Baby van 9 maanden weigert weer de fles

Momenteel zit ik met een probleem waar ik niet echt uit kom. Misschien hebben jullie de gouden tip om weer wat balans aan te brengen. Het is een lang verhaal, maar ik heb wat dingen toegevoegd voor de context.

TL;DR: Baby van negen maanden was flesweigeraar, heeft daarna zes maanden de fles gepakt, maar is na een vakantie zonder fles weer gaan weigeren. Baby haalt gemiste voedingen op de opvang in bij mij in de avond en nacht.

Baby krijgt vanaf het begin eigenlijk zonder problemen borstvoeding. Vanaf dat baby zo'n zes weken oud was heb ik regelmatig geprobeerd een flesje gekolfde melk aan te bieden. Het eerste flesje van zo'n 30 ml ging goed, dus ik was blij. Daarna werd het lastiger en ging er af en toe maar 10 ml in. Ik heb het vooral een beetje laten rusten, gezien hier nog een peuter rond loopt en het vaak al druk genoeg was. 

Toen baby na mijn verlof met drie maanden naar de opvang ging, werd de fles geweigerd. Baby leek het niet echt snappen en kreeg niks binnen. In eerste instantie haalde ik baby eerder op; na een paar keer ben ik tussen de middag (gelukkig werk ik thuis i.v.m. corona) op de opvang gaan voeden. Ze bleven daar de fles aanbieden en dat had effect. Na drie weken werden er gelukkig flessen gedronken en dacht ik van het probleem af te zijn.

In december is baby drie weken niet naar de opvang geweest vanwege vakantie en feestdagensluiting van de opvang. In die periode geen flessen gegeven, maar gewoon bij mij laten drinken. En ouch! Dat had ik beter niet kunnen doen. De flessen worden sindsdien weer systematisch geweigerd. Soms gaat de speen in de mond en wordt er wat op gekauwd en mee gespeeld, maar meestal wordt de fles resoluut weggeduwd. Baby krijgt inmiddels ook vast voedsel (fruit, brood, groente, tussendoortjes), maar eet geen grote hoeveelheden. Echter, de behoefte aan melk blijft natuurlijk. Overdag naar de opvang gaan om te voeden doe ik niet meer. Baby is ook helemaal niet ontevreden. Die is gewoon vrolijk en slaapt er ook goed. Maar bij thuiskomst moet er meteen gedronken worden. En later op de avond ook. En midden in de nacht ook. Ik zit nu op vijf voedingen (op zich helemaal prima), maar dan wel allemaal 's avonds en 's nachts. Ik begin toch wel tegen de gebroken nachten aan te lopen, maar baby vertikt het om het anders te doen.

Op dagen dat baby thuis is wordt er overdag wel bij mij gedronken, maar ook daar ligt afleiding op de loer. Dat moet dus het liefst in een donkere ruimte zonder al te veel prikkels. Maar ja, baby is negen maanden, dus dat hoort er ook bij. Het gedrag van de opvangdagen begint alleen wel de overhand te krijgen, ook op 'thuisdagen', en het lijkt een gewoonte om zoveel voedingen te nemen op het moment dat ik eigenlijk wil slapen.

We hebben al van alles geprobeerd, maar baby vertikt het om het anders aan te pakken. Melk in een fles, in een tuitbeker, in een rietjesbeker, in een gewone beker, aangemaakt met pap (dat lukt een beetje, maar duurt heel lang en is hooguit vervanging voor 50 ml), kunstvoeding, gekolfde melk, verschillende houdingen, personen, temperaturen, locaties. Ook water in plaats van melk werkt niet. Meer eten met vocht erin aanbieden werkt niet. Baby eet gewoon nog niet zo veel en heeft echt melk nog als hoofdvoeding. En dat vind ik ook helemaal niet erg en ik snap ook best wel dat het fijner is bij mama, maar het zou fijn zijn als ik niet constant paraat hoef te staan alsof ik weer een newborn heb die elke drie uur dorst heeft.

Is dit herkenbaar? Heeft iemand nog een gouden tip? Anders voorzie ik een paar zware maanden tot het moment dat baby een ander eet- en drinkpatroon ontwikkelt.