Grrrr niet zuinig op spullen
Ik ben even heel boos. En eigenijk zou ik mijn schouders op moeten maar dat lukt niet. Vandaag is onze voetbalclub kampioen geworden. Mijn dochter wilde dat graag vieren. Ik moest werken en voordat ze naar de stad ging heb ik haar een berichtje gestuurd. Vorige week heeft ze dure suede schoenen die ze al heel lang wilde gekregen. Het kostte nogal wat tijd om ze te vinden en uiteindelijk heb ik ze in Denemarken gevonden. Ik heb dus gezegd dat ze die suede schoenen niet aan moest doen. Ik heb haar ook nog gebeld. Ze had ze toch aan. Nogmaals gezegd dat ze dat niet moest doen want mensen gooien met bier en suede in een lichte kleur kan daar niet tegen. Ze heeft de schoenen dus toch aangedaan en nu zijn ze verpest. Ik kan er zo slecht tegen dat ik haar waarschuw en ze het toch doet. Ze geeft aan het heel erg te vinden maar blijft toch gewoon in die gore zooi staan zodat het alleen maar erger wordt een komt niet naar huis.
Ik heb nu de kosten van de schoenen van haar spaarrekening afgehaald en gezegd dat ze weer naar feestjes mag als ze de schoenen schoon heeft gekregen. Morgen is de huldiging en die gaat ze dus missen. Eigenijk zou ik moeten denken, ja pech maar ik ben echt boos. Vooral omdat het haar niet boeit. Ik teugel nu of ik haar straf niet hebben of dat het feit dat de schoenen verpest zijn ( en niet meer te krijgen) straf genoeg is. Grrrr echt sinds kan ik haar wel achter het behang plakken.
( als iemand nog tips heeft om suede schoon te krijgen hoor ik het graag)
Zoveel mensen, zoveel meningen, dat blijkt wel weer. Het geld heeft ze terug, want ik vond dat de schoenen vies zijn nu wel een straf op zich. Ze mag ook wel naar de huldiging maar ze moet ook op een vaste tijd thuis zijn. Ik zie in dat ik zelf gewoon vaak niet duidelijk genoeg ben. Ik verwacht dat ze snapt wat ik een een normale tijd vind maar onze v ideeën daarvan liggen ver uit elkaar. Het is overigens niet de huldiging van haar voetbalclub maar van de landskampioen. Dus zeg maar de club die we allemaal supporteren.
Ik denk dat het belangrijk is dat je benoemt wat het met jou doet als zij die schoenen zo vies maakt. Pubers leven echt in hun eigen bubbel en hebben van jou nodig om te horen wat hun gedrag met iemand anders doet. En dat hoeft niet overdreven of heel emotioneel, maar je kunt benoemen dat je veel tijd hebt besteed aan het zoeken van dit bijzondere cadeau, als beloning voor haar harde werk en dat je nu oprecht teleurgesteld bent dat ze er dit mee gedaan heeft.
Verder moet je inderdaad uitleggen wat jij 'normaal' vindt. Als zij geen kader heeft, kan ze er zich ook niet aan houden. Of tegen verzetten natuurlijk.... Het lijkt allemaal hard werk en je hoopt op een gegeven moment dat ze het zelf gaan inzien, maar hun hersenen zijn nog zo in ontwikkeling dat ze het van jou nodig hebben om grenzen te stellen.
Ik vind jou inderdaad onduidelijk. Je haalt eerst geld van haar rekening, nog geen dag later stort je het weer terug. Eerst mag ze niet naar de huldiging, nu opeens wel, maar onder voorwaarden. Ze mag zelf weten hoe laat ze thuis is, maar opeens was 3.15 uur wel te laat. Dat snap ik als je haar moet ophalen, maar dan kun je beter vooraf een tijd bepalen; om tijd x kom ik jou weer ophalen bij deze jongen thuis.
Ik begrijp je irritatie over het 'eigen plan trekken' van je dochter zeker. Ze heeft heel veel vrijheid, maar die gaat hand in hand met verantwoordelijkheid. Maar die neemt ze dus niet of onvoldoende in jouw ogen. Dan lijkt het me goed om die verantwoordelijkheden af te bakenen en er consequenties aan te verbinden als ze die verantwoordelijkheid niet neemt. Consequenties die dan ook te maken hebben met het voorval.
Als je een cadeau geeft, hoe mooi en duur ook en hoeveel tijd het ook gekost heeft, dan is het van haar. Ik zou het probleem ook bij haar laten. Haar schoenen zijn vies, zelf schoonmaken of op vieze schoenen blijven lopen. Ze krijgt geen nieuwe.
