goed weten. Misschien iets dat haar papa nu niet voor haar kan zorgen of zo?

"De situatie met mijn ex is ingewikkeld en we zijn nog bezig om een omgangstraject te starten."
Wat bedoel je hiermee?
Als er een omgangsregeling komt, dan zal ze sowieso haar vader toch leren kennen?

Courage schreef op 07-12-2024 om 19:10:

"De situatie met mijn ex is ingewikkeld en we zijn nog bezig om een omgangstraject te starten."
Wat bedoel je hiermee?
Als er een omgangsregeling komt, dan zal ze sowieso haar vader toch leren kennen?

Ik neem aan dat als je 3 jaar geleden letterlijk bent weggevlucht bij je aggressieve ex en je schoonmoeder from hell terwijl je net bevallen was je niet helemaal zit te wachten op hernieuwd contact. En je dat liever niet dan wel ziet gebeuren.

Maar als die kerel netjes via de rechtbank gaat en door alle hoepels springt waar ie door moet dat je het tegelijk niet echt tegenhoudt.

ik hoop voor jou dat hij gegroeid is en nu er beter voor wil gaan dan 3 jaar terug. Dat denk ik wel aangezien hij nu een nieuw gezin heeft en je dochter weer wil zien. Gun haar een vader maar houdt het in de gaten. Papa woont ergens anders. Binnenkort gaan we papa weer zien. Rustig kennismaken met jou erbij. 

Wat je moet antwoorden is ook wel een beetje afhankelijk van de situatie. Heeft hij een nieuw gezin en niet meer naar haar omgekeken en jullie hebben geen contact? Dan zijn de antwoorden anders dan wanneer jullie nu bezig zijn met een omgangsregeling.

Voor een kind van 3 kun je het kort houden. Jouw papa woont ergens anders.
 Ze kan zelf doorvragen en die vragen kun je kort en feitelijk beantwoorden; waarom? (Mama en papa hadden ruzie) Het was beter als mama zonder papa voor jou zorgt. Waar is hij: weet ik niet. Mag ik hem zien: hier is een foto. Mag ik hem in het echt zien: nu niet, later misschien wel. enz enz. 
Je kunt nog een keer iets vertellen over dat kindjes vaak een papa en een mama hebben, soms 2 mama's of papa's of maar één mama of papa. En zij heeft nu één mama. En papa woont ergens anders. 

Moederkareltje schreef op 07-12-2024 om 19:46:

ik hoop voor jou dat hij gegroeid is en nu er beter voor wil gaan dan 3 jaar terug. Dat denk ik wel aangezien hij nu een nieuw gezin heeft en je dochter weer wil zien. Gun haar een vader maar houdt het in de gaten. Papa woont ergens anders. Binnenkort gaan we papa weer zien. Rustig kennismaken met jou erbij.

Dat is wel erg kort dood de bocht. Als je bent weggevlucht van een agressieve man denk ik dat het een utopie is dat hij 3 jaar later de voorbeeldman is. 

Dit soort trajecten zijn zeker heel stressvol. 
We hebben met mijn stiefkinderen aan dezelfde kant gezeten als jij. 
Ik snap alleen niet zo goed waarom er wordt afgeschaald. In principe is zijn de stappen eerst via het wijkteam en als dat niet loopt via de RvdK, pas als dat loopt wordt de begeleiding weer via het wijkteam opgepakt. Alles in vrijwillig kader. De RvdK / rechter moet toch zo ook zien dat je ex zelf diegene is die de boel tegenwerkt omdat ze (lekker narcistisch) niet aan zijn voorwaarden voldoen? Maar goed, ik mij vaker verbaasd over dit soort zaken. 
Nu je vraag: Ik zou het simpel en duidelijk houden: je hebt een papa en die woont ergens anders. 
Niet gaan praten in ‘misschien binnenkort’. Wie weet komt het totaal niet van de grond omdat je ex zich niets wil laten voorschrijven. 
Tegen de tijd dat er wel een datum is, dan kan je vertellen wat er gaat gebeuren. Beïnvloed haar niet met hoe jij over hem denkt. Hou het neutraal. 

Saris schreef op 08-12-2024 om 09:14:

Bedankt voor jullie reacties, waardeer het heel erg!

Het vervelende is dat hij de omgangsregeling via de rechter heeft aangevraagd. Ik heb al aangegeven dat er niet te communiceren valt tussen ons.

Gezien haar jonge leeftijd had de rechter besloten om een mediationtraject te starten. Deze is niet van de grond gekomen, want het was na de intake stopgezet. Mediationbegeleider zag dat onze punten teveel uit elkaar lagen en mijn ex-partner wilde niet deelnemen.

Vervolgens wilde de rechter een traject via het omganghuis. Ook deze werd stopgezet na de intake omdat mijn ex zich niet kon vinden in de voorwaarden van het omgangshuis.

Ik heb overal aan meegewerkt en hij werkt telkens tegen. Ik heb het gevoel dat ik alles moet doen om ervoor te zorgen dat er contact tussen mijn ex en mijn dochter plaatsvind zonder dat hij iets ervoor hoeft te doen. De laatste uitspraak kwam van het raad van Kinderbescherming. Zij willen een begeleide omgangstraject laten plaatsvinden via het wijkteam. Om een of andere reden kan de rechtbank ons niet verwijzen naar het wijkteam. Mijn ex en ik moeten ons zelf aanmelden. Enfin, ik word telkens van het kastje naar de muur gestuurd door het wijkteam en van wat ik heb begrepen van mijn advocaat is dat hij waarschijnlijk nog geen actie heeft ondernomen.

Het is echt een gedoe en heel stresvol..

Maar kun jij dan niet achterover leunen en niets doen, zolang je ex niets doet? Hij wil omgang dan moet hij dat toch regelen? Dus jij meldt je aan bij het wijkteam en wacht verder gewoon af.

