(Stief)zoon (16) blieft bij pa geen regels, loopt weg naar ma (die ontvangt met open armen)

Ysenda schreef op 23-04-2024 om 00:26:

[..]

Dat er niet gestraft wordt betekend niet dat er geen consequenties aan wangedrag zitten. Natuurlijk moeten vernielingen gerepareerd of vergoed worden. Maar een straf komt daar nog bovenop en dat werkt bij de meeste tegendraadse pubers niet.

Wij hebben tegen alle kinderen gezegd spijbelen is voor jouw verantwoording, wij gaan er niet om liegen en wij moeten er geen last van hebben. Wij hebben al diploma's. En als ze met goede argumenten aan kwamen wilden we zelfs wel een briefje schrijven. (1e 4 uur les en dan tussenuren tot het 10e met als afsluiter mentorles)

Bij mijn ex zijn er voor de verschillende kinderen verschillende grenzen, net wat het kind nodig heeft, kan een thuiskom tijd zijn, kan over avonden weg zijn maar ook verplichte klusjes, als je gewoon aanbied om te helpen krijg je geen vast klusje anders wel. Er zijn er twee die dus geen verplichtingen hebben maar die alsnog uit zichzelf meer doen om te helpen dan nr 3.

Ja, dat doe ik ook niet. Ik ben meer van de consequenties als logisch gevolg van je eigen handelen. Dus maak je iets stuk, dan betaal je dat uit je spaarpot. Zit daar niks in, dan geen zakgeld tot het afbetaald is.

Als een kind veel spijbelt zou ik daar wel de vinger over aan de pols houden. Kijken waar het vandaan komt, maar bijvoorbeeld boetes van de leerplicht zijn voor eigen rekening.
Ik zou ook overwegen om het zakgeld stop te zetten; want als je toch niet naar school gaat, kun je ook gaan werken. 

Ik geloof niet in een grenzeloze opvoeding. Je mag echt wel grenzen stellen in wat je wel en niet accepteert en in welke verwachtingen je hebt van je kind.

MamaE schreef op 23-04-2024 om 00:09:

Ik verbaas me wel over het aantal mensen dat vindt dat het huishouden bij TS en vader van zoon te streng is en er meer meebewogen moet worden met de wensen/eisen van de jongeman in kwestie.
Ik lees echt niks extreem strengs in de regels en verwachtingen. En niet straffen? Wat dan wel? Ik zou het eerder een consequentie noemen, maar die moet er wel zijn. Als je een regel invoert en er zijn vervolgens geen gevolgen als je je er niet aan houdt, kan je net zo goed geen regels hebben.
Vanuit de puber gezien snap ik dat het bij moeder leuker is, maar ik zou echt niet over alles mijn schouders ophalen met 'ach ja, is de leeftijd'.

Als je iets stuk maakt, dan moet dat gerepareerd of vervangen worden en de kosten daarvan zijn dan voor jou.
Als je te laat thuiskomt, dan heeft dat ook gevolgen. Je kunt natuurlijk onderhandelen over thuiskomtijden, maar er zijn wel grenzen. Bovendien leven er meer pubers in huis dus dan is het niet eerlijk als eentje meer mag dan de rest en je krijgt precedentwerking als gedrag blijkbaar geen gevolgen heeft.
Waar gedrag vandaan komt? Daar zou ik naar kijken, maar het kan ook gewoon het opzoeken van grenzen zijn. En zo lang die er de facto niet zijn, zal het gedrag niet verbeteren.

MamaE, er zijn meer wegen die naar Rome leiden, echt waar 

Die alternatieve wegen zijn in dit draadje ook uitvoerig aan bod gekomen volgens mij. Je kunt daar verder boeken over volschrijven  en dat hebben ook best wat mensen gedaan! 

De meeste ouders willen ongeveer hetzelfde voor hun kinderen uiteindelijk denk ik. Over de wegen daar naar toe verschillen de meningen soms.

Waarom te streng in dit verhaal? Omdat de jongen het nu eenmaal vindt. En naar een 16 jarige mag je best gaan luisteren. (als je de relatie goed wilt houden) 

MrsSmith schreef op 23-04-2024 om 04:19:

[..]

Hoe komt het toch dat jij/julie zo goed weten wat er bij moeder thuis gebeurt? Wonen jullie daar ook de helft van de tijd? Stop met bemoeien. Wat moeder doet in haar haar huis doet zij in haar huis.