En gezien ze zo omgaat met cadeaus, krijgt ze voorlopig niks meer.
Je mag als ouder best voorwaarden stellen aan de vrijheid die je haar geeft.
Als zij dan niet aan die voorwaarden voldoet, kun je die vrijheid tijdelijk inperken.
Maar het leest nu alsof het allemaal ad hoc vol in de emotie bedacht en uitgevoerd wordt, later weer teruggedraaid en alsof de voorwaarden die jij hebt niet per se duidelijk zijn.
Ja het was ook in de emotie. Ik was er ff helemaal klaar mee. Ze mag ook wel eens weten/ merken dat ik wel eens onredelijk ben. Wat dat was ik. En dan na een uurtje ben ik weer gewoon mezelf en zie ik in dat ik iets minder impulsief had moeten reageren. En reflecteer ik op mijn eigen handelen en denk ik ja daar ging ik de fout in. Ach ja moeders zijn net mensen he. We hebben er gewoon goed over kunnen praten. Zij heeft me kunnen vertellen wat haar dwars zat een ik wat mij dwars zat en we hebben weer een beetje begrip voor elkaars oogpunt.
Kimdekim schreef op 06-05-2024 om 10:12:
Ja het was ook in de emotie. Ik was er ff helemaal klaar mee. Ze mag ook wel eens weten/ merken dat ik wel eens onredelijk ben. Wat dat was ik. En dan na een uurtje ben ik weer gewoon mezelf en zie ik in dat ik iets minder impulsief had moeten reageren. En reflecteer ik op mijn eigen handelen en denk ik ja daar ging ik de fout in. Ach ja moeders zijn net mensen he. We hebben er gewoon goed over kunnen praten. Zij heeft me kunnen vertellen wat haar dwars zat een ik wat mij dwars zat en we hebben weer een beetje begrip voor elkaars oogpunt.
Ik wil even zeggen dat ik het echt supergoed vind hoe je terugkomt op je eerste reactie en dat je ziet waar die vandaan kwam. Het is helemaal niet erg als dat tijdelijk voor wat onduidelijkheid zorgde. Je eerste reactie was duidelijk vanuit de emotie en opgebouwde vermenging van verschillende irritaties. Dan doe je weleens iets als zelf onredelijk reageren. Ik vind het juist heel krachtig als je daar weer van terug kunt komen. En even reflecteert: wat had ik duidelijker kunnen communiceren. Er zijn zat ouders die denken dat ze dan maar consequent vast moeten houden aan een opgelegde consequentie, en niet naar hun eigen aandeel kijken. Maar je laat zien dat je prima terug kunt komen op een gegeven straf, aan kinderen kunt uitleggen dat je je liet meeslepen en waar je je nu eigenlijk zorgen over maakte. Ouders zijn ook net mensen 😉, en je doet het top!
kaatjecato schreef op 06-05-2024 om 10:29:
[..]
Ik wil even zeggen dat ik het echt supergoed vind hoe je terugkomt op je eerste reactie en dat je ziet waar die vandaan kwam. Het is helemaal niet erg als dat tijdelijk voor wat onduidelijkheid zorgde. Je eerste reactie was duidelijk vanuit de emotie en opgebouwde vermenging van verschillende irritaties. Dan doe je weleens iets als zelf onredelijk reageren. Ik vind het juist heel krachtig als je daar weer van terug kunt komen. En even reflecteert: wat had ik duidelijker kunnen communiceren. Er zijn zat ouders die denken dat ze dan maar consequent vast moeten houden aan een opgelegde consequentie, en niet naar hun eigen aandeel kijken. Maar je laat zien dat je prima terug kunt komen op een gegeven straf, aan kinderen kunt uitleggen dat je je liet meeslepen en waar je je nu eigenlijk zorgen over maakte. Ouders zijn ook net mensen 😉, en je doet het top!
Hier ben ik het helemaal mee eens
Ik denk wel dat je wat duidelijkere grenzen zou moeten hanteren. Noem een tijd waarop ze thuis moet zijn (en hoezo is dat 3 uur??? dat vind ik eigenlijk ook wel koekoek en veel te laat), denk na voor je consequenties stelt en kom dan niet terug op je woord.
Je bent hartstikke onvoorspelbaar zo. Of misschien ook wel weer erg voorspelbaar: mama meent het toch niet. Kan ze lekker blijven doen wat ze wil. Alles waait toch wel over en echte consequenties bestaan niet.
