Baby op komst, en dreumes van 16 maanden
Hallo allemaal!
Ik ben nieuw hier en zou graag iets willen voorleggen. Benieuwd of anderen dit herkennen. En hoe zij dit hebben aangepakt.
Ik ben momenteel 17 weken zwanger van ons tweede kindje, hoera! En in april 2013 uigerekend. Wij hebben al een zoontje,die in april 16 maanden zal zijn. Ik ben voor onze kindjes helemaal gestopt met werken, om fulltime mama te mogen zijn. In combinatie met het huishouden en onze dierenbende alsnog meer dan een fulltime baan. Mijn man runt een eigen bedrijf en heeft op woensdag "papadag".
Helaas heb ik ons zoontje geen borstvoeding kunnen geven. Iets wat deze keer hopelijk wel lukt.Echter maak ik me een beetje zorgen. Ervanuitgaande dat het deze keer lukt betekent dat uiteraard dat ik dag en nacht moet voeden de eerste tijd. Nu ben ik iemand die moeilijk met weinig slaap toe kan. En echt ergens die slaap moet kunnen inhalen,anders gaat het niet goed met me. Maar hoe moet ik dat straks gaan doen als ik overdag nog een mannetje van 16 maanden rond heb lopen?
Nu moet ik erbij vermelden dat wij verder geen enkele familie hebben, en helaas ook geen opa's of oma's die even kunnen bijspringen. Deze papa en mama zijn dus altijd letterlijk aangewezen op elkaar.
Zou ik dan toch (ondanks mijn bewuste keuze voor fulltime mama) kinderopvang moeten gaan regelen voor ons zoontje zodat ik overdag kan bijtanken?
Of zal het in de praktijk toch allemaal wel op zijn pootjes terecht komen? En kan ik mijn kindjes beiden toch lekker thuis houden?
Ik ben heel benieuwd naar de ervaringen van mensen die ook twee kindjes vrij kort na elkaar hebben gekregen, en hoe zij hiermee omgaan. Wellicht zie ik het te donker in? De eerste drie maanden van ons zoontje waren erg zwaar, na een ziekenhuisverblijf van 6 dagen omdat hij te licht was, onderkoeld, en z'n bloedsuikerspiegel was niet goed. Dus ik weet ook eigenlijk niet hoe het is om van een "gezond" kindje te mogen bevallen. Dat maakt het ongetwijfeld allemaal wat makkelijker hoop ik!
Een heel verhaal, maar ben dus ook echt aan het wikken en wegen. En heel benieuwd hoe andere papa's en mama's hier tegenaan kijken.Alvast bedankt voor het lezen 
.
Warme groet,
Jolanda
21 maanden
Gefeliciteerd! Mijn kinderen schelen 21 maanden, de oudste was 1 jaar en 9 maanden toen zijn broertje werd geboren. Nu is het zo dat de jongste eerst nog veel slaapt en het zo langzaam wennen is aan het verdelen van aandacht. Jongste is niet meteen zo'n druk peutertje als oudste! Het went, echt! Natuurlijk hoef je geen kinderopvang te regelen, ik zou je oudste wel naar de peuterspeelzaal laten gaan als hij 2/ 2,5 is, dat is goed voor hem (leeftijdgenootjes) en jij hebt even alle tijd met je jongste.
Ik gaf ze allebei een jaar en wat meer borstvoeding, jongste hield me wel bezig met al die tijd twee keer per nacht willen drinken, maar ik vond het nog goed te doen. Beter dan eruit moeten voor flesjes.
Als het een periode zwaar is, het blijven periodes, die gaan weer voorbij. Probeer zelf ook even te slapen als je oudste een middagdutje doet.
Je ziet gewoon wel hoe het gaat, maak je vantevoren niet druk.
Eerlijk...
Tussen mijn kinderen zit een paar maandjes meer dan bij jou. Maar ook wij hebben geen Opa's en oma's of andere oppas. Ons oudste kindje heeft ook een moeizame start gehad, en gelukkig bij de tweede ging het beter.
Maar ik moet eerlijk toegeven dat ik het in het begin best zwaar vond met een baby, een peuter en borstvoeding.
Daarnaast had ik ook nog een overspannen man dus dat maakte de situatie ook niet makkelijker.
Wat hier erg belangrijk was voor de oudste was dat je hem ook de aandacht geeft.