En jullie gunnen moeder van (stief)zoon niet alleen alle geluk maar ook nog een leuke vent?! Nou wat boft zij dat ze deze gunfactor heeft van jullie. Nogmaals bemoei je niet met het leven van deze vrouw!

Kinderen kunnen prima leven en gezond opgroeien in 2 huizen waar regels haaks op elkaar staan. Waar ze last van hebben is gezeur en gezeik van de ene (stief) ouder over de andere ouder. En reken er maar op dat deze jongen haarfijn aanvoelt hoe jij en misschien ook vader over zijn moeder denkt. En dat is niet zo sympathiek als dat je misschien nu zelf denkt met je gunnen.

En als je hier nou eens heel eerlijk bent, wat wil je met dit topic? Want je reageert nogal selectief. Wil je gelijk of een oplossing? Want een oplossing gaat niet zitten in het gedrag van deze jongen of moeder van deze jongen. Jij en je partner hebben 0.0 invloed hier op. Alleen op je eigen gedrag heb je invloed.

Als je een oplossing wil dat moeten man en jij alle focus op moeder loslaten. En dan kan man gaan bouwen aan zijn relatie met zijn zoon. En dat kan prima in eerste instantie buiten jou en zijn (stief) broers/ zussen om. En dan kan zoon later bepalen of hij de relatie met jou en jouw kinderen opnieuw wil aanhalen.

MamaE schreef op 23-04-2024 om 00:35:

[..]

Ja, dat doe ik ook niet. Ik ben meer van de consequenties als logisch gevolg van je eigen handelen. Dus maak je iets stuk, dan betaal je dat uit je spaarpot. Zit daar niks in, dan geen zakgeld tot het afbetaald is.

Als een kind veel spijbelt zou ik daar wel de vinger over aan de pols houden. Kijken waar het vandaan komt, maar bijvoorbeeld boetes van de leerplicht zijn voor eigen rekening.
Ik zou ook overwegen om het zakgeld stop te zetten; want als je toch niet naar school gaat, kun je ook gaan werken.

Ik geloof niet in een grenzeloze opvoeding. Je mag echt wel grenzen stellen in wat je wel en niet accepteert en in welke verwachtingen je hebt van je kind.

Lijkt mij een prima manier om over te stappen op criminele activiteiten, heb je ook geen zakgeld meer nodig. 

'Altijd 50/50 geweest.' En dat al 10 jaar, dan is de invloed van vader toch in theorie in elk geval even groot als de invloed van moeder. Met andere woorden, dan zou een kind  toch echt wel weten dat er in een ander huis andere regels gelden.
Alleen, nu is hij 16 kan zijn eigen mening daarover vormen en ook een keuze daarin maken. En dat doet hij ook. Het kan best pijnlijk zijn dat hij niet voor vader en gezin kies. Je kunt als nieuwe verzorgende best redeneringen opzetten waarom jij denkt dat het niet de goede keuze is, het blijft een keuze van een puber, die nog niet alles kan overzien, maar wel toe is aan uitbreiding  van zijn cirkel van invloed.
Ik denk dat het nu vooral belangrijk is dat vader contact met hem houdt, wellicht met wat andere afspraken of activiteiten. In de zomer vader en zoon samen een weekje weg lijkt mij bijvoorbeeld verstandig. De aandacht zal nu weer moeten worden verdeeld.

Tsjor

en nog een toevoeging. Want ik begrijp uit jou post, dat de regels voor iedereen in gezin geldt? 
Besef dat wat voor jou kinderen werkt, niet hoeft te werken bij jou stiefzoon en hij daarvan juist tegendraads gaat doen. Vooral als hij zich niet gezien en gehoord voelt of/en er onderliggende problematiek speelt.
Dan kan hij zich, in zijn onvermogen, gaan afzetten tegen die regels en dwars gaan doen en boos en explosief reageren, als uitingsvorm en om zich af te reageren. Waarom: omdat hij door zijn leeftijd, puberteit en misschien ongelukkige sociale vaardigheden niet anders weet (en indirect ook krigt aangeleerd ?)

Jullie blijven op dit punt hangen met voeten in het zand.

