Tot 6 maanden...
Ik las gisteren een draadje waarin gezegd werd dat een baby het beste tot 6 maanden bij de moeder op de kamer kan slapen. Nu ben ik het daar volkomen mee eens maar ik ben erg benieuwd naar de (bewezen) postitieve effecten hiervan, kan iemand mij daar iets over vertellen?
Nou
Kun jij mij iets vertellen over de bewezen positieve effecten van moeder-kind-scheiding?
Flauw, ik weet het, maar toch. Doordenkertje op de vroege ochtend.
Tirza
Mmhh...
Je hebt natuurlijk volkomen gelijk! enne, ik snapte hem op de vroege ochtend
Wat ik me echter afvraag is wat er gebeurd (niet gebeurd) met al die kinderen die vanaf dag 1 of in ieder geval eerder dan 6 maanden op hun eigen kamertje (moeten) slapen? Volgens mij zijn er dat namelijk nogal wat. Er kijken erg veel mensen vreemd op als ik met mijn theorie aan kom, waar ik me overigens niets van aantrek. Maar goed, vandaar mijn vraag, nu andersom!
Persoonlijk
Hallo
Zelf deed ik geen oog dicht met de baby op de kamer!
Eigenlijk wilde ik het ook niet, maar de kraamverzorgster had de wieg al naast ons bed staan, voordat ik "met m'n ogen kon knipperen". Resultaat - ik werd van elk kreuntje en steuntje wakker en heb toen bijna een week niet geslapen. En steunen en kreunen deed ze heel veel, want de borstvoeding kwam niet op gang en ik werd ook nog eens ziek.
En bij ons in bed was ook niet zo'n goed idee, want ik was zo bang om op haar te gaan liggen, dat als ik dan uitgeput in slaap viel, bij het omdraaien dat inderdaad bijna deed. Mijn man kon me toen nog net tegenhouden (die sliep dus ook niet, omdat hij de baby moest "bewaken").
Dus voor ons aller welzijn, was het veel beter dat de baby na een week op haar eigen kamer sliep. Konden we allemaal weer slapen.
Dus het zal over het algemeen wel beter zijn met de baby op de kamer, maar hier dus niet.
Vaag
Ja, vaag heb ik het idee dat het voor babies beter is als ze wel bij hun ouders slapen. En dat je meer kans hebt op hechtingsstoornissen bij babies die daar niet mee om kunnen gaan. Maar daar zou ik toch mijn hand niet voor in het vuur durven steken. En gelukkig waren we zelf in de omstandigheid om het wel te kunnen doen. Wel zwaar ja, ik dacht altijd aan die compatient die ik weleens verpleegd had, dan ging ik mooi na 8 uur weer naar huis en hier ging het feest gewoon 24 uur door! Dus ja, ik kan me ook voorstellen dat je er noodgedwongen een andere modus voor vindt.
Regien
Dat is niet te onderzoeken, omdat je geen kinderen inzet bij dit soort onderzoeken. Je kunt niet een groep maken met op-de-kamer-slapers, ergens-anders-slapers en soms-wel-soms-niet-slapers waarin verder alle criteria gelijk zijn. Bovendien moet je die kinderen dan ook nog eens op zeer lange termijn volgen.
Vanuit de ontwikkelingspsychologie én de evolutie lijkt het niet meer dan logisch dat het kleinste en kwetsbaarste wezen het best beschermd wordt. En dus dicht in de buurt is van de ouders. En nu weet ik wel dat we wel meer dingen anders doen dan evolutionair zo gegroeid, maar zo lang de evolutie er nog niet in geslaagd is onze blindedarm niet meer aan te leggen, lijkt me 'apart-slapen' voorlopig nog niet aan de beurt.
Apart slapen is een zeer westers, naoorlogs iets. Dus evolutionair gezien nog maar een zuchtje.
Tirza
Heel concreet
Het risico op wiegendood neemt significant af door de nabijheid van de ouders als het kind slaapt. Dat is in procenten uit te drukken.
