Baby's van 2023 kletstopic
Er is de afgelopen tijd veel geschreven in zwangertopics, dus hierbij een vervolgtopic nu er baby's zijn!
Wees welkom (ook als je niet in die andere topics schreef) en schrijf hier gezellig mee, over mooie/grappige momenten, even lekker van je af klagen, stel je hulpvragen, deel ervaringen etc. etc. Over de baby's en alles wat erbij komt kijken: kraamvisite, bemoeienissen van (schoon)familie en anderen, opvang, eerste ontwikkelingen, spuitluiers, vermoeidheid, opvoedkwesties, wat dan ook.
@Afrodite: ik denk dat je nu een afspraak op CB had bij de arts toch? Wellicht kan je de volgende keer een beter advies krijgen bij de jeugdverpleegkundige. Die is volgens mij meer gericht op de opvoedkundige zaken (en de arts meer op de medische). Hier kan je trouwens ook een whatsapp bericht sturen naar het CB, de 2 ervaringen die ik daarmee heb zijn tot nu toe erg goed, vooral makkelijk om even een fotootje door te sturen met je vraag erbij.
Qua kraamvisite: misschien makkelijker om voor jezelf een limiet te stellen met bijv. maximaal 2x doordeweeks en 1x in het weekend bezoek. Als die plekjes "vol" zijn dan wordt het gewoon 1 of meer weken later.
Hoe bevalt het trouwens om alleen met de baby thuis te zijn? Hier gaat mijn man volgende week ook weer aan het werk, dat zal wel even wennen worden. Vooral met bijv. ontbijt/lunch maken, naar de wc moeten of de was doen. Nu zijn dat toch de momenten waarop 1 van ons even zoon vermaakt (als hij niet slaapt).
Hopelijk is de stuwing inmiddels weg! Hier gaat borstvoeding nog steeds prima. 's Nachts voeden is gelukkig ook niet zo vermoeiend als ik vooraf had gedacht, hormonen helpen goed mee geloof ik 
Meestal wil hij rond 23:00, 2:00, 5:00 en 8:00 drinken, met tussendoor dus steeds zo'n 2,5 uur slaap. En dan liggen we vaak nog tot een uur of 10 of 11 in bed voor we opstaan, waarbij het een beetje variabel is hoeveel onze zoon dan nog slaapt.
@Jillz: hoe gaat het inmiddels bij jou, nu de drukke kraamweek achter de rug is?
Verder gaat het hier best prima 
Mijn eigen conditie wordt langzamerhand ook weer steeds beter. Nog wel wat last van een soort trekkend/pijnlijk gevoel van een hechting (oid?) bij het lopen. Misschien binnenkort de verloskundige eens bellen of dat normaal is en of die hechting eruit kan als hij er inderdaad nog zit. Alhoewel ze er vanzelf uit hadden moeten vallen natuurlijk, het is inmiddels ook alweer 3,5 week geleden.
@Masatu: ja, de eerste afspraak was idd bij een arts. Goed om te weten dat de verpleegkundige daar meer bij kan helpen. Hoewel, wij zijn zelf aan het dokteren geslagen en ik ben nu verdiept in het boek Regelmaat en inbakeren van Ria Blom (die ene van rust reinheid en regelmaat). Zoon blijkt dat inbakeren goed te kunnen gebruiken om tot rust te komen, zwaait veel met armen en benen. Eerst hadden we de Puckababy Piep, maar inmiddels de swaddle me van Meyco. Bij die laatste zijn de armen ook ingebakerd en dat helpt beter. Nu nog de regelmaat erin zien te krijgen, gaan we volgende week intensief mee aan de slag, want daar moet je een paar dagen voor uittrekken zonder visite of afspraken, zodat je de volledige focus op je baby hebt. Prima, we hebben toch weinig visite. Vandaag komt mijn leidinggevende (totaaaaal geen zin in, lang verhaal, ik mag hem niet zo).