Wil je een oplossing, dan moet je zijn gedrag zien als een duidelijk Signaal, waarin hij uiting geeft en hulp vraagt bij zijn onderliggende problemen.

Wat zijn die problemen? Dat is voor nu het belangrijkste om achter te komen.
Dat doe je niet door straffen en consequenties, maar om op een later moment, wanneer je met zijn tweeën bent eens aan te geven:" Hey Piet, kijk eens,  kop thee en jou lievelingssnack. Ik dacht dit kan jij wel gebruiken nu........het valt mij op dat je niet zo lekker in je vel zit de afgelopen tijd en ik maak mij daar wat zorgen over.....ook omdat ik merk dat je er veel last van hebt en ik dat heel vervelend voor jou vindt.....als je er nu niet over wilt praten is natuurlijk voor nu oke, maar ik hoop dat je je vrij genoeg voelt om te vertellen wat er speelt....
Eet je snack maar even op en dan praten we er binnenkort even over. 

Op een ander rustig moment weer op terug komen. 

Ga je dus niet op de regels vastbijten met het idee dat dat staat voor goed ouderschap, maar ga aub voor even dit gedrag laten voor wat het is, de chaos die het misschien oproept voor wat het is en ga even voor de- escalatie en vraag jezelf maar 1 ding af: Wat kan er aan dehand zijn? En leg voorzichtig de basis voor vertrouwen, rust en veiligheid voor een gesprek hierover. 

Waarom moet hij elke week zijn slaapkamer opruimen???

Je kunt prima afspraken met elkaar maken in een huis met pubers, maar als het regels zijn, dan zijn ze meestal eenzijdig opgelegd en vaak voor iedereen hetzelfde. Als ze dan ook nog met straf opgevolgd worden, ja, dan zorg je niet voor een prettige sfeer. Probeer even voor te stellen dat je je partner of een andere volwassene zou straffen omdat hij of zij zich niet aan de afspraken of regels houdt. Zo voelt dat ook voor een puber die zich naar volwassene probeert te ontwikkelen. Er zijn echt andere manieren, met veel geduld, herhaling, nieuwe afspraken als oude niet blijken te werken.

Ik denk ook dat je het gedrag van stiefzoon als een signaal moet zien. Dat jullie je eigen aanpak moet heroverwegen. De aanpak die BridgetJones noemt zou ik ook aanraden. Zorg dat deze jongen zich gezien en gehoord voelt, en stop met straffen. 

MamaE schreef op 23-04-2024 om 00:35:

[..]

Als een kind veel spijbelt zou ik daar wel de vinger over aan de pols houden. Kijken waar het vandaan komt, maar bijvoorbeeld boetes van de leerplicht zijn voor eigen rekening.
Ik zou ook overwegen om het zakgeld stop te zetten; want als je toch niet naar school gaat, kun je ook gaan werken.

Dit vind ik een mooie om op te reflecteren. Stel dat jouw kind vast loopt op school, omdat het moeite heeft zich te concentreren, het onveilig voelt in de klas, of een depressie ontwikkelt, en daardoor gaat spijbelen. Want het heeft zelf nog niet goed door waardoor het zich zo vervelend voelt op school, kan daar geen woorden aan geven, en ook niet met ouder bespreken want die zeggen alleen maar dat het naar school moet. Kind voelt alleen maar dat het er niet wil zijn op school. Zou je dan ook straffen voor het spijbelen?

Of je kind spijbelt af en toe omdat het worstelt met het gebrek aan autonomie in zijn leven, vind school met zijn puberhersenen gewoon even niet het allerbelangrijkste, is druk bezig met vrienden, die ook af en toe een les missen. Zou je dan straffen?

Nog een situatie: kind spijbelt omdat het 4 tussenuren heeft en moet wachten op gym, dus besluit naar huis te gaan. Ga je dan straffen?

Kinderen kunnen om allerlei redenen spijbelen (vervang door elk ander willekeurig 'lastig' gedrag). Als je niet weet wat er achter zit, is de kans groot dat je met straffen het alleen maar erger maakt. Over het algemeen vertonen kinderen lastig gedrag omdat ze het lastig hebben. En nee, dat kunnen ze vaak zelf helemaal niet aangeven, hoe groot ze ook lijken.

