Karakter baby
De afgelopen weken op reis met baby (11 maanden) weer talloze observaties gedaan van zijn reacties en zijn handelen. Heerlijk om drie weken met baby en man door te brengen in een warm klimaat!
Waar ik maar niet overuit kan is het karakter van zoon, vooral omdat ik hierin zo weinig van mezelf herken. Ik ben zelf redelijk teruggetrokken en graag op mezelf (niet echt een gangmaker op een feestje), ik denk veel na en kan erg genieten van het observeren van mensen. Ik ben wel graag onder mensen, maar bevindt me dan eerder aan de rand van de groep dan er middenin.
Zoon daarentegen zoekt de hele dag contact. Zit op een terras om zich heen te kijken en te zwaaien, als er nog niemand kijkt gaat hij klappen en als er dan iemand reageert werpt hij kushandjes toe. Niet alleen aan knappe serveersters, maar ook aan norse mannen met snorren, die vervolgens verrassend lief zijn tegen een bolle baby 
. Waardoor alle mensen met wie hij contact maakt vervolgens een gesprek komen voeren, waardoor ik niet meer toekom aan rustig mensen observeren...
Verder vind ik zoon tot nu toe vrij 'stoicijns'. Hij vindt eigenlijk alles wel prima, vindt al het eten lekker, slaapt overal goed, vindt iedereen leuk en aardig. Hij kijkt soms wat bedenkelijk bij harde geluiden, maar gaat vervolgens gewoon weer verder met zijn eigen spel. En dat herken ik dan weer wel. Overal goed kunnen aarden, niet zo snel problemen maken en jezelf goed kunnen vermaken.
Zou dit nu een relaxede charmeur in de dop zijn? Herkennen jullie je in het karakter/temperament van je eigen kind/baby?
Maanve
Had zo gehoopt!
Ik had zo gehoopt op reacties van anderen met oudere kinderen. Mijn dochter is nog zo jong dat ik van mening ben dat ik over haar karakter nog weinig kan zeggen, laat staan of ik het herken in het mijne. Overigens ben ik daar wel heel erg benieuwd naar!
Over een aantal maanden kan ik je misschien antwoord geven
5 kids
Ik heb 5 exemplaren en ja in alle kids herken ik wel dingen maar ook weer helemaal niet. Elk kindje is een karakter opzich. Ik ben ook niet zo van het vergelijken. Dus geniet er vooral van, want wat ik zo lees is het een heel leuk een zeer vrolijke baby.
Ik vind
het een ergerlijke gewoonte om een kind als een kloon van jezelf te zien - al is het dan maar gedeeltelijk. Dus ik wilde je plezier niet vergallen
Tirza
Reacties
Regien - Ik vind het ook jammer dat er zo weinig reacties zijn gekomen. Ik was vooral benieuwd of het karakter van een baby iets zegt over hoe het kind is wanneer het ouder wordt. En je kan waarschijnlijk al wel iets zeggen over het temperament van je meisje? Is ze temperamentvol en fel of is zij rustig en afwachtend bijvoorbeeld?
Fiene - Jeetje, 5 kids! Heerlijk, maar ik vind één baby eerlijk gezegd op momenten al pittig...
Tirza - Ik verwacht zeker niet dat zoon een kloon wordt van mij! Ik gun hem zijn hele eigen unieke persoonlijkheid. Maar, dan kan ik me nog wel verbazen omdat de dingen die hij doet zover afstaan van hoe ik ben en de dingen zou doen. Net zoals dat zoon erg blond is, terwijl ik vrij donker ben. Op de een of andere manier een donkere baby verwacht.
Achteraf
Achteraf is het makkelijk om huidige eigenschappen te herkennen in de baby. Ik weet nog wel dat zoon de eerste zes, zeven maanden de rust zelve was. Tuurlijk, hij kon ongeduldig zijn als hij honger had, en hij ging echt niet altijd met een Zen-glimlach om zijn lippen slapen, maar tevreden om zich heen kijken was toch wel zijn hoofddoel in het leven.
Dat ging over. Beschouwend is hij wel gebleven, dat wel. Het is verleidelijk de aard van je kind te duiden, omdat dat het idee geeft dat je hem beter snapt en daarom beter met hem kan omgaan. In de praktijk is de verleiding nog groter om van alles op hem te projecteren en dan verbaasd te staan dat je aanpak vrij vaak de plank geheel misslaat. In theorie probeer ik dus te zien hoe hij is, in plaats van de bedenken hoe hij is. Maar ja, die praktijk, hè.
Maanve
Wat mij trouwens wel opviel is dat karakters ook wel weer veranderen. Bijvoorbeeld mijn zoon, was toen hij baby was hyper actief, rende al toen hij 10 maanden was. Dit is gebleven tot zijn derde jaar, daarna is het de rust zelvegeworden. Grappig toch!
Hier
is mijn ervaring dat kinderen pas na een jaar of 4-5 een beetje opdrogen en hun ware karakter zichtbaar word.