Het alleen thuis zijn gaat redelijk goed, afhankelijk van hoe makkelijk zoon zich laat wegleggen en de hoeveelheid klusjes die ik voor mezelf heb bedacht. Ik heb nu eigenlijk alles afgevinkt (dode bloemen opruimen, vaas afwassen, naaiverstelwerkje, mailtje sturen) dus nu alleen nog het verder lezen van dat boek. Of ik begin in een nieuw boek dat ik van de bieb heb gehaald, kan ook nog. Maar over dat alleen thuis zijn: dat is maar 2 dagen in de week. De andere 2 dagen werkt man thuis en op woensdag is hij vrij. Als ik straks ook ga werken, gaat zoon woensdag en vrijdag naar de opvang en neemt man de donderdag vrij. Ik ben dan maandag en dinsdag vrij.
Qua weer in vorm komen: ik vind het jammer om te zien dat de weegschaal al even niet meer terugloopt. Er zit echt nog minstens 7 kilo te veel aan om weer terug op m'n startgewicht te komen (van de 13 die ik ben aangekomen) en dat startgewicht was ook al aan de hoge kant. 10 kg eraf zou mooier zijn. Of eigenlijk is 15 voor mijn bmi beter, maar dat zal wel erg moeilijk worden. Waar ik vooral van baal is de extra rol laag op m'n buik, die bij m'n broeken in gepropt moet worden. Daardoor kunnen mijn gewone broeken of niet dicht, of het ziet er gewoon echt niet uit, alsof ik een kussen in m'n broek heb zitten. Maarja, doordat het litteken van de ks in de plooi van die rol zit, weet ik niet of dat ooit beter wordt. Ik heb gewoon vel over, dus ik verwacht niet dat buikspieroefeningen veel effect zullen hebben. Morgen is het 6 weken geleden en dan heb ik een telefonische afspraak met de gyn, zal eens vragen of ik dan voorzichtig aan mag beginnen met banen zwemmen om weer wat conditie op te bouwen. Een heleboel sites over herstel na bevalling gaan over vaginale bevallingen, dus ik weet niet goed wat ik nu wel en niet mag. Mijn sport (dansen op muziek met daarnaast veel oefeningen voor buik/borst/been) zal ik voorlopig nog niet mogen doen, is best heftig met veel springen enzo. Wel jammer, want heb daar wel zin in.
Trouwens, gênant dingetje misschien, maar man en ik hebben dus ook alweer seks gehad. Misschien wel erg vroeg, vond het ook een beetje spannend. Maar aan de ene kant dacht ik dat je 6 weken moest wachten, hoewel ik ook wel lees "als het vloeien gestopt is". En tja, ik slik vanwege mijn endometriose de pil alweer 2 weken dus wat dat betreft zitten we veilig. Ik had alleen nooit verwacht zo vroeg alweer zin te hebben. Tijdens de zwangerschap niet veel gedaan en verder heb ik ook niet een extreem hoog libido ofzo... Hoe is dat bij jullie, meteen al aan de anticonceptie en/of alweer van bil geweest? Als je het wil delen natuurlijk, is wel heel privé...
Ik lees hier alles maar reageer even selectief 
geen genante vraag hoor Afrodite. Hoort er toch bij. Mijn libido was prima en ging na 6 weken aan de borstvoedingspil. Hebben 6 weken gewacht omdat ik me wel aan die richtlijn wilde houden. "Als het vloeien is gestopt" was bij mij al na een paar dagen maar ik had wel mega veel hechtingen, en geen zin in infecties enzo. Alleen ondanks dat ik het echt wou lukte het niet ivm pijn. En die pijn is wel een jaar gebleven, ik denk een te strakke hechting of iets dergelijks. Inmiddels zijn we bijna 2 jaar verder en ben ik dus zwanger van de tweede, en helemaal zoals vroeger (volledig pijnloos) is het nooit meer geweest. Ik ben wel naar de bekkenfysio gegaan (hielp niks) maar verder geen oplossing geëist omdat ik wist dat een 2e kind de boel toch weer zou openhalen en dan kan ik weer van voor af aan beginnen. Als het na deze bevalling weer slecht gaat ga ik er wel werk van maken.