(Een leuke tip: Toen we uit het ziekenhuis kwamen met de baby, hebben we voor hem een kadootje meegenomen wat de baby aan hem gaf. Dan is de baby meteen leuk)
En wat ik wel weer een voordeel vond, is dat de oudste tussen de middag ook nog sliep. Dus soms kon ik dan, wanneer de baby het toeliet, ook even wat rust pakken.
Wat wel lastig is, is het borstvoeden, terwijl de oudste ook de aandacht wil.
Wat ik vaak deed was hem, heel slecht voor de tv zetten. Of ervoor zorgen dat ik wat favoriete speeltjes bij me had, zodat ik m toch blij kon maken.
Maar al met al is moeilijk zeggen hoe het loopt, je zult t toch moeten ervaren....
Ik ben nu 8 maanden verder, en zie steeds meer hoe leuk het is dat ze zo dicht op elkaar zitten qua leeftijd. Dus ik wens je in elk geval veel succes met je verdere zwangerschap en het komt vast allemaal goed
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Slaapgebrek
Mijn oudste 3 kinderen schelen 2 jaar en 1,5 jaar, de eerste tijd met de 3e had ik er 3 fulltime thuis. Kindje 3 heeft bijna 2 jaar borstvoeding gehad.
Wat ik in die tijd deed was regelmatig 's avonds heel vroeg naar bed gaan, soms meteen als alle drie de kinderen er ook in lagen. Middagslaapjes deed de oudste niet meer, jouw oudste zal dat misschien nog wel doen.
Verder is slaapgebrek ook wel iets dat went. Na verloop van tijd voel je het niet meer zo, heb ik zelf ervaren en hoor ik ook van vriendinnen. Daarnaast ben je hele dagen thuis, dan is het toch geen ramp om moe te zijn?
Als je financiële situatie het toelaat kun je natuurlijk je kinderen naar de opvang laten gaan en zelf gaan slapen. Maar je man is de woensdag ook nog thuis, dat lijkt me al een enorme luxe als je zelf niet werkt. Je krijgt geen kinderopvangtoeslag als je niet allebei werkt, dan wordt het een dure grap.
Is te doen
Hier een tweede toen de oudste 18 maanden was, en een derde toen de tweede 12,5 maanden was. Vooral bij de tweede was het gewoon leren plannen. De eenvoudige dingen zoals wanneer kun je boodschappen doen en wanneer slapen ze. Wat wel hielp was dat de oudste een duidelijk schema met toen nog twee slaapjes had (het is altijd een lekkere slaapkop geweest). Toen de derde er was heb ik de tweede ook wat eerder dan hij eigenlijk zelf aangaf naar 1 slaapje toe gewerkt, dan had ik alle drie de kinderen tenminste 1 uur tegelijk op bed (en dan sliep ik ook).
Het is te doen, vooral 's avonds in het begin al om 8 uur naar bed gaan, dan houd je het wel vol. En stel niet al te hoge eisen aan het huishouden, dat komt wel weer als ze wat minder bewerkelijk en vooral flink wat voorspelbaarder zijn.
Hier
Tussen mijn oudste 2 zitten 23 maanden. Tussen de jongste 2 bijna 3 jaar. (ik heb er dus 3). Altijd ver weg van familie gewoond, dus we moesten het ook altijd zonder hulp rooien.
Het was zwaar, maar als ze eenmaal samen gaan spelen een stuk makkelijker dan 1 kind alleen volgens mij. De oudste is nu 6 en de 2e 4 en ik heb er geen omkijken meer aan zeg maar
Paar dingen die mij erdoorheen geholpen hebben zijn samenslapen met de baby (ik had een cosleeper), zodat ik nooit echt wakker werd. Borstvoeden deed ik ongeveer in mijn slaap. Regelmatig heel vroeg naar bed (8 uur ofzo) en de avond aan mijn man overlaten. Weekenden dutjes doen. Niet teveel sociaals plannen of sowieso plannen. Een uitje naar een park is al heel wat, en daar zijn de kleintjes ook blij mee. Als je kookt, gelijk voor meerdere dagen koken, zodat je af en toe een makkelijk dagje hebt. Het huishouden op de laatste plek zetten. Niets is frustreerender dan een jengende 2jarige te hebben terwijl je probeert tijdens het slaapje van de baby even op te ruimen. Doe het of samen (en dus langszaam) met je dreumes, of doe het niet en geef je dreumes 1 op 1 tijd. Dat huishouden komt ooit wel weer (als de kinderen het huis uitzijn ofzo 
En verder, heeeeel erg belangrijk, betrek je dreumes bij de baby. Laat hem dingetjes aangeven bij het verschonen. Laat hem de baby regelmatig op schoot houden, complimenteer hem de hemel in over hoe een goede grote broer hij toch is, en zorg dat hij niet het gevoel krijgt op de 2e plaats te komen. Als mijn baby huilde zei ik regelmatig hardop dat hij even moest wachten, want ik was nu even bezig met grote broer. 9 van de 10 keer trok grote broer me naar de baby toe hoor, maar psychologisch helpt het enorm tegen jaloezie!