Regien
Wat is eigenlijk jouw theorie?
Geen theorie
Ik heb geen theorie. Mijn kinderen gaven allebei heel duidelijk aan wat ze wilden: zo dicht mogelijk bij mij. Dochter ging na een jaar in haar eigen kamertje slapen, zoon is nu 6,5 maand en slaapt nog gewoon bij mij.
Groetjes
Massi
Theorie
Over de noodzaak van het apart slapen van babies en kinderen zijn in de westerse psychologie en psychiatrie theorien dat het de voor de westerse samenleving benodigde individuatie bevordert. Dat je dat vast weet.
Geen theorie
Het voelt voor mij niet goed om mijn kind "zo ver" bij me vandaan te slapen te leggen. Ik wil haar de veiligheid en bescherming bieden in de nacht op de momenten dat ze nodig heeft, zo snel als mogelijk. Naar mijn idee/gevoel creeër ik daarmee een basis van veiligheid waar ze haar leven lang op kan teren. Hoe lang is dat nog nodig? Zo lang ik denk dat het nodig is...ik moet mijn man daar echter wel nog van overtuigen
Linzel
De eerste weken heeft mijn meisje op mijn buik/borst geslapen. Daarna direct aan mijn bed in haar eigen bedje, ik kan haar direct pakken/aanraken zonder uit bed te komen/op te moeten staan.
Mijn man ligt al maanden op een andere kamer omdat hij niet kan slapen met haar 'slaapgeluiden'. Ik vind het echter belangrijker dat mijn kind veiligheid ervaart dan dat mijn man dat doet
Sinds een week slaapt hij weer "thuis" (zo noemen wij dat gekscherend met goede oordoppen en vannacht zelfs zonder: ons meisje slaapt stukken rustiger!
Hier ook op kamer
Leuk draadje, mijn meisje van 6 mnd ligt hier ook nog bij ons op de slaapkamer. Ik vind het heerlijk om haar dichtbij te hebben, heb nog geen nacht door geslapen maar dat komt wel weer. Wij slapen zelf beneden en de kids boven, dus ik hou haar nog een poosje beneden. Nu nog even mijn partner daar van overtuigen. Ze word namelijk wel een wakker, huilt dan 1 minuut en valt weer in slaap. Volgens mij doet ze dit gewoon in haar slaap.
Regien
Hebben wij ook gedaan. Na iets meer dan een half jaar was mijn man het echter zat en heeft hij zoonlief naar zijn eigen bed gedirigeerd. Wij hebben toen nog wel een tijdje met de deur open geslapen.
Aanleiding was trouwens dat zoonlief niet meer in zijn wiegje paste. Had nog het campingbedje kunnen opzetten, maar ik vond eigenlijk wel dat manlief geduld genoeg gehad had. Hij heeft al met al een maand of 4 op een matrasje op zolder geslapen.
Regien
Leg je man uit dat dit is wat je zelf ervaart daar kan geen buitenstaander of opvoedingsboek tegenop, dat zijn je moederlijke gevoelens. Fijn dat je man toch inmiddels weer bij jullie slaapt. Maar vaders gaan daar denk ik soms toch anders mee om. En die veiligheid bieden is hier nog heel lang heel erg nodig gebleven. Uiteindelijk sliep zoon pas met 12 jaar en nu dochter met 13 jaar op de eigen kamer. Maar ja, ze waren in alles een beetje laat. Gelukkig was ex gewend die sliep zelf ook bij zijn eigen ouders, dochter bij moeder en zoon bij vader, gewoon als voorbehoedmiddel.
Anne j
"Gewoon als voorbehoedmiddel"? Leg dit eens uit? Ik ben razend nieuwsgierig, bedoel je dat elke ouder een kind naast zich had zodat er niet nog meer kindjes bij zouden worden gemaakt?