Qua slapen heb ik hier het boek Baby in een droomritme staan. Tijdens de zwangerschap deels gelezen, maar nu totaal niet mee bezig. Hij valt nu eigenlijk alleen in slaap na/tijdens een voeding of op ons/tegen ons aan. Als hij slaapt is hij wel prima weg te leggen in cosleeper ('s nachts) of babynestje (overdag) en slaapt dan ook prima door. Zelfstandig in slaap vallen en een "ritme" komt vast wel een keer.
Ik zit nu vrij constant op 3kg boven startgewicht (en was +/- 12kg aangekomen tijdens de zwangerschap). Dat is helemaal prima, zeker ivm borstvoeding is wat extra reserve wel een goed idee. Mijn normale broeken zitten nog net niet lekker dus ik draag nu nog mijn zwangerschapsbroeken.
Hier nog geen seks gehad, tijdens zwangerschap overigens ook niet/nauwelijks. Ik vloei ook nog een beetje en zeker met knip & hechtingen lijkt het mij ook niet zo'n goed idee, eerst dat maar eens volledig laten herstellen. Anticonceptie nog niet over nagedacht, maar ivm wens voor een tweede (nouja, niet nu natuurlijk) eigenlijk geen zin in hormonale anticonceptie, dus ik denk condoom en/of niet rond ovulatie.
Mijn gewicht is weer zoals voor de zwangerschap, maar ik was toen ook te zwaar. Hopelijk gaat het nog weer wat omlaag.
Seks is hier wel een dingetje aan het worden. Ik heb zelf altijd een vrij hoog libido gehad, en vriend ook. Tijdens de zwangerschap was het aan het einde wat minder maar dat was echt de laatste anderhalf maand zo’n beetje. Ik heb helaas best wat scheurtjes over gehouden aan de bevalling, en het vloeien duurde bij mij 7 weken. Toen een week niet en toen werd ik voor het eerst ongesteld. In de tijd ertussen en erna hebben we seks gehad maar het voelt voor mij nog niet helemaal goed. Vooral aan het begin doet het pijn. Waar ik meer mee zit is de anticonceptie. Ik gebruik nu niets en dus zijn we wat aan het stoeien met condooms, maar zijn hier allebei eigenlijk niet dol op. Ivm met een mogelijke tweede kinderwens wil ik liever niet aan de pil omdat het bij mij vorige keer erg lang duurde voor ik weer een normale cyclus had. Dat gedoe met condooms + pijn aan het begin zorgen ervoor dat mijn libido ver te zoeken is. Ik merk soms een lichte frustratie hierover bij mijn partner ook al dringt hij nergens op aan.
Mijn verlof zit er nu officieel op maar ik heb nog twee weken vakantie. Deze week heb ik al wel een werkoverleg op kantoor. Ik kijk echt zo op tegen het weer moeten werken. Ik had het nooit verwacht want ik vond werken altijd wel leuk maar ik vind het verschrikkelijk om weg te zijn bij de baby. Ik heb laatst een keer geoefend met een uitje van 4 uur, en ik trok het nogal slecht. Straks 9,5 uur van huis zijn lijkt me afgrijselijk 
Baby is inmiddels ruim twee weken oud en ik vind het zwaar. Man is sinds maandag weer drie dagen per week aan het werk. De dagen dat hij thuis is gaat hij liefst de hele dag op pad met de oudste. Wat dus betekent dat ik vrijwel de hele tijd alleen ben met baby.
Onze baby is een rustig meisje tot ze honger heeft. Het lijkt wel nooit genoeg. De meeste voedingen duren oneindig en lopen gewoon over in de volgende voeding. Regelmatig is ze drie uur achter elkaar wakker. Ze valt eigenlijk ook alleen bovenop mij in slaap. Waarna ik haar als ik geluk heb na een half uur weg kan leggen. Tegen die tijd voel ik mij vaak uitgeput en leeg van het eindeloos borstvoeding geven en eigenlijk is dan de tijd dat ze slaapt ook te kort om echt bij te komen. Snachts weigert ze überhaupt om terug haar eigen bed in te gaan na de voeding dus vanaf een uur of twee ligt ze altijd tegen mij aan.