En tenslotte, probeer de baby in bed te laten slapen overdags (kun je wel in de huiskamer zetten). Ik vond het tenminste niet eerlijk voor de oudere om de hele dag met een baby rond te zeulen om die te laten slapen, en daardoor eigenlijk te moe te zijn voor de oudste. Als je nu merkt dat het echt niet werkt, dan kun je verder kijken, maar geef dat bed een kans. Mijn jongste 2 hebben van jongsafaan (na een paar weken) heel goed in een bed geslapen.
Bedankt!
Bedankt voor alle reacties! En de tips! Daar ga ik zeker mee aan de slag. Fijn om te horen dat meer mensen hiermee worstelen. Gelukkig is ons zoontje ook een enorme slaapkop. Hij slaapt snachts gemiddeld 13 uur, en doet overdag meestal 2, soms 1 slaapje. Ik moet het misschien wat meer op zijn beloop laten gaan en zien hoe het loopt. Is niet altijd makkelijk voor zo'n controlfreak al ik hihi. Ik ga er straks goed op letten dat ik m'n aandacht goed verdeel, en dat ons zoontje afleiding heeft tijdens het voeden. Hopelijk valt straks alles op z'n plek en beval ik van een gezond kindje. Ben in elk geval nu iets geruster, dank jullie wel!
Tijdens voeden
Ik las vaak een boekje voor aan de oudste tijdens het voeden. Best wel knus
Opvang
Hoi,
Ten eerste: gefeliciteerd met je zwangerschap!
Verder over opvang: als het goed loopt en je voelt jezelf er prima bij, houd je oudste vooral gezellig thuis. Maar ikzelf vond de dagen dat oudste naar de opvang ging tijdens mijn verlof, ook wel zalig om lekker te keutelen met mijn babietje.
Je zou best eens kunnen kijken of er een betrouwbaar oppasadres te vinden is, misschien een oppas waar hij eens een half dagje heen kan - als je het kunt betalen en hij vindt jet zelf ook leuk, waarom niet? Dan kun je even lekker met je babietje rommelen.
Als je man thuis is of in het weekend kun je ook eens iets met je oudste alleen doen (als de baby even zonder mama kan). Exclusieve mama-aandacht is voor hem natuurlijk heerlijk (voor de meeste kinderen dan).
Goede zwangerschap gewenst en niet te druk maken, komt allemaal vanzelf 
Tuurlijk lukt dat
Ik zag dat je man een dag in de week papadag heeft, nou dan heb je toch een dag dat je niet bezig hoeft te zijn met je oudste en lekker met baby in bed kan stappen?
Bedenk ook: hoe ouder je oudste hoe meer die wakker is, stel je voor dat je je oudste vier keer per dag heen en weer naar school moet brengen? Dan lijkt het wel alsof je uren zonder kind bent maar je bent steeds bezig met de klok en jongste slaapt altijd net als je oudste moet halen.
Vergeet het huishouden de eerste maanden en houd alleen bij wat echt noodzakelijk is en doe dat als je oudste wakker is. Zodra je oudste naar bed gaat ga jij ook naar bed, ja ook 's avonds. Zo houd je het vol.
Bij mijn eerste was er ook een hoop gedoe met de borstvoeding (keizersnee, totale verdoving) mijn tweede was een natuurtalent en lag al na 10 min aan de borst en heeft 2 jaar bv gehad. Ideaal: geen flesjes wassen, geen melk kolven maar 's nachts baby laten pakken door partner, luier verschonen en bij jou neerleggen en dan lekker verder soezen.