MarvelousM schreef op 06-05-2024 om 14:14:
Ik denk wel dat je wat duidelijkere grenzen zou moeten hanteren. Noem een tijd waarop ze thuis moet zijn (en hoezo is dat 3 uur??? dat vind ik eigenlijk ook wel koekoek en veel te laat), denk na voor je consequenties stelt en kom dan niet terug op je woord.
Je bent hartstikke onvoorspelbaar zo. Of misschien ook wel weer erg voorspelbaar: mama meent het toch niet. Kan ze lekker blijven doen wat ze wil. Alles waait toch wel over en echte consequenties bestaan niet.
Dat jij die tijd koekoek vindt dat kan, maar ik neem aan dat ik me niet hoef te verantwoorden over de tijd dat ik het acceptabel vind dat mijn kinderen thuis komen? Iedereen kijkt zelf naar de afspraken die hij/ met met zijn eigen kind maakt. Voor mij is 3 uur geen gekke tijd en als ze een feestje heeft is ze ook wel eens later thuis. Zolang ik weet wat ze is, ze niet alleen naar huis fietst en bereikbaar is, is dat voor mij genoeg. Het maakt voor mij dan niet uit of ze om 2 uur thuis is of om.4 uur.
Voorheen ging dit ook altijd soepel en nu dus al 3x niet. Dus ik ga inderdaad beter en duidelijker communiceren. Vandaag moet ze om 22.00 thuis zijn. En nee ik ben inderdaad niet van de consequenties omdat ik geloof dat er met overleg ook veel mogelijk is. Nu was ze even te ver gegaan en daarom spreken ik nu een tijd af. Niet voor straf maar om dit soort misverstanden te voorkomen.
Dat je liever wil dat ze om half vier samen kan fietsen met anderen dan om twee uur alleen, daar kan ik in komen. Maar als je haar brengt en haalt, dan mag zij er ook begrip voor hebben dat jij ook nog nachtrust wil en dus een tijd bepaalt die niet midden in de nacht is.
Mijn ouders waren vroeger ook van het 'liever wat later samen dan wat eerder alleen fietsen', maar zeker niet van het midden in de nacht in de auto stappen om ons op te halen.
Vrijheid heeft voorwaarden en vereist verantwoordelijkheid. Je dochter is oud en wijs genoeg om dat te begrijpen.
Wel goed dat je reflecteert op je eigen emoties en onduidelijkheid. We maken als ouders allemaal fouten, het is geen schande om dat tegen je kind te zeggen. Met zestien weten ze best al dat ouders ook niet onfeilbaar zijn.
Zorg even dat je voor jezelf helder hebt wat je nu precies het probleem vindt, wat de verwachtingen zijn en wat er gebeurt als ze zich daar niet aan houdt. En dan pas reageren naar je dochter.
Ze heeft op een bepaalde manier jouw vertrouwen beschadigd. Dat zal ze moeten herstellen door te laten zien dat ze zich wel kan conformeren aan afspraken.
Tegelijkertijd ben je natuurlijk ook maar een mens en niet opgeleid in het opvoeden. Dat erkennen naar je kind vind ik ook sterk. Daar leert je kind ook van je niet onfeilbaar bent en zij dat dus ook niet hoeft te zijn. Ik zeg ook weleens tegen mijn kind dat ik iets niet handig aangepakt heb. Maar laat je ook in de val lokken door pubers die zeggen dat 'iedereen dat mag' etc. Mijn kind is verbaal erg sterk en ik houd me regelmatig voor dat ik toch echt de volwassene ben in deze situatie en ik dus de grenzen stel.
Bellebelle schreef op 06-05-2024 om 14:50:
Tegelijkertijd ben je natuurlijk ook maar een mens en niet opgeleid in het opvoeden. Dat erkennen naar je kind vind ik ook sterk. Daar leert je kind ook van je niet onfeilbaar bent en zij dat dus ook niet hoeft te zijn. Ik zeg ook weleens tegen mijn kind dat ik iets niet handig aangepakt heb. Maar laat je ook in de val lokken door pubers die zeggen dat 'iedereen dat mag' etc. Mijn kind is verbaal erg sterk en ik houd me regelmatig voor dat ik toch echt de volwassene ben in deze situatie en ik dus de grenzen stel.