Regelmatig vraag ik man of hij dan baby vanaf zeven uur mee naar beneden wil nemen maar vaak komt hij na een half uur al terug. Want twee kinderen is zogezegd te veel. Het lullige is hij krijgt veel hulp bij de oudste die mag geregeld even ergens een paar uur spelen, maar in plaats van mij dan even te ontlasten gaat hij sporten.
Ik voel me er echt heel eenzaam in. Ik ben dolgelukkig met dit kleine meisje dat is het niet en als ze dan eens echt lang slaapt dan kan ik ook intens blij zijn. Maar als ik dan zoals nu na een nacht nauwelijks slaap al weer twee uur aan het voeden ben dan tel ik de weken af tot ik gewoon weer mag werken.
Als ik dat aangeef bij man beloofd hij of wel beterschap of komt met allerlei excuses waarom hij niet meer kan helpen..
Jillz 
Lastig, aan de ene kant zou ik er even flink ruzie om maken, maar ik kan het me goed voorstellen dat je er geen energie voor hebt en al helemaal geen zin. Maar zo te lezen loop jij op je tandvlees. Moeilijk, ik zou willen dat ik een goed advies voor je had. Ook wat dat slapen betreft: aan de ene kant dachten/vonden wij: zoon is nog zo klein, hij heeft die geborgenheid van bij ons zijn gewoon nodig. Maar ja, de hele dag een kind aan je vastgeplakt is ook niet handig. Mede daarom zijn wij begonnen met het inbakeren (ook omdat zoon zichzelf wakker schopte en sloeg). Ik weet niet of jouw dochter ook die onrust heeft, anders zou dat inbakeren misschien kunnen helpen om iets langer (en niet op jou) te slapen. Maar ja, zoon is vandaag 6 weken, dus wel een verschil met jouw 2 weken oude dochter.
Wat de pil betreft: ik slik hem niet per se voor de anticonceptie, maar omdat ik ivm endometriose niet ongesteld mag worden. Hoe vaker ik ongesteld word, hoe meer kans op verklevingen en onvruchtbaarheid. Dus het is stom gezegd gewoon noodzakelijk, terwijl ik liever gewoon even geen hormonen in m'n lijf had, gewoon puur natuur. Maar ja, helaas. Wel kak dat ik als bijwerking dagelijks hoofdpijn heb. Vandaag telefonisch contact met de gyn, haar maar even vragen of dat minder kan worden of dat ik dan moet overstappen naar een andere pil.
Hier maakt zoon trouwens heel veel geluid in z'n slaap. Een soort kreunen, maar ook iets wat lijkt op lachen en de keel schrapen. Ik weet niet precies wat het is, zal vast niet iets ernstigs zijn, maar het houdt mij dus wakker, waardoor ik na de voeding van 04.00 wakker blijf. Heel irritant. Iemand enig idee wanneer dit gepruttel minder wordt (en ik dus meer slaap terugkrijg)?
Overigens: ik denk dat bij mij seks toch een ander verhaal is dan bij degenen die vaginaal zijn bevallen. Bij mij is daar immers niets gebeurd, dus ook geen schade ofzo in dat gebied. Hoogstens verzwakte bekkenbodem maar die ben ik alweer een beetje aan het trainen (als ik eraan denk). Doen jullie dat ook braaf, die oefeningen? En buikspieroefeningen?
Trouwens, Jillz, dat lange drinken... Drinkt je dochter wel op de goede manier? Is ze niet te moe om goed te drinken waardoor ze te weinig binnenkrijgt, waardoor ze weer vermoeider raakt en ook te moe/oververmoeid en te hongerig is om in slaap te vallen? Of kan het zijn dat je te weinig voeding produceert en dat ze daardoor te weinig energie heeft? Geen idee hoor, hopelijk beledig ik je niet, maar misschien is het iets in die richting.
@Jillz, het klinkt heel pittig en zwaar voor jou. Hoe oud is je oudste, oud genoeg om een filmpje met jou te kijken oid? Dan zou je het misschien ook nog eens wat vaker om kunnen draaien; baby naar papa en oudste bij jou in bed voor een middagdut/filmpje kijken of iets anders waar jij energie van krijgt. Wat heb je verder nodig denk je?