Nu heb ik hier zelf helemaal geen ervaring mee en denk ik er te makkelijk over, dus dan vergeet je maar wat ik gezegd heb. Sterkte in ieder geval met de situatie! 

Ik zou je kind wel vertellen dat ze een papa heeft, maar dat die ergens anders woont en dat jij alleen voor haar zorgt. Wel een foto laten zien. 

En wat betreft de omgangsregeling; iets actief regelen en niet tegenwerken zijn verschillende dingen. Hij wil dingen, dan mag hij dat regelen. Jij werkt niet tegen, maar verdere actie mag van hem komen. 

Ik heb totaal geen verstand van dit soort zaken, maar ik ben verbaasd dat de rechter blijkbaar een verzoek tot omgang via het wijkteam goedkeurt nadat 2 eerder verzoeken door de aanvragen (de man) gesaboteerd zijn.
(bij het mediationtraject en bij het omgangshuis).

Hoi Saris, ik steek hier maar weer mijn betoog af over omgangsstrubbelingen, gebaseerd op jarenlange ervaring in de rechtshulp in dit soort zaken. 

Dit gebeurt heel vaak. Vader vraagt omgang, moeder geeft aan dat vader agressief is. Zeker als het gaat om een jong kind en/of als er lang geen contact is geweest, is de eerste stap eigenlijk altijd begeleide omgang. Op die manier kunnen angst en wantrouwen bij moeder hopelijk zakken, kan langzaamaan het contact tussen vader en kind groeien, en kan er iemand meekijken of vader een beetje goed met het kind omgaat. Ook kunnen zo nodig tips aan vader worden gegeven, want het is natuurlijk ook weer niet zo gek dat omgang niet meteen vanzelf gaat, zeker niet als er het kind vader helemaal niet kent. 

Gaat de begeleide omgang goed, dan zal op enig moment de stap worden gezet naar onbegeleide omgang, en die wordt dan in principe geleidelijk aan uitgebreid. 

Nu zie je nog wel eens het soort gedoe dat jij hier beschrijft: er komt een traject, vader werkt niet mee. Er komt een ander traject: vader houdt zich niet aan de voorwaarden. Wat jij vooral moet doen is kalm blijven, meewerken, de braafste zijn, en vader alle kans geven om zichzelf onmogelijk te maken. Ga hem niet zwartmaken, en ga ook niets tegenhouden, of je medewerking stopzetten met het idee "als hij niet meewerkt, dan ik ook niet". Dus in dit geval: jij meldt je netjes aan bij het wijkteam. als hij dat vervolgens niet doet, zal het wijkteam terugkoppelen dat vader zich niet heeft aangemeld. Minpunt voor hem. Meldt hij zich wel aan, werk dan mee, kom op tijd op afspraken, meld bij verhindering tijdig af, blijf vriendelijk en beleefd. Als vader zonder bericht niet verschijnt, of agressief wordt tegen de begeleider oid: weer een minpunt voor hem. 
Zo wacht je rustig af totdat het iedereen volkomen duidelijk is dat met deze man niet te werken valt. Ja, dat kost tijd en energie, maar het is de moeite waard. 

Stel nu dat vader ineens is bekeerd en zich wel netjes gedraagt. Ga dan vooral niet roepen dat hij dat natuurlijk niet meent, of niet te vertrouwen is, of vast een volgende keer er weer een potje van maakt. Erken dat iets goed gegaan is, spreek je wantrouwen niet uit (denken mag natuurlijk ), en wacht rustig af. Het kan twee kanten op: ofwel hij vervalt op een gegeven moment toch weer in zijn oude bullebakkengedrag, of hij heeft daadwerkelijk zijn lesje geleerd. In dat laatste geval kan er ook daadwerkelijk omgang plaatsvinden zonder dat dat een probleem hoeft te zijn. 

Zoek hier op het forum even de draadjes van Catwoman op. Die is niet weggevlucht, maar haar ex is ook nogal een portret. Roept dat hij omgang wil, maakt er in de praktijk echter een potje van en met die omgang schiet het niet zo heel erg op. Er zit nog altijd begeleiding op en van uitbreiding komt het ook steeds maar niet. 

Er zal in de praktijk altijd naar omgang worden gestreefd, dus wen maar vast aan het idee dat je hier nog wel even aan vast zit, maar nogmaals: geef hem vooral volop de gelegenheid om zichzelf onmogelijk te maken - hij is zo te lezen al lekker op weg - en zorg vooral dat jou niets te verwijten valt en niemand kan zeggen dat het aan jou ligt dat die omgang er niet komt. 

O ja (sorry, mijn stokpaardje mocht hij je kind nog niet erkend hebben: niet toelaten, want dan krijgt hij ook gezag en dat wil je niet. Als hij je kind wil erkennen kan hij dat aan de rechter vragen (ik lees daar verder niks over, maar ik waarschuw maar vast). Als de rechter de erkenning toestaat (in plaats van dat jij zelf er toestemming voor geeft) dan komt dat gezamenlijk gezag er niet en dat scheelt een hele hoop gedoe. 

Ik zou verder helemaal niets doen en inderdaad gewoon afwachten. Hij wil omgang dus hij mag dit verder regelen. 

Tegen dochter zeg je kort en bondig de waarheid aangepast aan haar leeftijd. Ze heeft ook een vader zoals iedereen. Die woont ergens anders. Dus alleen vragen beantwoorden die dochter stelt. Geen verwijten (papa was boos, vervelend, gevaarlijk). Vertel niet meer dan de daadwerkelijke vraag. In de toekomst kan je dat verder uitbouwen. Maar niet ontkennen. Dochter heeft recht op antwoorden.