Voor die tijd kan het nog alle kanten op, ik heb er 3 en dit is bij alle 3 het geval.
Grappig
Kortgeleden realiseerde ik me dat ik vroeger bang was dat mijn dochter sloom zou zijn. Ze was als baby en peuter erg makkelijk en gehoorzaam, niet ondernemend en bangig aangelegd waardoor ze steeds een flinke zet nodig had om te gaan lopen, fietsen van de glijbaan e.d. Nu is ze 16 en erg ondernemend en helemaal niet bang uitgevallen. Ze is heel actief op school, gaat op eigen houtje en kosten met vriendinnen naar andere steden en naar meerdaagse festivals. Organiseert inzamelingsacties voor giro 555. Ze vindt het weliswaar eng om onbekende mensen aan te spreken of het woord te nemen in een groep volwassenen, maar dat weerhoudt haar er niet van om als voorzitter van de leerlingenraad in de MR van een grote scholengemeenschap te zitten. Dat had ik vroeger nooit gedacht!
Lief en braaf is ze overigens wel gebleven.
Moeilijk in te schatten
Wat betreft karakter vind ik het moeilijk in te schatten. Ze lijkt tot nu toe heel vrolijk, rustig & meegaand. Een perfecte kopie van haar vader en mij dus Volgens haar vader lijkt ze op mij als ze (opeens) boos wordt, maar ik denk net als Tirza dat je kinderen geen mini-kloontjes zijn.
Wat ik wel heel raar vind, is dat ze zo op mij lijkt wat betreft uiterlijk. Soms kijkt ze me aan, en dan is het alsof er een jeugdfoto 3D is geworden.
Kraanvogel.
Reacties 2
Leuk om uit verschillende reacties te lezen dat het karakter zeker nog kan veranderen. Van heel druk naar rustig of andersom. Misschien komt mijn vraag eruit voort dat ik best wel kan mijmeren over hoe zoon later kan zijn (op vakantie bijvoorbeeld als ik lopende ukjes zag van 2 jaar of pukkelige pubers op surfborden). En dan verheug ik me op alles wat er gaat komen...
En Biene, jouw angst dat mijn baby sloom wordt herken ik wel een beetje . Zelf vinden wij zoon best ondernemend en actief, maar als ik dan kijk op de kinderopvang... Kindjes van 7 maanden die al kunnen staan (doet zoon heel soms), zelf helemaal een broodje eten (zoon doet een paar stukjes zelf en laat zich verder graag helpen). Ik wil eigenlijk niet vergelijken, maar ongemerkt gebeurt dat toch we omdat je zijn groepsgenootjes ook ziet opgroeien.
Maanve
Je weet nooit hoe het uitpakt
Ik heb 4 kinderen maar neem de twee "extreemsten" even als voorbeeld. Zoon 2 was een vreselijke huilbaby. Hij heeft de eerste 9 maanden bijna alleen maar gehuild en daarna ging dat naadloos over in enorme driftbuien. Zeer bewerkelijk kind, dus. Inmiddels is hij 7 en is hij in alle opzichten de makkelijkste van het stel. Heeft een klas overgeslagen op school, is heel ambitieus, vindt alles interessant, heeft veel vrienden, sport graag, altijd vrolijk, blaakt van de energie.
Zoon 3 was een hele rustige baby, echt zo lief en makkelijk! (vandaar dat we er nog wel eentje aandurfden). Nu is hij 4 en een half en ons zorgenkind. Rustig is hij nog steeds, maar ook heel introvert, schuw, verlegen... Op school vindt hij het maar niks (hij is het liefst rustig thuis) hij speelt niet met andere kinderen. Verder groeit hij slecht, plast weer in zijn broek, is vaak verdrietig en als er wat dan ook aan de hand is, slaat hij dicht en krijg je geen contact meer met hem.
Dus nou ja, hoe ze als baby zijn zegt wel iets, maar hoe het verder uitpakt moet je nog maar afwachten!
Karaktertrekken
Bij ons is oudste altijd erg voorzichtig geweest. Liep pas met 17 maanden los, maar heeft ruim 4 maanden daarvoor met zo'n loopwagen gelopen. ook met fietsen was ze langzaam, ze durfde gewoon niet hard genoeg te fietsen om zonder zijwielen te kunnen. Maar ik denk ook dat je als ouders de bevestiging blijft zoeken. Kijk maar, ze is weer voorzichtig. Terwijl de "avontuurlijke dingen" beetje vergeten worden.
Jongste is de doerak. Klom met 9 maanden de glijbaan op, via de glijkant. Fietsen een week na grote zus (die 3 jaar ouder is) zonder zijwieltjes. Overal blauwe plekken en schrammen, omdat ze eerst gaat en dan pas denkt.
Ik denk dat veel dingen er vanaf jongs af aan al "in" zitten, maar dat je veel kunt "sturen" door omgeving, opvoeding en ervaringen.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.