Zou steun van ouders/zus/vriendin nog kunnen helpen? Als mijn net bevallen vriendin zou vragen of ik even een uurtje met haar dochter zou willen wandelen/knuffelen/rondlopen zou ik dat echt met liefde doen, maar ik zou wel moeten weten dat het nodig is, snap je? Anders zou ik denken: ik laat ze nog even want net bevallen.
Verder klinkt je man een beetje als een flapdrol dat hij de zorg voor twee kids zwaar vind..kom op zeg. Maar dat vind je vast zelf ook en heb je ook al bij hem aangegeven. Je doet het heel erg goed Jillz maar die eerste weken kunnen echt pittig zijn. Denk je wel dat je dochter genoeg voeding binnen krijgt? Anders zou je nog een lactatiekundige mee kunnen laten kijken. Sterkte vrouw. Jij kan dit.
Bedankt voor het mee denken. Het is inderdaad honger waardoor ze niet in slaap valt. Alleen dat heeft volgens mij weinig te maken met hoeveel ze drinkt. Aan de borst drinkt ze goed en gretig. Als ik kolf (tussen de voedingen door) dan kolf ik in een kwartier tussen de 100 en 150ml. Na de meeste voedingen geef ik nu gekolfde melk uit de fles om zo in elk geval te voorkomen dat ze uren gefrustreerd aan een lege borst ligt. Gisterenavond heeft ze voor het slapen 200ml gekolfde melk gedronken en toen hoopte ik dat ze het daar dan wel even op volhield maar nog geen drie uur later was ze weer zo hongerig dat twee (of eigenlijk 4) borsten niet voldoende waren terwijl ze echt goed vol zaten.
Overigens groeit ze verder heel gemiddeld dus ze heeft het blijkbaar ook echt nodig om goed te groeien. Ik eet inmiddels als een bouwvakker en drink bij iedere voedsessie een halve liter water. Na elke voeding eet ik ook zo veel mogelijk gezonde vetrijke of eiwit rijke producten. Dus het is ook niet dat ik zodanig voedingsstoffen te kort kom dat de melk niet voedzaam is.
Als ze eenmaal slaapt, slaapt ze heel rustig. Ze maait niet met armen en benen, heeft geen zichtbare buikkrampen en maakt nauwelijks geluid in haar slaap. Dus ik heb niet het idee dat inbakeren gaat helpen.
Overigens heb ik wel wat ruzie hierover gemaakt met partner. Want die weet het ook telkens te presteren om dochter uit te besteden en dan bijvoorbeeld te gaan sporten, klussen in huis, serie te kijken etc. En dan als dochter thuis is te zeggen ik ga boodschappen doen. Waarvan we weten dat dochter liever niet mee gaat dus dan zit ik rustig weer bijna een uur met twee kinderen. Hij had zelfs bedacht om deze week naar een werkborrel onder etenstijd te gaan (gewoon voor de lol geen speciale aanleiding). Baby is rond etenstijd altijd aan het clusteren, waardoor man mijn eten in hapklare blokjes moet snijden zodat ik kan eten en voeden tegelijk. Dus ik vroeg hoe hij dacht dat ik dan oudste ging laten eten en op bed ging krijgen. Terwijl hij na een half uur met twee kinderen die ochtend mij al weer kwam wekken omdat de baby zogezegd bleef huilen. Ik was zo kwaad.
Omg Jillz ik voel gewoon plaatsvervangende woede. Zo genaaid van je man. Hoe reageert hij als jullie ruzie maken? Ik zou bereid zijn dit flink op de spits te drijven.
Qua borstvoeding: bij mij was het bij de eerste weken ook zo. Denk de eerste 4-6 weken was ik gewoon een melkkoe en zeker savonds van 6 tot 11 zat ik aan de bank geplakt met baby.
Aviendha schreef op 12-07-2023 om 10:40:
Omg Jillz ik voel gewoon plaatsvervangende woede. Zo genaaid van je man. Hoe reageert hij als jullie ruzie maken? Ik zou bereid zijn dit flink op de spits te drijven.