Gewoon laten komen
Mijn kinderen schelen anderhalf jaar. De oudste wilde al snel niet meer slapen overdag en de jongste sliep sowieso nauwelijks, ook ' nachts niet en overdag maximaal 20 minuten. Dat was echt niet vol te houden. Ik ging overdag als de jongste in zijn bedje lag (te blèren, mopperen of heel soms toch te slapen) zelf ook in mijn bed liggen. De oudste verleidde ik met een kinderprogramma op tv (hing toen nog op onze slaapkamer ) en het geluid heel zachtjes. Soms viel zij in slaap, meestal niet. Ik kon toen tenminste een half uurtje mijn ogen dichtdoen.
Het is echt een periode om te overleven vind ik. Ik vond het niet gemakkelijk.
groet, Mamvantwee
Komt goed!
Hoi!
Ik herken mezelf wel in jouw bericht. Toen ik zwanger bleek van nr. 3 heb ik een dergelijk bericht gepost over 'help, hoe moet dit in de praktijk'.
De wijze woorden die hier werden geschreven, "komt vanzelf goed", "overal is een oplossing voor", "de tijd zal het leren" en meer in die strekking, werden waarheid.
Mijn oudste twee schelen 2 jaar. Oudste sliep niet meer overdag toen nr. 2 werd geboren. Tijdens het verzorgen van de baby betrok ik haar overal bij. Simpele dingetjes als een luier aangeven, op haar broer letten als hij in de box lag, veel op schoot geven deed wonderen. En, wat ik al voorbij heb zien komen, af en toe bewust uitspreken "nee hoor, de baby wacht nu maar even, jij bent nu aan de beurt". En heus, baby's kunnen ook echt wel even wachten op mama als dat nodig is. Krijgen ze niks van. Wat dc ook al schreef, boekjes voorlezen tijdens de voeding. Gezellig met z'n drietjes op de bank. Zo kon je ons uittekenen in die tijd.
Achteraf vond ik de tijd met nr. 1 en 2 toch relaxter dan nu met nr. 3. Die scheelt 7 en 5 jaar met de oudere zus en broer. Resultaat: continue worden meegesleept naar school en van school (4x per dag!), naar zwemles, sportclubjes, ophalen bij vriendjes of vriendinnetjes, en heel veel vriendjes en vriendinnetjes hier over de vloer (want goh, wat ben je ineens megainteressant als er een baby geboren is voor kleuters en meisjes van 7 of 8 jaar!).
Het idee dat ik op voorhand had van 'lekker veel tijd voor de baby als de anderen op school zitten' is dus eigenlijk een illusie gebleken. Want je leeft op de klok en bent, zoals gezegd, veel bezig met heen en weer slepen van de baby.
Wat betreft slaapgebrek: dat went, heus waar. Ik ben ook een echte slaapkop, maar heb nu al 3 maanden geen enkele ongebroken nacht gehad. En weet je? Ik heb me er bij neergelegd. 's Avonds als ik naar bed ga (maar heel zelden later dan 21.30 trouwens haha), denk ik niet "oh jee, ik moet er vannacht nog 2x uit voor nr. 3". Ik zie het wel. Deze tijd gaat ook wel weer voorbij. Zeker als je al een ouder kindje hebt, weet je hoe de tijd vliegt en dat ook de gebroken nachten maar tijdelijk zijn.
Dat je man een dag doordeweeks thuis is, is toch juist een heerlijke luxe? Die mazzel heb/had ik niet (eigen zaak, man werkt 7dgn per week). Misschien is het een goed plan om dan voor elke dag dat je man vrij is, een taakverdeling te maken. De ene keer zorg jij voor baby en hij voor dreumes, de andere keer andersom. Zo komen beide kindjes geen mama-aandacht te kort en is er ook wat meer ademruimte voor je.
Kortom: probeer gewoon mee te gaan in de situatie zoals die zich ontwikkelt. Ontspan, laat het over je heen komen en geniet van beide kindjes! Het komt vast wel goed!
Grtjs, Vaje
Boekje lezen
Misschien dat ik dat straks ook wel kan doen. Maar vooralsnog vind hij er niks aan (probeer het weleens). Is nog net wat te jong denk ik en wil veel liever actief bezig zijn met tijgeren, of wilde spelletjes op schoot hahaha.
Bedankt!
Bedankt weer voor de nieuwe reacties!
