Zoon heeft urenlange huilbuien

Massi en nicotine

"Maar als nicotine geen effect heeft als het via de mond binnenkomt, welk mogelijk nut heeft pruimtabak dan?"
De nicotine in pruimtabak wordt opgenomen via het mondslijmvlies en komt op die manier in het bloed. Daarom wordt het uitgebreid gepruimd en niet gegeten. . Vergelijk het met nicotinekauwgum.
Nicotine in de moedermelk blijft maar heel kort (en heel verdund) in de mond en gaat dan de maag in, waar het inactief wordt gemaakt.
Kari

Dieetvoorschriften

Over de hele wereld worden zwangerschappen en zoogperiodes omgeven met allerlei rituelen en voorschriften. Nog niet zo héél erg lang geleden mocht je in NL zwangere vrouwen niet laten schrikken (want dan gebeurde er iets, weet even niet meer wat); mochten zwangere vrouwen geen haas zien (krijgt je kind een hazelip van) en ook over moedervlekken en het gedrag van de moeder zijn allerlei mooie verhalen.
Borstvoeding geven is altijd omringd geweest door fabeltjes, vooral over het eten wat de moeder tot zich neemt. Zo zal niemand het gek vinden dat het in NL tot voor kort werd geadviseerd om flink melk te drinken als zogende moeder. En het lijkt zo logisch, maar dat is het niet Ooit een koe melk zien drinken? En toch geven die vele liters per dag
Nee, peper gaat niet over in je melk alhoewel de stof die zorgt voor de 'hitte' van peper (capsicaine ofzoiets) wel tot darmklachten kan leiden bij mensen die er gevoelig voor zijn.
Er zijn culturen waar moeders geacht worden om veel uien te eten. Goed voor het zog. Onnodig te zeggen dat dat niet in NL is

Tirza

Dat onderzoek is er, een Frans onderzoek. Ik vind het wat magertjes, maar goed. De geur van knoflook gaan 'in je systeem' zitten, ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen. Je adem, je zweet, je hele huis gaat er naar ruiken. Er zijn moeders die zweren dat hun melk een knoflookgeur heeft, ik denk zelf wel eens dat ze die geur misschien gewoon 'uitwasemen'.
Hetzelfde geldt trouwens voor biergist. Mensen die dat in hoge mate slikken, gaan ook anders ruiken. Er zijn baby's die daar een behoorlijke afkeer van hebben.

Tirza

Asperges

De smaak van asperges gaat ook over in je melk. Er zijn kinderen die dat dus niet lekker vinden.
M.

Kari en temet

Kari, duidelijk - mondslijmvlies, weer wat geleerd. Temet, dat heb ik me dus ook altijd al afgevraagd - waarom moeten Nederlandse moeders zo restrictief eten tijdens de zwangerschap terwijl Mexicaanse mama's (denk ik dan) gewoon aan de tabasco mogen? Ik eet trouwens eigenlijk gewoon waar ik zin in heb, en dat is doorgaans kruidig, maar niet extreem pittig. Koffie drink ik nu al bijna een week niet en ik heb echt moeten afkicken. Ik dronk toch zeker vier kopjes per dag.
Zoon gedraagt zich nu thuis weer als vanouds: vrolijk, lief, zeer beweeglijk en vol interesse in de wereld. Op het kdv had hij maandag weer een moeilijke dag vol hazeslaapjes en gejengel, al was hij meteen de vrolijkheid zelve als hij op schoot mocht. Drinken uit de fles gaat steeds beter, gelukkig. En ik vind het echt niet leuk dat het bij de oppas (papa, kdv, oma) nog steeds behelpen blijft, maar ik hoop dat het snel beter zal gaan. Wat wel erg leuk is (en vast volkomen toeval): als hij jengelt, zegt hij sinds kort ma-ma-ma-ma.
Groetjes
Massi

Drie uur niet

maar Dochter heeft de laatste week ook beduidend vaker echt flinke huilbuien. En het lijkt inderdaad 'nergens' om. Ze heeft duidelijk geen honger (borst of fles aanbieden dempt het huilen wel een beetje, overigens) lijkt ook niet extreem moe en aandacht geven helpt eigenlijk niet. Dochter is overwegend een vrolijke baby (net als jou zoon, als ik je berichten zo lees), en tot nu toe was communicatie makkelijk. Huilen (of krijsen) is honger (of HONGER); jengelen is aandacht (soms slapen). Maar nu lijkt het soms net of er even een 'huilschakelaar' is aangezet. Echt uren heeft het nog niet geduurd, al heeft de oppas-oma vorige week wel een lastige zondag gehad

Tot nu toe hebben wij het opgelost door afwisselend 'tandjes' en 'sprongetje' te claimen (want aan ons kan het niet liggen), en eventueel met haar op de bank te gaan zitten wiegen (in armen of in MaxiCosi). Wat daarbij opvalt is dat ze (zelfs als ze zo ongeveer in slaap gevallen is / lijkt) nog steeds af en toe opeens begint te gillen / huilen. maar de dag erna (of de middag, als ze wel flink lang geslapen heeft) is het weer de Blije Baby (tot ze wil eten...).