Qua borstvoeding: bij mij was het bij de eerste weken ook zo. Denk de eerste 4-6 weken was ik gewoon een melkkoe en zeker savonds van 6 tot 11 zat ik aan de bank geplakt met baby.
Het is wisselend hoe hij reageert. De ene keer dat hij er ook niks aan kan doen dat ze alleen bij mij rustig wordt. Maar met ideeen van mijn kant zoals trek je shirt uit zodat jullie huid op huid liggen of doe haar in de draagdoek zodat ze lekker hangt doet hij niets.
Als ik verwijt dat hij steeds weg is en mij alleen laat dan is het of ik doe dat ook voor ons (spullen halen om te klussen in huis bijv. en het is hier bepaald geen bouwval dus absoluut geen prioriteit voor mij) Of als het is omdat hij is gaan sporten, winkelen, verjaardag, serie kijken dan wordt hij boos en zegt het is niet omdat jij nergens heen kan ik dan ook maar niks meer moet doen.
De andere keer is hij begripvol en beloofd de baby even mee te nemen. Waarop het dan tot nu toe slechts een keer (gisterenavond) ook daadwerkelijk is gelukt om haar drie uur bij zich te houden. Waarvan ze het merendeel sliep.
Ik baal er gewoon enorm van. Hij is een hele lieve vader voor de oudste hoor. En voor mij doet hij in principe ook alles als hij maar thuis is. Maar op de een of andere manier kan hij niks met een huilende baby anders dan het bij mij brengen. Terwijl hij ook gewoon een fles kan geven en haar kan wiegen..
Het valt me gewoon zo tegen. Ik voel me er zo eenzaam in en ik weet heus dat het met een paar weken vanzelf beter wordt. Maar op dit moment ben ik gewoon zo moe.
Suuus schreef op 12-07-2023 om 08:52:
@Jillz, het klinkt heel pittig en zwaar voor jou. Hoe oud is je oudste, oud genoeg om een filmpje met jou te kijken oid? Dan zou je het misschien ook nog eens wat vaker om kunnen draaien; baby naar papa en oudste bij jou in bed voor een middagdut/filmpje kijken of iets anders waar jij energie van krijgt. Wat heb je verder nodig denk je?
Zou steun van ouders/zus/vriendin nog kunnen helpen? Als mijn net bevallen vriendin zou vragen of ik even een uurtje met haar dochter zou willen wandelen/knuffelen/rondlopen zou ik dat echt met liefde doen, maar ik zou wel moeten weten dat het nodig is, snap je? Anders zou ik denken: ik laat ze nog even want net bevallen.
Verder klinkt je man een beetje als een flapdrol dat hij de zorg voor twee kids zwaar vind..kom op zeg. Maar dat vind je vast zelf ook en heb je ook al bij hem aangegeven. Je doet het heel erg goed Jillz maar die eerste weken kunnen echt pittig zijn. Denk je wel dat je dochter genoeg voeding binnen krijgt? Anders zou je nog een lactatiekundige mee kunnen laten kijken. Sterkte vrouw. Jij kan dit.
Oudste is bijna 4. Heel zelfstandig ook al en ik besteed ook nog steeds binnen mijn kunnen veel tijd aan haar. Ik vind het belangrijk dat ze zich geen tweede keuze voelt. Alleen dat moet dus of tijdens het voeden (waarbij ik natuurlijk wat beperkt ben in wat er gespeeld kan worden) of als baby slaapt (waarbij het dus af gaat van mijn tijd om te rusten). Het zou inderdaad fijn zijn als man tussendoor baby even overneemt zodat ik iets leuks met andere dochter kan doen.
Ik voel me toch wat bezwaard om hulp in te roepen terwijl man gewoon vrij is, maar zijn eigen gang gaat. We zouden dit prima met zijn tweeën moeten kunnen.. nu besteed man gewoon heel erg veel tijd aan dingen die geen prioriteit zijn (compleet nieuwe garderobe voor oudste, de hele schuur heeft een make over gehad, de vliering is opgeruimd etc). Plus dat hij dus ook nog veel leuke dingen aan het doen is. Waardoor het voor de buitenwereld ook lijkt alsof er enorm veel tijd over is en alles hier onder controle is.
