Teleurgesteld over geslacht van het kindje

Tjod22 schreef op 21-06-2024 om 11:34:

Ik was niet teleurgesteld, maar wel stomverbaasd toen mijn oudste kind een jongetje was. Ik had me mezelf gewoon nooit als moeder van een jongetje voorgesteld. Ik kom uit een meisjesgezin, had ook alleen maar vriendinnetjes en vond kleine jongetjes altijd erg vervelend, druk, klierderig etc. Ik moest echt wel even schakelen. Volgens mij was het eerste dat ik tegen mijn man zei: "Dan moet jij later de kinderfeestjes maar regelen, want dat ga ik echt niet trekken". Haha, waar je zoal aan denkt tijdens de twintig weken echo....

Inmiddels heb ik een huis vol mannen, want er zijn geen zusjes, maar nog wel twee broertjes bij gekomen later. En ik ben dol op ze en kan me nu niet meer voorstellen dat ik allemaal van die kiftende meisjes, met gezeur over kleren, haren, make-up etc. om me heen zou hebben. Gegeneraliseerd natuurlijk, want soms vind ik het nog wel jammer dat ik geen dochter heb om leuke moeder-dochterdingen mee te doen zoals winkelen of een dagje naar een wellness of zo. Dat doe ik wel met mijn eigen moeder en wij genieten daar allebei van. Met je zoons doe je zoiets niet zo snel (in elk geval niet met die van mij). En ik ben later altijd alleen maar de schoonmoeder van mijn toekomstige schoondochters, dus ik hoop maar dat ze me een beetje leuk en lief gaan vinden en me niet bij voorbaat afschrijven, wat je zo vaak leest op forums.

Maar goed, teleurgesteld, nee, ik hoop dat dat ook niet te vaak voorkomt, want het lijkt me echt funest voor de onderlinge relaties in een gezin als een van de ouders teleurgesteld is over het geslacht.

Ha ja, best wel herkenbaar! Ik ben dat enig kind maar had vroeger ook niet zoveel met jongetjes. 

rionyriony schreef op 21-06-2024 om 10:25:

Ik denk dat er wel landen te vinden zijn waar je het geslacht mag uitkiezen. Ik zou het overigens het kind niet aandoen om je teleurstelling over zijn geslacht uit te spreken. Dus óf naar zo'n land, óf genoegen nemen met wat je krijgt, óf van zwangerschap afzien.

Dat kan hier ook deels. Als je bijvoorbeeld PGD doet (dan onderzoeken ze de embryo’s op genetische afwijkingen/mutaties) dan weten ze dan ook al het geslacht en kan je evt ook kiezen voor het terugplaatsen van alleen een meisje of juist een jongen. Sommige mutaties zorgen er zelfs voor dat bijv alleen de jongens ziek worden dus dan wordt er alleen een meisje teruggeplaatst. 

Ach iedereen dacht dat ik zeker een meisje zou krijgen, ik zelf ook. En ik kreeg ook een meisje. Geslachtstechnisch gezien dan. Qua gender was hij een jongen en nu is hij een prachtige jongen met al jaren een hele lieve vriendin en heel gelukkig. Ik ook dus. Met hem en voor hem. 

Moederkareltje schreef op 21-06-2024 om 12:17:

[..]

Dat begrijp ik. Ik heb ook het gevoel dat ik al 2 jaar zwanger ben. Een volle regenton inslikken is er vandaag de dag niks bij. Man vroeg het gisteren nog: schat je bent al 100 jaar zwanger ga je nog een keer werpen, is met volle maan iets? Broer zei wie is hier nou de snackbar, begin gewoon met persen. De onderonderbuurman vroeg is de baby er al dat er zoveel luiers in de gang liggen? (besteld voor het gemak). En als klap op de vuurpijl mijn eerste geboortefelicitatiekaartje van mijn oudere buurvrouw naast mij. Die was hij helemaal tel kwijt en begon maar vast met feliciteren met de geboorte van mijn kind. Ik ben 39 weken zwanger dus binnen nu en 3 weken komt ze er hoe dan ook uit, goedschiks of kwaadschiks.

Sterkte Moederkareltje met de laatste loodjes, hoop dat de bevalling gauw op gang komt!