Ik ben al weer ruim twee maanden aan het werk, dus daar had ik nog niet aan gedacht. Maar sinds twee weken heb ik het wel opeens veel drukker gekregen. Ik drink geen koffie (en als het druk is juist minder thee), dus daar kan het niet aan liggen. Misschien is ze dan toch gevoelig voor extra stress?

Kortom, geen tips, alleen herkenning

Kraanvogel.
(eet & drinkt ook gewoon alles)

'laten huilen' (sort of)

Ik moet zeggen, als ze echt hard huilt (en het geen honger is, uiteraard), dan kan ik het niet echt aan om haar te laten huilen. Dan zit er liever mee op de bank ofzo. Helpt ook niet, maar ten eerste voel ik me beter, en ten tweede zie je dat boze gezichtje dan niet zo. Ik vind het 's avonds ook stukken minder vervelend dan overdag, want dan kan je de TV er gewoon bij aanzetten.

Als ze 'gewoon' jengelt (en dat kan ook best hard zijn, soms), dan ligt het eraan. Als ik iets te doen heb (koken bijvoorbeeld), dan kan ik haar wel even laten liggen; inderdaad 15 minuten ofzo. Maar als ik 'niks' te doen heb (de krant lezen...), dan stoort het geluid me wel. Niet zozeer zielig voor Dochter, maar zielig voor mij. Dus dan besteed ik er beduidend eerder aandacht aan, of neem ik haar op schoot. Helaas is de krant ook favoriet om in haar mond te stoppen.

Tot nu toe geloofde ik in de redenering at je kinderen tot zes maanden niet kan verwennen, maar ja, nu nadert ze de zes maanden.....

Kraanvogel.
(Gaat er vanuit dat 'verwennen' na zes maanden ook wel weer op te lossen is).

Verwennen

Verwennen is een concept wat ik niet zo goed begrijp, een soort dooddoener. Ik denk dat het erom gaat dat je een kind de kans moet geven om zaken zelf op te lossen, passend bij de leeftijd en de aanleg van het kind. En soms kun je ze beter even een aanwijzing geven of het voor ze oplossen. Laten huilen in relatie tot 'verwennen' is voor mij dan ook een niet passende zaak. En eigenlijk een vorm van zwarte pedagogiek. En dat is niet gebonden aan een bepaalde leeftijd. Dat is ook een zoektocht die je samen aangaat, wat kun je al wel en wat niet aan je kind overlaten.

Niet verwend

Ik vind dat ook zo'n onzin, AnneJ, zeggen dat kleine babietjes 'verwend' zijn als ze graag dicht bij je zijn. Mijn zoon is dol op alle vormen van contact: aanraking, oogcontact, samen geluidjes maken, alles. Hij houdt er niet van om alleen te zijn. Daarmee is hij nog niet verwend als aan zijn wensen tegemoet wordt gekomen (indien mogelijk).
De huilbuien zijn inmiddels thuis zo goed als weg, op kdv en bij oma reageert hij nog wel veel sneller gestresst. Ik denk dat het te maken had/heeft met wennen aan een totaal nieuwe situatie (mama werkt ineens weer vier dagen). Baby's houden niet zo van nieuwe situaties, niet mijn baby's in elk geval.
Dat ik hem nu een kwartier laat huilen, heeft niets met zwarte pedagogiek te maken (brrr, enge term). Ik heb gewoon geen andere oplossing om hem in slaap te krijgen op het moment. De oplossingen die ik altijd had (borst geven tot hij slaapt) zijn niet bruikbaar bij oma of op het kdv. Vandaar dat hij eraan moet wennen om in zijn bedje in slaap te vallen. En dat gaat gepaard met vijf tot vijftien minuten boosheid. Tja.
Ik laat hem nog steeds niet huilen als hij zielig is. Dat zou ik zelf ook vreselijk vinden, namelijk, dat mensen mij gewoon in de steek laten als ik verdrietig ben.
Groetjes
Massi

Verwennen, verpesten of laten huilen...

Ik ben het denk ik helemaal met AnneJ eens hier. (En met Tirza en Massi, overigens.). De term 'verwennen' hoort voor mijn gevoel vooral bij (behoorlijk) wat oudere kinderen, die nog meer cadeautjes verwachten (en boos zijn als dat niet zo is). *En* bij kinderen die hebben geleerd dat ze door zeuren hun zin (alsnog) kunnen krijgen.