Het is inderdaad luxe dat mijn man op woensdag "papadag" heeft. Hij werkte eigenlijk altijd (soms nog wel), en als het niet op de zaak is, dan moest hij thuis klussen (langdurige verbouwing). Dus we vonden het wel belangrijk dat hij ook tijd kan besteden aan ons zoontje. Ik plan op de woensdagen afspraken zoals tandarts, kapper, osteopaat, en soms iets leuks voor mezelf.
Helaas blijkt uit ervaring dat slaaptekort bij mij echt niet went. Ik ga er gewoon echt aan onderdoor. Weet niet eens meer wat voor dag het is, en was aan het eind van mijn latijn. Bij ons zoontje zijn we op een gegeven moment apart gaan slapen, zodat eentje van ons een goede nacht had en dus fit was. En de ander dan maar moe. Zo hebben we dat de eerste 3 maanden gedaan, en dat was beter dan wanneer je allebei doodmoe (en prikkelbaar 
bent. Zo kon je mekaar nog ff erdoorheen trekken als het ware. Zeker als je maar met zijn tweetjes bent, is dat wel nodig.
We gaan het gewoon allemaal op ons af laten komen. We wilden in eerste instantie eens een informatief gesprek voeren met een kdv in de buurt. Maar daar zien we maar vanaf. We zien het "klokkijken" inderdaad niet zo zitten, naast het hebben van een baby straks. En eigenlijk heb ik juist alles opgezegd om fulltime mama te kunnen zijn, dus die keus was eigenlijk al gemaakt. Of hij straks in de praktijk ook uitvoerbaar blijkt te zijn zien we dan wel. Desnoods huren we een oppas aan huis in, die ons zoontje bezig kan houden terwijl baby en mama slapen. Financieel is dat gelukkig geen probleem. Het is wel de bedoeling dat hij straks voor sociaal contact naar een psz gaat.
Maar het verhaal van Mamvantwee is inderdaad hetgeen waar ik een beetje tegenop zie. Ik hoop dat ik tijdens die eerste maanden niet alleen bezig ben met "overleven", maar ook een beetje kan genieten van m'n kindjes. Hoe druk het dan ook zal zijn. Door jullie reacties zie ik het in elk geval wat zonniger in, en laat ik het maar gewoon op me af komen! Thanks!
Slaaptekort
Unartica,
ten eerste gefeliciteerd met je tweede zwangerschap! Ik herken wel je zorgen over slaaptekort, en daarom hebben wij toch wel lang gewacht voordat we over een tweede baby nadachten - uiteindelijk zit er 3.5 jr tussen de twee jongens. Maar het vreselijke slaaptekort en het effect daarvan op mij vond ik nog steeds een moeilijk vooruitzicht. Ergens is dus het voornemen toen geboren (no pun intended) om 'het maar te laten gebeuren en er niet zoveel meer aan proberen te regelen want het zal wel vanzelf overgaan'.
Helaas sliep de tweede pas na 3.5 jaar door (de eerste na ruim een jaar/anderhalf jaar), maar dat kwam dus o.a. omdat we eigenlijk niet zo actief gezocht hebben naar oplossingen voor het slapen van het kind, maar naar oplossingen voor onszelf.
We hebben de oplossing gezocht in: inderdaad apart slapen, de een bij jongste slapen tot ca middernacht/1.00 uur en de ander de tweede shift etc. Ik heb ruim 2 jaar bv gegeven, maar de nachtvoeding hebben we afgebouwd na (ik denk) een jaar/anderhalf jaar, want hij sliep er echt niet beter door en het maakte natuurlijk dat e.e.a. toch nog vaak van mij afhing.
Met kind in mijn bed slapen was en is voor mij absoluut een no-go, dan kan ik niet slapen, en in een bedje ernaast zou me ook teveel wakker houden.
Ja het is en blijft vervelend, het slaaptekort, maar er trad een soort berusting op, toch een soort acceptatie die het makkelijker maakte dan bij de eerste.
En een mens vreest het meest, dat idee, msischien dat dat je helpt in je gedachten?
