Hoe overleef je een huilbaby

Luna85 schreef op 12-10-2021 om 09:59:

Even ter verdediging van man; hij heeft elke twee weken een dag ouderschapsverlof en doet dan veel huishoudelijke taken en zorgt dan voor de oudere kinderen. Het was de bedoeling dat ik op die dagen flink kon bijslapen, maar hij kan echt niet tegen het gehuil.

Ik kom even binnen vallen, heb nog niet alles gelezen. maar deze opmerking kan ik niet Aan me voorbij laten gaan.

Hij kan niet tegen het gehuil?!!!!??!!! what the F.. en jij verdedigt dat? Jij loopt dag en nacht op je tenen en je man neemt 1x in de twee weken vrij!!? What the F en jij verdedigt dat ook? Dit begrijp ik echt niet. Jij mag ook echt wel wat ballen kweken en voor jezelf opkomen! Je hoeft man niet hiervoor op een voetstuk te zetten. Hij doet gewoon veel te weinig om voor zijn eigen kind te zorgen en jou te ontlasten.

Man kweekt ook maar wat ballen, koopt een noise cancelling koptelefoon en hij gaat maar eens een dag met baby zitten. Net alsof jij wel voor je plezier in dat gehuil zit! 

Ook ga jij je woonkamer en benedenverdieping terug eisen. Man gaat maar lekker boven werken. Anders is het toch geen doen met een huilbaby! Die veranderingen gaan komen als jij voor jezelf op gaat komen.

En ja ik had ook een huilbaby. Wat deed mijn man naast zijn lange dagen werk:

- als hij thuis was meteen baby van mij overnemen zodat ik kon douchen bijvoorbeeld.

- we wisselden elkaar elk half uur af in de avond tijdens de huiluurtjes zodat de last daarvan verdeeld werd.

- man deed de nacht vanaf tot zoontje sliep tot een uur of 3, tot die tijd kon ik slapen. Vanaf 4 uur nam ik het over en sliep man.

- man heeft wel eens hele nachten alleen gedaan omdat ik echt helemaal op was. Ik ben met oordoppen op zolder gaan slapen zodat ik wat bij kon komen.

- man regelde schoonmaakster zodat we daar geen omkijken naar hadden.

- man regelde eten bij familie zodat ik niet hoefde te koken.

- man vroeg zijn zussen langs te komen om mij te ondersteunen/ontlasten overdag twee keer per week.

- in het weekend droegen we zoon om en om een slaapje in de draagzak zodat ik ook momenten had dat m'n handen/lichaam vrij waren.

- man heeft regelmatig extra vrij genomen/eerder naar huis genomen.

Een huilbaby doe je samen! Anders word je gek! Sorry maar word oprecht kwaad als ik dit lees. Kwaad op je man dat hij zich als een lul gedraagt en kwaad op jou dat je dat pikt en ook nog het goed wil praten/hem verdedigt terwijl hij zich als een lul gedraagt.

even een vriendelijkere reactie.. Laat de pop poli, je ouders, een vriendin oid je man een schop onder z'n kknt geven voor jou. Ik kan heel goed begrijpen dat je zelf daar de energie niet voor hebt, maar er moet wel echt iets veranderen. Het gedrag van je man is van de zotte gewoon! Kan gewoon echt niet. En helemaal als jij dus al bij de pop poli zit dan moet je heel goed voor jezelf zorgen, of anderen dat laten doen als je het zelf even niet kan.. jij bent ook belangrijk!  En het is allemaal niet jouw schuld. Je bent super hard aan het werk en je doet zo je best. Maat ook nu, juist nu, mag en moet je aan jezelf denken.

Afgaande op wat je vertelt is de pop poli misschien niet de goede plek. Een huilbaby hoort bij de kinderarts, die kan uitzoeken of er iets aanwijsbaars aan ten grondslag ligt en eventueel laten opnemen. Vraag je huisarts om een verwijzing. Toen ik dat deed zaten we binnen 24 uur bij de kinderarts met onze brulkikker.

Ach lieve mama, kom alsjeblieft voor jezelf op. Geef bij je man aan dat je dit niet meer trekt. Je moet vrij kunnen gaan en staan waar je wilt in je eigen huis. Zéker met een huilbaby. Jullie moeten dit samen doen. Jullie zijn 1 gezin. 

Sterkte! 

RodeKrullenbol schreef op 12-10-2021 om 23:04:

Wie het meemaakt dat een leidinggevende thuis zijn vaderlijke verantwoordelijkheden ontloopt, doet er wellicht goed aan om als volgt door te pakken, teneinde het probleem eens en voor altijd te finelizen.