Ik had bij mijn tweede een sterkte voorkeur voor een meisje.  Bij de oudste had ik helemaal geen voorkeur en dat was een jongen.  Ik denk dat dat kwam omdat ik wist dat we het ws bij 2 kinderen zouden houden en dat ik het toch raar zou vinden om nooit geen dochter te krijgen.  "Gelukkig " is mijn tweede ook een meisje want ik denk dat ik toch even teleurgesteld zou zijn geweest. Niet omdat het een jongen was,  maar omdat het geen meisje was.  

MamaE schreef op 21-06-2024 om 10:21:

Enige argument dat ik zou kunnen verzinnen voor een voorkeur voor geslacht is als er ziektes voorkomen in de familie die ofwel alleen bij jongens ofwel alleen bij meisjes voorkomen. In dat geval is er medisch ook wel hulp mogelijk volgens mij.

Dit idd, geldt in mijn aangetrouwde familie. Dus zeer duidelijke wens voor 1 geslacht. 

Voor mezelf geldt dat ik uit n jongensgezin kom, man ook. Heb ook niets met meisjes, dus zag mezelf echt als jongensmoeder. Bij mijn eerste kind dacht was ik uitermate verbaasd dat t n meisje was, wat moest ik DAAR nou mee. 2e zwangerschap voelde ik me heel anders, dus dit zou dan wel n jongetje worden. Nee, nog n meisje. 

En nee, niet teleurgesteld,  wel verbaasd, wat angstig, maar al snel helemaal blij mee

Hier van allebei 1, vind het ze allebei even leuk

Betaalde oproep: Dit bericht is opnieuw gepubliceerd en de oproep is ditmaal met toestemming geplaatst. Hij wordt voor de duur van een week vastgezet bovenaan de rubriek.

hopen op een bepaald geslacht en teleurstelling als het toch anders is vind ik een heel normale emotie. 

om deze reden ook maar denken aan afbreken van de zwangerschap is voor mij een enorme alarmbel en zou wat mij betreft, als de zorgverlener hier signalen van krijgt, direct reden voor toezicht zijn. iemand die zo alleen op zichzelf gericht is moet hulp krijgen om het kind te beschermen. 

Ok hierbij dan een serieuze reactie van mij. 
De eerste keer hoopte ik op een jongetje, de tweede keer op een meisje. Beide keren kreeg ik wat ik wilde. Wij hebben hier niet op natuurlijke manieren invloed op proberen uit te oefenen. 

Bij de tweede zag de verloskundige een "balletje" op de 20-weken echo. Toen voelde ik wel een steek van teleurstelling maar het bleek om een vleesboom bij mij te gaan. Ik was zo blij dat de baby toch een meisje was!

Dit gezegd hebbende: ik weet wel zeker dat als de tweede een jongen was geweest, de teleurstelling maar kort zou zijn geweest. Uiteindelijk is een gezond kind de grootste wens, en twee broertjes is natuurlijk ook heel leuk. Iemand die een abortus doet vanwege het geslacht kan ik me niet in inleven. Ik denk dan ook dat daar geestelijk wel meer speelt dan gewoon teleurstelling om het geslacht. 

Ik kom uit een jongens gezin en heb alleen maar heel veel broers.  Ik ging ervanuit dat ik een jongen zou krijgen want wat moet ik met een meisje. Ik ben ook niet ‘meisjesachtig’. 
Heb na de echo letterlijk op een bankje in een park zitten huilen (hormonen he, hormonen).  
inmiddels heb ik drie dochters en bij de 2e en 3e hoopte ik vurig op een meisje want van Hoger Hand wisten ze blijkbaar beter wat bij me paste.  
Maar abortus uiteraard nooit over nagedacht, na de huilbui ben ik gaan wennen en was het ook prima.  een abortus om een geslacht? Dan hoor je je baarmoeder erbij te verliezen. Sorry hoor

Ik kon niet op de natuurlijke manier zwanger raken. Mijn eigen gyn had bij mijn zoon de derde inseminatie gedaan en ik zei toen dat ik vertrouwen had in haar magische handen. Ik werd toen zwanger.  Toen ik voor de tweede ging deed zij mijn eerste inseminatie en ik vroeg haar om een meisje te maken.  "Komt voor de bakker" zei ze.  Ze moest hei hard lachen toen ik met 37 weken voor een versie kwam en ik haar verteld dat ik inderdaad meteen weer zwanger was en ook nog van een meisje.