Groet,
Angela
Hier 3 kinderen binnen 3 jaar
En ik had er al twee. Nummer 3 en 4 schelen 14 maanden, nummer 4 en 5, 21 maanden. Toen nr 4 zich aankondigde ben ik op een gegeven moment gestopt met werken. De eerste maanden waren idd heftig. Nummer 3 liep ook nog eens niet toen nr. 4 geboren werd. Ik liep dus de hele tijd te sjouwen met 2 kinderen. Maar idd nr. 3 sliep nog wel 2 maal per dag en mijn gouden tip is dan ook direct gaan liggen als dreumes slaapt. In bed op de bank of waar dan ook, baby er lekker bij en zo veel mogelijk slaap en rust momentjes pakken. En idd 's avonds zo vroeg mogelijk naar bed, maar mijn kinderen gingen altijd lopen clusteren in de avonduren, ik bleef voeden.
Dat huishouden komt wel, die eerste maanden zijn gewoon echt even flink aanpakken.
En idd nu zijn ze 5,4 en 2 en hebben de grootste lol met elkaar. Zeker de 4 en 5 jarige, ze zitten zo dicht op elkaar, hebben dezelfde interesses, delen dezelfde vriendjes en hebben natuurlijk ook heel veel ruzie
Overigens ben ik toen nummer 4 10 maanden was met volle overtuiging weer gaan werken. Thuismoederen maakte mij toch nog niet helemaal gelukkig. Op mijn werk kom ik helemaal tot rust, kan ik me lekker op1 ding richten. Dus ook dat is op termijn wellicht een tip, maar natuurlijk volledig persoonafhankelijk.
En natuurlijk: gefeliciteerd!!!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Relax 
Dat is het belangrijkste!
Bij mij lukte het de 3de keer pas om borstvoeding te geven. De aanhouder kan dus echt wel winnen. Ga er vanuit dat het je dit keer lukt. Neem de tijd ervoor want zoals de anderen al schrijven, dat is het makkelijkste voor je en het ideaalst. En een tip: koop een goede draagdoek! (b.v. van Binana) met die draagdoek heb jij je handen vrij voor de oudste, kun je gaan en staan waar je wil en kun je de baby tegelijk voeden.
Succes, het gaat je wel lukken!!
Baby komt ook niet bij ons in bed
Dankjewel!
Heel herkenbaar dat je zelf slecht slaapt als de baby bij je in bed ligt! Bij ons heeft vriendlief hier zelfs meer last van dan ikzelf, en hij moet wel gewoon fris en fruitig naar zijn werk. Ons zoontje heeft 2 weken bij ons op de kamer geslapen en is sindsdien naar zijn eigen kamertje verhuist. Nooit geen problemen gehad met slapen, en vanaf 3 maanden heeft hij altijd 13 uur lang geslapen, superfijn!
Omdat onze kindjes helemaal geen opa's en oma's zullen hebben(en op 1 tante na helemaal geen enkele familie) en wij ook nog eens het enige huis in de straat zijn en dus geen kinderrijke buurt hebben vonden we het daarom heel erg belangrijk dat er snel een broertje of zusje bij kwam. Anders groeien ze de eerste tijd wel heel alleen op, met alleen papa en mama. Vanaf 2 jaar mogen ze geloof ik pas naar de psz.
Dus tja...we hebben deze keus vooral voor ons zoontje gemaakt,en papa en mama overleven het vast wel .
Leuk om te horen!
Leuk om te horen dat je kindjes zoveel lol met elkaar hebben. Ik hoop dat ik dat straks ook zo mag beleven! Ik kijk er in elk geval erg naar uit.
Ik ben inmiddels ruim anderhalf jaar thuis. Bewuste keus hoor, was zelfstandig ondernemer en heb mijn bedrijfje stopgezet. Ons huis werd rigoreus verbouwd en om dat in goede banen te leiden moest ik echt thuisblijven. Toen het huis klaar was raakte ik heel snel zwanger. We wonen op een boerderij, dus er ligt hier altijd wel werk te doen. Nadeel is inderdaad dat ik niet vaak weg ben van huis. Al ben ik een enorme huismus, is toch weleens fijn! Alles heeft zo zijn voor- en nadelen
Draagdoek
Een draagdoek heb ik inderdaad. Ideaal! Dus alsnog bedankt voor de tip!
Over alleen slapen
Unartica, er heeft nog niet zo lang geleden een hoogoplopende discussie in Algemeen Ouderschap plaatsgevonden over onder andere met de baby op de kamer slapen en verkleinen van risico's op wiegedood.
