onveilige hechting?
Weet iemand wat signalen kunnen zijn van een baby van een half jaar oud, die kunnen wijzen op een onveilige hechting? (in mijn werk heb ik te maken met een baby waarvan de achtergrond onbekend is...)
Huh?
Als je met kinderen werkt, hebben jullie dan niet een deskundige die je om advies kunt vragen. Heel apart om dat op een forum voor ouders en allerlei te doen.
Nuchter advies
Ik heb voor een vriendin van me die gezinsvoogd is hier ook wel eens een vraag gesteld. Ze kon echt wel het advies van collega´s en gedragsdeskundigen krijgen maar had meer behoefte aan nuchter advies van mensen die er dag in dag uit mee te maken hebben (oftewel ouders).
In de praktijk heeft ze veel meer gehad aan de discussies hier dan aan de discussies met de gedragsdeskundige die er niet dag in dag uit mee leeft.
Ik heb geen ervaring met hechtingsstoornis, zeker niet op zo´n jonge leeftijd, maar het enige wat ik kan bedenken is dat zo´n kind behoefte heeft aan voorspelbaarheid en aan vertrouwde gezichten en genoeg lichaamscontact.
Maar misschien weet iemand anders hier meer van.
Niet raar hoor
Waarom is het raar om hier advies te vragen, vragen naar ervaringen?
Je hebt verschillendeinformatiebronnen, op internet heb je ook medische websites, ook over hechtingsstoornis. Maar je hebt hier ook ervaren ouders die er in de praktijk mogelijk mee te maken hebben gehad, en dat is een unieke ervaring waar je ook veel aan kunt hebben.
Ik weet niet wat een hechtingsstoornis kan opleveren aan signalen bij babies. Het is ook niet iets dat je even labelt, maar ik zou in elk geval goed beschrijven wat je opvalt en hoe een kind goed reageert op wat jij biedt. En een waarschuwing: kinderen met autisme kunnen, ook als baby al afwijkend of (prikkels) ontwijkend of angstig/paniekerig of heftig reageren. Het is ook vooral een kwestie van responsiviteit. Verdiep je eens in wat deze baby van jou vraagt, neem wat tijd, wees geduldig en zoek tekst bij at je opvalt.
En bespreek dat dan vooral eerst met de ouders wat je opvalt en wat hen opvalt. En maak er niet te snel een diagnostisch dingetje van, maar meer hoe je nu praktisch met een zo klein persoon omgaat zodat die zich goed voelt.
Bijvoorbeeld als mijn zoon een schrik had van een vaccinatie of zo, dan kon hij even helemaal in zichzelf verdwijnen en zachtjes blijven huilen. Als je hem dan oppakte of knuffeld raakte hij in paniek. Het beste was even bij hem blijven, zorgen dat hij veilig was en wachten tot hij zelf gekalmeerd was en weer meer toegankelijk voor jou toenadering. Zachtjes en rustig en erbij blijven hielp het beste.
Niet te vatten als je van mening bent dat een huilende baby opgepakt en geknuffeld moet worden. Kun je proberen, maar heeft een averechts effect.
En zo zijn er wel meer dingen die jou op een verkeerd been kunnen zetten. Belangrijk is dat je een relatie aangaat met het kind en met de ouders.
Geur
Ik denk dat geur heel belangrijk is. Lichamelijk kontakt ook, maar een kleintje neemt als eerste geur waar (en bij oudjes is dat als laatste verbonden met hun geheugen). Het is puur een lekenmening, geen enkele wetenschappelijke onderbouwing, behalve dan dat ik gezien heb (als toeschouwer) wat geur doet bij oude mensen van wie het geheugen erg verzwakt is.
Dus iets wat een vaste geur heeft zorgen dat dat bij hem/haar blijft lijkt mij erg belangrijk. Verder zou ik ervoor waken een baby van 6 maanden te diagnostiseren.
Tsjor
Nou, Ik vind
als het gaat om een baby die je via je werk meemaakt, en het gaat om een baby met onbekend achtergrond, dat je dat overlaat aan een deskundige. Als jij bij de omgang met deze baby alarmbellen hoort, of je voelt dat er iets anders is dan anders, dan ga je toch niet zelf bedenken wat het zou kunnen zijn? (dit in het geval het een kindje uit een instelling of azc is en je bent een van de medewerkers). Dan informeer je een arts.
Als je op een andere manier bij deze baby betrokken bent, bijvoorbeeld je maakt schoon bij een gezin waar deze baby woont, dan lijkt me dat je de (adoptie?/pleeg?)ouders aanspreekt, zodat zij er eventueel verder mee aan de slag kunnen.
Kan dat al dan?
Bloem "Weet iemand wat signalen kunnen zijn van een baby van een half jaar oud, "
Kan dat überhaupt al bestaan en zichtbaar zijn bij een baby van zes maanden dan?
Ik kan er helemaal niks over vinden en het lijkt me ook sterk.
Wat zie je?
Waar maak je je druk om?
Kan dus van alles zijn
https://alshechtennietvanzelfgaat.nl/hoe-herken-je-de-eerste-symptomen-van-een-verstoorde-hechting/
Een blog waarbij een dochter blijkbaar 'gediagnosticeerd' is met hechtingsproblemen en een aanzet hoe je dat zou kunnen voorkomen. Het is echt alsof ik daar mijn kinderen in zie!
Ja, mijn zoon had ook een periode dat hij passagiers in de metro bekeek tot ze terugkeken en dan ging hij smilen, ik hield hem dan op de arm, voor mij was het gewoon exploratief gedrag en wat hij wilde. Ik heb het nooit aan incidenten gelinkt. Zoon was prima geboren en we hebben elkaar na de geboorte even diep in de ogen gekeken.
Afijn, en met beide kinderen heb ik en had ik een prima band.
En ja, een dysfunctionele vader heeft beslist een impact, maar het autisme kwam dan ook ergens vandaan.
De site
Die Annej hierboven beschrijft van Esther van Groenewegen is erg nuttig als je op zoek bent naar informatie over hechtingsproblemen. Mijn dochter heeft ook een hechtingstoornis en dit is enorm heftig, zij is wel inmiddels 10 jaar.
Er zijn zeker signalen die baby's al op jonge leeftijd kunnen laten zien. Ontroostbaar zijn, of juist nergens op reageren, niet op de verzorger reageren maar wel op anderen, moeite hebben met lichamelijk contact etc.
Ik zou in ieder geval zeker even op de site hierboven kijken, wie weet zou je ook contact met haar op kunnen nemen. Op vrijdagen gaat ze ook live op fb en kan je hier vragen over stellen.
Mocht dit zo zijn, hoe eerder je er bij bent, hoe beter!
Succes!