Groetjes
Massi
Voorbehoedmiddel
In die tijd was het daar voor christelijke echtparen niet wenselijk om meer dan 2 kinderen te hebben. Dan heb je genoeg geld voor scholing en ontwikkeling. Ondanks kasten van huizen sliep men bij elkaar op de kamer met de kinderen. En sex heb je regulier niet waar kinderen bijzijn. Dat geeft hier nogal wat bedenkingen maar het is maar wat je gewend bent denk ik. En als het te warm was in een slaapkamer in de zomer ging de hele familie op de grond in de koelere woonkamer slapen. Ik ben nog altijd blij dat we die familievisites gedaan hebben, ik vond het heel verhelderend en relativerend. Overigens wie als kind meer privacy wilde ging naar een ander bed, Of bij familie op dezelfde trap slapen.
Geluiden in de nacht
Ik hoor wel dat ouders niet kunnen slapen van de geluiden van de baby?
Maar kunnen die dan wel slapen met de geluiden van hun partner? Het gesnurk, de winden, het kreunen in de slaap, het hoesten en noem maar op?
Kort
Maar dat had te maken met het feit dat beide kids met 6 weken zich naar boven werkte in de wieg, wat zorgde voor veel gekrijs! Jongste heeft nog 2x weken langer bij ons geslapen omdat ze nacht voeding nodig had, maar daarna sliep zij ook door tussen 23.00 en 07.00 uur en is ze naar haar ' grote' bed in haar eigen kamer vertrokken.
Voor mij was het samen slapen vooral praktisch mbt voeding, daarna had ik het wel gezellig gevonden, maar de kids vonden het minder geslaagd in de wieg!
Dirksmama en marsy
dirksmama: mijn man vindt het ook hoogstirritant dat ik snurk....dus hij ligt niet alleen wakker van babygeluiden
MarSy: ons meisje slaapt in haar grote bed vlak naast ons bed, het wiegje was ook voor haar al snel te klein!
Paste niet
Onze slaapkamer is te klein om het grote bed naast de onze te plaatsen.. Helaas
Zeer lang in couveuse maar echt geen hechtingsstoornissen
mijn tweeling heeft maandenlang in de couveuse gelegen. Ze werden namelijk al na 26 weken zwangerschap geboren. Ik mocht ze iedere dag maar kort vasthouden en 's-nachts lagen ze helemaal alleen in hun couveuses op de neonatologie intensive care. Mijn meiden zijn nu 12 jaar oud, en zijn en waren altijd erg aanhankelijk, heerlijk!
De problemen die ze hebben (helaas kan dat niet anders als je zo vroeg geboren wordt) zijn van andere aard dan gedragsstoornissen. Ik kan dus het hele verhaal van slapen op de kamer bij de ouders dus echt niet onderschrijven. Hechtingsstoornissen e.d. komen daar echt niet uit voort, dus als je het het prettig vindt, moet je het vooral doen. Maar lukt het niet of vindt 1 van jullie beiden het niet prettig, voel je dan vooral niet schuldig. Ik ben geen voor- of tegenstander maar wilde dit wel even meegeven.
Hechtingsstoornissen
Volgens mijn weten is er ook geen onderbouwd onderzoek waaruit blijkt dat kinderen die niet bij ouders slapen hechtingsstoornissen ontwikkelen. Ik vind het eerlijk gezegd nogal een uitspraak. Noem nou alleen het verhaal van Nancy......
Mijn kinderen zijn allebei na een week op hun eigen kamer gaan slapen, zonder enig enkel probleem. Mijn oudste maakte ook echt enorm veel geluid, zijn armpjes bewogen steeds boven het wiegje uit enz enz. Ik werd er helemaal gek van. VEEEEEl meer geluid dan mijn man maakt. Bovendien is het emotioneel nogal anders om geluiden van je man te horen, of de geluiden van je bloedeigen kind. Daar 'sliep' ik op, uit een soort waakinstinct wrs. Dat heb ik bij mijn man niet hoor....