Je moet natuurlijk je eigen afweging maken, maar wellicht geeft deze informatie je een andere blik op het al dan niet op dezelfde kamer als alleen slapen van de baby. Zoon heeft de eerste 8 à 9 maanden bij ons op de kamer geslapen en dan deden we de nachtshifts vaak samen. Natuurlijk was dit ook zwaar voor mijn man, maar voor ons beiden uiteindelijk best te doen. Ik had niet het risico willen lopen dat zoon iets was overkomen terwijl hij alleen sliep op zijn kamer, terwijl ik dat had kunnen voorkomen door samen op de kamer te slapen.
Zie de website www.wiegedood.nl voor meer informatie, waaronder:
'Laat de baby als het even kan zeker het eerste halfjaar bij u op de kamer slapen. Houd dat ten minste vol tot de baby zich vlot om en om kan draaien. Laat hem ook overdag in uw nabijheid slapen op een rustige plek, maar gebruik liever niet de box als slaapplaats.'
Slapen
Ik kan helaas de discussie niet terugvinden.
Ik vind niet dat men iedereen zomaar kan aanbevelen dat hun baby het eerste half jaar op de kamer moet slapen van de ouders. Dat hangt heel erg af van de baby zelf, en de ouders afzonderlijk. En ik vind enige nuchterheid daarin ook wel belangrijk.
In ons geval was ons zoontje in zijn slaap best luidruchtig, en lag vooral mijn man nachten wakker daardoor. Mijn man was na enige nachten kapot, terwijl hij wel steeds een drukke werkdag voor de boeg had. Vandaar dus de keuze om ons mannetje op zijn kamertje te leggen,wel met de deuren op een kier, zodat we het als ouders ook vol konden houden. Wat later zijn we ook nog ieder apart gaan liggen zodat de ene een hele nacht door kon slapen, en de ander voor de nachelijke voedingen zorgde. Als er echt wat is, (en je kindje wordt erdoor wakker!) dan hoor je dat echt wel. Maar wiegendood kan, zelfs al lig je ernaast te slapen, ook gebeuren. Wiegendood kan vooral in het eerste jaar voorkomen, maar ook nog in het tweede, dus in feite zou je dus om die reden al twee jaar met je kindje op de kamer moeten slapen, wil je het "goed" doen.
We hebben een aero-sleep systeem gekocht. Mocht zoontjelief per ongeluk op zijn buikje terecht komen, dan kan hij door zijn hoeslaken/matras heen ademen. Maar in feite is dit alleen iets wat vooral in het begin (als ze nog niet zelf kunnen terugdraaien) een extra maatregel is. Er hangt bij hem ook 24 uur een live camera boven zijn bedje, waardoor we hem ook overdag extra in de gaten kunnen houden op onze telefoons/pc.
Het ironische is dat ons zoontje bijna gestikt is doordat hij in het ziekenhuis op zijn rug moest liggen! Dus tja....het is maar net hoe dingen lopen. En aan de hand daarvan maak je keuzes. Mijn voorkeur gaat dan ook naar een zijligging, waarbij we er wel voor zorgen dat ons kindje niet kan doordraaien op de buik. En verder denk ik dat het heel belangrijk is dat je je gezonde verstand gebruikt. Te warme dekens, verkeerde dekens/kussens/knuffels, en te hete kruiken komen helaas ook nog steeds voor.
Als je goed voorbereid bent op de komst van je kindje, en je maakt weldoordachte keuzes voor je kindje en voor jezelf als ouders, dan denk ik dat je het niet zo slecht doet. Een kindje heeft ook niks aan ouders die allebei aan het eind van hun latijn zijn. Dus ook daarin hoor je voor je kindje een balans te vinden om als kersvers gezinnetje te kunnen functioneren. . Maar dat is mijn mening
Unartica
Er is wel verschil in risico, maar het is nu niet zo dat het verschil levensgroot is. Bovendien is het risico sowieso al niet zo groot. Enige nuchterheids is dus inderdaad wel op zijn plaats.
Er zijn wel ergens, engelstalige, onderzoeksresultaten van te vinden. Ik kan ze zo gauw ook niet vinden. Iemand anders misschien wel?
Hier hebben nummer 1 en 3 wel een flink aantal maanden bij ons geslapen. Om precies te zijn totdat ze zowat uit hun wiegje rolden. En nummer 2 maar 1 nacht (wakkergelegen...). Dat was (is) een heel ander kind. En wij hadden allebei die rust nodig om een beetje te kunnen slapen.