Op een welgekozen moment spreek je hem dwingend aan met de woorden: “Ik breng je maar even in the know; onze toko kent een issue. Ik ken je vanouds als een echte teamplayer, maar de laatste tijd ervaar ik een gebrek aan synergy tussen ons beiden. Als stakeholder in ons gezin – met de komst van onze derde zo’n beetje een middelgroot kleinbedrijf – wil ik onderstrepen dat onze levenssituatie zó niet echt sustainable meer is. Hier even de Stavaza.

De manier waarop en de frequentie waarin onze baby huilt is iconisch! Door het bijkomstige slaapgebrek voel ik me echt episch rot. Dat is een no-brainer, nietwaar? Sorry dat ik nu de lead neem om even met je te levelen, maar het is de hoogste tijd om onze huidige practice op basis van een al te strikte taakverdeling uit te faseren. Deze is gewoonweg niet doable meer.

Ook al is voor kinderen zorgen mijn core competence; mijn can-do stijl van leven begint me enigszins op te breken. Inmiddels moet ik wel erg veel ballen in de lucht houden. Graag zou ik nu wat piketpaaltjes slaan, opdat ik eindelijk weer eens mijn slaaptarget kan halen. Zullen we na de Vrijmibo even zitten voor een PG in de vorm van een 1-1 bila’tje? Hopelijk komen onze neuzen dan weer één kant op te staan.

Weet dat ik al cross-mediaal ben gegaan door mijn probleem voor te leggen aan OO. Bovendien heb ik een aantal buufs als sparringpartner. Het goede nieuws? Een verandertraject vergt helemaal geen rocket science!

In de eerste plaats dienen we onze agenda’s wat vaker en zorgvuldiger te syncen. Als ik benchmark met de buren? Nou, dan kun jij je focus echt wel wat meer verleggen naar het tackelen van het probleem dat onze derde nog niet helemaal ‘up to speed’ functioneert! Ben je bereid en in staat tot schakelen?

Zo niet; what about uitbreiding van onze taskforce? Wie zouden we kunnen recruiten? En wat zou je bereid zijn daarvoor af te tikken? Gezien jouw desinteresse in de kinderen en het huishouden lijkt het mij eerlijk gezegd een game plan dat het helemaal gaat worden! Geef je me een go voor het inhuren van wat extra human recources? Zoveel K hoeft dat niet kosten op jaarbasis. Al helemaal niet als we zo’n jong en dynamische babysitter marktconform uitbetalen. Pak jij dit even op? En koppel het even terug naar mij als je de trouble hebt geshoot, wil je?”

Goede kans dat jullie dan weer met een schone luier kunnen beginnen.

Deze tekst. En dan naar zijn werk mail gestuurd. 

To ik heb het zo met je te doen he! 
Je bent een super lieve en goede moeder, als het weer zwaar wordt onthoud waar je het voor doet en dat is voor je kleine schatje🧡 je doet dit allemaal voor je kleine omdat het belangrijk is dat hij zich veilig en goed voelt en daar slaag jij zeker in als moeder dus laat je niks aanpraten! 

Vader daar in tegen die faalt... zwaar! To wat vind je hier nu van? Van de denkwijze van je man? Heb je al eens aangekaart dat je er door heen zit, totaal geen steun van hem krijgt, en dat dit niet de manier is hoe het nu gaat? En daarmee bedoel ik niet met de baby maar ik bedoel hem! Je man. 

To je doet alles alleen en zelf, wat doet hij daar nog? Kan ie niet ergens anders gaan wonen ofso want eerlijk gezegd lees ik hem alleen maar als een lastpak, een soort van extra kind die een speciale handleiding heeft.. 

Ik wil echt niet respectloos zijn naar jou en over je man maar ik probeer echt gewoon eerlijk te zeggen hoe ik het zie. Je doet al alles alleen en hij is alleen maar een extra gewicht daaraan..

Ik weet dat de situatie al stressvol en vermoeid genoeg voor je is, maar dit kun je echt niet door de vingers zien in de hoop dat het overwaait, dit is niet gezond, voor jou niet en voor de kinderen niet. Want mama is de draaiende motor en als die straks uitvalt door al dat extra gewicht van je man, dan heeft straks niemand iets meer aan je.

Sommige gewichten moet je lozen, ja dit klinkt zo van schop hem de deur uit, en is allemaal zo makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het er zit meer achter dan alleen vervelende momenten.

Maar ik bedoel gewoon met andere woorden, meid stand up! Geef hem een schop onder zn ballen en pik deze onzin niet!  Jij draait voor je gezin en laat alsjeblieft niet toe dat je man die er totaal geen aandeel in wil nemen jou straks breekt waardoor je kids ook niks aan je hebben en hij gaat het niet overnemen...