Mijn oudste heeft overigens tot zijn vijfde werkelijkwaar geen nacht bij ons in bed geslapen. Zelfs niet als ie doodziek was. Dat wilde ie niet. Als baby al niet. Hij sliep ook nooit in je armen als baby. DAn bleef ie klaar wakker, om vervolgens overprikkeld te raken. Hij sliep wel heerlijk uren in zijn eigen bedje. Dus de keus was snel gemaakt.
Overigens ben ik ook geen voor of tegenstander. Ieder kind is anders, heeft andere behoeften en reageert anders op een maatregel. Maar hechtingsstoornissen....ik vind het nogal wat....
Pilar
Het gaat toch om wiegendood?
En niet om hechtingsstoornissen? Ik dacht dat als de baby geen geluiden van de ouders naast zich hoort, dat hij dan te diep in slaap kan vallen en 'vergeet' te ademen oid. Geen idee waar ik het vandaan heb trouwens, maar ik heb geen enkel risico genomen 
Roosje
Anne zei dat er mogelijk meer kans was op hechtingsstoornissen....
Vandaar mijn reactie...
Pilar
Ik reageerde niet specifiek op jou hoor, maar op de suggestie dat alleen slapen een verband had met hechtingsstoornissen. Ik had er in elk geval nooit van gehoord, wel van het verhoogde risico op wiegendood.
Volgens
mij wordt samen slapen inderdaad gepropageerd omdat de aanwezigheid van de ouders de kans op wiegendood verminderd. Niet vanwege het eventueel sneller kunnen ingrijpen als er iets zou zijn, maar inderdaad omdat de aanwezigheid risicoverlagend zou werken. Kijk in het archief, met name Jessicah (als ik het me goed herinner) wist daar veel van en die haalde volgens mij ook onderzoeken aan die dit zouden bevestigen.
Aagje
Wiegendood
Ik heb niet het hele draadje gelezen, misschien is het al geschreven:
Een van de adviezen van de Stichting Wiegedood is om kinderen de eerste 6 maanden in de buurt van de ouders te laten slapen, zowel 's nachts als overdag. Ik dacht dat dit een soort standaard zou zijn, maar het verbaast me hoeveel ouders nog steeds een "babykamer" maken tijdens de zwangerschap...
http://www.wiegedood.nl/veilig-slapen
"4. Blijf bij de baby in de buurt.
Laat de baby als het even kan zeker het eerste halfjaar bij u op de kamer slapen. Houd dat ten minste vol tot de baby zich vlot om en om kan draaien. Laat hem ook overdag in uw nabijheid slapen op een rustige plek, maar gebruik liever niet de box als slaapplaats.
Uw natuurlijke waakzaamheid verlaagt het risico."
Pff
"Uw natuurlijke waakzaamheid verlaagt het risico"
Voor zover ik heb begrepen heeft het niets met natuurlijke waakzaamheid te maken, als wel met het feit dat de baby de ademhaling van de ouders gebruikt om de eigen ademhaling te reguleren. In elk geval gaat het erom dat de baby de ouders kan horen, niet andersom!
Sorry (waakzaamheid) + horen?
Sorry, die dat zinnetje over "natuurlijke waakzaamheid" hoorde bij het volgende stuk, over samen in één bed slapen. Ik denk dat het niet slaat op samen in een kamer slapen, want ik heb ook altijd gehoord dat het belangrijkst is dat de baby merkt dat-ie niet alleen is en niet te diep (?) slaapt.
En gaat het alleen om "horen"? Hoe zit het dan met dove kinderen? En veel pasgeboren kinderen kunnen niet zo goed horen omdat ze vocht in hun oren hebben...
Ja, slapen in 1 bed, daar kan ik me bij dat zinnetje wel wat bij voorstellen.
Hoe het met dove kinderen zit, weet ik niet. Ik vraag me af of dat onderzocht is?