En die laatste is volgens mij de reden dat wij (of in ieder geval ik) zo gefocust zijn op 'verwennen'. Met zo'n krijspeuter-om-snoep in de supermarkt als angstbeeld (ook al weet ik dat krijspeuters-in-supermarkten ook vaak ouders hebben die niet toegeven). En met dat in je achterhoofd begin je ook al bij zo'n klein baby'tje te denken dat je ze verwend als je op ze reageert als ze om aandacht vragen.
Volgens mij is het enige wat je doet ze laten wennen aan het feit dat er een ouders is die voor ze zorgt als ze daarom vragen. En als je ze soms even laat huilen omdat het nodig is (om in slaap te vallen, of om te koken, of om voor een ander kind te zorgen), dan wen je ze eraan dat niet alles meteen wordt opgelost
Wat dat verpesten betreft; Kind is nog geen zes maanden, dus ik heb nog nooit of hoeven voeden, maar als ik moet geloven wat ik over de jaren heen hier gelezen heb, dan kan je je kind hoogstens tijdelijk verpesten (na negen maanden). Bijna alles wat je hebt aangewend dat op latere leeftijd toch niet handig is, kan je weer afwennen. (Denk ik).
Ik denk dat AnneJ's beschrijving daar precies op past. Niks mis met (functioneel) laten huilen als je kind dat nodig heeft. En ook niks mis met meteen oprapen als je kind in paniek is. En als je dat (al dan niet bewust) verkeerd om doet, dan is dat ook wel weer op te lossen.
En tot zover mijn visie op mijn eigen variant op 'we laten het zoveel mogelijk waaien' ouderschap.

Kraanvogel.

In slaap "krijgen"

tja, dat vind ik eigenlijk zo raar. Dat we het idee hebben dat we een baby in slaap moeten krijgen. Niemand kan mij in slaap krijgen, dus ik vind het handig om het de baby lekker zelf te laten doen hoor. Met de oudste was dat aanleren, maar die had het toen ook binnen een paar dagen door, en bij de jongste 2 ging het vanaf het begin eigenlijk al goed. Ik merk dat mijn meisje echt niet in mijn armen in slaap kan vallen. En ze laat duidelijk weten dat ze naar bed wil als ze moe is. (richting huiskamer lopen en dan huilen, richting slaapkamer niet...).

Ik ben blij te horen dat het beter gaat in elk geval. Laten we hopen dat het toch wel lange kwartier snel 5 minuten is!

Lastige en eeuwige

en overigens ook interessante discussie: het wel of niet verwennen van je kind!
Ik ben eigenlijk vooral van mening dat je eigen gezonde verstand en gevoel volgen het allerbeste werkt. Dat is doorgaans ook het langste vol te houden

Laten huilen

Vandaag concludeerden man en ik dat wij absolute suckers zijn in het laten huilen van zoon. Nu huilde hij als kleine baby weinig en waren de oorzaken van het huilen meestal goed te herleiden.
Laatst was ik op een kraambezoek en daar werd de huilende baby van een aantal weken oud op de eigen slaapkamer gelegd omdat hij moest slapen. Ik moest beneden zweten en kon me niet meer op het gesprek concentreren, zo raakte ik afgeleid van de krijsende baby. Ik ben snel vertrokken, nadat ik overigens had gevraagd of ik de baby zelf even vast zou houden om te troosten. Maar nee, hij moest leren om in bed te slapen...
Ik heb overigens net het boek gelezen van Van der Veer wat besproken wordt op de startpagine van ouders.nl. Verhelderend en relativerend!

En tirza

Nog even voortbordurend op wat Tirza zag: dan zou je ze verwennen en er last van krijgen..... Dan kan je daar best iets aan doen! Zo leer ik mijn peuter nu dat als hij iets wil hij daar lief om kan vragen en het niet met huilstem hoeft te eisen.

Liora

Ja maar liora

Ik ben daar bij oudste ook als peuter mee begonnen, en probeer het nog steeds. Hij is 5... Sommige gevallen zijn gewoon hopeloos.

En volgens mij is de enige methode om nooit een krijsend kind in de supermarkt te krijgen... je kind nooit mee naar de supermarkt meenemen.

En een baby van een paar weken oud alleen laten huilen, dat zou ik echt nooit niet kunnen.

Ja, ja, ja, ja (tirza, liora en volgens mij iedereen)

Precies.
Nou ja, een beetje last kan iemand anders wel eens een keer hebben, maar in principe ben je zelf degene die er 'last' van hebt. Of eigenlijk, last van 'krijgt'.
Oftewel, als je een kind 's nachts snel stil kan krijgen door het in bed te nemen / de borst te geven / de stofzuiger aan te zetten, dan zou ik dat vooral doen. Op korte termijn is het probleem dan opgelost, en voor de lange termijn zijn er twee mogelijkheden: Het probleem lost zich vanzelf op, of je moet er op een later moment iets aan doen. Kind zelf leren de stofzuiger aan te zetten bijvoorbeeld.

Toch zit er wel ergens een soort van lange-termijn 'je moet kinderen niet te veel verwennen' deadline aan. Je wil ook weer geen volwassenen kweken die ervanuit gaan dat altijd alles maar voor ze geregeld wordt (en verongelijk gaan zitten mopperen als dat niet gebeurt). Maar of je dat nu voorkomt door een klein kind te laten huilen......

Kraanvogel.