Ja/Nee schilderen/tekenen

Ik wil wel, maar ik kan het niet. De koppoterfase ben ik nooit ontgroeid.

Ik zou het leuk vinden, maar kan er niks van.

Ik teken in het klein: op stenen die ik dan in mijn dorp wegleg. 
Zo lekker ontspannend om te doen.

Nee, ik vond tekenen en schilderen als kind zijnde al niet leuk. Komt ook omdat ik er helemaal geen aanleg voor heb.

Het is nu niet echt hobby van mij en ik heb geen talent. Maar ik vind het wel leuk en heb het ook lang als vak op de middelbare school gehad. Ik teken nu alleen samen met mijn dochter van 5. Zij vind alles wat ik teken prachtig, maar het is net iets beter dan haar stok poppetjes  . Na de vakantie wil ze graag op atelier. We hebben samen vorige jaar een combi cursus gedaan waar dat ook in zat. De docente is echt heel leuk, dus ik overweeg zelf bij haar de basiscursus tekenen en schilderen te volgen. De cursus zit altijd snel vol en goedkoop is het natuurlijk ook niet, maar er zit ook materiaal bij natuurlijk.

Knutselkei schreef op 30-04-2024 om 07:23:

Ik teken in het klein: op stenen die ik dan in mijn dorp wegleg.
Zo lekker ontspannend om te doen.

Wat mooi en orgineel, zoals op je plaatje. Hoe verassend om er dan ineens een te zien. Kind zou wild worden, ik ook een beetje. 

Nee, kan er niks van een, omdat het altijd niks wordt heb ik er ook geen aardigheid in. Op andere vlakken ben ik wel heel creatief, mooi belegde pizza's en symmetrisch versierde taarten. Ook met naald en draad kan ik mooie dingen maken met haken, breien en borduren.

Herfstappeltaart schreef op 30-04-2024 om 07:04:

Ik zou het leuk vinden, maar kan er niks van.

Precies dit.

ik zei als kind op school al dat ik abstracte kunst maakte, omdat het nooit Leek op waar het op moest lijken 😂

Dus nee tekenen en schilderen dat laat ik aan andere over. Veel te frustrerend als ik nooit op papier krijg wat ik in mijn hoofd heb

Als ik van iemand of iets houd, dan kan ik daarvan mooie tekeningen maken die de essentie weergeven, zoals ik die ervaar althans. Met mooi bedoel ik dat ik verrast ben dat de tekening precies lijkt op de persoon of het dier. Ik heb ze nog nooit aan een ander laten zien en als ze ze wel zagen wisten ze niet dat ze van mij waren. Ik doe dat niet met een doel maar omdat er iets ligt waar op getekend kan worden en dan denk ik: zo loopt deze lijn en zo de vorm van de neus. Hier een lichtaccentje. Verder niet. Ik wil er niet iets van maken.

Ik maak ook weleens tekeningen/schilderijen met de bedoeling dat dit een wanddecoratie gaat worden, wat toch wel een andere insteek is. Het moet passende kleuren, vormen, impact hebben. Hoewel ik dat steeds weer doe met een af en toe goed resultaat is het niet helemaal mijn pakkie-an. Het doel is dan: wanddecoratie en niet: expressie.

Ja, ik heb er aanleg voor en oefen er al minimaal 4 decennia mee. Ik verkoop ook schilderijen (via een atelier) maar ik doe niets in opdracht. Dat kan ik niet. Ik heb van die ‘fases’ in mijn werk. Nu is het de fase: bril afdoen en schilderen wat ik zie (wazig dus). Hiervoor heb ik me verdiept in pointillisme omdat ik mijn didgeridoo met originele patronen wilde versieren en van het één komt dan het ander, zoiets. O, en ik schilder graag op voorwerpen. Kastdeurtjes/lades, mijn didgeridoo dus, opbergdoosjes, naaikist, bloempotten. Stenen beschilderen lijkt mij ook leuk, lekker klein project en je kunt het altijd weer ergens kwijt.