Jillz schreef op 12-07-2023 om 11:37:
[..]
Het is wisselend hoe hij reageert. De ene keer dat hij er ook niks aan kan doen dat ze alleen bij mij rustig wordt. Maar met ideeen van mijn kant zoals trek je shirt uit zodat jullie huid op huid liggen of doe haar in de draagdoek zodat ze lekker hangt doet hij niets.
Als ik verwijt dat hij steeds weg is en mij alleen laat dan is het of ik doe dat ook voor ons (spullen halen om te klussen in huis bijv. en het is hier bepaald geen bouwval dus absoluut geen prioriteit voor mij) Of als het is omdat hij is gaan sporten, winkelen, verjaardag, serie kijken dan wordt hij boos en zegt het is niet omdat jij nergens heen kan ik dan ook maar niks meer moet doen.
De andere keer is hij begripvol en beloofd de baby even mee te nemen. Waarop het dan tot nu toe slechts een keer (gisterenavond) ook daadwerkelijk is gelukt om haar drie uur bij zich te houden. Waarvan ze het merendeel sliep.
Ik baal er gewoon enorm van. Hij is een hele lieve vader voor de oudste hoor. En voor mij doet hij in principe ook alles als hij maar thuis is. Maar op de een of andere manier kan hij niks met een huilende baby anders dan het bij mij brengen. Terwijl hij ook gewoon een fles kan geven en haar kan wiegen..
Het valt me gewoon zo tegen. Ik voel me er zo eenzaam in en ik weet heus dat het met een paar weken vanzelf beter wordt. Maar op dit moment ben ik gewoon zo moe.
Eerste vetgedrukte klopt gewoon niet want als hij jou ontlast met de baby kan jij ook even serie kijken. En andere vetgedrukte staat dat hij ook fles kan geven. Dan zou ik gewoon weggaan als ik jou was (een uurtje, ik bedoel geen dramatische stappen ondernemen).
Na 3 weken ben ik voor het eerst maximaal een uurtje in mijn eentje weggegaan. Even iets ophalen van marktplaats maar ik ervaarde het als een heel uitje. Mijn man was heel opgelucht dat ik thuiskwam want die gevulde tieten zijn toch een groot gemis als man. Maar ik wilde me niet door hen (de tieten dus) laten gijzelen. Er stond gewoon bv in de koelkast.
Aviendha schreef op 12-07-2023 om 13:00:
[..]
Eerste vetgedrukte klopt gewoon niet want als hij jou ontlast met de baby kan jij ook even serie kijken. En andere vetgedrukte staat dat hij ook fles kan geven. Dan zou ik gewoon weggaan als ik jou was (een uurtje, ik bedoel geen dramatische stappen ondernemen).
Na 3 weken ben ik voor het eerst maximaal een uurtje in mijn weggegaan. Even iets ophalen van marktplaats maar ik ervaarde het als een heel uitje. Mijn man was heel opgelucht dat ik thuiskwam want die gevulde tieten zijn toch een groot gemis als man. Maar ik wilde me niet door hen (de tieten dus) laten gijzelen.
Ja ik heb serieus overwogen om een hotel kamer hier om de hoek te boeken om mijzelf dan even drie uur terug te trekken om gewoon eens even te kunnen slapen. Want daar heb ik echt de meeste behoefte aan, even slapen. De deur uit doe ik wel dan doe ik baby in de draagdoek. Ik ben ook al bij de buurvrouw op de koffie geweest zonder baby, maar ook daar werd baby gewoon gebracht zodra ze wakker werd...
Ik heb besloten dat ik vanavond nog maar eens het gesprek ga voeren. En dat we opnieuw de afspraak gaan maken dat alle avonden vanaf 8 tot elf voor man zijn. En dat als dat niet kan omdat hij perse wil sporten dat hij die mag ruilen voor de shift van 23:00 tot 3:00. Maar dat er vanaf nu in elke 24:00 er een volledige voeding voor man is en dat ik minimaal eens per 24 uur 3 uur de kans moet hebben om aan een gesloten te slapen.