Tuurlijk, en ik maak echt mijn eigen regels. Als ik iets niet handig vindt of wil dan gebeurt het ook niet. Maar ik vind de tijd om thuis te komen gewoon niet zo belangrijk. Ik wil niet dat ze op straat hangen dus dat zijn wel regels over maar als ze ergens zijn en het is nog gezellig hoeft ze van mij niet weg.
MamaE schreef op 06-05-2024 om 14:42:
Dat je liever wil dat ze om half vier samen kan fietsen met anderen dan om twee uur alleen, daar kan ik in komen. Maar als je haar brengt en haalt, dan mag zij er ook begrip voor hebben dat jij ook nog nachtrust wil en dus een tijd bepaalt die niet midden in de nacht is.
Mijn ouders waren vroeger ook van het 'liever wat later samen dan wat eerder alleen fietsen', maar zeker niet van het midden in de nacht in de auto stappen om ons op te halen.
Vrijheid heeft voorwaarden en vereist verantwoordelijkheid. Je dochter is oud en wijs genoeg om dat te begrijpen.
Wel goed dat je reflecteert op je eigen emoties en onduidelijkheid. We maken als ouders allemaal fouten, het is geen schande om dat tegen je kind te zeggen. Met zestien weten ze best al dat ouders ook niet onfeilbaar zijn.
Zorg even dat je voor jezelf helder hebt wat je nu precies het probleem vindt, wat de verwachtingen zijn en wat er gebeurt als ze zich daar niet aan houdt. En dan pas reageren naar je dochter.
Ze heeft op een bepaalde manier jouw vertrouwen beschadigd. Dat zal ze moeten herstellen door te laten zien dat ze zich wel kan conformeren aan afspraken.
Ik moest de volgende dag werken dus ik zou er sowieso voor op moeten staan. Of het nu om 1.30 was of om 3.45 ( wat het nu was). Ik had ze ook pas om 22.30 gebracht dus ik wist ik wel dat ik ervoor op moest staan. Dus dat was verder niet erg. Dat ze niet bereikbaar was en met een of andere jongen weg was gegaan daar om een " rondje te fietsen ". Dat vond ik wel vervelend. Maar daar hebben we het ook over gehad.
Ik snapte je initiële reactie wel. Ik denk dat je dochter er makkelijk vanaf komt nu je bijgedraaid bent. Maar goed, als jij dat oké vindt is het ook oké.
Ik heb als ouder ook wel eens flink misgekleund. Wat mij toch verbaast is dat er over jongeren wordt gesproken of hun hersens zo onvolgroeid zijn dat ze amper toerekeningsvatbaar zijn. Zo bar is het nou toch ook weer niet. Je mag die lat best wat hoger leggen. En IMHO is ze op een volwassen manier aanspreken. Met dik 16 jaar ben je geen klein kind meer dat tig keer gewaarschuwd moet worden.
Ik heb een keer bijgelegd voor een extra dure jas. Gezegd tegen zoon dat ik voor dat bedrag verwachtte dat hij er verstandig mee om zou gaan + de tip bij het uitgaan zijn oude jas aan te trekken. Dure jas ging toch het weekend daarop toch mee naar het S-end en kwam niet meer terug. Gejat. Zoon heeft me dat extra geld toen ook uit beweging terugbetaald en ik heb er niet over gepiekerd het terug te geven.
Andere zoon wilde in V5 Delfscolaire volgen, extra programma Frans wat niet bepaald gratis was. Toen ik door de docent werd opgebeld dat hij al vijf keer niet op was komen dagen was ik flink nijdig. Zoon is toen ook duidelijk gemaakt dat als hij dat examen niet zou halen Delfscolaire voor eigen rekening zou zijn.
Eens met Kenfan. En ze mogen van zo'n situatie best meer leren dan "je moet zuinig met je spullen omgaan."
je hoeft er niet bewust "een lesje leren" van te maken. Maar je mag dan als ouder ook laten zien dat het je raakt en je het écht niet leuk vindt.
alhambra schreef op 05-05-2024 om 20:15:
Ik snap dat je boos bent. Logisch dat je het geld van haar spaarrekening hebt gehaald.
Ik zou verdere feestjes niet verbieden dat staat los van deze schoenen.
Het is aan haar om de schoenen schoon te maken (of niet). Ga ze niet voor haar schoonmaken.
100% dit, hoewel ik nog wel even zou helpen met zoeken naar een goede schoonmaakmethode want er staat vast ook genoeg onzin op internet. Verder zou ik het bij haar laten.
Zij heeft ze nu betaald en ze heeft vieze schoenen tot ze ze schoonmaakt.