MamaE schreef op 23-04-2024 om 00:09:

Ik verbaas me wel over het aantal mensen dat vindt dat het huishouden bij TS en vader van zoon te streng is en er meer meebewogen moet worden met de wensen/eisen van de jongeman in kwestie.
Ik lees echt niks extreem strengs in de regels en verwachtingen. En niet straffen? Wat dan wel? Ik zou het eerder een consequentie noemen, maar die moet er wel zijn. Als je een regel invoert en er zijn vervolgens geen gevolgen als je je er niet aan houdt, kan je net zo goed geen regels hebben.
Vanuit de puber gezien snap ik dat het bij moeder leuker is, maar ik zou echt niet over alles mijn schouders ophalen met 'ach ja, is de leeftijd'.

Als je iets stuk maakt, dan moet dat gerepareerd of vervangen worden en de kosten daarvan zijn dan voor jou.
Als je te laat thuiskomt, dan heeft dat ook gevolgen. Je kunt natuurlijk onderhandelen over thuiskomtijden, maar er zijn wel grenzen. Bovendien leven er meer pubers in huis dus dan is het niet eerlijk als eentje meer mag dan de rest en je krijgt precedentwerking als gedrag blijkbaar geen gevolgen heeft.
Waar gedrag vandaan komt? Daar zou ik naar kijken, maar het kan ook gewoon het opzoeken van grenzen zijn. En zo lang die er de facto niet zijn, zal het gedrag niet verbeteren.

Ik vind dat TO erg onaardig, bijna hatelijk, over haar stiefzoon ( en zijn moeder) praat. Met zo'n houding is het een logisch gevolg dat hij steeds dwarser wordt en daar niet meer wil zijn. Hij leeft in 2 huizen, dat het er bij moeder anders aan toe gaat is logisch want daar zijn geen andere pubers. Natuurlijk prima als TO en vader andere regels hebben zeker omdat er meer pubers zijn. Maar ook met meerdere kinderen in huis wil niet zeggen dat voor iedereen hetzelfde systeem werkt. Ieder kind is anders, wat voor de een werkt, werkt voor de ander averechts.

 Je kunt dan zwart/wit vasthouden aan je eigen regels maar dat werkt niet. Ga in gesprek; hij komt later thuis dan afgesproken; waarom is dat? Puur om vader en stief dwars te zitten of is het tijdstip erg vroeg waardoor hij als eerste van zijn vriendengroep naar huis moet? Ik noem een willekeurig voorbeeld waar in overleg best uit te komen is. Verplicht elke week je kamer op ruimen? Waarom? Het is toch zijn kamer, zolang er geen insectenplagen uitbreken, lekker laten gaan. Iets moedwillig vernielen is niet oke dat kosten vergoed moeten worden een logisch gevolg, maar een fout maken mag ook, het is in de praktijk niet zo zwart/wit. Wat je in de praktijk vaak ziet is dat de straffen of consequenties alleen maar meer strijd opleveren ipv gewenst gedrag.Dat wil niet zeggen dat alles maar mag en je alles maar goed moet vinden, maar een stukje autonomie en eigenaarschap en vooral goed overleggen werkt vaak beter.

Er zijn meer wegen die naar Rome (lees een verantwoordelijke volwassene met enigszins een sociaal gevoel en het besef dat ie niet het stralend middelpunt van het heelal is) leiden. Opvoedregels zijn niet in steen gehouwen, het is ook een kwestie van persoonlijkheid van ouder/kind, gezinssamenstelling en onderlinge  interactie. 

Ik ken  enige kinderen die imho  flink in de watten werden gelegd, en toch  net zo aardig opgedroogd als mijn viertal dat wel de vaatwasser moest uitruimen en geen smartphone kreeg voor de brugklas. 

In een zespersoonshuishouden zul je als ouder wat strakkere  onderlinge " afspraken" (lees:regels) moeten hebben om niet gillend gek te worden dan als je met zijn tweetjes bent en de verhouding min of meer gelijkwaardig, of zelfs symbiotisch is. 

De keerzijde van co-ouderschap is dat je veel flexibiliteit van een kind vraagt. Te veel van een  temperamentvolle puber als de opvoedstijlen zo ver uit elkaar liggen.  Dan werkt steeds wisselen  op een gegeven moment niet meer. Dan wil je een eigen vaste stek. En heel eerlijk gezegd, als ik 16 was, dan wist ik het wel.