Ps hij vind dat je je kleine verwent omdat je hem meteen pakt wanneer hij huilt, met andere woorden hij vind dat de baby zichzelf moet helpen, terwijl meneer die volwassen is het niet eens kan opbrengen in een andere kamer te werken ?

Sorry nogmaals ik wil echt niet respectloos overkomen, maar pfff je kan wat hebben hoor, meer dan dat je man denkt, ziet, of merkt. want khad hem met zn werk en bed in de schuur gezet, en dan had ie ng geluk want zit ie in ieder geval droog.

Praat met elkaar, gooi alles eruit hoe je je voelt en dat je op bent met hoe het nu gaat. Tis nu tijd om te praten, wachten tot een goed moment heeft geen nut dan gaat er een onderdoor straks.

En nogmaals, je doet het super als moeder! 100%. Je kids zullen je later dankbaar zijn🧡

Ga aub met de huisarts praten. Wij hadden ook een huilbaby en ik zat er echt doorheen.
Gesprek met huisarts gehad. Nadat ze door de gehele medische molen was gehaald (in het ziekenhuis waar ik na de bevalling lag vonden ze ook al dat ze extreem veel huilde, ze kon niet op zaal liggen , haar wiegje stond bij de verplegerspost ) en thuisobservatie hadden gehad.
Kwam er een gesprek met man, huisarts en ik. Dochter was blijkbaar getraumatiseerd door bevalling. En de voorspelling was dat dit zou blijven totdat ze 3/4 maanden was. Er moest vd huisarts een plan komen om mij te ontlasten. Observaties gaven ons gelijk. Lottekind huilde letterlijk de hele tijd behalve als ze sliep of at. Druk werk van man telde niet. Of zoals de huisarts zei , in het beste geval  wil je vrouw straks scheiden zodat ze nog maar 50% zorg hoeft te geven. In het slechtste geval wordt ze opgenomen en heb je 100% de zorg. Dit kunnen we voorkomen door nu in actie te komen.
Man nam gedeeltelijk zorgverlof op. Begon later met werken zodat hij ook nachten kon doen. Of juist de ochtend en dat ik dan kon blijven liggen. We verdeelde letterlijk de nachten.Als hij thuis kwam van werk, kreeg hij de baby en vertrok ik voor 2 uur. 
2x per maand sliep ze bij mijn ouders,2x per maand bij mijn schoonouders. Zo konden we 1x per week echt goed slapen. 
We droegen koptelefoon. En als het me echt te erg werd, moest ik met een kopje thee in de tuin gaan zitten. Baby in de box neerleggen, zo zag ik haar door het raam. Even uit de situatie en het gehuil stappen.
Even 5 minuten rust. Zodat ik er daarna weer voor haar kon zijn.
Gelukkig kwamen ook vrienden langs om met haar te wandelen.Na 4 maanden stopte het. En werd ze het liefste en makkelijkste kind ever . Maar vrienden hebben het er nu na bijna 15jr nog over. Wat kon Lottekind krijsen.  
Het gesprek met de huisarts was echt mijn redding.

jeetje wat speelt hij een afschuwelijk spel met jou, zonder dat jij de spelregels kent.
Hoe wil je het gaan aanpakken als hij thuis komt?
En weet iemand in jullie omgeving dat hij niks doet met én voor de kinderen?

Luna85 schreef op 13-10-2021 om 19:21:

Ik denk eigenlijk dat hij hartstikke overspannen of in de war is. Zo ken ik hem helemaal niet namelijk. Mijn man kan op sommige situaties heel apart reageren, maar het is geen slechte man. Zeker niet voor de geboorte van onze zoon. Misschien maakt het slaaptekort hem echt gek, of het gehuil. Maar hij moet dat zelf maar even uitzoeken.

Het maakt niet zo veel uit wat het is. Ik denk dat het supergoed is dat je je grens hebt aangegeven en je moeder hebt gevraagd. 
Gelijktijdig, het is echt niet fijn zo. Misschien is de tip van je op jezelf en je drie echte kinderen concentreren wel de beste. Maar zou je iemand anders (een broer of vriend van hem of zijn vader) eens kunnen vragen om eens met hem contact te leggen om te zien hoe het gaat. Want misschien is je zorg over hem wel terecht, maar echt even niet passend bij de zorg voor jezelf en je baby. 
En echt, vraag gerust meer mensen om ervoor te zorgen dat je even rust hebt. Je merkt hier hoe graag mensen je even helpen.